கோடிமுனை என்னும் போதிமரம்

 அறிமுகம்

முனைவர் வறீதையா கான்ஸ்தந்தினின் ‘கோடிமுனை முதல் ஐ.நா.சபை வரை’ நூலின் கணினிப் பிரதியை ஒரே அமர்வில் வாசித்து முடித்தேன். தற்போது அன்பியங்கள் என்று சொல்லப்படும் அடித்தளக் கிறிஸ்தவ சமூகங்கள் கோடிமுனையில் 1977 முதல் 1990 வரை எப்படிச் செயல்பட்டன என்பதையும், அதன்பின் நடந்தவற்றையும் அவர் அற்புதமாகப் பதிவு செய்துள்ளார். அதற்காகக் கள ஆய்வு, கலந்துரையாடல், சரித்திர ஆவணங்களைச் சேகரித்தல் போன்ற யுக்திகளை நேர்த்தியாகக் கையாண்டுள்ளார். சில உரையாடல்களையும் ஆவணங்களையும் அப்படியே இணைத்திருப்பது நூலில் தனிச் சிறப்பு.

 

பிரதியை வாசித்தபோது 1983-84ல் நான் கோடிமுனையில் பணியாற்றிய ஞாபகம் என்னை நிறைத்தது. 36 ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன. அந்த அனுபவங்கள் இன்றும் என் நினைவில் இளமையாக, பசுமையாக இருக்கின்றன. எனது முதல் பங்கு கோடிமுனை. அனைத்துக் தளங்களிலும் புதிய அனுபவங்கள். எனக்கு முன் அங்கிருந்த பணியாளர் எட்வினின் கருத்துக்களை உள்வாங்கிச் செயல்பட்டேன். அப்பட்டமாகச் சொல்லவேண்டுமானால் எனக்கு ஞானத்தைக் கற்றுக்கொடுத்த போதிமரம் கோடிமுனை.

 

ஆயர் உட்பட கோட்டார் மறைமாவட்டப் பணியாளர்கள் அனைவருமே எனக்குப் புதியவர்கள். கோடிமுனை என்னும் பெயரைக்கூடக் கேட்டதில்லை. பங்கு அனுபவம் அற்றவன். ‘பல்மேரா’ என்ற இயேசு சபைக் குழுவினரோடு தேவகோட்டைப் பகுதியில் அடித்தள மக்களோடு இணைந்து பணியாற்றியதே எனக்குத் துணையாயிருந்தது. திருநிலைப்படுத்தப்பட்டவுடன் கோடிமுனை சென்றேன். எல்லாம் தெரியும் என்ற மனநிலை அறவே இல்லை. அடித்தட்டு மக்கள் அதிகாரத்திற்கு வரவேண்டும், அவர்களது எண்ணங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்க வேண்டும் என்ற இலக்குடன் திறந்த பாத்திரமாகச் சென்றேன். அந்தப் பங்கிலும் அடித்தட்டு மக்கள் அதிகாரத்திற்கு வரவேண்டும், கடைக்கோடி மனிதனின் குரலும் கேட்கப்பட வேண்டும் என்ற எட்வினின் செயல்பாடுகள் எனக்கு முழு திருப்தி அளித்தன. எனவே அவரது வழித்தடத்தில் நடப்பது எனக்கு எளிதாயிற்று. அரசியல் ஈடுபாட்டிலிருந்து கிறிஸ்தவ நடைமுறைக்கு எனது பணிகளை மடைமாற்றம் செய்துகொண்டேன். முழு வீச்சில் செயல்பட்டேன். மக்களுக்கான பணி என்பதைவிட மக்களோடு இணைந்த பணி எனலாம். அதிகார மையத்திலிருந்து விலகியிருப்பது மக்களோடு நெருங்குவதற்கு மிகவும் உதவும் என்பதை அனுபவத்தின் வாயிலாக அறிந்துகொண்டேன். 

 

எட்வினின் எளிய வாழ்வு எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. அடித்தளக் கிறிஸ்தவக் குழுக்களின் கூட்டங்களில் கலந்து கொள்வது, அவர்களது செபத்தோடு இணைந்த சமூக விவாதங்களில் பங்கேற்பது, அவர்களுக்குப் பயிற்சி அளிப்பது, அடித்தளக் கிறிஸ்தவக் குழுக்கள் இணைந்த முழு வளர்ச்சி சங்கம் செயல்படத் துணைபுரிவது, அதன் நிதிக்குழு, அமைதிக் குழு (நீதிமன்றம்), வழிபாட்டுக் குழு எனப் பல குழுக்கள் செயல்படப் பயிற்சி அளிப்பது, வழிபாட்டை அர்த்தமுள்ள விதத்தில் நடத்துவது, பக்த சபைகளுக்குப் புத்துயிர் அளிப்பது, அடித்தளக் கிறிஸ்தவச் சமூகங்கள் மற்ற கடற்கரைக் கிராமங்களிலும் உருவாக அங்கும் பயிற்சி அளிப்பது என்ற எட்வினின் தடத்தில் பயணித்தேன். ஏதாவது திட்டத்தை முழு வளர்ச்சி சங்கம் ஏற்கவில்லை என்றால் அதை அவர் தோல்வியாகப் பார்க்கவில்லை. மாறாக, இன்னும் மக்களுக்குப் போதிய பயிற்சி கிடைக்கவில்லை, அதிகம் பயிற்சி கொடுக்க வேண்டும் என்பதே அவரது மனநிலை. அடுத்தவர்களைக் குறை சொல்வதில்லை.

 

மறைமாவட்டப் பணியாளர்களில் சிலர் எட்வினின் செயல்பாடுகளை ஏற்காததைக் கண்டேன். அவர்கள் கோடிமுனையைக் கேடிமுனை என்றே அழைத்தனர். அங்கே பிரச்சினைகளை எப்படிச் சமாளிக்கிறீர்கள் என்று என்னிடம் கேட்டனர். அங்கு பிரச்சினைகள் இல்லை, பிரச்சினைகள் எழுந்தால் மக்களே தீர்த்துக்கொள்வர் என்றேன். அவர்கள் நம்பவில்லை.

 

சில கடற்கரைக் கிராமங்களில் பங்குப் பணியாளர் சிற்றரசர்களாக இருந்தனர். அவர்தான் தலைவர். மாவட்ட ஆட்சியர், காவலர்கள் உட்பட அனைத்து அரசு அதிகாரிகளும் பங்குப் பணியாளர்களின் தலைமையை அங்கீகரித்தனர். பங்குப் பணியாளர்களோ கிராமத்தில் இருக்கும் ஊச்சாளிகள், பணக்காரர்கள், பரம்பரைத் தலைவர்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அவர்களின் பிரதிநிதியாகத்தான் பங்கை நடத்தினர். கடைக்கோடி மனிதனின் குரல் அங்கு எடுபடவில்லை. நிதி முழுவதையும் பங்குப் பணியாளரே கையாண்டார். இந்த இரண்டு போதைகளால் கட்டுண்டவர்களாகப் பல பங்குப் பணியாளர்கள் இருந்தனர். இந்த இரண்டும் அடித்தளச் சமூகப் பிரதிநிதிகளின் கூட்டு அமைப்பான முழு வளர்ச்சி சங்கம் வழியாக கடைக்கோடி மனிதர்களிடம் கொடுக்கப்பட்டன. அதோடு பெண்களும் முக்கியத்துவம் பெற்றனர். அடித்தளக் கிறிஸ்தவ சமூகங்களின் பிரதிநிதிகளாகப் பெண்களும் முழு வளர்ச்சி சங்கத்தில் பங்கேற்றனர். பொறுப்புகளும் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டன. இந்த மாற்றத்தைச் சில பங்குப் பணியாளர்களால் சீரணிக்க முடியவில்லை.

 

முழு வளர்ச்சி சங்கம் எந்த அளவு சிறப்பாக செயல்பட்டது என்பது புத்தகத்தில் சிறப்பாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது (அத்தியாயம் 1, 3). ஓர் உதாரணத்தைச் சுட்டிக்காட்டலாம். இறந்தவர்களைப் புதைப்பதற்குக் கல்லறையில் இடமில்லை என்ற பிரச்சினை கோடிமுனையில் எழுந்தது. கல்லறையில் சமத்துவம் வேண்டும் என்று முடிவெடுத்த முழு வளர்ச்சி சங்கம், கட்டியிருந்த பெரிய கல்லறைகளை அகற்றிச் சமத்துவத்தை நிலைநாட்டியது. அது மிகப் பெரிய பிரச்சினையாக வெடித்தது. இந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையில் அடித்தளக் கிறிஸ்தவச் சமூகங்களை மறுத்தவர்களும், பெண்களின் முக்கியத்துவத்தை எதிர்த்தவர்களும் இணைந்து பணக்காரர்களை, பரம்பரைத் தலைவர்களை எதிர்கொண்டனர். இந்நிகழ்வு அடித்தளக் கிறிஸ்தவ சமூகங்களின் வழியாக சமூகத்தில் மிகப்பெரிய மாற்றங்களைக் கொண்டு வரலாம் என்பதற்கு ஓர் உதாரணம். கோடிமுனையைப் பின்பற்றிக் கடற்கரைக் கிராமங்கள் அனைத்திலும் கல்லறைகளில் இந்த மாற்றத்தைக் காணமுடிகிறது. புதைக்க இடமில்லை என்ற பிரச்சினை கடற்கரைக் கிராமங்களில் நிரந்தரமாகத் தீர்க்கப்பட்டது.

 

மீனவர்கள் பற்றிய எட்வினின் பார்வை மிக முக்கியமானது (அத்தியாயம் 2). விளிம்புச் சமூகமாக இவர்களை எட்வின் பார்க்கவில்லை. இம்மக்களிடம் நாம் அனைவரும் சமம் என்ற பார்வை இருப்பதால் அனைவரும் மனிதர்கள் என்ற உணர்வே இருக்கிறது என்கிறார். இக்கண்ணோட்டத்தில் மீனவர்களைப் பார்க்க இப்புத்தகம் நம்மை அழைக்கிறது. கோடிமுனையில் பணியாற்றியபோது சில பெற்றோர் என்னிடம் தங்களது மகள்களுக்கு ஏற்ற துணை மற்ற சாதியில் இருந்தால் சொல்லுங்கள் என்று கூறினர். மனிதர் அனைவரும் சமம் என்ற அவர்களது எண்ணத்தின் வெளிப்பாடாக நான் இதைக் கண்டேன். நானே சில சாதி மறுப்புத் திருமணங்களையும் நடத்தினேன். வேறு எந்தக் கிறிஸ்தவச் சமூகத்திலும் காணப்படாத மிக உயர்ந்த மனித மாண்பு இது.

 

அதேவேளையில் அடித்தளக் கிறிஸ்தவ சமூகங்கள் அனைத்து மக்களையும் பாதிக்கும் சில பிரச்சினைகளைக் கண்டுகொள்ளவில்லை. உதாரணத்திற்கு மாந்திரீகம், வரதட்சணை போன்றவைகளைச் சொல்லலாம். நான் கோடிமுனையில் பணியாற்றியபோது புதைக்கப்பட்ட செய்வினைத் தகட்டை எடுத்த அனுபவம் எனக்குண்டு. இந்த நிலை தற்போது மாறியிருக்கலாம்.

 

ஆனால் மதத்தை நிர்வாகத்தோடு இணைத்துப் பார்ப்பது கடற்கரையில் இயல்பானதாக இருக்கிறது. அதைப்பற்றி ஆழ்ந்து இந்த அமைப்பு சிந்திக்கவில்லை. இதனால் பங்குப் பணியாளர்களது நிர்வாகத்தை முழு வளர்ச்சிச் சங்கம் செய்கிறது என்ற மடைமாற்றம்தான் நடைபெற்றதே தவிர நிர்வாகம் என்பது மதத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஓர் அரசியல் செயல்பாடு என்ற கண்ணோட்டம் இல்லை.

 

சிறப்பாக நடைபெற்ற முழு வளர்ச்சிச் சங்கமும், அடித்தளக் கிறிஸ்தவ சமூகங்களும் கலைக்கப்பட்டன என்று 1990ல் கோடிமுனையில் பங்கு சாமியார் அறிவித்ததும் அதை மக்கள் ஏற்றனர். பிரச்சினையை உருவாக்கவில்லை. இதனை எதிர்த்துப் போராடவில்லை. திருஅவையின் அதிகாரத்தைக் கேள்வி கேட்க வேண்டும் என்ற எண்ணமே அவர்களுக்கு எழவில்லை. பலவற்றைப் பற்றி கேள்வி எழுப்பிய அடித்தளக் கிறிஸ்தவச் சமூகங்களிடம் திருஅவையின் அதிகாரத்தைக் கேள்வி கேட்கவேண்டும் என்ற எண்ணமே எழவில்லை. எழவில்லை என்று சொல்வதைவிட கேள்வி கேட்கலாம் என்ற எண்ணத்தைப் பணியாளர்கள் மக்களிடம் வளர்க்கவில்லை. வளர்க்க விரும்பவில்லை. அதிகாரமும் பணப் பொறும்பும் தங்களிடமே என்பதும், பெண்கள் திருஅவையில் இரண்டாம் தரமாக இருக்க வேண்டும் என்பதும்தான் பெரும்பாலான பணியாளர்களது எண்ணம் என்று சொல்லலாம். கேள்வி கேட்கும் உரிமை பொதுநிலையினரிடம் எழவேண்டும் என்ற கருத்தைப் புத்தகம் வெளிப்படுத்துவதாக உணர்கிறேன் (அத்தியாயம் 4). இது ஆரோக்கியமான கண்ணோட்டம்.

 

‘அதிகாரம் கீழிருந்து மேல்நோக்கி’ என்ற கருத்தினை (அடித்தளக் கிறிஸ்தவ சமூகங்கள் மூலம்) கடலோர மீனவர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் என்ற எல்லைக்குள் எட்வின் தனது பணியைச் சுருக்கிக் கொள்ளவில்லை. அடித்தள மக்கள் சாதி, சமயம், கட்சி, பொருளாதாரத்தைக் கடந்தும் செயல்பட வேண்டும் என்று எண்ணினார். அதனால் அக்கம்பக்கத்துப் பாராளுமன்றம், சிறார் பாராளுமன்றம் போன்ற அமைப்புகளை ஏற்படுத்தியுள்ளார். இவையும் உலக மக்களிடம் வரவேற்பைப் பெற்றுள்ளன. ஐ.நா. சபையில் இக்கருத்து விவாதிக்கப்படுகிறது (அத்தியாயம் 1, 2). ஆனால் இங்கு இல்லை. ‘இறைவாக்கினர் எவரும் தம் சொந்த ஊரில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதில்லை.’ (லூக். 4:24) என்ற நிலை இன்றும் தொடர்கிறது.

 

இருப்பினும் அடித்தளக் கிறிஸ்தவச் சமூகங்களின் தாக்கம் கோடிமுனையில் நீடிக்கவே செய்கிறது. சமூகங்கள் கலைக்கப்பட்டாலும் அதன் நல்ல அம்சங்களை மக்கள் தொடரவே செய்கின்றனர். 1977ல் 300 வழக்குகள் என்ற நிலையில் அதன் பிறகு அதன் எண்ணிக்கை மிகவும் குறைந்தது. 85க்குப் பிறகும் மிகக் குறைந்த எண்ணிக்கையில்தான் வழக்குகள் இருந்தனவே தவிர முந்தைய நிலைக்குச் செல்லவில்லை. பெண்களும், அடித்தளத்தில் இருப்பவர்களும் பங்குப்பேரவையில் இடம் பெறுகின்றனர்.

 

சுனாமி சமயத்தில் இரட்டைத் தலைமை பற்றிய விவாதம் எழுந்ததாக ஆசிரியர் குறிப்பிடுகிறார் (அத்தியாயம் 4). அந்த விவாதம் தொடர்ந்ததா என்று தெரியவில்லை. மதம், கட்சி, சாதிக்கு அப்பால் ஊரில் ஓர் அமைப்பு இருக்க வேண்டும். அதைப் பற்றிய விவாதம் தொடரவேண்டும். கோட்டார் மறைமாவட்டக் கடற்கரைக் கிராமங்களில் கத்தோலிக்கர்களாக ஒரே சமூகத்தினரே இருக்கின்றனர். மற்ற சமூகத்தினரோடு, மதத்தினரோடு வாழ்ந்த அனுபவங்கள் அவர்களுக்கு இல்லை. இதனால்தான் இங்கு பணியாளர்கள் தலைமை ஏற்கின்றனர். பணியாளர்கள் மதக் கடமைகளை மட்டும் நிறைவேற்றட்டும், மற்றதை அவர்களைக் கடந்த ஓர் அமைப்பு செயல்படுத்தலாம், மீனவர்களின் ஒட்டு மொத்த வளர்ச்சிக்கு இது அடித்தளமாக அமையும் என்கின்றனர் சிலர். அப்படியானால் பணியாளர்கள் வெறும் பூசாரிகளா என்கின்றனர் வேறு சிலர். இதைப் பற்றிய விவாதம் தொடர இப்புத்தகம் அழைக்கிறது.

 

எனது ஓர் அனுபவத்தைப் பகிர்வது பலனளிக்கலாம். கோடிமுனையிலிருந்து மாற்றலாகி சென்னை மயிலாப்பூர் உயர் மறைமாவட்டத்தில் ஓங்கூர் பங்கின் பொறுப்பை ஏற்றேன் (தற்போது இப்பங்கு செங்கல்பட்டு மறைமாவட்டம்). கோடிமுனை போன்று இங்கு அடித்தளச் சமூகங்களையும் பொதுநிலையினர் தலைமை வகிக்கும் பங்குப் பேரவையையும், அதில் நிதிக்குழு, நீதிக்குழு, கல்விக்குழு, கலைக்குழு, வழிபாட்டுக்குழு என பல குழுக்களையும் உருவாக்கினேன். இப்பகுதியில் தலித் கிறிஸ்தவர்கள் அதிகம். இவர்கள் அரசாலும் குறிப்பாகத் திருச்சபையாலும் புறக்கணிக்கப்பட்டனர். எனவே இவர்களை உயர் மறைமாவட்ட அளவில் ஒருங்கிணைத்துத் தங்களது உரிமைகளுக்காகப் போராடும் ஓர் இயக்கமாக உருவாக்கும் முயற்சியில் இறங்கினேன். ஓங்கூர் பங்கில் தலித் கிறிஸ்தவ இயக்கம் உதித்தது. இயக்கத்தினரையும் பங்குப் பேரவையில் ஒரு குழுவாக உருவாக்க எண்ணினேன்.

 

ஆனால் பேரவை உறுப்பினர்களில் ஒருவர் இதை வன்மையாக எதிர்த்தார். பங்குப் பேரவையை அடுத்து வரும் பணியாளர் கலைத்துவிடலாம். அல்லது மறைமாவட்டமே கலைத்து விடலாம். அப்போது தலித் கிறிஸ்தவ இயக்கமும் இல்லாமல் போகும். பங்குப் பேரவைக்கு அப்பாற்பட்டு மக்களே தலைமை ஏற்று நடத்தும் தனி அமைப்பாகத் தலித் கிறிஸ்தவ இயக்கம் செயல்பட வேண்டும் என்றார். அவரது கருத்து மிகச் சரியானது. அதன்படியே தலித் கிறிஸ்தவ இயக்கம் பொதுநிலையினர் தலைமையில் தனித்துச் செயல்பட்டது. உயர் மறைமாவட்டம் முழுவதும் பெரும்பாலான பங்குப் பணியாளர்களின் ஆதரவின்றியும் அவர்களது எதிர்ப்பை மீறியும் இயக்கம் பரவியது. தனி இயக்கமாகச் செயல்பட்டு சென்னை- மயிலை மறைமாவட்டத்தில் பல மாற்றங்களைக் கொண்டுவரப் போராடியது. பங்குப் பேரவையின் அங்கமாகச் செயல்பட்டிருந்தால் நிச்சயம் அது வளர்ந்திருக்காது. இயக்கமே உருவாகியிருக்காது.

 

இப்படிச் செயல்பட்ட இயக்கம் தலித் கிறிஸ்தவ விடுதலை இயக்கமாகத் தமிழகம் முழுவதும் பரவியது. இயேசு சபைப் பணியாளர் அந்தோனிராஜ் தலைவரானார். அவரது தலைமையில் தலித் கிறிஸ்தவர்களுக்கு உரிமைகள் வேண்டும் என்று இயக்கத்தினர் பல மறைமாவட்டங்களில் போராடினர். தமிழக ஆயர்கள் அதை விரும்பவில்லை. உரோம் வரை சென்று அந்தோனிராஜ் தலைமை ஏற்கக்கூடாது என்று வலியுறுத்தினர். எனவே அந்தோனிராஜ் பதவியிலிருந்து இறங்கினார். பொதுநிலையினர் தலைமை ஏற்க, போராட்டங்கள் தொடர்ந்தன. இந்த நிகழ்வானது மீனவர்களுக்கும் பணியாளர்களுக்கும் என்ன சொல்கிறது? விவாதிப்பது நல்லது.

 

மீனவர்களிடம் சில மாற்றங்கள் வேண்டும் என்பது எனது எண்ணம். சுனாமி சமயத்தில் ஏற்பட்ட மற்றொரு அனுபவத்தைப் பகிர்கிறேன். சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்ட பகுதிகளுக்குச் சென்றேன். அவற்றில் கோட்டார் மறைமாவட்டத்தில் குளச்சல், கோடிமுனை, கொட்டில்பாடு, புதூர், மணக்குடி, கீழமணக்குடி போன்ற பல கிராமங்களும், தூத்துக்கடி மறைமாவட்டத்தில் பல கடற்கரைக் கிராமங்களும் அடங்கும். சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு என்னால் எதுவும் செய்ய முடியுமா என்று யோசித்தேன். அப்போது பத்திரிக்கையில் ‘சுனாமி உதவி கேட்டு அருந்ததியர்கள் உண்ணாவிரதம்’ என்ற தலைப்பில் வந்த செய்தியைப் படித்தேன். அருந்ததியர்களுக்கும் சுனாமிக்கும் என்ன சம்பந்தம்? நான் ஆச்சரியப்பட்டு செய்தியின் உண்மையை அறியத் தூத்துக்குடி மறைமாவட்டத்திலுள்ள அந்த ஊருக்கு விரைந்தேன். செய்தி உண்மைதான். சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்ட அருந்ததியர்கள் மற்ற மீனவர்களோடு அரசுப் பள்ளியில் தங்கினர். தங்களோடு மற்றவர்கள் தங்கக் கூடாது என்று கிறிஸ்தவ மீனவர்கள் கூறியதால் அருந்ததியர்கள் அனைவரும் வெளியேற்றப்பட்டனர். அவர்கள் அனைவரும் இந்துக்கள். இந்தச் சமூகத்தினர்தான் சுனாமியால் இறந்துபோனவர்களது உடலை அப்புறப்படுத்தியவர்கள். அவர்களோடு மீனவர்கள் தங்கியிருந்தால் புதிய அனுபவம் கிடைத்திருக்கும்.

 

ஜெர்மனியில் எனக்குத் தெரிந்த நிதி உதவி அளிக்கும் நிறுவனம் வழியாக சுனாமியால் பாதிக்கப்பட்ட அருந்ததியர்களின் மறுவாழ்வுக்கு உதவினேன். அதே நிறுவனம் கோட்டார் மற்றும் தூத்துக்குடி மறைமாவட்டங்களில் இரண்டு கிராமங்களைத்  தத்தெடுத்துக் கோடிக்கணக்கில் பணம் செலவிட்டது. அனைத்து நிவாரணப் பணிகளும் முடிந்ததும் நிதி உதவி அளிந்த நிறுவனத்தினர் கடைசி முறையாகப் பார்வையிட வந்தனர். அவர்களிடம் இரண்டு கிராம மீனவர்களும் இன்னும் தங்களுக்கு உதவ வேண்டும் என்று கோடிக்கணக்கில் பணம் கேட்டனர். அதன்பின் மிகக் குறைந்த அளவு நிதியளித்த அருந்ததியர்களைப் பார்வையிட்டனர். அருந்ததியர்கள் அவர்களிடம், ‘நீங்கள் எங்களைப் போல பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு அதிகம் உதவுங்கள்’ என்று வாழ்த்தி, தங்களால் இயன்ற ஒரு சிறு தொகையைக் கொடுத்தனர். நிதி அளித்தவர்கள் வியந்தனர். உலகின் எப்பகுதியிலும் கிடைக்காத அனுபவம் என்றனர். கடைக்கோடி மனிதனின் செயல்பாடு இது. சுயதேவையைப் பூர்த்தி செய்த மீனவர்களிடம் அடுத்தவர்களை எதிர்பார்க்கும் போக்கு சுனாமியால் அதிகரித்துள்ளது. பல கடற்கரைக் கிராமங்களில் ‘இன்னும் வேண்டும்’ என்ற குரல் உரத்து ஒலித்ததாகக் கேள்விப்பட்டேன். இது ஆரோக்கியமான போக்கா என்று தெரியவில்லை.

கடந்த காலங்களில் பங்குகளை மக்களே நிர்வகித்தார்கள். ஆனால் மக்கள் என்பது அவ்வூரிலுள்ள பணக்காரர்களே. எனவே அவர் சொல்படிதான் ஊரே நடந்தது. அவர் ஊரின் பொதுப்பணத்தைப் பெரும்பாலும் சுயநலனுக்குச் செலவிட்டதோடு, தனக்குச் சார்பான முடிவுகளையே எடுத்தார். இந்த முறை பற்றி விரிவாக எழுத இயலவில்லை. பங்குப் பணியாளரிடம் நிர்வாகத்தைக் கொடுத்தால் இதில் மாற்றம் ஏற்படும் என்றது திருஅவை. பல போராட்டங்களுக்குப் பின்பே மாற்றம் ஏற்பட்டது. பணியாளர்களிடமும் பொறுப்பு கொடுக்கப்பட்டது. ஆனால் பெரும்பாலான பணியாளர்கள் பணக்காரர்களின் இடத்தில் அமர்ந்தார்களே தவிர மக்களின் பிரதிநிதிகளாக அமரவில்லை.

 

பணியாளர்களுக்குப் பங்கின் நிர்வாகம் பற்றி உருவாக்கக் காலத்தில் பயிற்சி அளிப்பது மிகக் குறைவு. பேராசிரியர்களாகக் குருமடத்தில் பணியாற்றுபவர்களிடமும் ஆயர்களிடமும் இதுபற்றிய பார்வை வளர வேண்டும்.

 

தற்போது அன்பியம் என்பது செபிப்பது, பணம் வசூல் செய்வது என்ற எல்லைக்குள் தனது பணியைச் சுருக்கிக் கொண்டது. பொதுத்தளத்தில் தங்களது பணி என்ன என்பது பற்றிய தெளிவு இல்லை. மறைமாவட்டங்களிலும் ஒன்று போல செயல்பட வேண்டும் என்ற கண்ணோட்டம்தான் இருக்கிறதே தவிர ஆங்காங்கே கோடிமுனை போல இயங்கும் சில முற்போக்கு முயற்சிகளுக்கு ஆதரவோ, ஊக்கமோ அளிப்பதில்லை. முன்னெடுக்கும் புதிய முயற்சிகளை அழிக்கவே பார்க்கிறது. அப்படி புதிய முயற்சிக்கு ஆதரவாக ஆயர் செயல்பட்டாலும் அவர் ஒருதலைப்பட்சமாகச் செயல்படுகிறார் என்று பெரும்பாலான பணியாளர்கள் குற்றம் சொல்கின்றனர். தென் அமெரிக்காவில் அமேசான் பகுதியில் ஆதிவாசிகள் வாழும் ஒருசில பகுதிகளுக்கு பணியாளர்களால் செல்ல முடிவதில்லை, அங்கு திருமணம் ஆனவர்களைத் திருநிலைக்கு உயர்த்தலாமா என்று திருத்தந்தை பிரான்சிஸ் யோசிக்கிறார். அதைத் தடுக்கும் நிலைதான் இன்னும் திரு அவையில் உள்ளது.

கடலோர மக்களிடம் மாற்றுச் சிந்தனைக்கு அடித்தளமிடுகிறது இந்தப் புத்தகம். அனைவரும் படிக்க வேண்டிய ஓர் அருமையான படைப்பு. நூலாசிரியர் வறீதையா கான்ஸ்தந்தினுக்கு எனது நெஞ்சார்ந்த பாராட்டுகள்.

 

08-03-2020                                                                 மாற்கு ஸ்டீபன் சே.ச.

மகளிர் தினம்.                                                             சென்னை- 600 034