நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் நிலத்தின்மேல்....

நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் நிலத்தின்மேல் வாழ்வைக் கட்டமைத்துக் கொள்வதன் சங்கடங்களை பேரிடர் அனுபவமற்ற என்போன்றவர்கள் புரிந்துகொள்வது கடினம். சில ஆண்டுகளுக்குமுன் எனக்குக் கிடைத்த சுவாரஸ்யமான அனுபவம் நினைவில் வந்துபோகிறது.

அன்று என் வீட்டின் முதல் தளத்தில் அறையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன். நள்ளிரவில் வீட்டுக்குள் திடீரென 'தவுசண்ட் வாலா' வெடித்ததுபோல் சப்தம். நான் திடுக்கிட்டு விழித்துக்கொண்டேன். இருளில் எதுவும் புரியவில்லை. ஹாலிலிருந்து என்னை நெருங்கி வருவதுபோல் பெரிதாகிக்கொண்டுவந்த அந்த சப்தம் நான்கைந்து நொடிகளில் சட்டென நின்றுபோனது. அது கோடைகாலம்; சற்று முன்புதான் கனமழை தொடங்கியிருக்க வேண்டும். ஜன்னல் வழியாக மேற்கிலிருந்து சில்லென்று சாரல் அடித்துக் கொண்டிருந்தது. சற்றே பயத்துடன் படுக்கையிலிருந்து எழுந்து ஹாலுக்கு வந்து மின்விளக்கை உயிர்ப்பித்தேன். தரையில் கண்ட காட்சியை என்னால் நம்ப முடியவில்லை! ஏழடி நீளத்தில் தரை ஓடுகள் இணையாக வெடித்து இளகி வரப்புக்கு மண் கூப்பியதுபோல் குவிந்து நின்றன. வாசல் படிக்கட்டு வழியாகக் கசிந்து வந்த குளிர்ந்தநீர் கோடைகால வெதுவெதுப்பிலிருந்த தரையோடுகள் வெப்ப வேறுபாட்டினால் சட்டெனச் சுருங்கி, பக்கத்து ஓடுகளிலிருந்து வெடித்துப் பிளவுற்று, அந்தப்பிளவு நேர்கோட்டில் சங்கிலிவிளைவாக அடுத்த ஓடுகளுக்கு தாவியிருக்கலாம். இதன் அறிவியலை விளக்குவதல்ல என் நோக்கம். நள்ளிரவின் அமைதியைக் கிழித்துக்கொண்டு வீட்டுக்குள் சரவெடி வெடித்தது போன்ற பேரொலி சில் நொடிகள் எனக்குள் விதைத்த பயமும் பதட்டமும் மறக்கமுடியாத திகில் அனுபவம்.

ஒரு நிலநடுக்கத்தைச் சந்திக்கும் மனிதனின் மனநிலையை எப்படி விவரிப்பது? மொழி தோற்றுப்போகும் தருணம் அது. உலகின் சக்திவாய்ந்த கடவுளர் எல்லோரையும் பொன்சாய் மரங்கள்போல் குறுக்கி, பொக்லைனால் நசுக்கி, நான்கு மீட்டர் திண்ணமான காற்றுப்புகா எஃகுப் பெட்டியில் பூட்டி, மரியானா கடற்பாதாளத்தில் எட்டாயிரம் அடி குழிபறித்துப் புதைத்துவிட்டது போல... பூமிக்கோளத்தைச் சுழலவைக்கும் நம்பிக்கை அச்சு பிறழ்ந்து பால்வெளியின்  மறுமுனையில் வீசப்பட்டுவிட்டது போல... ‘ 

மிக்காயேல்  ஃபெரியே 2011 மார்ச் 11 தொஹோக்கூ நிலநடுக்க அதிர்ச்சிக் கணங்களின் நேரடி அனுபவத்தைத் தனக்கு வசப்பட்ட மொழியில் விவரிக்கிறார்:

‘நிலநடுக்கம் ஒரு கைதேர்ந்த போர்க்கால வல்லுநர்; (கையில் அகப்படும்) எதையும் பேராயுதமாக்கும் ஆற்றல் கொண்ட வல்லுநர்.’

‘சப்தங்களாலான ஒரு சர்ப்பம்...'

‘ஒரு டிராகனின் துடிப்பான வாலுடன் ஒரு மிருகம் ஊர்வதுபோல்...', ‘வளைந்துகொடுக்கக்கூடிய, திரட்சியான ஏதோவொரு உடல் சிதைந்து உடனடியாக மீண்டும் ஒன்று சேர்வதுபோல்...'

‘இது அலைவரிசைகளின் போர்... சப்தங்களின் பேரிடர்'

‘நம் கால்களுக்கடியில் உருண்டோடும் கம்பளத்தோடு வாழ்வது போல...'

‘ஒரு குத்துச்சண்டை வீரரைப் போன்ற யுக்தி, பொறுமை, பலம்... தொடர்த் தாக்குதல்கள், திடீர்ப் பின்வாங்கல்கள், உடன், மின்னல்வேக எதிர்த் தாக்குதல்கள் என...'

‘கொத்துக்குண்டு'

‘நிலநடுக்கத்திரள்'

‘(மேலிருந்து) வீழ்ச்சியும் (கீழிருந்து) பிரவாகமுமான (ஃயூத்தே வாக்கூ)...'

‘எங்கெல்லாம் தன் ஆதிக்கத்தை நீட்டிக்க முடியுமோ அங்கெல்லாம் பரவி வளர்ந்தது...'

‘பீரங்கிக்குள் போடப்பட்டு, வெடிக்கக் கத்திருக்கும் குண்டுகள்போல் நாமிருப்போம்.’

‘இடைவிடாது நம்மைக் குலுக்கும் பூமியின்மீது ஆணியறைந்தது போன்று பீதியில் உறைந்திருப்போம்…’

‘…தப்பிக்க வழியில்லாத சோகம்… கேடுசெய்யும் இடைவெளி. ஓய்வு, திடீர் வேகம் கூடிய நிமிடங்கள்…’

‘ஆடுகளம் மீறிய வேட்டை. மூச்சிரைக்கத் துரத்திப் பிடிக்கும் பந்தயம். ஒரே நேரத்தில் துரத்தலும் பிடிபடுதலும் நிகழும் ஒளிப்பாதை.’

‘படுத்துக்கிடக்கும் ஒரு பெரிய கரடியின் வயிற்றில் உட்கார்ந்திருப்பதைப்போல்… அது எந்த நேரமும் புரண்டு படுக்கும்.’

‘ஒவ்வொரு மனிதனும் தன் ஆதித் தனிமைக்குத் திரும்பிவிட்டதைப் போல…’

‘உலகம் அதிகார ஒழுங்குகளின் உறுதியான நிலப்பரப்பல்ல, தொடர் அதிர்விற்கு உட்பட்ட பரப்பு.’

ஃபெரியேவின்  கவித்துவ மொழியின் மெருகு குலையாமல் தமிழ் வாசகர்களுக்கு இந்த வாசிப்பு அனுபவத்தைத் தந்தமைக்காக இந்நூலைப் தமிழில் பெயர்த்த வேங்கட சுப்புராய நாயகருக்கு ஒரு சபாஷ் போட்டேயாகவேண்டும்- ஃபெரியேவின் சொற்களில்- ‘ஃபுக்குஷிமா…’ மொழிபெயர்ப்பதற்கு எளிதான நூல் இல்லை… பிரதி மிகவும் அடர்த்தியானது. நிகழ்வுகள் வேகமான கதியில் தொடர்ந்தபடி இருக்கும். ஒட்டுமொத்தமான அமைப்பையும் ஒவ்வொரு அத்தியாயத்துக்குமான தனித்துவமான தொனியையும் புரிந்து கொண்டாக வேண்டும். மேலும், மொழியின் பல்வேறு படிமங்களைக் கையாள்வதில் தேர்ச்சி பெற்றிருக்க வேண்டும். சில நேரங்களில் அறிவியல், சில நேரங்களில் கவித்துவம், சில நேரங்களில் தத்துவம், சில நேரங்களில் சோகம் எனப் பல்வேறு தொனிகளை இந்நூல் வெளிப்படுத்துகின்றது. இவை அனைத்தும் பிரதிக்குள் இடைவிடாது பின்னிப் பிணைந்தபடி இருக்கும்.’

அணுவுலை வெடிப்புக்குப் பின்னான பயண அலைச்சல், பார்வையிட்ட அவலங்கள் எல்லாம் சேர்ந்து  மிக்காயேலை நோயில் ஆழ்த்தியது. மனம் பலவீனமுற்றிருந்த அவ்வேளையில் தனது எண்ணவோட்டங்களையும் பதிவு செய்திருக்கிறார். இம்மனப் பதிவு பேரிடர்ச் சூழலில் தனிமனித உணர்வுகள் எப்படியிருக்கும் என நாம் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது; ஒட்டுமொத்தப் பதிவின் நம்பகத்தன்மைக்கு வலுசேர்க்கிறது. கவித்துவம் வழியும் வரிகள் இவை:

"இரவு நேரத்தில் வினோதமான கனவுகள் வருகின்றன. கட்டடங்கள் முறுக்கிக்கொள்ள, பாறைகளின் பெரிய பகுதிகள் நகருகின்றன. பிறகு சிவப்பு உடையில் அழகான சிறுமி ஒருத்தி வருகிறாள். என்னிடம் பேசவோ ஏதாவது ஆடவோ வாயைத் திறக்கிறாள். ஆனால் மெட்டுகளாகவோ, வார்த்தைகளாகவோ மாற முடியாமல், வரிசையாக, துகள்களும் உயிரணுக்களும் வெளியேறி அலைகின்றன. குளிராக இருக்கிறது. பேச்சு வரவில்லை. உடல் சில்லிட்டு நள்ளிரவில் பயத்தில் விழித்துக்கொள்கிறேன்."

விரைவில் வெளிவரவிருக்கும் ‘திணைவெளி: நிலம், சூழலியல், பண்பாடு’ 

என்னும் எனது நூலிலிருந்து சில பகுதிகள்....