கையறுநதி | கவிஞர் ஆங்கரை பைரவி விமர்சனம்

நல்ல செய்திகளை வாசிக்க வேண்டும் என்று முடிவெடுத்த பிறகு இது வணிக இதழ்.இது சிற்றிதழ் என்கிற பேதம் பார்ப்பதை வெகுவாக நிறுத்திக் கொண்டேன்.

நல்ல செய்திகள் எந்த இதழில் கிடைத்தாலும் மகிழ்ச்சி தான் என்கிற பொது புத்தியில் இருந்த என் சிந்தனை ஓட்டத்தை தடுத்து இதையும் கொஞ்சம் கவனியுங்கள் என தன் பக்கம் திருப்பிய படைப்பாளர்களில் இவரும் ஒருவர்.

உயிர் எழுத்து,காலச்சுவடு, தீராநதி இவைகளை வாசிக்கத் தொடங்கிய காலத்தில் கதை என்று வாசித்த பிறகு கட்டுரைகளை வாசிப்பேன். வாசித்த முடித்த பிறகு தோன்றும் எண்ணம் இப்படியான ஒரு தளத்தை ஏன் வாசிக்க மறந்தோம் என்பதுதான். முழுக்க முழுக்க கடல் சார்ந்து அதை நம்பி வாழும் மக்களை சார்ந்த நிலைப்பாட்டை அவர்கள் மீது செலுத்தப்படுகிற நுகர்வு கலாச்சார அரசியலை எழுத்துகளில் பதிவு செய்கிற அவரின் பெயரை இன்றைக்கும் பாதி தான் சொல்கிறேன். முழு பெயராக யாரேனும் கேட்டால் தடுமாறுகிறேன். "வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்" பெயரும் கட்டுரையும் எனக்கு பரிச்சயமான நேரத்தில் ஏற்காட்டில் அண்ணன் நஞ்சுண்டன் அவர்கள் இவரை எனக்கு அறிமுகப்படுத்தினார். நான் அவரது படைப்புகள் குறித்து அவரிடம் பேசினேன். இரண்டு நாள்கள் அந்த முகாமில் ஒரு கட்டுரையாளரோடு இருந்தது எனக்கு என்னவோ ஏற்காட்டில் கடலோடு வாழ்ந்தது போல இருந்தது அந்த அளவிற்கு கடல் சார்ந்து எழுதக்கூடிய தேர்ந்த படைப்பாளி அவர். அவரின் சமீபத்திய நூலான "கையறுநதி"எனக்குள் ஏற்படுத்திய அலைகள் இயல்பானவை அல்ல. கடல் நலம் சார்ந்து எழுதிய எழுத்தாளர் மனநலம் சார்ந்து ஒரு புதினத்தை கொண்டு வருவது என்பது கடலை விட ஆழமாக யோசிக்க வேண்டிய விஷயம். அந்த யோசிப்பு நன்கு படித்த கருத்தில் தெளிவான தகப்பனுக்கும் படித்துக் கொண்டிருக்கிற ஒரு மகளுக்கும் இடையே நடக்கிற மனப்போராட்டங்கள் தான் நாவலின் மைய விஷயம். மனப்பிறழ்வு மனச்சிதைவு இரண்டிற்குமான ஒரு புள்ளியில் நகர்கிறது கையறுநதி. இயல்பு வாழ்க்கையில் தனக்கான நிமிடங்கள் சுதந்திரமாக இல்லை என தனக்குள் புழுங்குகிற மகளின் நிலையை ஒரு தாயின் நிலையிலிருந்து உணர்கிற தகப்பன் எப்படி தன் மகளை மீட்டெடுக்க மன ரீதியாக போராடுகிறார் என்பதுதான் கதையோட்டமாக இருக்கிறது. எழுதி இருக்கிற வரிகளும் பயன்படுத்தி இருக்கிற சொற்களும் 37 அத்தியாயங்களுக்கும் உயிரோட்டத்தை தந்திருக்கின்றன. வாழ்வுக்கும் வாழ்வின் எல்லைக்கும் கையறு நிலையில் இருக்கிற மகளை மீட்க தந்தை எடுக்கும் அத்தனை மனநலம் சார்ந்த முயற்சிகளும் எங்கே தந்தைக்கும் சேர்த்து சிகிச்சை எடுக்கும் நிலையை தந்து விடுமோ என்கிற இறுக்கம் வாசிப்பினூடாக எண்ணத்தைப் பற்றி பிடிக்கிறது.

" அண்டை வீட்டாரின் துருவி பார்க்கும் கண்கள்"

"ஊர்க்காரனின் பொறாமை கண்கள்"

"அமிலக் குழியில் கிடந்து இரந்து கேட்கும் கண்கள்"

"மனத்தண்டவாளம் கோணலாகி வாழ்க்கை ரயில் தடம் புரண்டு விடுகிறது"

"ரயிலை துரத்தி வரும் மலை போல" "ரயில் கால தண்டவாளம்"

"மிதமாக நகரும் சிப்பி இனங்கள் ஆனி ஆடி கடல் போல."

"எங்கு நடப்பட்டோம் என்பது முக்கியமல்ல நடப்பட்ட இடத்தில் வேரூன்றி எப்படி பலன் கொடுத்தோம் என்பது தானே ஒருவன் வாழ்க்கைக்குச் செய்யும் மரியாதை"

" உலகமொழிகளை எல்லாம் கடந்த பொதுமொழி அன்பும் அக்கறையும் தான்"

இந்த அன்பும் அக்கறையும் மகள் மீது வைத்திருக்கும் ஒரு தந்தை மகளுக்காக செய்யும் மனநல சேவை தான் மனவோட்டம் தான் கையறுநதி. மனச்சிதைவு மகளை பாதிக்கக் கூடாது என்கிற போராட்டத்தில் தந்தை படும் பாடுகள் எங்கே அவருக்கு மனப்பிறழ்வை தந்து விடுமோ என்கிற படப்படப்பு நாவலின் முடிப்பு வரை வாசிப்பினூடாகவே உடன் பயணிக்கிறது. இன்றைக்கு பல வீடுகளில் ஜூலியாக்கள் உண்டு. அவர்களுக்கு ஜூலியாவின் அப்பாவைப் போல அமைந்திருக்கிறார்களா

என்பது தான் சந்தேகம்.

நாவல்களில் வரும் பிற கதாபாத்திரங்களும் வெவ்வேறு திசைகளில் பயணித்தாலும் இறுதியில் நாவலின் மைய விஷயத்திற்கு வலிமை சேர்க்கின்றன.

_என்றும் அன்புடன்

ஆங்கரை பைரவி