சிலுவையைத் தோள்மாற்றக்கூட ஆளில்லை! கடலின் தொப்புள்கொடி ப.சிவகாமி

இருபத்தெட்டு ஆண்டுகள் அய்யேயெஸ் அதிகாரியாகப் பணி யாற்றியதையும் அதற்கான பல பயிற்சிகள் மேற்கொண்டதையும் வறீதையா கான்ஸ்தந்தினின் ‘கரைக்கு வராத மீனவத் துயரம்’ என்ற கட்டுரைத் தொகுப்புக்கு அறிமுக உரை எழுதும் போது நினைத்துப் பார்க்கிறேன். ஓர் ஆறுமாத காலம் தமிழக அரசின் கால்நடை மற்றும் மீன்வளத்துறையின் செயலாளராகப் பணியாற்றிய காலம் தவிர, வேறெந்த சந்தர்ப்பத்திலும் மீனவர்கள் பற்றிக் கேள்விப்பட்டதாகவோ விவாதித்ததாகவோ ஞாபக மில்லை. ஏழை மக்கள் என்ற பொது கொட்டிலில் தலித், மீனவர், பழங்குடி மக்கள் அடைக்கப்பட்டு, வெகு மேலோட்ட மான கூட்டங்கள் எவர் மனமும் புண்படாவண்ணம் நடத்தப் பெறும். மற்ற பூர்வகுடியினரைப்போல மீனவர்களின் வாழ்வு, அரசியல், பண்பாடு, பொருளாதாரம் ஆகியவை அரசுத்தரப்பில் பொதுவான தளத்தில் விவாதிக்கக்கூடிய அளவில் எப்போதும் இருந்ததே கிடையாது. இது எனக்கு திகைப்பை உண்டாக்குகிறது. 

தூத்துக்குடியில் மாவட்ட ஆட்சித்தலைவராக இருந்த போது கடலின் பவளப் பாறைகளை குண்டர்கள் வெட்டி யெடுத்துச் சென்றதைத் தடுக்க முயன்றபோது அம்மாவட்டத் திலிருந்து தூக்கியெறியப்பட்டேன். கடல்நீர் தழுவிச் செல்லும் படி கலெக்டர் பங்களா இருந்ததும் அடிக்கடி ஆழ்கடலுக்கு அரசு காரியமாகச் சென்றுவந்ததும் கடலின் பிரம்மாண்டத் தை எனக்கு உணர்த்தின. நீருலகத்தின் தாவரங்களும் உயிரினங் களும் என்னை வெகுவாகக் கவர்ந்தன. நான் ஏன் ஒரு மீன வராகக் கூடாது என்ற எண்ணமும் ஏற்பட்டது. கடலுக்கும் எனக்கும் நிறையத் தொடர்புகள் இருப்பதாகக் கற்பனைகள் செய்வேன். எனது கணவன் துறைமுகத்தில் அதிகாரியாக இருந்ததும் இதன் காரணமாக எப்போதும் கடல் அல்லது நீர்நிலைக்கு வெகு அருகில் எனது வீடு அமைவதும் எதார்த்த மானதே. ஆனால் நான் கட்டிய வீடும் கிழக்குக் கடற்கரைச் சாலையில் கடல் கூப்பிடு தூரத்தில் அமைந்துவிட்டதை அப்படிக் கருதமுடியாது என எனக்கு நானே சொல்லிக் கொள்கிறேன்.

மீனவ நண்பர்களும் வழக்கறிஞர்களுமான ராஜலிங்கம், தட்சிணாமூர்த்தி ஆகிய இருவரும் ‘தலித் மீனவர் கூட்டமைப்பு’ என்னும் இயக்கத்தை 2007இல் துவங்க உறுதுணையாக இருந்தனர். நண்பர் கஜநாதன் கல்லூரி நாட்களில் அறிமுக மாகி, புதிய கோடாங்கியின் ஆதரவாளராக மாறினார். அவ்வப் போது உதவியும் செய்து வருகிறார். அதேபோல் நண்பர் அருணாச்சலம் சமூக சமத்துவப்படை கட்சியில் மீனவத் தளபதியாக இருக்கிறார். தலித் மீனவர் கூட்டமைப்பு, சமூக சமத்துவப் படைக் கட்சி ஆகியவை மூலம் அரசிடம் மீன வருக்கான உள் ஒதுக்கீடு கேட்டுப் போராடி வருகிறோம். சென்னை, காஞ்சிபுரம் மாவட்டங்களில் உள்ள மீனவ மக்களுடன் உரையாடி வருகிறோம். அவர்கள் மீதான தாக்குதல்களில் அவர்களுக்கு ஆதரவாக இயங்குகிறோம். 

ஒரு பெண், அதிலும் அதிகாரம் மறுக்கப்பட்ட சமூகப் பின்னணி கொண்டவர், கடலையும் கடற்புற மக்களையும் நேசித்த காரணத்தினால் தன்னாலான சிறுசிறு முயற்சிகள் செய்யும்போது, அரசு நினைத்தால் எவ்வளவு செய்யலாம், ஏன் செய்யவில்லை? இது ஆச்சரியமாக இல்லை?! 

2009ஆம் ஆண்டு கன்னியாகுமரி பாராளுமன்றத் தொகுதி யில் போட்டியிட்டபோது, பலகாலம் கேள்விப்பட்டு, சந்திக்க ஆவலாயிருந்த எனக்கு பேரா. வேதசகாயகுமார், தோழியர் காதம்பரி மூலம் கேள்விப்பட்டிருந்த பேரா. வறீதையா கான்ஸ் தந்தின் ஆகியோரின் சந்திப்பு கிட்டியது. கடல் ஆர்ப்பரித்து அலைகளுடன் தழுவுவதுபோல அத்தனை உயிரோட்டமாய் இருந்தது சந்திப்பும் உரையாடலும். கழிமுகத்துவாரத்தில் அடை யாளமற்று நீர்நிலைகள் கலப்பது போன்ற உணர்வேற்பட்டது. 

நண்பர்கள் கஜநாதன், ராஜலிங்கம், தட்சிணாமூர்த்தி, அருணாச்சலம் ஆகியோரைப் போலவே நட்பு பாராட்டி னாலும், அவர்களைவிடப் பலமடங்கு போர்க்குணம், ஆற்றல் மிக்கவராய் வறீதையாவைக் கண்டபோது மிக்க மகிழ்ச்சி யடைந்தேன். வறீதையா-வேதசகாயகுமார் இவர்களின் ‘நெய்தல்’ உள்ளிட்ட பல கூட்டு முயற்சிகள், அவர்களின் கடின உழைப்பு என்னை வெகுவாக ஈர்த்துவிட்டன. இருவரிடமிருந்தும் கற்றுக் கொள்ள ஏராளம் இருந்தது. அங்கேயே தங்கியிருந்து அவர் களின் இணையாகச் செயல்படும் விருப்பு எழுந்தது. விரை விலேயே நெய்தல் இலக்கியக் களம் என்னை வரவேற்று நெய்தல் படைப்பாளிகளுடன் கலந்துரையாட வாய்ப்பளித்தது. உருண்டு திரண்டு ஒரு நீர்ப்படை உருவாகிக் கொண்டிருப்பதை ஜோ டி குரூஸ், மாலதி மைத்ரி, வறீதையா ஆகியோரின் எழுத்துக்கள் மூலம் அறிந்திருந்த நான் பேரா. பாத்திமா பாபுவுடன் குறுகியதோர் சந்திப்பு மற்றும் நெய்தல் இளைஞர் களுடன் நிகழ்ந்த உரையாடல் மூலம் உவகையும் புத்துணர்ச்சி யும் பெற்றேன். 

வறீதையாவின் கனம் வாய்ந்த கட்டுரைத் தொகுப்புக்குச் செல்லுமுன், முன்பிருந்தே எனக்குள்ள சிறுபிள்ளைத்தனமான கேள்விகளை முன்வைக்க விரும்புகிறேன். 

பரந்துகிடக்கும் நீர்நிலை என்னும் அர்த்தத்தில் கடல் ‘பரவை’ என அறியப்பட்டாலும் அந்தந்த நாடுகள் சுற்றியுள்ள கடற்பரப்பைத் தமதாகப் பட்டா போட்டுக்கொண்டுள்ளன. கடல் முக்கால் என்றால் நிலம் கால் அளவே உள்ளது. மீனவர் கள் தம் தொழிலுக்காகக் கடலைப் பயன்படுத்தினாலும் அது எந்நாளும் அவர்களுடையதாகக் கருதப்படமாட்டாது. 

ஆனால் நிலம், விவசாயத் தொழிலுக்குப் பயன்படுத்தப் படும் போது தனியார் சொத்தாகிவிடுகிறது. விவசாயம் பல காலம் செய்யாவிட்டாலும் தனியார் சொத்தாகவே நீடிக்கிறது!. இப்படிப்பட்ட எவையும் கடல், கடல் சார்ந்த பகுதிக்குப் பொருந்தாது. 

குறைந்த பட்சம் மீனவ கிராமங்கள் தங்களின் சுற்றுப் புறம் உள்ள சிறிதளவு கடற்கரைகூட அவர்களுக்குச் சொந்த மில்லை. ஒரு தோட்டவீடு போல் மீனவரின் கடற்கரை வீடு சிறிதளவு கடற்கரை சார்ந்ததாகக்கூட இல்லை! பெரிய ஆறு கள், அணைகளுக்கு அருகில் உள்ள ஆயக்கட்டு நிலங்கள், வருடந்தோறும் இலவசமாக நீர்பாய்ச்சிக்கொள்ளும் உரிமையைப் பெற்றிருக்கின்றன. இப்படி, நீர் உபயோகத்தை யும் தனியுடைமை ஆக்கிக்கொண்டுள்ளனர். 

ஒரு மீனவர் இறுதிவரையில் மீனவராகத்தான் இருக்க வேண்டுமா? அதாவது தற்போதுள்ள மீனவரினம்தான் தொடர்ந்து மீன்பிடி தொழிலில் நீடிக்கவேண்டுமா? பாரம் பரியமாக ஒரு தொழிலைச் செய்துவரும்போது அதில் நுணுக்கம், நயம், கலை, லயம் கூடிவிடுகிறது என்று சொல்லலாம், அப்படி யில்லை என வாதிடவும் செய்யலாம். மீனவரல்லாத வரும் ஆர்வமிருப்பின் போதிய பயிற்சிக்குப் பிறகு சிறந்த மீனவராக இருக்கமுடியும் என்பதில் மாற்றுக்கருத்து இருக்க முடியாது. நெசவாளர் வாரிசுகள் நெசவாளர்களாகவும், தச்சர்களின் வாரிசுகள் தச்சர்களாகவும் மட்டுமே இருக்க மனமொப்ப முடியாது. பிஞ்சு விரல்கள்தான் நெருப்புப் பெட்டியில் குச்சிகள் அடுக்கத் தோதானது என்று சிறுவர்களை வேலைக்கமர்த்து வது போல, பாரம்பரியக் கலைகளை ஐந்து வயதிலிருந்தே கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்ற அடிப்படையில் அவர்களை வேலைக்குப் பழக்குவதுபோல, இத்தகைய வாதங்கள் நய வஞ்சமாக இப்போதுள்ள சாதிமுறையை மேலும் கெட்டிப் படுத்துகிறது என்பது ஒரு கோணத்தில் புலப்படுகிறது. அக மணத்தை மறுக்கும் வேளையில், பாரம்பரியத்தொழில் என்பதிலிருந்தும் விடுபடவேண்டிய அவசியம் இருக்கிறதா? ராஜா ராணிகள் தங்களது பாரம்பரியத் தொழில் என்று ராஜ்யத்தைச் சொந்தங் கொண்டாடுவது இன்றும் மக்களாட்சி யில் தொடர்கிறதோ?

நம் நாட்டில் மீன்பிடி தொழிலில் ஆர்வமுள்ளவர், நடுக் கடலில் நாட்கணக்கில் மீன்பிடிக்கத் துணிபவர் அதிகமில்லை என்றே கூறலாம்-சிலுவையைத் தோள்மாற்றக்கூட ஆளில்லை! அதே சமயத்தில் கடல்சார்ந்த வணிகம், கப்பல் போக்கு வரத்து, மீன் வியாபாரம் ஆகியவற்றில் ஏராளமானோர் ஆர்வம் காட்டுகின்றனர். தற்காலத்தில் தலித், வன்னியர் சமூகங்களிலிருந்து மீன்பிடி தொழிலில் ஈடுபடுபவர்களுடைய எண்ணிக்கை அதிகரித்திருக்கிறது. ஆனால் இவர்கள் பெரும் பாலும் உள்நாட்டு மீனவர்கள். அதாவது ஆறு, குளம், ஏரி, குட்டை இவற்றில் மீன்பிடிப்பவர்கள். கடலுக்குச் செல்பவர் கள் இவர்களில் மிகவும் குறைவானவர்களே. கடல் தொழிலில் பிறர் ஆர்வம் காட்டாதது எதனால்?

தேர்தல் பிரச்சாரத்துக்காக, கடல் நேரம் தவிர்த்து முற்பகல், பிற்பகல் பொழுதுகளில் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தின் கடல் கிராமங்களுக்குச் சென்றிருந்தபோது, மீனவர்கள் அதிகாலை யில் அலையில் மீன்பிடித்து வந்த அலுப்பில், உடல் லகுவாக மாறும் அளவில் மது அருந்தி, சீட்டாடிக் களிப்பதைப் பார்த்து நானும் களிப்படைந்தேன். ஆங்காங்கு சிறுசிறு வட்டமாய்க் கூடியிருந்து விளையாடுபவர்களின் ஐந்து நிமிட கவனத்தை ஈர்க்க முயன்று தோற்றுப்போனோம். ஓட்டுக்காக ஒருநாள் மட்டும் வந்து வீரவசனம் பேசும் வேட்பாளர்களின் பேச்சை அவர்கள் புறக்கணித்தது மனதிற்கு ஆறுதலாக இருந்தது. அங்கிருந்த ஆண்கள் பெண்கள் கழுத்தில் அல்லது கையில் சிறியதாக ஒரு கிறிஸ்தவ தாயத்தோ அல்லது சிலுவையோ தொங்கிக்கொண்டிருந்தது. மாலைப்பொழுதில் பல இடங் களில் தேவாலயங்கள் நிரம்பி வழிவதைக் கண்டேன். சில இடங்களில் மத்தியான பூசையும் சிறப்பாக நடந்துகொண் டிருந்தது. ஒட்டுமொத்தமாக எல்லாவற்றையும் கண்ணுற்ற போது எங்கோ எனக்குள் ஒரு கண்ணாடி நொறுங்கியது போன்ற உணர்வேற்பட்டது. அய்யோ என்ற கூப்பாடும் எழுந்தது. எதனால் இது? 

பொதுவாக, படித்தவர்கள் அல்லது நாற்காலியில் அழுக்குப் படாமல் வேலை செய்பவர்கள், அதிலும் குறிப்பாக கதை கட்டுரை எழுதுபவர்கள், விடுதலை-மகிழ்ச்சி என்பதைப் பெரும்பாலும் தன்னிலையிலிருந்தே அணுகுகிறார்கள். தினமும் காலையில் கடல், மாலையில் சீட்டாட்டம், பிறகு நித்தம் தேவாலய வழிபாடு என்ற வழக்காறு என்னிலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டதாக இருந்ததால் ஏற்பட்ட மனக்குழப்பமாக இருக்க லாம். மூளையைக் காவுவாங்கும் மதுவைத் தினமும் குடிப்பது பற்றிய பயமாக இருக்கலாம். கடவுளை இன்னும் விசாரணை நிலையிலேயே தொங்கவிட்டிருக்கும் இயலாமையாகவும் இருக்கலாம். அல்லது எனது சொகுசு வாழ்க்கை அவர் களுக்கும் வாய்க்கவேண்டும் என்கிற ஆதங்கமாகவும் இருக்க லாம். ஆங்காங்கே வெற்றிலை சுவைத்துக்கொண்டு வலைகளை ஆய்வு செய்து செப்பனிட்டுக் கொண்டிருந்தோரும் இருக்கத் தான் செய்தார்கள். மீனவர்கள் என்றாலே எப்போதும் கடலில் வலை விரித்து, படகுடன் மல்லுக்கட்டும் பிம்பம் என்னுள் ஆழப்படிந்து, பிறவற்றை ஏற்க மறுத்ததாகவும் இருக்கலாம். மீனவர்கள் மீன்பிடி தொழில்நேரம் தவிர மீதி நேரங்களில் பிற எவரையும் போலிருக்கக்கூடாது? தொழில் சார்ந்த பண்பு வாழ்க்கையின் அனைத்துக் கணங்களிலும் நீடிக்குமா?

இக்கேள்விகளைப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய தில்லை. ஒவ்வொரு தொழில் சார்ந்த சமூகமும், அதில் குறிப்பாக தலித், பழங்குடி ஆகியவரும் இதேபோன்ற விசாரணைக்குட் பட்டவர்தான். ஆனால் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது யாதெனில், மீனவர்களும் தலித், பழங்குடியினர் போல, வறுமைக் கோட் டிற்குக் கீழ் வாழும் மக்களில், பள்ளியைப் பாதியில் விடும் சிறுவர்களில், அதிகாரத்திலிருந்து புறக்கணிக்கப் பட்டவர் களில், மாறுகின்ற உலகத்தின் வாய்ப்புகள் மறுக்கப்பட்ட மனிதர்களில், அடிப்படை வசதிகள்கூடப் பெறாத மக்களில், அரசு திட்டப் பயன்கள் சரிவரக் கிடைக்கப் பெறாத மக்களில் பெரும்பாலராக இருக்கிறார்கள் என்பதுதான். கடலையும் மீனவர்களின் கடல் தொழில் சார்ந்த பிரச்சினைகளையும் உடனடியாக முதன்மைப் படுத்துவது தேவையெனினும், இணையாக ஒடுக்கப்பட்ட பிற இனங்களோடு கைகோர்ப்பதும் முதன்மையானது என்பதை மறுக்கமுடியாது. அரசுகளின் ஒடுக்கப்பட்டோர் விரோதக் கொள்கைகளைப் பார்க்கும் போது மதத்தின் கதகதப்பான சிறகுகளில் மீனவர்கள் பாது காப்பாக போர்த்தப் பட்டிருக்கும் தோற்றம் எவ்வளவு பொய் யானது! 

மீனவர்களின் வாழ்வாதாரமாக விளங்கும் கடல் அவ்வப் போது இயற்கைச் சீற்றங்களினால் கரைகளை விழுங்கும் போது, அவர்கள் கடலின் குடல்வரை சென்று மீண்டு, மீண்டும் மீண்டும் புதியதோர் வாழ்வை அழிவின் மிச்சங்களிலிருந்து துவங்கும்படி நிர்பந்திக்கப்படுகிறார்கள் என்பது உண்மை தான். ஆனால் கடலில் இரசாயனக் கழிவுகளைக் கொட்டியும், கப்பாஃபைகஸ் நச்சுப் பாசிகளை விதைத்து அரசுகள் இயற்கை யைப் பாழ்படுத்துவதை, கடல்நீரை நன்னீராக்கும் தொழிற் சாலைகள் எச்சங்களைக் கடலுக்குள் திருப்பிக் கடல்வாழ் உயிரினங்களுக்கு ஊறு விளைவிப்பதை, பேருயிரான கடலைப் பன்னாட்டு இராட்சத மீன்பிடி நிறுவனங்கள் பட்டா போட்டுக் கொள்ளும் ஆபத்தை, அப்போதெல்லாம் மீனவர்களைக் கடலின் வேர்பிரித்துப் பலவந்தமாக அகற்றுவதை, கடலுக்குள் மீனவர் கள் செல்ல லைசன்ஸ் வாங்கவேண்டுமென்பதை, நிலத்தில் கூலி விவசாயியைப்போல பன்னாட்டுக் கப்பல்களில் கூலி மீனவர்களாக மாற்றப்படும் உத்திகளை எப்படிப் புரிந்து கொள்வது? எங்கிருந்து துவங்குவது இவ்வழிவுகளிலிருந்து அவர்களின் புதிய வாழ்வை?

கடலுக்கும் மீனவர்களுக்கும் உள்ள உறவு பொருள் அல்லது சந்தை சார்ந்த உறவு மட்டும்தானா? அவர்களின் மூதாதையர் கள், அவர்களின் குலதெய்வங்கள் அனைவரையும் கடலல்லவா விழுங்கி வைத்திருக்கிறது! 

மீன்களிலிருந்து பிறந்தவர்கள் மனிதர்கள் என்பது உண்மை யென்றால், கடல்வாழ் உயிரிகளோடு தமது வாழ்வைப் பிணைத்துக் கொண்டவர்கள் அவர்கள் என்றால், சீறும் கடலைப் பொருட்டாக்காது அதோடு இணைந்து சாகசம் புரிபவர்கள் அவர்கள் என்றால், கடல்வாழ் உயிர்களுக்கும் கடலின் இன்னொரு அங்கமாயிருக்கும் மீனவர்களுக்கும் எதிராக அரசு கொள்கைகள் ஏன் உருவாக்கப்படுகின்றன? கொள்கை கள் உருவாக்கப்பெறும் இடங்களிலும் தீர்மானங்கள் நிறை வேற்றப்படும் தளங்களிலும் ஏன் சாமிநாதன்கள் இருக்கிறார் கள்? வறீதையாக்கள் இல்லை?

மாக்கடல் அனைவருக்கும் உரியது என்றாலும் அதனோடு தீராக்காதலில் இருக்கும் மீனவரை சராசரி இந்தியனிலிருந்து, அறிவுஜீவியிலிருந்து வித்தியாசப்படுத்திப் பார்க்காவிட்டாலும் பரவாயில்லை. அவர்களின் வாழ்வாதாரங்களைத் தனியாரின் சுயலாபத்திற்காகக் கொள்ளையர்களிடம் விற்காமலிருந்தால் போதும். 

வணிகம் கடலொட்டிய மீனவர் வாழ்வில் கோலோச்சத் துவங்கியுள்ளது, பழைய மரபுகளை அழித்துவருகிறதென்பது உண்மையே. கட்டுமரத்தில் மீன்பிடிக்கச் செல்வோர் அன்றைய வரவை அனைவருடனும் சமமாகப் பகிர்ந்துகொள்ளும் நிலை மாறி பன்னாட்டுக் கப்பல் கம்பெனிகளிடம் கைகட்டிக் கூலி பெற்றுக்கொள்ளும் நிலை வந்துவிட்டது. இவர்களுக்கு மீன்பிடி யில் எந்தப் பங்கும் கிடையாது. நிலவுடைமைச் சமுதாயத்தில் எப்படி ஆண்டான் அடிமை நிலையோ அதைப்போல் கடற் புறமும் மாறிவிடும்; உற்பத்தியிலிருந்து விலக்கப்பட்டுத் தங்கள் உடலுழைப்பைத் தினசரி விற்றுக்கொள்வர். 

மீனவர் பிரச்சினை என்பது மீனவர் பிரச்சினை மட்டு மல்ல; அவர்களோடு இணைந்து வேலை செய்யும் அடித்தட்டு சமூகங்கள், கட்டுமரம்-படகு-வலை உற்பத்தித் தொழிலாளிகள், மீன்வியாபாரிகள் என இந்தியா முழுவதும் வாழும் கோடிக் கணக்கானோரின் பிரச்சினை; மட்டுமன்றி அனைவருக்கு மான உணவு-சூழலியல் பிரச்சினை. 

வறீதையா இக்கட்டுரைத் தொகுப்பில் விரிவானதொரு கடலியத்தை வரைந்துள்ளார். கடலியம் உயிரியமும் சூழலியமும் கலந்த கூட்டு. அவரின் எழுத்து அசலான புராதன ஓவியம் போலவும், சமயத்தில் நவீன கேலிச்சித்திரம் போலவும் பிரமிக்கத்தக்கதாக உள்ளது. சரளமாக, கடலில் நடத்தப்பட்ட படப்பிடிப்பென, டிஸ்கவரி சேனல் ஒளிபரப்பு போல துல்லிய மாகவும் அழகாவும் இருக்கிறது. 

இயல் ஒன்றில் ‘கோடரியும் ஹோமோ சபியன்சும்’ என்று மனிதப் பரிமாணத்தைக் கடலிலிருந்து துவங்கும் வறீதையா ‘இயற்கை மனிதனுடன் உரையாடிக்கொண்டே  இருக்கிறது... அருந்தொழில் நுட்பங்களைவிட, சூழலியலுடனான அவனது உறவு முக்கியமானது, என்கிறார். ‘இயற்கைக்கு மிகநெருக்க மான கண்ணியில் உள்ளவர்கள் மீனவர்கள்’ என்ற கருதுகோளை முன்வைக்கிறார். 

அடுத்த கட்டுரையான ‘பரவை’யில் ‘கடல் உயிரின் தொட்டில். . . சார்பு நிலைதான் உயிர்வாழ்தலின் பிழிவு . . . அயனிநிலை, கரைக்கும் திறன், ஒட்டும் பண்பு, நீரியல் சுழற்சி, பருவக்காற்றுகள், நீரோட்டங்கள், ஓதங்கள், அலைகள், புவியீர்ப்பு, கோளீர்ப்பு, வெளிச்சம், உயிர்கள், உணவுச் சங்கிலி எல்லாவற்றையும் திரட்டிப்பாருங்கள் - ஒரு பிரமாண்டம் உருக்கொள்ளும் - அதன் பெயர்தான் கடல், என கடலைக் கடைந்து அமிர்தம் கண்டிருக்கிறார். இருந்தாலும் அவரது கவனம் ‘கடலுக்கும் உங்களுக்கும் தொப்புள்கொடி உறவு இருக்கிறது’ என்னும் மய்யப்படுத்தலிலேயே குவிகிறது. அதைப் போல் மச்சம் என்ற கட்டுரை மச்சங்கள், பவளப்பாறைகள், நுண்ணுயிரிகளை அழகுற விவரிப்பது போலிருந்தாலும் இவ் வழகியலூடாக இயற்கையைப் பாதுகாக்கும் அவசியத்தை வலியுறுத்துவதாக அமைகிறது. 

இயல் இரண்டிலுள்ள மூன்று கட்டுரைகளும் மீன்வள மசோதா, மீன்பிடி தொழிலிலுள்ள நுட்பமான பிரச்சினைகள், அரசியல்வாதிகளின் புறக்கணிப்பு, சுதேசி மீன்பிடி உரிமையை நிலைநிறுத்தி வலிமைப்படுத்துதல், ஏகபோகமாகும் பன்னாட்டு மீன் சந்தை, மீனவர்களின் மரபார்ந்த மனித மாண்பு, சுனாமி, அரசின் மீனவருக்கெதிரான போக்கு, உலகமயமாதலால் மரபுகளின் அழிவு, மதத்தின் பிடியில் சிக்கி அரசியல் விழிப் புணர்வின்றி இருக்கும் நிலைமை என ஏதொன்றும் குறை வில்லாமல் நுணுக்கமாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. இவ்விவரிப்பு கள் வறீதையாவின் உள்முகப் பார்வையின் ஆழத்தை உணர்த்து கின்றன. கோபம், துயரம், வெறுப்பு ஆகிய இயற்கையான உணர்ச்சிகள் மெதுவாக அசைபோடப்பட்டு மின்னாற்றலுக்கு இணையாக, பகுத்தறிவின் மேம்பட்ட நிலைக்கு வறீதையா வின் எழுத்தில் வெளிப்பட்டுள்ளது. வார்த்தைக்கு வார்த்தை கெட்டித்த சாறுபோல் இறுக்கமாகப் பின்னப்பட்டுள்ள வாக்கியங்கள், அதில் வெளிப்படும் உணர்ச்சிகள், பொறுப்பு, அக்கறை இவற்றால் வெகு விரைவில் வாசகரால் இரசிக்கப் படும் நிலை உள்ளது. 

ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் தொகுதியில் தலித், பழங்குடிகள், மீனவர்கள் ஆகியோர் அடங்குவர். அன்றாடம் வயிற்றுப் பாட்டுக்காக, பழைய துயரங்களுடன் புதிய சுமைகளையும் ஏற்றுக்கொண்டு அதலபாதாளம் போன்றவொரு கீழுலகில் வாழ்ந்துகொண்டிருப்பவர்கள், ஏமாற்றுவித்தையைத் தொழி லாகக் கொண்டிருக்கும் ஆதிக்கவர்க்கத்தின் எடுபிடிகளாக இருப்பது இயல்பானதுதான். வறீதையா போன்றவர்கள் இயல் புக்கு மாறானவர்கள்! மனித மாண்பை அடிப்படையாகக் கொண்டு எல்லாவற்றையும் விசாரணைக்கு உட்படுத்து பவர்கள். இவ்வெழுத்துகள் ஒடுக்கப்பட்ட அனைவருக்கும் ஒளியூட்டும்., ஒருங்கிணைக்கும். இதற்காக வறீதையாவை எவ்வளவு பாராட்டினாலும் தகும். ஒவ்வொரு வீட்டிலும் இருக்கவேண்டிய நூல் இது. 

ப. சிவகாமி.

4/388, ராம் கார்டன், 

அண்ணாசாலை,      

பாலவாக்கம், 

சென்னை-41.