1000 கடல் மைல் / வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்/ தடாகம் -கடல்வெளி/2018. நேர்காணல்கள்

கடல் இன்று பாரம்பரிய மீனவர்களுக்கான களமாக இல்லாமல் கடலோடு தொடர்பற்றவர்களுக்கும் கடலைப் பொருளீட்டும் இடமாக மட்டுமே பார்க்கிற நிறுவனங்களுக்குமான களமாக மாறிக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த விபரீத நிலைதான் மீனவர்கள் எதிர்நோக்கும் பெரும் சிக்கல்.

வ.கீதா

அவதானம் 2: #மைக்கேல்_நாயகம் (68, சின்னத்துறை, ஓய்வுபெற்ற மீன்பிடி கப்பல் ஸ்கிப்பர்).
#ஒக்கி... ஒன்பது மாதங்கள்...
கடல் பாதுகாப்பு:
••••••••••••••••••••••••••••••••
(ஆழ்கடல்) மீனவர்களுக்கு ரேடியோ டெலிஃபோன் (ஆா்.டி.) கொடுப்பதோடு, அவர்களின் பிரதேச மொழியில் வானிலைச் செய்தியைத் தொகுத்து வழங்கவும் எற்பாடு செய்யவேண்டும். இது அரசின் கடமை.

- மைக்கேல் நாயகம்
••••••••••••••••••••••••••••••••
“மீனவர்களுக்கு காலநிலையைக் கணிக்கும் அறிவுக்கூர்மை மட்டும் போதாது. பாதுகாப்பில் கவனம் செலுத்துபவன்தான் சிறந்த மீனவன். தான் செத்து மீன்பிடித்துப் புண்ணியமென்ன? நமது மீனவர்களுக்கு இந்தப் பயிற்சிகளை யாரும் வழங்கவில்லை. மீன்பிடி விசைப்படகுகளில் போதுமான உயிர்ப் பாதுகாப்புக் கருவிகளை வைத்துக்கொள்வதில் பொதுவாக இவர்கள் அக்கறை காட்டுவதில்லை."

"அந்தமான் ரேடியாவில் 10.30, 16.30 மணிகளுக்குத் தவறாமல் வானிலை செய்திவரும். இது ரேடியோ டெலிஃபோனில் (RT) மட்டுமே கிடைக்கும், வி.எச்.எஃப்பில் கிடைக்காது. ஆழ்கடலுக்குப் போகும் மீனவர்களுக்கு ஆா்.டி. வசதி கொடுப்பதோடு, அவர்களின் பிரதேச மொழியில் வானிலை செய்தியைத் தொகுத்து வழங்கவும் எற்பாடு செய்யவேண்டும். இது அரசின் கடமை."

"படகில் எஸ்எஸ்பி ரேடியோ இருந்தால் எந்தத் தொலைவுக்கும் செய்தி பரிமாறலாம். லிக்விட் ஃப்ரிக்வன்சி வசதி கொண்ட கருவி அது. எந்த அலைவரிசையிலும் செய்தி பரிமாறலாம், ரேடியோ நிலையங்களைத் தொடா்பு கொள்ளலாம். விலை ஒன்றும் பெரிதாக இருக்காது. ஆழ்கடல் மீனவர்கள் பயன்படுத்தும் படகுகளில் எளிதாக நிறுவிவிடலாம். மீனவர்களின் உயிருக்கு மதிப்பளித்து அந்த இந்தக் கருவியைப் பயன்படுத்த உரிமம் வழங்கவேண்டும்."

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

அவதானம்1: #தாமஸ்_சூசை_ஆன்றணி (43, சின்னத்துறை, வணிகக் கப்பல் காப்டன் -F.G.Master):
#ஒக்கி... ஒன்பது மாதங்கள்...
கடல் பாதுகாப்பு:
•••••••••••••••••••••••••••
“ஒரு புயல் வருகிறது என்றால் அது எங்கே, எப்படி உருவாகிறது என்பதை பருவநிலை ஆய்வு மையம்தான் சொல்லவேண்டும். அதன் பிறகு மூன்று மணிநேர இடைவெளியில் தற்கால செய்தி வந்துகொண்டிருக்கும். வங்காள விரிகுடாவில் புயல் மையம் கொள்கிறது என்றால் அது எந்தத் திசையில், எத்தனை வேகத்தில் நகர்கிறது, எவ்வளவு வேகமாக வலுவடைகிறது என்பதை இந்தத் தொடர் செய்திதான் தெளிவுபடுத்தும். காற்றின் வேகம் அலைகளின் உயரத்தையும் இடைவெளியையும் தீர்மானிக்கும். ஒக்கிப் புயலின்போது அரசு, மீனவர்களுக்கு அதைச் சொல்லவில்லை. இவ்வளவு பெரிய இழப்பு ஏற்படுவதற்கு அரசு துறைகளின் இந்த மெத்தனம்தான் காரணம்.”

"வெறும் புயல் எச்சரிக்கையால் எந்தப் பயனும் இல்லை. காற்றின் வேகம் என்ன என்பதுதான் முக்கியமான தகவல். காற்றின் விசைதான் அலைகளின் இடைவெளியை நிர்ணயிக்கிறது. 15 வினாடி இடைவெளியில் வருகிற அலையைத் தாக்குப் பிடிக்க முடியும். 5 வினாடிக்கு ஒரு பேரலை வந்தால் ஒரு அலைக்கு கப்பல் தாங்காது. குறுக்காகப் பிளந்துவிடும். ஒக்கிப் புயலில் அப்படியான அலைகள்தான் மீனவர்களின் படகுகளைச் சுழற்றியடித்தது. காற்றின் வேறுபட்ட வேகங்களுக்கு அலைகளின் உயரமும் அலைகளுக்கிடையிலான கால இடைவெளியும் மாறும். இதற்கெல்லாம் ஸ்டாண்டர்டு பேட்டன் இருக்கிறது. வானிலை அறிக்கை துல்லியமாக இருந்தால்தான் உதவும்."

"மனித உடல் அதிகபட்சம் மூன்று நான்கு நாட்கள் மிதந்து கிடக்கும். விசைப்படகு மீனவர்கள் உயிர்க்காப்பு உடை, உயிர்க்காப்பு வளையம் எதையும் வைத்திருப்பதில்லை. முன்னெச்சரிக்கை பேணுவதில்லை. உயிர்க்காப்பு உடையில் சில அடிப்படைத் தகவல்களை அச்சிட்டிருப்பார்கள். கப்பலின் பெயர், எண், பதிந்துள்ள துறைமுகம் எல்லாம் அதில் இருக்கும். அணிந்திருக்கும் நபர் இறந்து விட்டாலும் இந்த விவரங்கள் சடலத்தை அடையாளம் காண உதவும். ஆறேழு நாட்கள் ஒருவர் உயிர்மீந்து கிடக்க இந்த உடை போதுமானது. எத்தனை புயலடித்தாலும் அவர்களை மூழ்கடிக்க முடியாது. ஒரு உயிர்க்காப்பு மிதவை இருந்தால் நான்குபோ் உயிர் மீந்து கிடக்கலாம். ஒரு உயிர்க்காப்பு உடை அணிந்துகொண்டிருந்தால் சில நாட்கள் மிதந்து கிடக்கலாம்."

"கப்பல்களில் பயன்படுத்தும் GMDSS (Global Maritime Distress Signaling System) கருவியை மீன்பிடி விசைப்படகுகளில் பொருத்தக் கடுமையான சான்றளிப்பு முறைமைகள் உண்டு. ஆழ்கடல் மீனவர்களின் பாதுகாப்புக்காக கப்பல் போக்குவரத்துத் துறை சில விதிமுறைகளைத் தளா்த்திக்கொள்ளவேண்டும்."

"கப்பல்களுக்குக் காப்பீடுதான் பலம். நூறுகோடி மதிப்புள்ள சரக்கைக் கப்பலில் ஏற்றிச் செல்கிறோம். சரக்கு முழுவதும் இழப்பானாலும் காப்பீடு நிறுவனம் இழப்பீடு தரும். பாமர மீனவர்களுக்கு இது சாத்தியப்படாது. எல்லாப் படகுகளையும் அரசு காப்பீட்டு வளையத்தில் கொண்டு வரவேண்டும்.”

அவதானம்6: லோபிதாஸ் Louis Lobithas (53), (மறுவாழ்வுக் கள நிபுணர், திருச்சி)
#ஒக்கி... ஒன்பது மாதங்கள்.
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ஒக்கிப் பேரிடரின் பின்னணியில் கடற்கரை அபலைப் பெண்களின் சிக்கல்களை அலசுகிறார் லோபிதாஸ்.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••
“முழுக்க முழுக்க ஆணைச் சார்ந்து வாழும் கடற்கரைச் சமூகத்தில் பெண் குடும்பத் தலைமை ஏற்க நேரும்போது அவளுக்குப் பலவிதமான சிக்கல்கள் ஏற்படுகின்றன. பொருளாதாரப் பிரச்சினை, குடும்ப நிர்வாகம், சமூகப்பிரச்சனை என்று இந்த சிக்கல்களை மூன்று கோணங்களில் பார்க்கலாம். குடும்பத்துக்கு சோறு போட, அன்றாடச் செலவுகளைச் சமாளிக்க, பிள்ளைகளின் கல்வித் தேவை எல்லாவற்றுக்கும் பொருள் தேவை.

வேணாட்டுக் கடற்கரைக் குடும்பங்களின் வாழ்க்கை முறை செலவு மிகுந்தது. முப்பது, நாற்பது நாட்களுக்குப் பிறகுதான் கணவர் கரைக்கு வருவார். புலம்பெயர்ந்து உழைக்கும் அவர் எப்போதாவதுதான் வீட்டுக்கு வருவார். வீட்டு நிர்வாகச் சுமை பெண்ணின் மீதுதான் சுமத்தப்படுகின்றது. சாதாரணமாக ஒருநாள் வீட்டுச் செலவுக்கு 600 ரூபாய் வேண்டும். மீன் வாங்குவதற்கே 200, 300 ரூபாய் ஆகிவிடும். வசதியாக வாழ்ந்து பழகிவிட்டவர்கள் அவர்கள். கணவன் போய்ச் சேர்ந்துவிட்டால் குடும்பத்துக்கு போக்கிடமில்லை. கணவரின் இறப்பு நிவாரணம், விசைப்படகு முதலீட்டுக்கு வாங்கிய கடனைத் தீர்க்கத் தேறாது. ஒடுக்கப்பட்ட சமவெளி சமூகங்களில் கூட அறுபதுக்கு மேற்பட்ட தொழில் வாய்ப்புகள் உள்ளன. மாற்றுத்தொழிலில் இறங்குவதற்கான திறன் தலித் பெண்களிடம் இருக்கிறது. கடற்கரைப் பெண்களின் நிலை அப்படியல்ல. இந்தப் பெண்களில் வெகு சிலர் பட்டப்படிப்போ, +2வோ தேறியிருப்பார்கள். மற்றவர்கள் எல்லோரும் 5, 8 ஆவது வகுப்போடு படிப்புக்கு மட்டம் போட்டவர்கள். வேலைக்குப் போவதற்குத் திறன் வேண்டும். பட்டம் படித்த பெண்களுக்கே இயல்பாகத் திறன் போதவில்லை. சிலருக்கு நகரங்களில் வேலை கிடைக்கலாம். அதிக பட்சம் 7000, 8000 சம்பளம் தருவார்கள். யானைப் பசிக்கு சோளப்பொரி. தங்கல், சாப்பாடு தேவைகளுக்கே அது போதாது. நகரத்தில் வேலைக்குப் போவதாய் இருந்தால் பிள்ளைகளை யார் கவனித்துக்கொள்வது என்கிற பிரச்சனை எழும்.”
•••••••••••••••••••••••••
சமூக – பண்பாடு சார்ந்த சிக்கல்களும் விதவையருக்கு ஏராளம் ஏற்படுகின்றன...
•••••••••••••••••••••••••
“கணவனை இழந்த பெண்கள் எளிதாகப் பொது இடங்களில் புழங்க முடிவதில்லை. நல்லொழுக்கக் காவலர்களின், சந்தர்ப்பவாதிகளின் கண்கள் எப்போதும் இவர்களை மொய்த்துக் கொண்டிருக்கின்றன. கணவனை இழந்த பெண்களின் சமூகவெளி சுருங்கிவிடுகிறது. 'ஆம்பிள்ளை இல்லாம ஏன் வெளிய போற?' என்கிற கண்ணைக் குத்தும் கேள்விக்கணை அவர்கள் மீது எப்போதும் வீசப்படுகிறது. சகோதரனோ தந்தையோ வேறு உறவினரோ யாராவது ஒருவரின் துணை அவளுக்குத் தேவைப்படுகிறது. விதவையை நம்பி ஒரு வங்கியோ ஊர்க்காரரோ கடன்கொடுப்பதில்லை. கணவனை இழந்த, கணவனால் கைவிடப்பட்ட பெண் பொருளாதார ரீதியாக சொந்தக் காலில் நிற்பது மிகப்பெரிய சவால்.”
••••••••••••••••••••••••••••••••••
புலம்பெயரும் மீனவர் சமூகத்தில் புதிய சிக்கல்கள் நிறைய முளைத்துள்ளன...
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
“வேணாட்டுக் கடற்கரையில் புலம்பெயரும் மீனவர்கள் ஏராளம் பேர் இருக்கிறார்கள். இந்தச் சமூகத்தின் பல்வேறு தீவிரமான சிக்கல்களை ஒக்கிப் பேரிடர் வெளிக்கொண்டு வந்திருக்கிறது. மதுப்பழக்கம் பொதுவான பிரச்சினை என்றாலும், போதைப்பொருள் பயன்பாடு இங்குள்ள இளைஞர்களுக்கிடையில் வேகமாகப் பரவி வருகிறது. போதைப் பொருளை சப்ளை செய்பவர்களிலிருந்து தொடங்கி வினியோகிப்பவர்கள், போதைப்பொருள் அடிமைகளுக்கிடையே வலுவான வலைப்பின்னல் உருவாகியிருக்கிறது. புற்றுநோய் போல இந்தப் பழக்கமும் கடற்கரைச் சமூகங்களை அரித்துத் தின்றுவிடும்.

எச்ஐவி பாதித்த பெண்களும் ஆண்களும் நிறைய பேர் இங்கு வாழ்கிறார்கள். குடும்பப் பிளவு, மணமுறிவு, பிரிந்து வாழ்தல் என்பதெல்லாம் ஒரு காலத்தில் கடற்கரை ஊர்களுக்குப் பழக்கமில்லாதது. புலம்பெயரும் மீனவர் குடும்பங்களில் மணமுறிவு, பிரிந்து வாழ்தல் என்பது இன்று ஒரு பொதுப் பிரச்சினையாக உருவெடுத்துள்ளது. வேணாட்டுக் கடற்கரைப் பெண்களின் சிக்கல்களைப் பேரிடா் விதவைகளுக்கு மட்டுமான பிரச்சினையாகக் குறுக்கிவிட முடியாது."
---------------------
நேர்காணல்: வறீதையா, நாகர்கோவில், 29.04.2018.
அவதானம்7: #முத்துச்செல்வி (44, சமூக செயல்பாட்டாளர், சென்னை).
#ஒக்கி... ஒன்பது மாதங்கள்... கடல் அபலைகள் மறுவாழ்வை முன்னிட்டு...
••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"ஒக்கிப் பேரிடர் மரணங்களின் எண்ணிக்கையை ஊடகங்கள் வெறும் இலக்கங்களாக மாற்றிவிட்டன. ஆனால் ஒவ்வொரு மரணமும் ஒரு குடும்பத்தின், ஒரு பெண்ணின் பெருந்துயரம். இந்தப் பேரிடரால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் கடற்கரைப் பெண்களும் குழந்தைகளும்தான்."

"கடற்கரையின் கடன் முதலீட்டுப் பொருளாதாரம் சிக்கலானது. திருமணத்துக்குத் தயாராக இருக்கும் மகளுக்காக; புதிதாக ஒரு வலை வாங்க; பையனைப் பொறியியல் படிப்புக்கு அனுப்ப – இப்படிப் பல கனவுகள் இந்த சேமிப்புப் பணத்தில் உயிர்த்தியிருக்கின்றன."

"அணுவுலைக்கும் துறைமுகத்துக்கும் தாது மணல் கொள்ளைக்கும் எதிராக பெரும் போராட்டங்களை நடத்திவரும் மீனவச்சமூகத்தின் மீது ஆட்சியாளர்களுக்குக் கடும் கோபம் இருக்கிறது. இந்துத்துவக் கொள்கைகளுக்குள் இல்லாத வேற்று மதத்தைச் சார்ந்தவர்கள் இவர்கள் என்பது அந்தக் கோபத்தைக் கூட்டுகிறது."

"தற்கொலைக்கு முயன்ற இரண்டு பெண்களோடு உரையாடியபோது, பொருளாதாரச் சிக்கல் முக்கியமான காரணமாக முன்வைக்கப்பட்டது. மனைவியை வேலைக்கு அனுப்பாமல் இருப்பதுதான் குடும்ப கௌரவம் என்பதான எண்ணம் பிற சமவெளி சமூகங்களைப் போலவே, கடற்கரைகளில் நீடிக்கிறது. பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களில் பல மனைவியர் பட்டப்படிப்பு, +2 முடித்தவர்கள். பெண் ‘வேலைக்குப் போய்ப் பொருள் ஈட்டவேண்டும்’ என்கிற மன உந்துதலைச் சமூகம் அவர்களுக்குத் தந்ததில்லை. எந்த நிறுவனமும் – மதமோ, அரசோ, சமூகமோ அந்த எண்ணத்தைத் தூண்டவில்லை. பெண்ணின் சமூக உற்பத்தித் திறனும் சமூகத்துக்குப் பயன்பட வேண்டும் என்று எந்தத் தரப்பிலும் சிந்திக்கவில்லை. மீனவர்கள் பிடித்து வரும் மீன் அவர்களுக்கான வாழ்வாதாரம் மட்டுமல்ல, தேசிய வருவாய், அந்நியச்செலவாணி, மக்களின் உணவு, எண்ணற்ற தொழில் வாய்ப்புகள் எல்லாம் தான். ஒட்டுமொத்த சமூக இயக்கத்தின் அங்கம்தான் மீன்பிடி தொழில். கடற்கரைப் பெண்களும் வீட்டு வேலையைத் தாண்டி இந்தப் பங்களிப்பில் ஈடுபட வேண்டும். அது நடக்கவில்லை என்பது இந்தப் பேரிடர்ச் சூழலில் முக்கியமான சிக்கல். கணவரின் அகால மறைவு குடும்பத்தை ஆதரவற்ற நிலைக்குத் தள்ளிவிடுகிறது."
•••••••••••••••••••••••••••••••••••
கடல் அபலைகள் மறுவாழ்வை முன்னிட்டு ஒரு நிதியம் உருவாக்கப்பட வேண்டும். வாழ்வாதார உருவாக்கம், திறன்பயிற்சி, வழிகாட்டல், ஆய்வு, நிதியுதவி, கடனுதவி ஏற்பாடு சார்ந்த நடவடிக்கைகளுக்கு இந்த நிதியம் ஆதாரமாக அமையலாம்.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••
"விதவைகள் மறுவாழ்வு என்றாலே தையல், உணவுப்பண்டம் தயாரிப்பு போன்ற பரிந்துரைகள்தான் முன்வைக்கப்படுகின்றன. இது பொருத்தமற்ற ஏற்பாடு. நிறுவனம் சார்ந்த வேலைவாய்ப்புகளை ஆராய வேண்டும். தமிழகக் கடற்கரை நெடுக சுனாமி, ஒக்கி, கடல் விபத்து மரணங்கள் உருவாக்கிய கடல் அபலைகளை வயது வாரியாக வகைப்படுத்தினால் அவர்களது கல்வி, தொழில் திறன் பயிற்சியின் அடிப்படையில் வாய்ப்புகளை யோசிக்க முடியும். இவர்களுக்கு பகுதி சார்ந்த கூட்டு வேலைத் திட்டத்தை முன்மொழிகிறேன். தொழில் போட்டியை முற்றிலுமாகத் தவிர்த்து விடலாம், அபலைப் பெண்களிடையே வலுவான பிணைப்பைக் கட்டியெழுப்பலாம். சந்தைப்படுத்துவதும் எளிதாகும். உற்பத்திப் பொருட்களை விற்கும் பொறுப்பை அவர்கள் தலையில் சுமத்திவிடக் கூடாது. தரக் கட்டுப்பாடு, சந்தைப்படுத்தல் வேலைகளைச் சில நிறுவனங்களிடம் ஒப்படைத்து விடமுடியும்."

"ஒக்கி அபலைகளுக்கு அரசு வேலைவாய்ப்பு வழங்குவதற்கு அவர்களின் கல்வித் தகுதியும் திறன் பயிற்சியின்மையும் தடையாக நிற்கிறது. எனினும், ‘அவர்களில் ஒரு குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையினருக்கு நீதிமன்றம், அரசு துறைகளில் கடைநிலை ஊழியர் வேலைவாய்ப்புகளை அரசு வழங்கலாம்."

“தனியார் நிறுவனங்களிலும் இவர்களின் படிப்புக்கும் திறனுக்கும் ஏற்ற வேலை வாய்ப்புகள் இருக்கின்றன. இதில் கடல் அபலைகளுக்கு முன்னுரிமை வழங்க அரசு அறிவுறுத்த முடியும்."

"கன்னியாகுமரிக் கடற்கரைப் பெண்கள், குறிப்பாக வேணாட்டுக் கடற்கரைப் பெண்கள் வசதியாக வாழ்ந்து பழகிவிட்டவர்கள். ஒக்கி விதவைகள் இன்று ஒற்றையாளாக நின்று குடும்பத்தைப் பராமரிக்கும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கிறார்கள். சென்னை போன்ற நகரங்களில் சிறு ஊதியத்தை நம்பி இவர்களால் வாழ முடியாது. வேணாட்டு மீனவச் சமூகங்களின் தனித்துவமான பொருளியல், பண்பாட்டுக் கூறுகளைப் புரிந்துகொள்ளாமல் இந்தப் பெண்களுக்கான மாற்று வாழ்வாதாரங்களைத் திட்டமிட முடியாது."

"பொதுச் சமூகத்தில் விதவைகளைக் குறித்த அக்கறை விசாலப்பட வேண்டும். நலிந்த பிரிவினர்க்கு பொதுத்துறைகளும் வங்கிகளும் பரிவுடன் தனித்திட்டங்களும் ஒதுக்கீடுகளும் வழங்கி வருகின்றன. விவசாயிகளுக்கு வங்கிக்கடன் வழங்க வேண்டும் என்பது ரிசர்வ் வங்கியின் கொள்கை அறிவுறுத்தல்களில் இடம்பெற்றுள்ள ஒன்று. விதவைகள் தொழில் தொடங்க சமூகத்தில் அவர்களை நம்பி யாரும் கடன் கொடுப்பதில்லை."

"இவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை உறுதி செய்வதற்காக வங்கிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட விழுக்காடு கடன்களை விதவைகளுக்கு ஒதுக்குமாறு ரிசர்வ் வங்கி அறிவிக்கை வெளியிட முடியும். சமூக ஆர்வலர்கள் இதைக் கோரிக்கையாக எடுத்துச் செல்ல வேண்டும். அரசு துறைகள் வழியாக விதவைகள் வாழ்வாதாரத் திட்டங்களைச் செயல்படுத்துவது சாத்தியம்தான், எனினும், அது நெடுந்தொலைவுப் பயணம். ஆனால் தொண்டு நிறுவனங்களும் ஆர்வலர் அமைப்புகளும் உடனடியாக செயலில் இறங்க முடியும். ‘சமூகக் கடப்பாட்டை’ (Corporate Social Responsibility – CSR) முன்னிட்டுப் பெருந்தொழில் நிறுவனங்கள் பெரும் நிதியை ஆண்டுதோறும் ஒதுக்குகின்றன விதவைகள் மறுவாழ்வுக்காக குறிப்பிட்ட சில ஆண்டுகளுக்கு இந்த நிதியை ஒதுக்கலாம். அந்த நிறுவனங்களில் தகுதிக்கேற்ற வேலை வாய்ப்பிலும் ஒதுக்கீடு வழங்கலாம். கூட்டு முயற்சியாகத் தொழில் தொடங்குவதற்கு சிஎஸ்ஆர் நிதியுதவி பேருதவியாய் அமையும்."
------------------------
நேர்காணல்: வறீதையா, நாகர்கோவில், 29.04.2018.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
உரையாடல்1: அருள் எழிலன் Arul Ezhilan (43, ஊடகவியலாளர்).
#ஒக்கி_அரசு_ஊடகம்…
••••••••••••••••••••
.... இந்த மௌனத்தைப் பற்றிப் பேசியே தீரவேண்டும். நாம் வாழுகிற இந்தக் காலத்தை வரையறுக்க வேண்டும். நாம் ஆபத்தின் விளிம்பில் இருக்கிறோம்...
---------
... மீனவர் பற்றிய விவாதங்களையோ பேச்சுகளையோ மீனவர் ஒருவரிடம் உறுதிசெய்துகொள்வதும் அதை ஆழமாகச் சொல்வதுமான போக்கு (ஊடகங்களில்) உருவாகியிருக்கிறது.
- அருள் எழிலன்.
•••••••••••••••••••••••••••••••••
வறீதையா: ஒக்கிப் புயலுக்குப் பிறகு ஐந்து மாதங்கள் ஓடிவிட்டன. ஒக்கி அபலைப் பெண்களைப் பொறுத்தவரை அவர்களின் கொடுங்களவு இனிமேல்தான் விசுவரூபம் எடுக்கப்போகிறது. ஒக்கி அபலைகளின் மறுவாழ்வு, பிள்ளைகளின் கல்வி, படகுகளுக்கு நியாயமான இழப்பீடு, புதிய படகுகளுக்கான அரசு உதவி - இவை எதுவும் இன்று பேசுபொருளல்ல. அரசும் ஊடகமும் தீர்மானத்துடன் மௌனம் காக்கின்றன...

அருள் எழிலன்: இந்த மௌனத்தைப் பற்றிப் பேசியே தீரவேண்டும். நாம் வாழுகிற இந்தக் காலத்தை வரையறுக்க வேண்டும். நாம் ஆபத்தின் விளிம்பில் இருக்கிறோம்... நெடுவாசல், கதிராமங்கலம் போராட்டங்களை மக்கள் தலைமைதான் முன்னெடுத்தது. நீங்கள் குறிப்பிட்டது போல, ஒக்கிப் போராட்டங்களுக்கு மதத் தலைமைகள்தான் தலைமை வகித்தன."

இன்று இடிந்தகரையைப் பற்றி யாரும் பேசுவதில்லை. அந்த ஊர் மக்கள் ஒவ்வொருவரின் தலைமீது நான்கைந்து வழக்குகள் உள்ளன. ஒரு கடவுச்சீட்டு எடுக்க முடியவில்லை; வேலைவாய்ப்புக்கு முயற்சி செய்ய முடியவில்லை; வட்டாட்சியா் அலுவலகத்துக்குப் போக முடியவில்லை. ஒரு ஓட்டுநா் உரிமம் எடுக்க முடியவில்லை. பக்கத்து வீட்டுக்காரன் போலீஸ் தகவலாளியாக இருப்பானோ என்று ஒவ்வொரு வீட்டுக்காரனும் சந்தேகத்தோடு பார்க்கிறான். அந்தக் கிராமங்கள் மிகக் கொடூரமாக மாறிவிட்டன. அன்றாடம் அந்த செய்திகளைக் கேட்டுக் கேட்டு நொந்துபோகிறேன்.

வறீதையா: மீனவர்கள் கடலில் தொடா்ந்து மீன் பிடிப்பதற்கான பாதுகாப்புக் கூறுகள் பலப்படுத்தப் படவேண்டும், கரையுடனான தகவல் தொடா்புக் கட்டமைப்பு மேம்படுத்தப் படவேண்டும், அதற்கான கருவிகளும் உதவிகளும் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டும். இந்த அக்கறை அரசிடம் இன்னும் வரவில்லை... மீனவர்களின் வாழிட- வாழ்வாதார உரிமை குறித்த கருத்துருவாக்கம் நிகழ்ந்திருந்தால் ஆழ்கடல் மீனவர்களின் தனித்துவமான தேவைகளை ஒக்கிப் பேரிடர் அனுபவங்களின் பின்னணியில் அரசு அக்கறையோடு அணுகியிருக்க வாய்ப்புண்டு. 200 பேருக்குமேல் உயிரிழந்துபோன, ஏராளம் விசைப்படகுகள் மூழ்கிப்போன ஒரு பேரிடருக்குப் பிறகும்கூட பாதிக்கப்பட்ட சமூகத்தின் தேவைகள் குறித்து ஊடகமோ அரசோ பேசவில்லை...

அருள் எழிலன்: போராடவே வழியில்லாத மக்கள்கூட சில சூழல்களில் தன்னெழுச்சியாக ஒரு பெரிய போராட்டத்தை முன்னெடுத்துவிடுவதுண்டு... ஒக்கி நிவாரணமோ, அணுவுலைப் போராட்டமோ ஒரு பூதாகரமான பிரச்சினையாக வெடிக்கும் என்பது நமக்குத் தெரியும். ஒரு பிரம்மாண்டமான போராட்டத்தை முதலில் நடத்திவிடுகிறார்கள். மீடியாவிலும் சோஷியல் மீடியாவிலும் பெரும் ஆதரவும் கிடைத்துவிடுகிறது. குழித்துறை இரயில் மறியல் போராட்டம், இனயம் துறைமுகப் போராட்டம் - எல்லாவற்றையும் வேகவேமாக நடத்திப் பந்தலையும் கலைத்துவிட்டுப் போய்விடுகிறார்கள். மீடியாவின் தயவால் இந்தப் போராட்டங்கள் ஒரளவு வெற்றி பெற்றன. 2017 டிசம்பர் குழித்துறை இரயில் மறியல் நிகழ்ந்த காலத்தில் வேணாட்டுக் கடற்கரைப் பகுதிகளில் 15 நாட்கள் சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன். அவர்களிடமும் இந்த விரக்தியைப் பார்த்தேன்
•••••••••••••••••••••••••••••
மீனவர்கள் தோற்றுப் போய்விட்டார்களா? ஊடகங்கள் மீனவர்களைப் பயன்படுத்திக் கொண்டனவா? ஒக்கியால் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பங்களின் எதிர்காலம் என்ன?
•••••••••••••••••••••••••••••••••••
அருள் எழிலன்: இந்தக் கேள்விகளுக்கு உடனடியாகப் பதில் சொல்லிவிட முடியாது. ஒக்கியில் அளிக்கப்பட்ட நிவாரணம்கூட ‘கணவர் இனிமேல் திரும்பிவரப் போவதில்லை, போக்கிடம் ஏதுமில்லை’ என்கிற நிலையில் இருக்கும் பெண்களுக்கு ஒரு பொருட்டாகலாம், அவ்வளவுதான். மற்றவர்களுக்கு 20 இலட்சம் என்பது பெரிய விஷயமல்ல. அவ்வளவு சம்பாதித்துப் பெருவாழ்வு வாழ்பவர்கள் அவர்கள்.

ஒன்றேயொன்றை மட்டும் இந்தச் சூழலில் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல முடியும் - முன்பெல்லாம் மீனவர் என்னும் போர்வையில் வேறு எவரோ மீனவர்களைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருப்பார். ஒக்கி அனா்த்தனத்துக்குப் பிறகு மீனவர் பற்றிய விவாதங்களையோ பேச்சுகளையோ மீனவர் ஒருவரிடம் உறுதிசெய்துகொள்வதும் அதை ஆழமாகச் சொல்வதுமான போக்கு உருவாகியிருக்கிறது. இதை ஆரோக்கியமான வளா்ச்சியாகப் பார்க்கிறேன்." •
---------------
சங்குத்துறைக் கடற்கரை, 03.06.2016.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

அவதானம்8: #வ_கீதா
#ஒக்கி...ஒன்பது மாதங்கள்...
•••••••••
கடற்கரையில் கணவர்களை இழந்த பெண்களின் தவிப்பு நிலை: ஒன்று, உறவு பிரிந்த நிலை, இரண்டு – வாழ்வாதார இழப்பு. கடற்கரைப் பெண்கள் பலவிதமான வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தாலும் அந்த வாழ்வாதாரம் கணவர் கடலிலிருந்து கொண்டுவருகிற வருவாய் சார்ந்துதான் இருக்கிறது. இந்த வாழ்வாதார இழப்பிலிருந்து அந்த விதவைப் பெண்கள் தங்களை எப்படி மீட்டெடுக்கிறார்கள் என்பது மிகப்பெரிய சவால்.

அறிவுத்திறன், செயலாற்றும் திறன், தலைமைப் பண்பு எல்லாமே அந்தப் பெண்களிடம் இருந்தாலும் தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் ஓர் ஆண் இல்லாமல் வாழ்வது எத்தனைப் பெரிய சிரமமாக இருக்கிறது என்பது அவர்களது மாண்பையும் மீறிப் பெரும் குமுறலாக வெளிவருகிறது என்பதை அனுபவித்து உணர்ந்திருக்கிறேன்.
ஒரு மூதாட்டி... சொன்னது என் நினைவில் பதிந்துபோய்விட்டது: 'கடல்ல பிரச்சனைன்னா நாங்க புரிஞ்சிக்குவம்; இது (சுனாமி) நெலத்துல நடந்த பிரச்சின, அதனாலத்தாம் எங்களால சமாளிக்க முடியல!'

சூழலியல் கட்டமைவில் ஏற்படும் பாதிப்புகள் பெண்களை எப்படிப் பாதிக்கிறது என்றும் நாம் அக்கறைப்பட்டதில்லை.

கடலுக்குப் போன ஆண்மகன் கரை திரும்பவில்லை என்பது நெய்தல் நிலத்துக்கும் நமக்கும் புதிய விஷயமில்லை. ஆனால் இன்று அவர்களுடைய பிரச்சினை அம்மட்டோடு முடிந்துவிடுவதில்லை. மீனவர்கள் முன்போல் கரைக்கடல் பகுதிகளி்ல் சென்று மீன்பிடித்து வரமுடியவில்லை. ஆழக்கடலுக்குச் சென்றால்தான் மீன் கிடைக்கும் என்பது மட்டுமல்ல காலம் கிளர்த்திய மாற்றம்; கடல் இன்று பாரம்பரிய மீனவர்களுக்கான களமாக இல்லாமல் கடலோடு தொடர்பற்றவர்களுக்கும் கடலைப் பொருளீட்டும் இடமாக மட்டுமே பார்க்கிற நிறுவனங்களுக்குமான களமாக மாறிக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த விபரீத நிலைதான் மீனவர்கள் எதிர்நோக்கும் பெரும் சிக்கல்.
இந்த வேறுபாட்டின் பின்னணியில் கடற்கரைப் பெண்களின் நிலைமையைப் பகுத்துப் பார்க்க வேண்டிய தேவை இருக்கிறது.

"...மீனவர்களை நம்முடைய ஆசான்களாக வரித்துக்கொண்டு கடலை, அதன் இயக்கத்தை, அதன் சூழலியலைக் குறித்த நம் தேடலை அங்கிருந்து தொடங்க வேண்டும்... மீனவர்கள் பேசிக்கொண்டேதான் இருக்கிறார்கள். நாம்தான் கேட்பதில்லை. எனக்கு வெட்கமாக இருக்கிறது. கடற்கரை நகரத்தில் வாழ்ந்துகொண்டு, ஒரு சுனாமி வரும்போதுதான் கடற்கரை மக்களைக் குறித்து யோசிக்கிறேன் என்பது வெட்கமான விஷயம்."
--------------------------------
நேர்காணல் (சென்னை): வறீதையா, 16.06.2018. பதிவு: Vinod K Paramiswaran