விமர்சனங்கள் அருகிய காலம் இது. நேர்மையான விமர்சனங்கள் இல்லை. பக்கச் சார்பான விமர்சனங்களாக இருந்தாலும் நியாயத்தின்பால் நின்று பேசுகின்றவை இல்லை. கருத்துகள் மூர்க்கமாக எதிர்கொள்ளப்படுகின்றன. இந்த விமர்சனத்தின் காலமற்ற காலத்தில் வருகிறது காலடியில் கண்ணிவெடி எனும் வறீதையா கான்ஸ்தந்தினின் நூல்.
காலச்சூழல் இதுபோல் இருப்பினும் விமர்சனத்தின் உள்ளீடுகள் வெகுவாக மாறிவிட்டிருக்கின்றன. அணுவைத் துளைத்த கதைதான் இது. தனிமங்கள் அனைத்தும் அணுக் களால் ஆனவை என்று அறிவியல் முதலில் கண்டுபிடித்தது. ஆனால் அணுவை உடைக்க முடியாது என்றது. பின்னர் வந்தவர்கள் அணுவை உடைத்தனர். அணுத்துகள்களையும் உடைத்தனர். நுணுகி நுணுகிப் போய்க்கொண்டே இருப்பது என்று ஆகிவிட்டது. விமர்சனமும் இன்று இதே அணுகு முறைக்கு ஆட்படுகிறது. படைப்பின் ஒவ்வொரு லிபியும் இன்று காலச்சூழல், கருத்துநிலை, மேலதிகத் தகவல்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு மதிப்பிடப்படுகின்றது. இந்நூலில் இருக்கும் வறீதையாவின் விமர்சனக் கட்டுரைகள் இந்தத் தன்மைகளையே கொண்டுள்ளன.
பல்வேறு நூல்களுக்கு வறீதையா எழுதிய முன்னுரைகளும், விமர்சன அரங்குகளில் அவர் படித்த கட்டுரைகளும் இந்நூலில் தொகுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. வறீதையா, மதிப்பிடும் நூலையும், விவாதிக்கும் பொருளையும் பொறுப்புணர்வோடு அணுகியிருக் கிறார். அவரின் எடுத்துரைப்புகளில் அசாத்தியமானதொரு உறுதி தெரிகிறது. அவரின் கருத்துகள் பெரும்பான்மையான அடித்தட்டு மக்களை புறக்கணிக்கவில்லை.
ஆழிசூழ் உலகு நூலையட்டி அவர் எழுதியுள்ள கட்டுரையில் திணை சார்ந்த படைப்பாளிகள் உருவாக வேண்டு மென்கிறார். வட்டார மொழியைப் பாதுகாக்க வேண்டுமென் கிறார். வரவேற்புக்குரியவை. பண்பாட்டுச் சிதைவின் கொடுங் கரங்கள் குழப்பக் கழியைக் கொண்டு இத்தலைமுறையின் எண்ணக் குளத்தைக் கலக்குகின்றன. உறவுப்பெயர்களைச் சொல்லி ஒருவரையருவர் அழைத்துக்கொள்வதும், அடை யாளப்படுத்துவதும் கரைந்து வருகிறது. மொழி, பண்பாடு ஆகியவற்றின் சாயல்கொண்ட பெயர்களை சூட்டிக்கொள் வது அறவே ஒழிந்துவிட்டது. திணை அடையாளங்கள் மறந்து போயின அல்லது புறக்கணிக்கப்பட்டுவிட்டன. திணைக்குரிய தாவரங்களையோ, விலங்குகளையோ, மொழியையோ, உணவை யோ, வாழ்க்கையையோ இன்றையச்சமூகம் அறியாது போய் விட்டது. இக்கூறுகளை உயிர்ப்பிப்பது பெரும்பணி. படைப் பாளிகளின் கரங்களில் இது இருக்கிறது. இது ஒரு வரலாற்றுக் கடமையும் கூட. திணை சார்ந்து எழுதும் படைப்பாளிகள் அத்திணை வாழ்வின் சிக்கல்களையும், வளங்களையும் எழுதி பொதுச்சமூகத்துக்கு அளிக்கிறார்கள். இதன் மூலம் திணை களின் பொது கருத்தியல் உடைபடுகிறது. ஆழி சூழ் உலகு நாவலை அதன் சொந்த மக்கள் எதிர்கொண்ட விதத்தை வறீதையா மிகவும் சீற்றத்தோடு விவரிக்கிறார்.
மீன்பிடித்தல் மற்றும் கடல் சார்ந்த தொழில்களை மேற் கொள்ளும் மக்கள் திரள் 21 சாதிகளாகப் பிரித்திருப்பினும் அவர்களை பாதவர் என பொதுப்பெயரிட்டு அழைப்பதே சரி என்று வரலாற்றுச் சான்றுகளின் அடிப்படையில் வறீதையா சொல்கிறார். இது காலத் தேவை எனத் தோன்றுகிறது. உட்சாதி/ பிரிவுகளைக் கடந்து ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் ஒன்றிணைவது ஒரு ‘சமூகப் பெரும்பான்மையை’ உருவாக்கும். தலித் மக்கள் இந்த அடிப்படையில் ஒன்றிணையவேண்டும் என்று தொடர்ந்து பேசிவருகிறோம். இந்த பெரும்பான்மையாக்கம் குறித்த குரல் அண்மையில் எடுக்கப்பட்ட சாதி/பொருளாதார மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு நேரத்தில் தமிழகத்தில் ஒலித்ததை கவனிக்க வேண்டும். பல்வேறு ஆதிக்கச் சாதியினரும் தம்மை உட்சாதி கடந்த நிலையில் ஒரே பெயரில் பதியவேண்டும் என்று தம் மக்களை கேட்டுக்கொண்டனர். நாளேடுகளில் பக்கம் பக்க மாக விளம்பரங்கள் வந்தன! இந்த அணியமாக்கம் கீழ்நிலை யில் நடப்பதே சமூகத்தைப் புரட்டும் என்பதை ஒடுக்கப் பட்டோர் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.
இக்கட்டுரைகளில் லூர்தம்மாள் சைமன் குறித்த அரிய பதிவுகள் இருக்கின்றன. இதுவே அவரைப்பற்றிய முதல் பதிவு எனக்கருதுகிறேன். லூர்தம்மாளைப் பற்றிய பதிவில், அவரின் காலத்தில் வைத்தே அவரை மதிப்பிட வேண்டும் என்கிறார் வறீதையா. இன்று நமது ஆசான்களாகவும், வழிகாட்டி களாகவும் முன்னோடிகளாகவும் இருப்பவர்களை அவரவர் காலத்தில் வைத்து மதிப்பிடாத போக்கும் இருக்கிறது. பெரியார், அம்பேத்கார், அயோத்திதாசர், எம்.சி. ராஜா போன்ற பல தலைவர்கள் இந்த மதிப்பீட்டு முறைகளால் பெரிதும் விமர் சனத்துக்கு உள்ளாகியிருக்கிறார்கள். தலைவர்களின் செயல் பாடுகள் பெரிதும் ‘தற்கால நிலைகளை’ ஒட்டியே அமை கின்றன. அவர்களை மதிப்பிடும்போது நாம் அவர்களின் காலத்துக்கு பின்னோக்கி போகவேண்டியுள்ளது. இது கடினமான வேலைதான். இல்லையென்றால் முழுமையான மதிப்பீடு கிட்டாது.
வறீதையாவின் இக்கட்டுரைகளைப் படிக்கையில் முழுமை யான மூன்று புள்ளிகள் கிடைக்கின்றன. 1. திணை, திணை சார்ந்த மக்களின் நிலை 2. இயற்கை வளம் (குறிப்பாக கடல்) சார்ந்த தொழில்புரியும் மக்கள், அவர்தம் பாடுகள். 3. எழுத்து மற்றும் அதன் அரசியல்.
இயற்கை வளங்களான காடு, மலை, ஆறு, ஓடை, ஏரி, கடல், விளை நிலங்கள் என எதுவுமே இன்று அதற்கேயுரிய பொருளோடு பார்க்கப் படவில்லை. அனைத்துமே இன்று பணமாகப் பார்க்கப்படுகின்றன. உயிர்க் கோளத்தின் உயிர் ஆதாரமான அவற்றை அரசியல், பெருமுதலாளியம் மற்றும் அதிகார வர்க்கம் இன்று கூட்டுக்கொள்ளையடிக்கின்றன. வறீதையா கடல் பற்றி பதறும்போது எனக்கு எங்களூரின் காடுகள் மலைகள் குறித்த பதட்டம் வருகிறது. இந்த வளங் களைக் கையாள்வது பற்றி அதிகார செயல்முறைகளை வகுப்பவர்களாகவும், அறிவுஜீவிகளாகவும் இந்த வளங்களுக்கு தொடர்பில்லாத மக்கள் இருக்கின்றனர். வேளாண்மையோடு மரபார்ந்தோ, வாழ்வியல் சார்ந்தோ எவ்வகையிலும் தொடர் பில்லாத எம்.எஸ். சுவாமிநாதன் வேளாண் விஞ்ஞானியாக அறியப்படுவதைப்போல, இன்னும் பலரையும் சொல்ல முடியும். இந்தியச் சமூகத்தில் கல்வி ஆதிக்க வர்க்கத்திடமே நீண்ட காலம் இருந்ததால் பெரும்பான்மை மக்களுக்கு இது குறித் தெல்லாம் விழிப்புணர்வூட்ட முடியவில்லை. அவர்களுக்கு அரசியல் மற்றும் சமூக விடுதலையை வென்றெடுக்கப் பேராடிய திலேயே பல காலங்கள் கழிந்தன. அதற்குள் அடிப்படை வாழ்வாதாரங்களான நீரும், நிலமும், காடும், கடலும் கொள்ளை போய்விட்டன. இனி வாழ்வாதாரப் போராட்டத்தோடு அரசி யலை இணைக்கவேண்டுவது மிகமிக அவசியம். மக்களின் வாழ்வாதாரச் சிக்கல்களையும், வாழ்வு மரணப் போராட்டங் களையும் கூட ‘அரசியல்’ நோக்கில் அணுகுகிற இழிந்த காலத்தில் நாம் வாழப் பழகியிருக்கிறோம். கூடங்குளம், தமிழக மீனவர் தாக்குதலுக்கு உள்ளாதல், கச்சத்தீவு, ஈழச்சிக்கலும் இன அழிப்பும் என்று எதைப் பேசினாலும் அதை மக்கள் பார்வை யோடு அணுக மறுக்கும் அரசியல் தலைவர்களைத்தான் இன்று நாம் தலைவர்களாகத் தெரிவு செய்கிறோம். இது மாபெரும் வரலாற்று அவலம். இது குறித்து கருத்தியல் தளத்தினூடே நாம் சில முன்னெடுப்புகளை நிகழ்த்த வேண்டி யுள்ளது. இதை வறீதையாவின் கட்டுரைகள் சொல்கின்றன.
எழுத்து புரட்சியை உருவாக்க வேண்டும் என்கிறார் வறீதையா. புரட்சி எனில் யுகப்புரட்சி மட்டோடு அல்ல. மனப்புரட்சி. உண்மையான எழுத்து மன எழுச்சியை உருவாக்குகிறது.
ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் திரளிலிருந்து எழுத வருபவர் களின் எழுத்துகள் இன்று அதைச் செய்துகொண்டுள்ளன. இவ்வெழுத்துக்களை கூர்தீட்டி இலக்கு நோக்கி எறிகிறபோது மாற்றம் உறுதி. வறீதையாவின் எழுத்துகளே அப்படித்தான் உள்ளன.
அறச்சீற்றத்துடனும், கடமையுணர்வோடும் எழுதப் பட்டிருக்கும் இக்கட்டுரைகள் வாசிப்பவரின் மனதில் உசுப் பலை ஏற்படுத்தும் என்பது உறுதி.
No comments:
Post a Comment