மீனவர்க்கான அரசியல் பா.வீரமணி

நசுக்கப்படும் இனத்தின் துயரம் இந்நூலில்

வெடித்த நிலம் போல் வெம்மையாய்க் காட்சியளித்தாலும்

போகவேண்டிய பாதையையும் இந்நூல்

துலக்கமாகக் காட்டுகிறது.

மீனவர்க்கான அரசியல்

பா.வீரமணி

வறீதையா கான்ஸ்தந்தின் எழுதியுள்ள என்னைத் தீண்டிய கடல் என்னும் நூலைப் படித்தது உயரிய அனுபவமாகும். தான் பிறந்து வளர்ந்த நெய்தல் நிலத்தையும் மீனவச் சமூகத் தையும் அவர் மிக ஆழமாக உணர்ந்துள்ளார் என்பதற்கும் அந்நிலப் பாதுகாப்பிற்கும் அச்சமூகத்தின் எதிர்கால வளர்ச் சிக்கும் அவர் எவ்வாறு சிந்தித்துச் செயல்பட்டு வருகின்றார் என்பதற்கும் இந்நூல் சான்று. வறீதையாவின் சமூக ஈடுபாடும் அக்கறையும் நூல் முழுவதும் சீராக வெளிப்பட்டுள்ளன.

இயற்கைப் பேரழகில் மூழ்கிக் கற்பனையில் திளைக்கும் வறீதையா அதிலேயே மூழ்கிவிடாமல், நடப்பியல் வாழ்க் கையை ஆழ்ந்து நோக்குவதையும் இதிலுள்ள கட்டுரைகள் உணர்த்துகின்றன. என்னைத் தீண்டிய கடல் முதல் புலம் பெயரும் மீனவர்கள் வரை நீளும் பத்து அத்தியாயங்களில் மையமாக உணர்த்தப்படுபவற்றைக் கீழ்க்காணுமாறு பகுக்கலாம்:

• மீனவர்கள் வாழ்வின் அவலம், அவர்கள் எதிர் கொள்ளும் சிக்கல்களும் நெருக்கடிகளும்.

• சிக்கல்களையும் நெருக்கடிகளையும் தீர்க்காத அமைப்பு கள்; அவற்றைத் தீர்க்க முனையும் மாமனிதர்களும் அமைப்புகளும் சார்ந்த குறிப்புகள்.

• அனைத்து மீனவர்களையும் ஒன்றிணைப்பது. சாதி, மொழி, மதம், இனம் கடந்து அவர்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஊட்டுவது. அதற்கான வழிவகைகளைத் தேடுவது.

• மீனவர்களின் வாழ்வுரிமை சார்ந்த சிக்கல்களின் பொருட்டு மாநில, மத்திய அரசுகளின் கவனத்தை ஈர்ப்பது.

• மீனவர்களின் வாழ்வுரிமைக்காக மாநில-மத்திய அரசுகளைச் சரியான முறையில் செயல்பட வலியுறுத்த முயல்வது.

மீண்டெழும் நெய்தல் கட்டுரையில் மீனவர்களின் வளர்ச்சி நிலை குறித்து ஆசிரியர் சரியான ஆய்வை நிகழ்த்துகின்றார். அவர்கள் வாழ்நிலையை ஈழவர், புலையர், நாடார் சமூகங் களோடு ஒப்பிட்டு, அச்சமூகங்கள் வளர்ந்திருப்பதையும் மீனவச் சமூகம் தாழ்ந்திருப்பதையும் பல ஏதுக்களைச் சுட்டிக்காட்டி விளக்குகிறார். மீனவச் சமுதாயம் நெருக்கடியை உணராமல் தூங்கும் சமூகமாகவே (sleeping society) உள்ளது. குடிபோதை யில் வீழ்ந்திருப்பவனிடமிருந்து எதைப் பறித்தாலும் அது அவனுக்குத் தெரியாது. ஏனெனில் அவன் விழிப்பு நிலையில் இல்லை. மீனவர்களும் அவ்வாறு இருப்பதற்குக் காரணங்கள் கல்வியின்மையும் காலத்திற்கேற்பச் சிந்திக்காத நிலையும்தான். இந்த இரண்டில் கவனம் செலுத்தியதால்தான் மணக்குடி, கோடிமுனை போன்றவை முன்மாதிரியான, முன்னோடிக் கிராமங்களாக விளங்குகின்றன.

குமரி மாவட்டத்தில் 25 ஆண்டுகளுக்கு முன் நிறுவப் பட்ட தனியார் கல்லூரி ஒன்றால், மீனவர்களிடத்தில் ஏற் பட்டுள்ள மேம்பாட்டை வறீதையா பல தரவுகளோடு விளக்கி யுள்ளார். நாடார்கள் போன்று மீனவர்கள் ஒன்றுபட்டு, கலைக் கல்லூரிகளையும் தொழில்நுட்பக் கல்லூரிகளையும் நிறுவி யிருப்பார்களேயானால் மீனவச் சமூகம் எங்கோ சென்றிருக்கும்.  கல்வி இணையற்ற முதலீடு மட்டுமன்று. அது ஒப்பில்லா மூல வளம். 1955 முதல் 1970 வரை முன்னேறிய நாடுகள் புதிய எண்ணெய்க் கிணறுகளையோ கனிமச் சுரங்கங்களையோ கண்டுபிடிக்காமலேயே அறிவியல் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி யால் தனிநபர் வருமானத்தையும் தேசிய வருமானத்தையும் பெருக்கியிருப்பதாக அறிவியல் வல்லுனர் குழு ஒன்று அறிவித் துள்ளது. கல்வியோடு மீனவர்கள் மாற்றுத் தொழிலிலும் (shoe money ஈடுபாடு காட்டவேண்டுமென்று வறீதையா கூறுவது உண்மையாகும்.

முந்தையர் ஆயிரம் ஆண்டுகள் கட்டுரை முக்குவர்களின் இனவரைவியலைச் சொல்கிறது. ஆப்பிரிக்காவில் விளையும் மரவள்ளிக் கிழங்கை முதன்முதலில் இந்தியாவில் பயிரிட்டு,   1935இல் உணவாக உட்கொண்டது; முக்குவர் பெண்களுக்குச் சமசொத்துரிமை வழங்கியது; மணவிலக்கு, மறுமணம் ஆகிய வற்றை அங்கீகரித்தது; முக்குவர்களின் சொந்த நிலத்தைக் கிறித்துவச் சபையினர் உரிமை ஆக்கிக்கொண்டது; கன்னியா குமரி மீனவர்களின் வரிப்பணம் போர்ச்சுகீசிய ராணியாருக்குக் காலணிப் பணமாக (sலீஷீமீ னீஷீஸீமீஹ்) சென்றது போன்ற பல அரிய செய்திகளை உள்ளடக்கிய இக்கட்டுரை வறீதையாவின் வரலாற்றுப் பார்வையைத் தெளிவுபடுத்துகிறது.

தென்தமிழ் நாட்டுக் கடல் வழியில் மீனவர்களுக்கு ஏற்படும் கடும் துயரங்களையும் சொல்லொண்ணா இழப்புகளையும் குறித்த பதிவுகள் (மன்னார் கண்ணீர்க் கடல்) நம் நெஞ்சைப் பிளக்கின்றன. இலங்கைக் கடற்படையின் மிருகத்தனமான படுகொலையையும் இந்தியக் கடலோரக் காவல் படையின் கையாலாகாத்தனத்தையும் சரியாகப் பதிவுசெய்திருக்கிறார். இலங்கைக் கடற்படை 1983இலிருந்து இதுவரை 8000 முறை துப்பாக்கிச் சூடு நிகழ்த்தியுள்ளதையும் 360 இந்தியத் தமிழர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டுள்ளதையும் 1000 மீனவர்கள் உடல் உறுப்புகள் இழந்திருக்கும் கொடுமையையும் 100க்கும் மேற்பட்ட படகுகள் மூழ்கடிக்கப்பட்டதையும் 95 மீனவர்கள் காணாமல் போனதையும் சாதாரணமாக எடுத்துக்கொள்ள முடியாது. இத்தனை அவலங்களும் அநீதிகளும் கொடுமைகளும் நிகழ்ந் திருந்தும் இந்தியக் காவற்படை மெத்தனமாக அடங்கிக்கிடப்பது தான் வரலாற்றுச் சோகம். இலங்கை மீனவர்கள் அத்துமீறி இந்தியக் கடற்பரப்பில் புகும்பொழுது இந்தியப் படை ஏதும் செய்வதில்லை. ஏதோ சில நேரங்களில் கைதுசெய்கிறது, அவ்வளவு தான். தெற்காசிய நாடுகளின் கடற்பரப்பில் கடந்த 15 ஆண்டு களில் 25,000 பேர் மற்ற நாடுகளால் கைதுசெய்யப்பட்டிருப்ப தால், இப்பிரச்சினையைச் சார்க் மாநாடு ஏற்கும் என்பதில் ஐயமில்லை. தெற்காசிய மீனவர் கூட்டமைப்பு முயற்சி (புலம் பெயரும் மீனவர்கள்) மீனவர்களுக்கு நல்ல வழிகாட்டுதலாகும்.

கன்னியாகுமரி முதல் தூத்துக்குடிவரையிலும் பின்னர் தூத்துக்குடியிலிருந்து இராமேஸ்வரம் வரையிலும் ஆங்காங்கே மீனவர் அமைப்புகளையும் மீனவத் தலைவர்களையும் சந்தித்து விவாதித்துப் பல பிரச்சினைகளை நண்பர்களோடு இணைந்து வறீதையா ஆய்ந்துள்ளார் (மன்னார் கண்ணீர்க் கடல்). சேதுக் கால்வாய்த் திட்டத்தால் தொழில் இழக்கும் மீனவர்களுக்கு வருமானத்தை உருவாக்கும் முறையில் கப்பாஃபைகஸ் என்னும் பாசி வளர்க்கும் திட்டத்தை அரசு அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. மருந்துக்காகப் பயன்படும் கராகீனன் என்னும் வேதிப்பொருளை இப்பாசியிலிருந்து எடுக்கிறார்களாம். ஆனால் இந்தக் கராகீனன், அகர் போன்ற வேதிப்பொருட்கள் கொண்ட பாசிகள் நம் கடற்பகுதியில் ஏராளமாகக் கிடைப்பதாகவும் இவற்றை விட்டு விட்டு, இந்தியக் கடற்பாசிகளையும் கடற்கோரைகளையும் பவளப்பாறைகளையும் வேரோடு அழித்துக்கொண்டிருக்கும்

கப்பாஃபைகஸை ஏன் வளர்க்க வேண்டுமென்கின்றார் ஆசிரியர். கடலில் படகைச் செலுத்துவதற்கு மீனவர்கள் தாங்குக் கம்பு களைப் பயன்படுத்தினால், பவளப் பாறைகள் அழிந்துவிடும் என எச்சரிக்கும் அரசுத் துறை, சிலரிடம் பணம் வாங்கிக் கொண்டு இரட்டை மடித் தொழிலையும் வெடிவைத்து மீன்பிடிப்பதையும் அனுமதிப்பது எப்படி நியாயம் என்கிற மீனவர்களின் கேள்வியை வறீதையா சரியாகப் பதிவுசெய்திருக் கிறார்.

சூழல் இயல் அடிப்படையில் சேதுக்கால்வாய்த் திட்டத்தை ஆசிரியர் இந்நூலில் பல இடங்களில் ஆய்வுக்கு உட்படுத்தியிருக் கிறார். இது மீளாய்விற்கும் அரசின் கவனத்திற்கும் உரியது. இலங்கைக் கடற்படையாலும் இந்தியக் கடல்வளத் துறை யாலும் ஏற்படும் படுகொலைகளுக்கும் பல கொடுமைகளுக்கும் ஆட்பட்ட குடும்பங்களின் அவலங்கள் நம்மை உலுக்குகின்றன. 

தலித் சமுதாயத்தை முன்னெடுத்துச் செல்ல டாக்டர் அம்பேத்கர் ‘கற்பி, ஒன்றுசேர், போராடு’ என்ற கொள்கையை வகுத்தளித்தார். அது மீனவச் சமுதாயத்திற்கும் பொருந்தும். தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் மீனவச் சமுதாயம், சமூக விழிப்புணர்வு பெற இக்கொள்கை மிக முக்கியமானதாகும். மீனவர்கள் தங்கள் நலன்களை வென்றெடுக்க வறீதையா பல யோசனை களை இந்நூலில் கூறியுள்ளார். எனினும் அவர் குறிப்பிடுவது போல நெருக்கடிகளின் முடிச்சு மற்றொரு நிலையில் இருப் பதையும் நாம் உணர வேண்டும்.

நவீனக் கருவிகள் கொண்ட ஆழ்கடல் கப்பல்களும் தொழில்துறைக் கப்பல்களும் கடல்வளத்தை அடிமண்ணோடு வேட்டையாடுவதற்கும் கடற்கரைக் கிராமங்களில் அணு ஆராய்ச்சி நிலையங்களையும் ரசாயனத் தொழிற்சாலைகளை யும் அமைப்பதற்குக் காரணமென்ன? மீனவர்களின் வாழ் வியலையும் அமைப்பதற்குக் காரணமென்ன? மீனவர்களின் வாழ்வியலையும் இருப்பிடத்தையும் அந்நியப்படுத்தும் கடற் கரை மேலாண்மைத் திட்டத்தை வகுத்தது ஏன்? தனியார்மய மாக்கல், தாராளமயமாக்கல், உலகமயமாக்கல் என்கிற பன்னாட்டுச் சுரண்டலுக்கு இந்திய ஆட்சியினர் ஆதரவு அளிப்பதுதான் இதற்கு முக்கியக் காரணமாகும். இந்தச் சுரண்டல் அரசியலை அடையாளம் காணாமல், சிக்கல்களை முழுமையாகத் தீர்க்க முடியாது.

மீனவர்கள் கல்வியறிவோடு, சமூக விழிப்புணர்வும் அரசியல் தெளிவும் பெற வேண்டும். நாட்டைக் கொள்கை வழிப்படுத்து வதும் சமுதாயத் தேவைகளைத் தீர்மானிப்பதும் அரசியல் தான். அரசியலிலிருந்து ஒதுங்கி நிற்பது சமூக நெறியாகாது; மனித தர்மமும் ஆகாது. மீனவர் நலனுக்காகப் பற்பல அமைப்பு களோடும் இயக்கங்களோடும் இணைய விரும்புவோர் முற் போக்கு அரசியல் இயக்கங்களை அடையாளம் கண்டு அந்தச் சக்திகளோடு இணைந்து போராட முயல வேண்டும். இது காலத்தின் கட்டாயம்.

பிறந்த மண்ணையும் சமூகச் சூழலையும் நன்குணர்ந்து,  ஆழ்ந்த அக்கறையோடு எழுதப்பட்டுள்ள இந்நூல், அரிய செய்தி களின் திரட்டாகவும் சிந்தனைத் தளமாகவும் விளங்குகிறது. நசுக்கப்படும் இனத்தின் துயரம் இந்நூலில் வெடித்த நிலம் போல் வெம்மையாய்க் காட்சி அளித்தாலும் போகவேண்டிய பாதையையும் இந்நூல் துலக்கமாகக் காட்டுகிறது. நெய்தல் மக்களுக்குப் பயனுள்ள நூலை எழுதியுள்ள ஆசிரியருக்கு என் வாழ்த்துகள்.