1
கடலே புவிப்பரப்பின்
மையமாய்த் திகழ்கிறது. நான்கு திணைகளிலும் கடலே முதன்மையானது. உலகம் முழுவதும் 3,12,000 கிலோ மீட்டர்
தொலைவுக்கு நிலம் கடலோடு உறவு கொண்டுள்ளது. நீரியல் சுழற்சி மூலம் அனைத்துத் திணை
நிலங்களையும் கடல்தான் இணைக்கிறது. உலகின் உணவாதாரமும் பொருளாதாரமும் கடலையே
சார்ந்துள்ளது. இத்தனைப் பெரிய திணை நிலம் குறித்த சமவெளி மனிதர்களின் அறிவு மிகக்
குறைவானது. கடல் சார்ந்த மக்களைக் குறித்த புரிதலும் அவ்வாறே.
கடல் திணைகளை இணைப்பது போல, இலக்கியம்
திணைசார் மக்களை இணைப்பது. பிறிதொரு சமூகத்தின் வாழ்வனுபவத்தை நாம் அறியத்தரும்
அற்புதமான கருவி இலக்கியம்தான்.
'சிலிர்க்கச் சிலிர்க்க அலைகளை மறித்து
முத்தம் தரும்போதெல்லாம்
துடிக்கத் துடிக்க ஒரு
மீனைப்பிடித்து
அப்பறவைக்குத் தருகிறது
இக்கடல்'
என்று ஒரு கவிஞன்1 எழுதிச் செல்லும்போது
நெய்தல் வாழ்வின் பிழிவை நாம் பெறுகிறோம். நில அடுக்குகளிலிருந்து பெறப்படும்
புதைபடிவங்களிலிருந்து இறந்தகால உயிர்த்தொகைகளின் பரிமாணத்தைத் தொல்லியலாளர்கள்
அறியத் தருதல் போன்று, இலக்கியம் முன்னோர்களின் வாழ்வியல் - பண்பாட்டுக் கூறுகளை நமக்குச் சொல்கிறது.
சூழலியல் என்பது இயற்கையின் இயங்குமுறை குறித்த மனிதனின்
அறிவியல் புரிதல் ஆகும். மனிதர்கள் தாம் வாழும் நிலத்தின் தன்மையை, அதன் நெகிழ்வான, நுட்பமான
கூறுகளை உய்த்துணர்ந்து, அதற்கிசைய வாழ்வைக் கட்டமைத்துக் கொள்வது சூழலியல் உணர்வு.
ஆதித் தமிழ்க் குடிகளின் இத்திணை அறிவினை முதன் முதலாக உலகுக்குச் சொன்னவர் தொல்காப்பியர்.
குறிப்பிட்ட நிலத்தின்
உற்பத்தித் தகுதியைத் தீர்மானிப்பவை இரண்டு காரணிகள்2: நீர் பெறுமதி, நிலநடுக்கோட்டின்
அண்மை, மண்ணில்
கிடைக்கப்பெறும் உயிர்ச்சத்துகளும் மண்ணின் நீர்ப்பிடிப்புத் திறனும் இதனுடன் உப
காரணிகளாய்த் தொழிற்படுகின்றன. தாவர வகைமைகளை, பயிர் விளைச்சலைத் தீர்மானிப்பது நிலம்தான். தாவரங்கள்
விலங்கின வகை தொகைகளைத் தீர்மானிப்பதும் இவை அனைத்தையும் சார்ந்து மக்களின் தொழில், உணவு, பண்பாடுகள்
அமைவதும் கண்கூடு. நான்கு திணைகளின் முதல், கரு, உரிப்பொருட்கள் அமைந்துபடுவது.
மேற்சொன்னவற்றின் அடிப்படையில்தான். நவீன அறிவியல் இதனை உயிர்ச்சூழலியல்
கட்டமைவுகளாக (ecological
biotopes) இனம் காண்கிறது. இவ்வாறு தமிழ்நிலம் தொல்குடித் தமிழ்
மக்களின் இனக்குழு அடையாளங்களை நிறுவிக் காத்து வந்தது. காலப்போக்கில்
தமிழ்ச்சமூகம் தனது நிலங்களை இழந்துவிட்டதன் மூலம் மரபான தொழிலறிவையும் இனக்குழு அடையாளங்களையும்
துறக்க நேர்ந்தது. இன்றைய சூழலில் நெய்தல் குடிகள் மட்டுமே ஆதித் தமிழ்ச் சமூக
மதிப்பீடுகளை வாழ்ந்து வருகின்றன. ஆனால் வனப் பழங்குடிகளைத் தொடர்ந்து, கடல்
பழங்குடிகளுக்கும் வாழ்வியல் நெருக்கடிகள் முளைக்கின்றன. வாழ்தலின் பொருட்டு
அன்றாடம் மரணத்தின் வாயிலைத் திறந்து பார்த்துவிட்டுத் திரும்பும் இம்மக்கள் இன்று
தம் திணை நிலங்களை இழக்கும் நிலையில் உள்ளனர்.
சங்கக் கவிகளின் படைப்புகள்
தவிர்த்து, நெய்தல் புனைவு
இலக்கியங்கள் அருகியே கிடைக்கப் பெறுகின்றன. நெய்தல் திணைக் கூறுகளை முன்வைக்கும் சிறுகதைப் படைப்புகளாக
பானுமதி பாஸ்கோ, குறும்பனை சி.
பெர்லின், செல்வராஜ், வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்
போன்றோரின் எழுத்துகளைக் குறிப்பிடலாம். தார்சி எஸ். பெர்னாண்டோ, குரூஸ்
சாக்ரடீஸ், நாஞ்சில் நாடன், றைசெல், சகேஷ் சந்தியா, போன்றோரும்
ஓரிரு படைப்புகளைத் தந்துள்ளனர். நவீன வகைமையில் நெய்தல் சிறுகதைகளின் தொகை
சிறிது. இவற்றில் சூழலியலை கவனப்படுத்தும் தன்மை கொண்ட சிறுகதைப் படைப்புகள் வெகு
சிலவே.
2
எல்லையைக் காத்தல் என்பது
இயற்கையோடு இசைந்த வாழ்வின் முதன்மைக் கூறுகளில் ஒன்று.3 பழங்குடி வாழ்வைக் கூர்ந்து நோக்கும் எவரும் இதனைப் புரிந்து
கொள்ளலாம். எந்த நிகழ்வும், எந்த வரவும் அதன் கண்காணிப்பிலிருந்து விடுபடுவதில்லை.
ஒவ்வொரு கடல் பழங்குடியும் நெய்தல் நிலத்தின் காவலாளிதான். தனது நிலத்தை, புழங்கு வெளியை, வாழ்வாதார
மூலத்தை மட்டுமின்றித் தனது கலாச்சார வெளியையும் அவன் கூர்ந்து கண்காணிக்கிறான்.3 தனது அன்றாடத் தேவையை
முன்னிட்டு மிகக்குறைவாகவே கடல்தாயிடமிருந்து
எடுத்துக் கொள்கிறான்.
'இரந்தோர் வறுங்களம் மல்க வீசி
பாடுபல அமைத்து கொள்ளை சாற்றி
கோடு உயர் திண்மணல் துஞ்சும் துறைவ'
என அகநானூறு (பாடல் 30) குறிக்கின்றவாறு, இரப்போர்க்குக் கலம் நிறைய ஈந்துவிட்டு மணல்மேட்டில்
அமைதியாகத் துயில்கின்றான். நாளையைக் குறித்த கவலை அவனுக்கு அன்று இல்லாதிருந்தது.4 'பேராசப்
படலன்னா தீவுல எல்லாருமே சந்தோஷமா வாழலாம்' என்கிறார் இராமேசுவரம் மீனவர் ஒருவர்.5 இயற்கையின்
வளங்கள் எல்லோர்க்கும் உரிமையானவை. அவற்றைத் தனிமனிதர் சிலர் பேராசையால் கவர்ந்து
கொள்ள முயலும்போது தாயைக் காக்கப் போரிடும் தனயனாய்ப் பழங்குடிச் சமூகம்
போராடுகிறது. இயற்கையின் ஒவ்வொரு அசைவினையும் உற்றுக் கவனித்துத் தன் அனுபவ
அறிவாக்கிக் கொள்கிறது. எல்லை மீறுதலை அது சகித்துக் கொள்வதில்லை. கடல் முன்வைக்கும்
சமத்துவத்தை அச்சமூகம் கொண்டாடுகிறது. வன்முறைகள் என ஊடகங்களால் சித்தரிக்கப்படும்
மோதல்கள் பெரும்பான்மையும் சமத்துவத்தை நிலைநாட்ட இன்றியமையாதவை.
பானுமதி பாஸ்கோவின் காவல்,6 நீண்ட பகலும் நீண்ட இரவும்7 ஆகிய இரண்டு சிறுகதைகளிலும் வறீதையா கான்ஸ்தந்தினின்
அரயநாடு,8 ஏப்பு,9 வாஸ்கோ10 சிறுகதைகளிலும், செல்வராஜின் நண்டு11 மற்றும் சகேஷ் சந்தியாவின் மணலூர் மலர்க்கொடி12 ஆகிய சிறுகதைகளிலும் சூழலியல் சார்ந்த இப்பழங்குடி
மதிப்பீடுகள் பதிவு பெறுகின்றன.
சூழலியல் சார்ந்து, வளநட்பு பேணி, தேர்ந்தெடுத்த மீன்பிடி முறைகளைப் பின்பற்றிவரும் பாரம்பரிய
மீனவர்களின் வாழ்வாதாரத்துக்குச் சாவுமணி அடிக்கிறது நவீன தொழில்நுட்பமான இழுவைமடி
(காவல்). 'மீனவர்கள் அறியாமையினால்
புதிய தொழில் நுட்பங்களை எதிர்க்கின்றனர்' என்று கடலுக்குத் தொடர்பில்லாத அதிகாரிகள் பரப்புரை செய்தனர்.
வரப்போகும் பேரழிவை முன்னுணர்ந்து பழங்குடிச் சமூகம் எதிர்வினை புரிகிறது.6 உயர் தொழில்
நுட்பங்களைப் பயன்படுத்துவதற்கான 'கடல் எல்லை' மீறப்படுகிறது. கடற்கரை கலவர பூமியாகிறது. கடல் மோதல்களைத் தவிர்க்கவே முடியாதா? அருளப்பனிடம்
முதிய கடலோடி ஓர் அருமையான தீர்வை முன்வைக்கிறார்.
"இந்தப் பெரிய கடல்ல இடமா இல்ல? கொஞ்சம் தூரமா கடந்துபோயி இவனுவ வல போட்டா என்ன?"
தாய்மை அக்கறையினால்
பிணைக்கப்பட்டு, பகிர்ந்து
வாழ்ந்து வந்த கடல் பழங்குடிச் சமூகத்தின் ஒரு தரப்பின் மீது பேராசை என்னும்
மாயவலை உயர்தொழில் நுட்பத்தின் வடிவில் வீசப்பட்டுவிட்டது.13 இன்று பழவேற்காட்டிலும் இராமேசுவரத்திலும்5 அதன் பகாசுரமான எதிர்விளைவுகளைக் கண்ணுறுகிறோம். நெய்தல் நிலம் காயப்பட்டுக் கொண்டிருப்பதைக் 'காவல்' முன்னுணர்ந்து பதிவிடுகிறது.
கடலைக் கொள்ளையிடும் புதிய தொழில் நுட்பங்களும் மீன்பிடி
கலன்களின் பெருக்கமும் உருவாக்கும் கடல்வள நெருக்கடியைக் கவனப் படுத்துகிறது
வாஸ்கோ (வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்).10 வாழ்வாதாரத்தை முன்னிட்டு தீபகற்பத்தின் தென்முனையிலிருந்து
ஒவ்வோரிடமாய்ப் புலம் பெயரும் இக்கதை மாந்தர்களின் மீன்பிடிக் களம் வேறெவருக்கும்
போட்டியில்லாத தொலைவுக் கடல். உள்ளுர்க்காரர்களின் அறுவடை இலக்கு கரையோர சிறு
மீன்களே. ஆனால் பெரிய மீன்கள்தான் அவற்றைக் கரைநோக்கி விரட்டிக்கொண்டு சேர்க்க
வேண்டும். கடலுக்குள் தொழிற்படும் இந்த உணவுச் சங்கிலியை நம்பித்தான் உள்ளுர்
மீனவர்களின் வாழ்வு அமைந்துள்ளது. 'காவல்', 'வாஸ்கோ' ஆகிய இரண்டு கதைகளிலும் வாழ்வாதார எல்லைகள் மற்றும் கடலின்
சூழலியல்; குறித்தான பூர்வகுடி
மீனவர்களின் மரபான கடலறிவு வெளிப்படுகிறது.
மணல் மேடுகள் குறித்த கடவோடிகளின் அறிவு 2000 ஆண்டு
பழமையானது. கானல் எனும் கடற்கரைச் சோலைகளில் அமைந்திருந்த அவர்களின் சிறு குடில்களுக்கு
(குறுந்தொகை, 228) எக்கர்; எனும் இம்மணல் மேடுகளே அரணமைத்தன. சோலையின் மறுபுறம் அத்தம்
எனும் நன்னீர் நிலைகள் அமைந்திருந்தன. காற்றும் (குறுந்தொகை, 372), திரையும்
(நற்றிணை- 15, 35) மணல் மேடுகளை
உருவாக்கின என்பதும், அம்மணல் மேடுகளை இழப்பது தங்கள் தொழில், குடிமனைகளை இழக்க ஏதுவாகும் என்பதும் அவர்களின் பழமையான
அறிவு.
வாழிடத்தைக் காக்கும் கடலோர
சமூகத்தின் முனைப்பில் உள்ளுர் அதிகார அரசியல் கலக்கும்போது அச்சமூகத்தினுள்ளும், இரு
சமூகங்களுக்கிடையிலும் ஏற்படும் விளைவுகளைக் காட்சிப்படுத்துவதாக அமைகிறது 'ஏப்பு'.9 கடற்கரை
மணல்மேட்டில் திருட்டுத்தனமாக மணல் அகழ்ந்தெடுப்பதனால் கடலரிமானம் நிகழ்கிறது. இதன் விளைவாக தங்கள்
குடிமனைகளை இழக்க நேர்கிறது. ஆனால் அதைத் தடுப்பதற்கான முறையான வழிகளை அச்சமூகம்
அறிந்திருக்கவில்லை.14 கடலரிப்பினால் கடலோர குடிமனைகள் இழப்பாவதை குறும்பனை
சி. பெர்லினின் 'ஆனி ஆடி
ஆத்தலும் தூத்தலும்' சிறுகதையும் பதிவு செய்கிறது.15 தென்மாவட்டக் கடலோரங்களில் நீடித்துவரும் கனிம மணல்
அழிவினால் கடலோர நன்னீராதாரங்களும் வாழிடங்களும் வாழ்வாதாரமும் பாதிப்புறுவதை
இதனுடன் இணைத்துப் பார்க்க வேண்டியுள்ளது. செல்வராஜின் 'நண்டு'9 சிறுகதை இச்சிக்கலை மையமிட்ட பதிவாகும்.
புற்றுநோயானது வயலில்
இறங்கும் வெட்டுக்கிளியினத்தின் பெருந்தொகை போன்று, அந்தக் கடற்கரைக் கிராமத்தைத் தின்று கொண்டிருக்கிறது
(நண்டு). கூப்பிடு தொலைவில் சிறை மதில்சுவர் போன்ற அரணமைத்து இயங்கிக்
கொண்டிருக்கும் கனிம மணல் ஆலையில் கனிமத் தாதுக்களின் ஒரு பகுதியாக அங்கு
சேகரிக்கப்படும் கதிர்வீச்சுக் கனிமம். நண்டு நாலாதிசையும் இலாவகமாய் நகர்வது.
அதன் இடுக்கிக் கால்களைப் போன்று, கதிர்வீச்சுக் கனிமம் கடலோர மக்களைக் கிடுக்கிப்பிடி போட்டு
வைத்திருக்கிறது.16 கதிர்வீச்சுக் கனிமத்தை அகழ்வதில்தான் அம்மக்களின்
வாழ்வாதாரம் அடங்கியுள்ளது. நண்டு இங்கு சூழலியல் சிக்கலின் ஒரு குறியீடு.
"கஞ்சித் தண்ணிய
உறிஞ்சியெடுக்குத பண்ணியப்போல மணல் கம்பெனிக்காரன் எல்லாத்தையும் நக்கி வளுச்சி
எடுத்துட்டான். துரத்துல கெடந்த கடலு இண்ணைக்கு வீட்டு முத்தத்துல வந்து
கெடக்கு"9 என்பதாக கதைசொல்லியின்
வாழிடம் குறித்த ஆதங்கம் வெளிப்படுகிறது. மக்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்ச் சாவுக்குத்
தங்களை ஒப்புவித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர். வழுக்கம்பிள்ளையால் பொறுக்க
முடியவில்லை. ஊரையே தோண்டியெடுத்துக் கொள்வதற்கு இழப்பீடாக அங்கு சமூக அரங்கு
கட்டுவதற்கு இரண்டு இலட்ச ரூபாய் வழங்கப்படுகிறது. "சுனாமியப்போல ஒரு கொள்ள
அழிவு வந்து கூட்டமா செத்தாதான் இது ஒரு அழிவணி எல்லாருக்கும்
தெரியும்போல..." 9 என வழுக்கம்பிள்ளையைப்
போன்றவர்கள் செய்வதறியாது அங்கலாய்க்கின்றனர். வழுக்கம்பிள்ளை இயற்கையின் மீதான
பழங்குடி அக்கறையின் குறியீடு.
சுற்றுலா, மணல் அகழ்தல் போல தமிழகக் கடற்கரைகள் வணிக தொழில்
துறைமுகங்களுக்காகவும் குறிவைக்கப்படுகின்றன. சிக்கல் துறைமுகம் தேவையா என்பதல்ல, அதை நிறுவுவதில்
பின்பற்றப்படவேண்டிய பழங்குடிச் சமூகங்கள் குறித்த அக்கறை. இத்தார்மீக அக்கறை
பின்தள்ளப்படுகையில் விழிப்பான நெய்தல் சமூகம் ஒன்று அச்சிக்கலை எவ்வாறு ஆக்கப்பூர்வமாக
எதிர்கொள்கிறது என்பதை மணலூர் மலர்க்கொடி (சகேஷ் சந்தியா) பதிவிடுகிறது.12,17 தமிழகக் கடற்கரை நெடுக இதுபோன்று 12 துறைமுகங்களும் 100 அனல் மின்நிலையங்களும் அமைக்கும் திட்டம் அரசின்
கையிலுள்ளது. 2009இல் வெளிவந்த
இக்கதையில் கடற்கரை மக்களின் நிகழ்காலச் சிக்கல்கள் என்னும் திரட்சியான
பனிப்பாறையின் மேல்முனையாய் மணலூர் என்னும் கடல்துறை முன்வைக்கப்படுகிறது17.
இரவோடிரவாக வீட்டின் அஸ்திவாரத்தைத் தோண்டிச் சிதைக்கும்
பெருச்சாளி போல மணலூரை விழுங்கக் கங்கணம் கட்டி நுழைகிற தொழிலதிபர் கூட்டம.; இக்கூட்டத்தின்
அடிவருடிகளாகிக் காசு பார்க்கத் துணியும் சமூக விரோதிகள். ஊரை சுவர்க்கபுரியாக
மாற்றும் வழக்கமான வாக்குறுதிகள். மணலூரைப் பாதுகாக்கக் களமிறங்கும் பெண்
செயலார்வலர்கள். வீட்டுக்குள் நுழையும் பெருச்சாளி சிக்கலின் படிமம்.
'காவல்' சிறுகதையின்
நீட்சியாக 'நீண்ட பகலும்
நீண்ட இரவும்' (பானுமதி பாஸ்கோ)7 சிறுகதையைப் பார்க்க முடியும். ஆனால் தங்கள் சிக்கல்களுக்கு
வன்முறை ஒன்றையே தீர்வாய்ப் பார்த்துப் பழகிப்போன கடல்பழங்குடிச் சமூகம் இன்று
மக்கள் இயக்க அரசியலை நோக்கி நகர்ந்திருக்கிறது13 என்பதையே பின்னைய கதை வெளிப்படுத்துகிறது. தங்கள் வாழிடத்தையும், ஒரே வாழ்வாதாரத்தையும் மட்டுமின்றி தங்கள் சந்ததியின்
எதிர்காலத்தை விழுங்கத்துடிக்கும் அணுவுலைத் திட்டத்தை எதிர்த்து பல்லாயிரம் கடல்
பழங்குடி மக்கள் ஈராண்டாய் ஒரேயிடத்தில் உட்கார்ந்து சாத்வீகமாய்ப் போராடிக்
கொண்டிருக்கிறார்கள்.
வனங்களை, வேளாண்
நிலங்களைப் பாதுகாப்போம், நதிகளைப் பாதுகாப்போம் என ஒவ்வொரு திணைசார் சமூகமும்
எழுப்பும் போர் முழக்கச் சூழலே நெய்தல்நில சிறுகதைகளிலும் வேர்கொள்வதைக்
காணமுடிகிறது.
அரயநாடு6 இயற்கைக்கான கடல்
பழங்குடிகளின் போராட்டத்தை இன்னொரு கோணத்தில் அணுகுகிறது. உயர் தொழில் நுட்பம் மற்றும் பாரம்பரிய மீன்பிடி
சார்ந்த இருவேறு பாரம்பரிய கடல் பழங்குடிச் சமூகங்களின் வாழ்க்கைப் போக்குகளைச்
சித்தரிக்கிறது. இவர்களுக்கிடையே கடலையும் கடற்கரையையும் வணிகப்பொருளாக்கிப்
பெரும் இலாபம் தேடும் நோக்குடன் வரும் பெருமுதலாளிகள் தங்கள் ஆக்கிரமிப்பினால்
பாரம்பரிய மீனவர்களின் வாழிடங்களுக்கு நெருக்கடி தருகின்றனர். அரசும் சமய
நிறுவனங்களும் கைவிட்டுவிட்ட நிலையில் இம்மக்கள் தங்கள் பாரம்பரிய
வாழிடத்திலிருந்து புலம்பெயர நேர்கிறது. நட்சத்திர சுற்றுலா வணிகம் இந்தியக்
கடற்கரைகளுக்கு இழைத்துவரும் சேதாரத்தைப் பேசுகிறது 'அரயநாடு'. மீனவப் பழங்குடிகளின் வாழ்வுரிமைதான் (இக்)கதையின் மையம் 14.
கடல் சூழ்ந்த உலகுக்கு வளம்
தருதலால் 'மாமழை போற்றுதும்
மாமழை போற்றுதும்' எனச் சிலப்பதிகாரம் (புகார்க் காண்டம், மங்கல வாழ்த்து 6-10) மழையைக் கொண்டாடுகிறது.
'உண்டி முதற்றே உணவின் பிண்டம்
உணவு எனப்படுவது நிலத்தொடு நீரே'
என்கிறது புறநானூறு (18:22-24, குடபுலவியனன்). விரிந்து கிடக்கும் கடலானது தனது தூதுவனாக
மேகங்களை வானுக்கு அனுப்புகிறது. மலைகளில் மழையாகும் இம்மேகங்கள் வனங்களையும்
நிலங்களையும் நனைத்து, நதிகளாகிக் கடலில் சேரும்போது உடன்கொணரும் உயிர்ச்சத்துகளே கடலின்
மீன்வளமாய்ப் பெருகுகின்றது. உயிரின் அமுதமாகும் நீரின் இப்போக்குகள்
ஊடறுக்கப்படலாகாது. இப்புரிதல் ஆதித் தமிழ்க் குடிகளுக்கு இருந்தது. மீன் வேட்டம்
சிறக்க மழை பொய்க்காமல் பெய்தாக வேண்டும் என்று உலோச்சனார் (நற்றிணை, 38:1-2) பாடிய காலத்து
நதிநீரை ஊடறுக்கும் அணைகள் இல்லை. வனங்களை அழித்து அணைகள் எழுந்ததன் விளைவாக
புகார் (பட்டினப்பாலை), கொற்கை18 துறைமுகங்கள் தூர்ந்துபோயின
என வரலாற்றிலிருந்து நாம் பெறுகிறோம். இயற்கையின் போக்குகள் குறித்த சமவெளி
மனிதனின் புரிதல் இன்று 'நதிகள் வீணாய்க் கடலில் கலக்கின்றன' என்பதாய்க் குறுகிப் போயுள்ளது.
'மகேசுவரியும் தெக்காறும்' சிறுகதை (செல்வராஜ்)16 இப்பின்னணியில் கடல் பழங்குடியின்
நீர்வளம் குறித்த புரிதலைப் பேசுகிறது. சூழலியல்- நன்னீர்- பொதுச்சுகாதாரம்
என்பதான பிணைப்பினைப் புனைவின் சுவை ததும்பப் பரிமாறுகிறது இப்படைப்பு.
வெள்ளப்பெருக்கு, வறட்சி எனும் பருவநிலை எதிர்வுகளைக் கையாளும் வகையில் அலைவாய்க்கரைக்கு இணையாக
ஓடும் ஒரு கால்வாய் கடலைத் தொடுமுன் எல்லா நதிகளும் அதில் இணைகின்றன. ஆற்றின்
குறுக்கே அணை கட்டியாகிவிட்டது. 'வீதியாக் கிடந்த' கால்வாய் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டு குறுகிய சாக்கடையாய்
மாறிப்போனது. 'நுளைக்குடி கும்பாயிரி
செல்லையனைத் தொடர்ந்து (கதம்பக்குண்டு) தொழில் வாய்ப்புவ கொறஞ்சு வீடுகள
வித்துட்டு ஒதுங்கிண்டிருந்தாங்க!'
தெக்காற்றின் மேலே கட்டிய தடுப்பணை, கடல்விளிம்பில் வாழ்பவர்களின் விதியை மாற்றிவிடுகிறது.
ஆற்றகுளத்தில் கொட்டியும் ஆம்பலும் போல இம்மக்கள் கடற்புற நிலத்தோடு ஒட்டிக்
கிடக்கிறார்கள்.19 'வயசான
காலத்துல பீயும் மோத்துரத்தோடயும் கெடக்க தாயும் தவப்பனையும் வீட்டுல ஏத்தாம
ஒதுக்கிவிட்டதப் போலத் தெக்காறு நாத்தம் பிடிச்சு போயி அநாதையாக் கிடந்தது...'
படைப்பாளியின் சூழலியல்
குறித்த புரிதல் பவுஸ்தீன்புள்ளயின் குரலாக வெளிப்படுகிறது:
"டேய், நம்ம உயிரப்
பணயம் வச்சு செய்யுத கடல் தொழிலும் ஒரு வெவசாயந்தான்... ஒவ்வொரு பொழியும் (ஆறும்)
கடல்லபோய்ச் சேருத எடம்... ஆயிரக் கணக்கான உயிர்வளுக்கு ஜென்மம் குடுக்குத
எடம்...."
காகிநாடாவிலிருந்து ஒஸ்த்தேரி வரை கடலோரம் நெடுக ஓடும்
பக்கிங்ஹாம் கால்வாய், 420 ச.கி.மீ பரப்பு கொண்ட பழவேற்காடு ஏரியையும் ஏராளம் ஆறுகளையும் இணைத்துச்
செல்கிறது.20 வேளாண்
தேவைகளுடன் நன்னீர்த் தேவைகளையும் பிற பொருளாதாரத் தேவைகளையும் நிறைவு செய்யும்
இக்கால்வாய், பல்லாயிரம்
கடலோர மீனவர்களின் வாழ்வாதாரமாகவும் விளங்குகிறது. அது போலவே, 'மகேசுவரியும்
தெக்காறும்' சித்திரிக்கும் அனந்த
விக்டோரியா மார்த்தாண்ட வர்மா கால்வாயும்.
மண்ணின் மனிதர்களின் வாழ்வியல் மகத்துவத்தைப் பிற திணை
இலக்கிய வகைமைகள் போலவே நெய்தல் சிறுகதைகள்- எண்ணிக்கையில் குறைவானவை எனினும்- பிரதிபலிக்கின்றன. அறிவியல் செருக்கு கண்ணை
மறைத்துவிடாது நாம் அம்மனிதர்களின் மரபார்ந்த திணையறிவினைப் பின்தொடர்ந்தால்
தமிழ்ச் சமூகம் தனது திணை வாழ்வை மீட்டுக்கொள்ள முடியும். இலக்கியத்தின் இலக்கும்
அதுவே.
---------
கோயமுத்தூர் நிர்மலா (தன்னாட்சிக்) கல்லூரித் தமிழ்த்துறை 2015இல்
நடத்திய ‘தமிழிலக்கியத்தில் சூழலியல்’ என்னும் தேசியக் கருத்தரங்கில் வாசித்த ஆய்வுக்கட்டுரை.
துணை நூல் பட்டிகை
1.
பிரான்சிஸ்
கிருபா, ஜெ. மெசியாவின்
காயங்கள். தமிழினி, 2002.
2.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். Environmental Consciousness in Tamil Literature.
A Historical Perspective. 15th Endowment Lecture in the name of Rajah Sir
Muthiah Chettiyar of Chettinadu. Dept. Modern Indian Languages and Literary
Studies. University of Delhi, 2012.
3.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். அந்நியப்படும் கடல். கீழைக்காற்று, 2012.
4.
வேதசகாயகுமார், எம். பெருநல்
ஈகை நம் சிறுகுடிப் பொலிய. நூல்: எக்கர். தொ.ர்: வறீதையா கான்ஸ்தந்தின். உயிர் எழுத்து
பதிப்பகம் – நெய்தல் வெளி, 2013.
5.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். மரண வியாபாரிகளின் தீவு. தீராநதி ஏப், மே இதழ்கள், 2015.
6.
பானுமதி பாஸ்கோ.
காவல். நூல்: தூரத்துச் சொந்தங்கள். உயிர் எழுத்து பதிப்பகம் - நெய்தல் வெளி, 2013.
7.
பானுமதி பாஸ்கோ.
நீண்ட பகலும் நீண்ட இரவும். நூல்; மேலது.
8.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். அரயநாடு. உயிர் எழுத்து, செப்., 2011.
9.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். ஏப்பு. நூல்: வர்ளக்கெட்டு (சிறுகதைகள்). எதிர் வெளியீடு, 2014.
10.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். வாஸ்கோ நூல்: மேலது.
11.
செல்வராஜ்.
நண்டு. நூல்: செள்ளு. பாரதி புத்தகாலயம், 2013.
12.
சகேஷ் சந்தியா, மணலூர்
மலர்க்கொடி. ஆலைவாய்க்கரையில், செப்., 2009.
13.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். கடல் மணக்கும் கதைகள். நூல்: நெத்திலிக் கருவாட்டின் வாசனை. உயிர்
எழுத்து பதிப்பகம், 2014.
14.
வேதசகாயகுமார், எம். கடலை
எழுதுதல். நூல் அறிமுகம்: வர்ளக்கெட்டு (சிறுகதைகள்). ஆசிரியர்: வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். எதிர் வெளியீடு, 2014.
15.
குறும்பனை சி.
பெர்லின். ஆனி ஆடி ஆத்தலும் தூத்தலும். நூல்: நீந்திக் களித்த கடல் (சிறுகதைகள்). நியூ செஞ்சுரி
புத்தகப் பண்ணை, 2009.
16.
செல்வராஜ்.
மகேசுவரியும் தெக்காறும். நூல்: செள்ளு. பாரதி புத்தகாலயம், 2013.
17.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். நெறிப்படுத்தும் எழுத்து. நூல்: காலடியில் கண்ணிவெடி. நெய்தல் வெளி, 2012.
18.
தம்பி ஐயா
பர்னாந்து. பாண்டியர் பண்பாட்டில் பழைய காயல். நெய்தல் வெளி, 2012.
19.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். நெத்திலிக் கருவாட்டின் வாசனை. நூல்: நெத்திலிக் கருவாட்டின்
வாசனை. உயிர் எழுத்து பதிப்பகம், 2014.
20.
வறீதையா
கான்ஸ்தந்தின். பழவேற்காடு முதல் நீரோடி வரை. எதிர் வெளியீடு, 2014.
.jpg)
