வேதசகாயகுமார்: அவதானமும் உயிர்த்திருத்தலும்*

ஓர் உயர்கல்வி நிறுவனத்தில் 36  ஆண்டுகள் கற்பிக்கும் பணியில் கழித்துவிட்டு அண்மையில் பணிநிறைவு பெற்றுள்ளேன். கற்பிக்கும் பணியில் 10 ஆண்டுகளுக்கு மேல் தொடர்வது ஒருவனைச் செயல் ரீதியாக முடக்கிவிடும் என்பது மேலைநாட்டினர் பார்வை. போக்குவரத்து, தகவல் தொடர்பு வசதிகள் பெரிதாய் இல்லாத, மாநில எல்லைக் கோட்டைத் தொட்டுக் கிடக்கும் கடற்கரைக் கிராமம் ஒன்றில், பாதிரியார்களால் நிர்வகிக்கப்படும் கத்தோலிக்கக்  கல்வி நிறுவனத்துக்கே உரித்தான போதாமைகளும் பொல்லாங்கு அரசியலும் நிறைந்த சூழலில் ஆய்வு, அறிவுத்தளத்தில் வளர்வதற்கான வாய்ப்புகள் அருகியே இருந்தன.

உயர்கல்விச் சூழலைப் பொறுத்தவரை, பணியில் சேர்கிற நாளிலேயே பெரும்பான்மை ஆசிரியர்கள் வாசிப்பதை நிறுத்திக் கொள்கிறார்கள். பருவமுறைத் தேர்வுகளில்  மதிப்பெண் பெறுவதற்குப் பழைய குறிப்புகளோ மலிவுப்பதிப்பு வழிகாட்டிகளோ போதுமானது என்பதுதான் களநிலைமை. நான் கற்றுவந்த காலம் உட்பட, மனன முறையையைத் தாண்டிச் செல்ல நிறுவனக் கல்வியமைப்பு அனுமதிக்கவில்லை. வாழ்க்கை குறித்த தேடலைப் பாடத் திட்டத்துக்கு வெளியேதான் ஒருவன் நிகழ்த்த வேண்டியுள்ளது. தனது புலத்துக்கு வெளியே புற அறிவுகளைத் தேடி  ஒரு பேராசிரியர் பயணிக்கிறார் என்பது அரிதினும் அரிது.

அறிவுத்துறை ஊடாட்டங்களுக்கும் அறிவியல் தேடலுக்கும் வழியற்ற ஒரு கல்வி வளாகச் சூழலில் வாழ்வதன் தவிப்பு என்னைத் துரத்திக் கொண்டிருந்தது. ஆண்டுதோறும் பயிலரங்கு, பட்டறை, கோடைப் பயிற்சி முகாம்களில் பங்கு கொள்வது, பயணங்கள் மேற்கொள்வது, மூத்த கல்விப்புல ஆளுமைகளுடன் உரையாடுவது இவற்றின் மூலம் என் புறவுலகத் தொடர்பைத் தக்கவைத்துக் கொண்டேன். முனைவர்  பட்ட ஆய்வுகளை பன்னாட்டு ஆராய்ச்சி இதழ்களில் வெளியிடுவதன் சிரமங்களும் பொருட்செலவும் பெரும் சுமையாய்த் தெரிந்தன.

அன்றெல்லாம் ஒரு கட்டுரையைக் கணினியில் இறுதிசெய்வதன் பொருட்டு நான்கு முறை நாகர்கோவிலுக்கு வரவேண்டியிருந்தது. ஒருபக்க லேசர் அச்சுக்கு ரூ.21/- கட்டணம். பதிப்பு, பிரதி கட்டணம், தபால் செலவுகள் தனி. பதவி/ ஊதிய உயர்வுக்கு முனைவர் பட்டம் போதுமானது. அதற்குமேல் ஆய்வுக்கட்டுரைகள் வெளியிடுவானேன்? முனைவர் பட்ட ஆராய்ச்சி மாணவர்களுக்கு வழிகாட்டுதலின் பொருட்டு செலவிடப்படும் நேரத்தின் பொருட்டு ஆசிரியர்களின்  பணிப்பளு குறைக்கப்பட மாட்டாது. 2006 கல்லூரி ஆசிரியர் ஊதிய உயர்விற்குப் பிறகு, பல்கலைக்கழகத் தேர்வு விடைத்தாள் திருத்தும் பணிகூட வெட்டி வேலையாய்ப் பார்க்கப்பட்டது. ஆய்வுப் பணி குறித்துக் கேட்கவே வேண்டாம்.

பல்கலைக்கழக ஆய்வுப் புலத்தில் அறிவுத் திருட்டைக் கண்டறியும் மென்பொருளை பயன்படுத்தி மயிர்பிளக்கும் நுட்பத்தோடு போலி ஆய்வுகளைத் தடுத்துவிடலாம் என்கிறார்கள். இது வெறும் வெண்டர் வாசகம். கல்லூரி முதல்வர் போன்ற உயர்நிலைப் பதவிகளுக்கு முனைவர் பட்டம் ஒரு தகுதிநிலையாக வகுக்கப்பட்டுள்ள  நிலையில் ஆய்வுகளின் தரம் கேள்விக்கு உட்படுத்தப் பட்டுள்ளது. கலைக்கல்லூரி வளாகங்களில் சீரிய ஆய்வு, எழுத்துச் செயல்பாடுகளுக்கு எதிராய் நிலவும் குழு மனநிலையையும் எள்ளல்களையும் கடந்து இயங்குவதன் சிக்கல்களை அனுபவித்திருக்கிறேன்.

நடுவண்/ மாநில உயராய்வு மையங்கள், பல்கலைக் கழகங்களில் பணிபுரிவோருக்கு வாய்க்கும் கட்டமைப்பு/ ஆய்வக வசதி வாய்ப்புகளும் நிதியுதவிகளும் கல்லூரி ஆசிரியர்களுக்கு எட்டாக்கனி. வெளிநாடுகளில் மாநாடுகளில் பங்கேற்க, ஆய்வகங்களில் குறுகியகாலப் பயிற்சி பெற்று நாடு திரும்ப, ஆய்வுத் திட்டங்களுக்கு நடுவண் நிதி நல்கை  நிறுவனங்களிலிருந்து பெருநிதி பெறுவது எல்லாம் பல்கலைக்கழகங்களில் எளிது. தனியார் கல்லூரியிலிருந்து பல்கலைக்கழகத்துக்கு நகர்ந்த ஓர் அறிவியல் பேராசிரியருக்கு கல்லூரி ஆசிரியர்களின் ஆய்வுகளை சிறுமைப்படுத்துவதில் குரூரமான இன்பம் கிடைக்கிறது. 'நடைபாதை ஆய்வு' என்னும் மேற்கோளுடன்தான் அவர் பேசுவார். அறிவியல் பேராய்வுகளைத் தொடர்வதற்கான சூழல் என் வளாகத்தில் வாய்த்திருந்தால் எழுத்தில் நான் கால்பதித்திருப்பேனா என்பது கேள்விக்குறி. 'எழுதி ஏராளம் பொருள் ஈட்டுகிறான்' என்பதான கட்டுக்கதைகளும் எழாமலில்லை.

தீவிர வாசிப்பு, ஆய்வு, எழுத்துச் செயல்பாடுகள் பாரிய உழைப்பைக் கோருபவை. சமயங்களில் ஒருவனின் ஆயுளையே விலையாய்க் கேட்கும். கடலிலிருந்து நதிமூலம் தேடிக் கழிமுகம் நுழைந்து, வலசை போகும் வழியில் செங்குத்து நீர்வீழ்ச்சிகளைக் கடந்து பயணித்து, பாதுகாப்பான இடத்தைக் கண்டடைந்து இனப்பெருக்கம் செய்யும் சால்மன் கெண்டையின் யாகம் போன்றது அது. சுய அடையாளத்தைத் தக்கவைத்துக் கொள்வதற்கான போராட்டம் இதனினும் சிக்கலானது, நுட்பமானது. உயர்கல்விச் சூழலில் நிலவும் துதி பாடல்- அடிமை அரசியல் ஒருவகைக் கொடுமை என்றால், வெளியே நிலவும் சிற்றிதழ், பதிப்பு அரசியல்கள் வேறொரு வகையான கொடுமை. பதிப்புத் துறைக்குள் நிலவும் 'அறிவு மேட்டிமை', 'தீண்டாமை', 'குழும அரசியல்' சூழல், எழுத்தில் இயங்க முற்படும் என்போன்ற பின்னணியற்ற மனிதர்களுக்குக் கொடுங்கனவு.

கல்விப்புலத்துக்கு வெளியே, நிதி சாராது நிகழும் பல ஆய்வுகளும் எழுத்துகளும் தரத்தில் குறைந்தவையல்ல. சூழலியல்  செயல்பாட்டாளர் நக்கீரன் அண்மையில் பதிந்துவந்த  'நீர் எழுத்து' என்னும் தொடர் இதற்குச் சான்று. இவை போன்ற காத்திரமான எழுத்துக்களை பொருளாதார பயன்களோடு தொடர்பு படுத்தாமல் இருப்பதே நலம்.

இப்பின்னணியில், சஜன் எழுதியுள்ள 'இலக்கிய விமர்சகர் எம்.வேதசகாயகுமார்' என்னும் நூலை முன்வைத்து அன்னாரின் கல்விப்புலம், இலக்கியப்புலம் என்பதான இரண்டு பரிமாணங்களையும் அணுக முயல்கிறேன்.

 எனது பின்புலம் மூன்று பின்னணிகளின் தொகுப்பு- பாரம்பரிய மீனவச் சமூகப் பின்னணி, நிறுவனக் கத்தோலிக்கச் சமய பின்னணி, அறிவியல் கல்விப் பின்னணி. கல்லூரி நாட்களில் அறிமுகமான வெகுமக்கள் இதழ்கள், சாண்டில்யன், அகிலன், ஜேம்ஸ் ஹாட்லி சேஸ், சிட்னி ஷெல்டன் வாயறாக்களைத் தாண்டி பெரிதான இலக்கிய பரிச்சயமில்லை. கடந்த பதினைந்து ஆண்டுகளில் தமிழ் இலக்கியங்களைத் தொடர்ந்து வாசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன் என்பது வேறு.



2013இல் வேதசகாயகுமாரின் நெய்தல் அவதானிப்புகளை 'எக்கர்' என்னும் தலைப்பில் நான் தொகுத்தபோது அதன் பதிப்புரையில் அவருக்கும் எனக்குமான உறவை இப்படிக் குறிப்பிட்டிருந்தேன்: 

'இலக்கிய பரிச்சயமற்ற முதல் தலைமுறைக் கடலோடி இளைஞன் ஒருவன் பிரத்யேகமான சூழலில் சமவெளியைச் சார்ந்த ஓர் இலக்கிய ஆர்வலன்பால் ஈர்ப்புறுகிறான்... சமவெளி மனிதன் இக்கடலோடியை வாசிப்பதன் மூலமாகக் கடற்கரைச் சமூகத்தைப் புரிந்துகொள்ள முயல்கிறான். கடலோடி அச்சமவெளி மனிதனுடன் உரையாடலைத் துவக்குகிறான்.'

'கடற்கரையை வருடும் சமவெளியின் அறிவுவிரல்' என 'எக்கர்' என்னும் இந்நூலுக்குத் துணைத் தலைப்பிட்டிருந்தேன். அறிமுகவுரையில் அவரது நெருங்கிய நண்பர் நாஞ்சில் நாடன் அவரைக் குறித்து இவ்வாறு பதிவிட்டிருந்தார்:

'சுந்தர ராமசாமியின் வளர்ப்பு, பேராசிரியர் ஜேசுதாசனின் வார்ப்பு; க.நா.சு., சி.சு., செல்லப்பா,  தருமு சிவராமு, நகுலன், வெங்கட் சாமிநாதன் என்பன ஆளுகைக்கு கோள்கள்.'

நீண்ட காலத் தமிழ் ஆய்வு அனுபவம், இலக்கிய ஆய்வுப் பேராளுமைகளுடனான உறவு, தேடித் தேடி வாசித்து வளர்த்துக் கொண்ட ஆழ்ந்த இலக்கியப்  புலமை, சங்க இலக்கியம் குறித்த ஆய்வுப் பார்வை- இவை யாவும் வேதசகாயகுமார் என்னும் ஆளுமையின் முத்திரைப் பண்புகள். இவை எவற்றுக்கும் உரிமை கோராது, உரையாடலில் நிலை கொள்ளும் அவரது இயக்கமே என்னை அவர்பால் ஈர்த்தது. மற்றவர்களின் கருத்து நிலைப்பாடுகளைக் கூர்ந்து கவனிப்பார், ஆழ்ந்து அவதானிப்பார், நேரடிப் பிரதிவினை ஆற்றுவார். 'எப்போதுமே நம்மோடு உடன்பாடு கொண்டவர்களோடு மட்டும் உரையாடவேண்டும் என்பதில்லை' என்னும் திறந்த மனநிலை கொண்டவர் அவர். தான் சார்ந்திருக்கும் மொழித்துறை கடந்து, மொழியியல், மொழி அரசியல், அடையாள அரசியல், வள அரசியல், சூழலியல், பொருளியல், மானுடவியல் உள்ளிட்ட மாற்றுத் துறை அறிவுகளைத் தேடித் சேகரித்துக் கொண்டிருப்பார். எல்லாவற்றையும்விட முக்கியமாக, காலத்துக்கு நேர்மையாய் இயங்கிக் கொண்டிருந்தார்.



உலக வரலாறு வெற்றி பெற்றவர்களின் ஏகபோகமாகவே பதிவிடப்பட்டு வந்துள்ளது. குரலற்ற மக்களுக்கு அதில் இடமில்லை. எழுத்தையும் அவ்வாறு ஏகபோகமாக்கும் முயற்சிகள் கீழை, மேலைத் தேயச் சூழல்களில் தொடர்ந்து வருகின்றன. கறுப்பர், தலித் எழுத்துகளை இதற்கு எதிரான எழுச்சியாகப் பார்க்க வேண்டியுள்ளது. தமிழ்ச் சூழலில் விளிம்புநிலை எழுத்தின் மீது தேர்ந்த மௌனம் காக்கப்பட்டுவரும் சூழலில் தனது தனித்துவமும் செறிவும் நிறைந்த இலக்கிய விமர்சனச் செயல்பாடுகளின் மூலம் கவனப்படுத்தப்பட வேண்டிய எழுத்துகளின்மீது வெளிச்சம் பாய்ச்சியுள்ளார் வேதசகாயகுமார். பதிப்பு வணிகத்தின் பேரிரைச்சலில் அவரது மதிப்புமிகுந்த பங்களிப்புகள் புதைந்து விடலாகாது என்னும் நேர்மையான அக்கறையோடு இந்த நூலைக் கொணர்ந்திருக்கிறார் சஜன். இந்த உழைப்பு மகத்தானது. ஓர் இலக்கிய ஆளுமை வாழும் காலத்தில் அவரது பங்களிப்புகள் மதிப்பிடப்படுவது இந்நூலுக்கு கூடுதல் மதிப்புச் சேர்க்கிறது.

விவரணைகளின் ஊடாக தனியர் இயங்கிவந்த காலத்தின்  சிறு பத்திரிகை/ இலக்கிய விமர்சனச் சூழல்களை வாசித்தறிய முடிவதுடன், அவர் தெரிந்துகொண்ட நிலைப்பாடுகளின் பின்னணியையும் அறியத்தருகிறது இந்நூல். ஓர் இலக்கியச் செயல்பாட்டாளரை அவர் வாழ்ந்த சூழலுடன் இணைத்துப் பார்க்கும் சஜனின் அணுகுமுறை நேர்மையானது. எனினும், அன்னாரின் ஆய்வு மாணாக்கர் என்னும் தன்னடக்கம் கருதி தனது விசாரணையின் எல்லைகளை நூலாசிரியர் குறுக்கிக் கொண்டுவிட்டாரோ என்கிற அச்சம் எழுகிறது. கடந்த பத்துப் பன்னிரண்டாண்டுகளில் வேதசகாயகுமார் நிகழ்த்திய நெய்தல் இலக்கியம் சார்ந்த இடையீடுகள் போதுமான கவனம் பெறவில்லை என்பது பெருங்குறை.

இலக்கிய வெளியில் வேதசகாயகுமார் என்னும் ஆளுமையின் தீவிர இயக்கம் நிகழ்காலச் செயல்பாட்டாளர்களுக்கு முன்னுதாரணமான வகைமாதிரி. 17ஆம் நூற்றாண்டின் தத்துவவாதி ரெனே தெக்கார்த்தே சுட்டுவது போல, வேதசகாயகுமார் தனது உயிர்ப்புமிகுந்த அவதானிப்பினால் அவராகிறார். 

---------------------------------

'சஜன் எழுதியுள்ள இலக்கிய விமர்சகர் எம்.வேதசகாயகுமார்' என்னும் நூலை முன்வைத்து.