சட்டமன்றத் தேர்தல் 2021: என்ன கேட்கிறார்கள் தமிழக மீனவர்கள்?

 

தமிழ்நாட்டின் 1076கிமீ. கடற்கரையில், 600க்கு மேற்பட்ட குடியிருப்புகளில் ஏறத்தாழ பத்து இலட்சம் மீனவர்கள் வாழ்கின்றனர்.  அவர்களுடைய வாழிடமும் வாழ்வாதாரமும் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளாகியுள்ளன. தமிழக மீனவர்கள் அரசிடம் எதிர்பார்ப்பது இலவசங்களும் நிவாரணங்களும் அல்ல; வாழிட, வாழ்வாதாரப் பாதுகாப்பு. எங்களுடைய பழைய கடற்கரையை, கடலை திருப்பிக் கொடுத்துவிடுங்கள் என்பதே ஆட்சியாளர்களிடம் அவர்களின் வைக்கும் வேண்டுதலாக இருக்கிறது.

தொழிலை முறைப்படுத்தல்: மீனவர் மோதல்கள், எல்லைக்கடலில் மீனவர் வதை என்பதாக மீனவர் பிரச்சினைகள் மேலோட்டமாகவே பார்க்கப் படுகின்றன. மிகை முதலீடும் பிழையான மீன்பிடி முறையும் கரைக்கடல் மீன்வள வீழ்ச்சிக்கு முதன்மையான காரணங்கள். பன்னாட்டு மீன்பிடி கப்பல்களை ஒட்டுமொத்தமாய்த் தடைசெய்ய வேண்டும் என்று 1990களிலிருந்தே மீனவர்கள் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். முராரி குழு (1998) பரிந்துரைத்த பிறகும், ஒன்றிய அரசு அதை இன்றுவரை பரிசீலிக்கவில்லை.

விசைப்படகு, இயந்திரப்படகு, நாட்டுப்படகு தரப்புகளுக்கிடையே அவ்வப்போது எழும் பூசல்கள் கடல் பரப்பைப் பகிர்ந்துகொள்ளுதல் தொடர்பானவை மட்டுமல்ல, தடை செய்யப்பட்ட மீன்பிடி முறைகள் தொடர்பானதும்கூட. விசை இயந்திர முதலீட்டு ஆதிக்கத்தினால் அடிமட்டத்திலிருக்கும் மீனவர்கள் நசுக்கப் படுகின்றனர்.

ஒருபுறம் சுருக்குமடியைத் தடை செய்வதாய் அறிவித்துவிட்டு, மறுபுறம் மீனவர்களைப் பயிற்சிக்கு அனுப்பிவைத்ததும் மாநில அரசுதான். அரசுகளின் இது போன்ற இரட்டை நிலைப்பாடுதான் சிக்கலை உருவாக்குகிறது. தமிழ்நாடு மீன்பிடி ஒழுங்காற்றுச் சட்டம் (1983)-இன்படி வெவ்வேறு தரப்பு மீனவர்களுக்கான கடல்பகுதிகளை நிர்ணயித்து முறையாகக் கண்காணித்து வந்தால் ஓரளவு தீர்வு பெறலாம்.

முற்றுரிமைப் பொருளாதார மண்டலத்தின் ஒட்டுமொத்த வளமும் இந்தியர்களுக்கானது. இனிமேலும் ‘12 கடல்மைல் எல்லை’ என்று அரசு கதைத்துக் கொண்டிருக்கக் கூடாது. ஆழ்கடல் பரப்புகளில் விசைப்படகு மீனவர்கள் சென்று மீன்பிடிக்க ஏதுவான தொழில்நுட்ப, மானிய உதவிகளும் வழிகாட்டலும் அவர்களுக்குத் தேவை.

கப்பல் / கடல் பாதுகாப்பு/ மீன்வளம்/ மீன்பதனப் புலங்களில் குறுகிய காலப் படிப்புகளின் வழி மீனவ இளைஞர்களுக்குத் திறன் பயிற்சி வழங்கவேண்டும்.

முழுமையான அடிப்படைக் கட்டுமான வசதிகளுடன் போதுமான எண்ணிக்கையில் மீன்பிடி துறைமுகங்களை நிறுவி வழங்கவேண்டும். அதைச் செய்தால் கரைக்கடலில் நிலவும் பூசல்களைக் குறைத்துவிட முடியும். தமிழ்நாட்டுப் படகுகளின் அறுவடைகள் மாநிலத்தில் கரையிறங்கும், அதனால் வணிகமும் தொழிலும் மேம்படும். மீன்வள வளர்ச்சி என்பது மீனவர்க்கானது மட்டுமல்ல; கரையில் அவர்களைவிடப் பலமடங்கு அதிகமான குடும்பங்கள் மீன்வள உபதொழில்களை நம்பியிருக்கின்றன.

அடிப்படைக் கட்டுமான வசதிகள்: மீனுக்கு விலை நிர்ணயிக்கும் உரிமை மீனவர்களிடம் இல்லை; மீன் சந்தைகள் மீனவர் கையில் இல்லை; இன்று தொழில்முறை மீன்பிடியானது சிறுதொழில் மீன்பிடியை விழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. பெருமுதலீடு, அன்றாடச் செலவினம் சார்ந்த ஒன்றாக மாறிக்கொண்டிருகிறது.

சிறுதொழில் மீன்வளப் பொருளாதாரத்தை மீள உருவாக்குவதற்கு கடற்கரையில் கூட்டுறவு முறையில் மீன் உறைபாட, பதன, விற்பனை மையங்களை உருவாக்க வேண்டும். அதனால் உள்ளூர்ச் சந்தைப் பிணைப்புகளை மீளக்கொணர முடியும்.  மரணப் படுக்கையில் இருக்கிற மீனவர் கூட்டுறவுச் சங்கங்களை உயிர்ப்பித்து, ஒருங்கிணைந்த மீன்வள நடவடிக்கைகளில் அவற்றை ஈடுபடுத்தவேண்டும்.

ஒருங்கிணைக்கப் படாத பிற தொழில் குழுக்களுக்கு வழங்குவது போல உறுப்பினர் எல்லோருக்கும் ஓய்வூதியம் வழங்கவேண்டும். கடலில் மரணமடையும் மீனவர் சார்ந்த நிவாரண ஒழுங்குமுறைகளை எளிமைப் படுத்தி, நேர் சாட்சிகளின் வாக்குமூலத்தின் அடிப்படையில் தாமதமின்றி நிவாரணம் வழங்க ஆவன செய்யவேண்டும். அதோடு, காணாமல்போகும் மீனவரின் குடும்பத்துக்கான அன்றாட நிவாரணத்தை உயர்த்த வேண்டும்.

பெண்களுக்குத் தொழில்  வாய்ப்புகள்: சுனாமி தொடங்கி கஜாப் புயல் வரை, கடல் பேரிடர் நிவாரண கட்டங்களில் அரசு எதிர்கொண்டுவரும் முக்கியமான சிக்கல், கடல் அபலையரின் மறுவாழ்வு. புதிய தொழில்நுட்பங்கள் நுழைந்த பிறகு மீன்தொழிலிலிருந்து பெண்கள் தனிமைப்படுத்தப் பட்டுள்ளனர். மீன், கருவாட்டு வணிகத்தில் ஈடுபடும் சிறு எண்ணிக்கையினரைத் தவிர, நேரடிப் பொருளாதாரப் பங்களிப்புக்கான வாய்ப்புகள் பெண்களுக்கு இல்லை என்றே சொல்லலாம். சந்தைகள் ஆண்மையப் படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன. அடிப்படைக் கல்வியும் திறன் பயிற்சிகளும் கடற்கரைப் பெண்களுக்கு வழங்கப்படவேண்டும். மதிப்புக் கூட்டிய மீன்பண்டங்கள், மீன் பதனம், மீன் சந்தைப் படுத்தல் போன்ற அனைத்துத் துறைகளிலும் பெண்களின் பங்கேற்புக்கான வாய்ப்புகளை உருவாக்க வேண்டும். பாலின சமத்துவமும் சுகாதாரமும் கொண்ட சந்தைகள்  வேண்டும். கடல் அபலையர்க்குப் பெருந்தொழில் நிறுவன சமூகப் பொறுப்பு நிதியிலிருந்து குழு அடிப்படையில் நிதியளிக்க அரசு அறிவுறுத்த வேண்டும். ஊர்தோறும் உழைக்கும் மீனவப் பெண்களுக்கான கூட்டுறவு சங்கங்களை நிறுவி, தொழில் வளர்ச்சி, இலவசக் காப்பீடு, ஓய்வூதியம் ஆகியவற்றுக்கு ஏற்பாடு செய்யவேண்டும்.

பொருளாதார விடுதலை: மீனவர்களின் முக்கியமான பிரச்சினைகளில் ஒன்று ‘கடன் கொள்ளை’. பொதுத்துறை வங்கிகள் மீனவர்களுக்குத் தொழில் கடன் கொடுப்பதில்லை. உள்சுழற்சிப் பொருளாதாரத்தையே நம்பியிருக்கும் மீனவர்கள் வேறு வழியின்றித் தனியாரிடம் கடன் பெறுகிறார்கள். வட்டக்காரர்கள் 40% வரை வட்டி வசூலிக்கிறார்கள்; தொழில்கருவி முதலீட்டுக்கு வியாபாரிகள் கடன் கொடுத்தால் அறுவடையை அடிமாட்டு விலைக்குக் கொள்முதல் செய்கிறார்கள். எத்தனை ஆண்டுகளானாலும், எவ்வளவுதான் உழைத்தாலும் விடுதலை பெறமுடியாத சுரண்டல் பாதாளம்.  

இது போன்ற சட்டவிரோதமான நிதிப் பரிவர்த்தனைகளைத் தடை செய்துவிட்டால் மட்டும் மீனவர்களின் சிக்கல் தீர்ந்துவிடாது; அவர்களுக்கு மாற்றுப் பொருளாதாரத்தின் வாசலை அரசு திறந்துவிட வேண்டும். மீனவர் கூட்டுறவு அமைப்புகளைப் பொருளாதார ரீதியில் வலுப்படுத்தி, சேமிப்புக்கும் முதலீட்டுக் கடனுக்கும் ஏற்றதாகச் சீரமைக்கலாம். மண்டல- மாவட்ட அளவில் மீன்வள வங்கிகளை நிறுவி மீனவர்களுக்குக் கடனளிக்க ஏற்பாடு செய்யலாம்.

கடற்கரை நன்னீர்வளம்: தமிழகத்தின் செழுமையைத் தீர்மானித்துவந்த நீர்வளங்களின் முக்கியமான ஒரு பகுதி கடலோர நன்னீர்வளங்கள். இந்நீர்நிலைகள் (உவர்நீர்ப் பரப்புகள், கழிமுகங்கள், ஏரிகள்) கண்டல் காடு உள்ளிட்ட ஏராளம் கடலோர வனங்களைப் பராமரித்து நின்றன. இன்று கடலோர வனங்களில் பெருமளவு அழிந்துபோய்விட்டுள்ளன. உவர்நீர் இறால் பண்ணைகள் போன்ற நாட்பட்ட சிக்கல்களை இதனுடன் இணைத்துப் பார்க்கவேண்டும். இறால் பண்ணைகளின் உவர்நீர்ச் சூழல் அங்கு வேலை செய்யும் பெண்களுக்குக் கர்ப்பப்பைப் புற்றுநோய் ஏற்படக் காரணமாகிறது என்று அண்மையில் வங்கதேச ஆய்வு ஒன்று உறுதிசெய்துள்ளது. கடற்கரை மக்கள் நன்னீருக்காக அலைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அரசுதுறை தொழில்நுட்ப வல்லுனர்கள் பழவேற்காடு, கழிவெளி, வேதாரண்யம் சதுப்பு போன்ற நீர்ப்பரப்புகளைப் பெருநகரங்களுக்கு நன்னீர் வழங்கும் ஆதாரமாய் மட்டுமே பார்க்கின்றனர். பொறியியல் தீர்வுகளை மட்டுமே முன்வைக்கின்ற இந்த நகர்மைய, மேட்டிமைப் பார்வையானது கரைக்கடல், கரைநிலச் சூழலியல் சிதைவைத் துரிதப்படுத்திவிடும். கடல்மீன்வளமும் மொத்தமாய் அழிந்துவிடும்.

கடற்கரைப் பாதுகாப்பு: இந்தியக் கடற்கரைகளைப் பாதுகாக்கும் நோக்கோடு 1991இல் ஒன்றிய அரசு கொணர்ந்த கடற்கரை ஒழுங்காற்று அறிவிக்கை கடந்த 29 ஆண்டுகளில் அதன் இலக்கையே இழந்து நிற்கிறது. பாரம்பரிய மீனவர்களின் வாழிடங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட விலக்கு இன்று (2019 அறிவிக்கை) இல்லை; கடற்கரைக் கட்டுமானங்களுக்கு உயர் அலைக் கோட்டிலிருந்து 500மீட்டருக்கு அப்பால் மட்டுமே அனுமதி என்றிருந்த நிலை இப்போது 50மீட்டராகக் குறுக்கப்படுள்ளது. இதைத் தொடர்ந்து, பண்ணைவிடுதி, தொழில் கட்டுமானங்களுக்காக கடற்கரை நத்தம் புறம்போக்கு நிலங்கள் முதலாளிகளுக்கு விற்கப்படுகின்றன. குப்பங்கள் மட்டுமல்ல, அவற்றை ஒட்டிக் கிடக்கும் பகுதிகளும் சேர்ந்தேதான் கடலின் தன்மையைப் பேணுகின்றன. கடல் சூழலியலுக்கும் மீனவர்களுக்கும் இந்த நிலங்கள் தேவைப்படுகின்றன.

தேசிய மீன்வளக் கொள்கை (2020) கரைக்கடலில் மீன்வளர்ப்புத் திட்டங்களை அனுமதிக்கிறது. பாரம்பரிய மீனவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை அச்சுறுத்தும் இந்த அனுமதியை அரசு திரும்ப் பெறவேண்டும். கடல், கடற்கரைக் கொள்கைகளை உருவாக்கும் போதும் பெரும் திட்டங்களை செயல்படுத்தும்போதும் அரசு அம்மக்களின்  கருத்தைக் கணக்கில் கொண்டாக வேண்டும்.

பேரிடர்கள், கடல் மட்டம் உயர்தல்: கடற்கரைகள் விளிம்புநிலம். சமவெளி மக்களின் மீறல்களின் கெடுவிளைவுகள் கடற்கரையை, அங்குள்ள மக்களின் வாழ்வாதாரத்தைப் பாதிக்கின்றன.

வங்கக் கடலில் ஆண்டுதோறும் ஏற்படும் புயல்களின் எண்ணிக்கையும் கடுமையும் அதிகரித்திருக்கிறது;  புயல்கள் முன்போல் கணிப்புக்கு அடங்கவில்லை (சான்றாக-ஒக்கி, கஜா, நிவர்); அது தொழில்நுட்பத்தின் போதாமையால் அல்ல. வங்கக் கடலில் வந்து சேரும் ஆற்றுநீரின் அளவு கணிசமாய்க் குறைந்து போய்விட்டதும் இதற்கொரு காரணம் என்று பருவநிலை வல்லுநர்கள் வாதிடுகின்றனர். ஆண்டுதோறும் மழைப்பெறுமதி இப்போதெல்லாம் புயலோடு இணைந்தே கிடைக்கப் பெறுகிறது. நீர்வள, புயல் மேலாண்மையில் இது முக்கியமான சிக்கல். கடற்கரைகள் முன்னைவிட மிகுதியாக பலவீனப்பட்டுப் போயுள்ளன என்பதை அண்மைக்காலப் புயல்கள் வெளிப்படுத்தியுள்ளன.

வருகிற ஆண்டுகளில் கடல் மட்டம் 25 செ.மீ. உயர்ந்தால் சென்னை உட்பட பல கடலோரக் குடியிருப்புகளின் கடலொட்டிய பகுதிகள் மூழ்கிப் போகும். அங்குள்ள மக்கள் பருவநிலை அகதிகளாகிவிடுவார்கள். கடற்கரை நெடுக உயரும் பெரும் துறைமுகங்கள், அணு, அனல்மின்நிலைய கட்டுமானங்கள் செயற்கைப் பேரிடர்களை வலிந்து வரவழைப்பதன்றி வேறில்லை. தமிழ்நாடு- புதுவை கடற்கரைப் பேரிடர்க் குறைப்புத் திட்டத்துக்கென 2012இல் பெற்ற உலக வங்கிக் கடன் சரியாகச் செலவிடப்படவில்லை என்பதைக் கஜாப் புயல் சேதங்கள் வெளிப்படுத்தின.

தமிழகக் கடற்கரை கடல் மட்ட உயர்வையும் புயல்களையும் தாக்குப்பிடிக்கும் வகையில் அடிப்படைக் கட்டுமானங்களை வலுப்படுத்த வேண்டும். இயற்கை அரண்களை வலுப்படுத்த வேண்டும். புதைவட மின்பாதைகள், புயல் பாதுகாப்பு மையங்கள் நிறுவுவதும், இணையவழி தகவல்- தொடர்புக் கருவிகளும் இவற்றில் அடங்கும்.

கொள்கை வகுப்பில் மீனவர் பங்கேற்பு: மீனவர் தொடர்பான கொள்கைத்தளங்களில் மீனவர்களின் பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதி செய்யவேண்டும். இதற்கு ஏதுவாக, மீன்வளப் படிப்புகள், மீன்துறை வேலை வாய்ப்புகளில் மீனவர்க்கான ஒதுக்கீட்டை உயர்த்த வேண்டும்.