திணைமொழி, மரபறிவு, அறிவியல் | வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்

தமிழ் ஆய்வையும் தீவிர வாசிப்பையும் உயர்கல்வித் தளங்களின் மூச்சுத்  திணறடிக்கும் நிறுவன இறுக்கங்களிலிருந்து விடுவித்து வாழ்க்கைத் தளத்துக்கு எடுத்துச் செல்வது காலத்தின் தேவை…  இனக்குழு  மொழியில்  புதைந்து  கிடக்கும் மரபறிவுகள் ஆவணப்படுத்தப் படுவது   இன்றியமையாதது.

-- திணைமொழி, மரபறிவு, அறிவியல் -- 

விலங்கியலில்  முதன்மை அறிஞர்களில் ஒருவர் எட்வர்ட்  ஜெ பாரிங்டன். 'முதுகுநாண் அற்றவற்றின் இயக்கம்' என்னும் தனது நூலை அவர் இப்படித் தொடங்குகிறார்:

  "இனம்பெருக்கும் வரை பிழைத்திருப்பதுதான் ஒரு விலங்கின் இலக்கு; அதை அவ்விலங்கு எப்படிச் சாதித்துக் கொள்கிறது என்பதைப் புரிந்து கொள்வதே  விலங்கியலாளனின் இலக்கு."

மொழியின் இலக்கு என்ன? மொழி பயில்பவரின் இலக்கு என்ன?

இயற்கையின் ‘அறிவார்ந்த திட்ட’ சித்தாந்தம் (Theory of Intelligent Design) கேள்விக்கு உட்படுத்தப்பட்டுள்ள இன்றைய   சூழலில், தலைமுறைகளின் நினைவாற்றலையும் சமூக சமூக நினைவுத் தொகுப்பையும் நாம் இன்னொரு கோணத்தில் அணுகலாம். கணிப்புக்கு அப்பாற்பட்ட பேரண்டத்தின் இயக்கத்துக்கு ஏற்றவாறு இயற்கைச் சூழலும் உயிரினங்களும் தம்மைத் தொடர்ந்து தகவமைத்துக்கொண்டே இருக்கின்றன. இத்தகவுகள் உயிரினங்களில் மரபணு நினைவுகளாய்ப் பதிந்து கிடக்கின்றன; சமூகத்தில் மரபுகளின் நினைவு அடுக்குகளாய்ப் புதைந்து கிடக்கின்றன. "ஒவ்வொரு உயிரும் தகவுகளின் தொகை" என்பார் பரிணாமவியலாளர் ஜூலியன் ஹக்ஸ்லி. லூயி காரல் ஆலிஸ்-இன் சொற்களில்- "நீ நரம்பு செல்களின் தொகையன்றி வேறொன்றுமில்லை." நரம்பு எனும் சொல், இங்கு மரபணுத் தொகையின், நினைவுத் தொகையின் குறியீடாய் நிற்கிறது. மனிதர்களும் உயிர்க்கோளமும் கடந்த காலத்தை எப்படிப் பதிந்து, பராமரித்து வெளிப்படுத்துகின்றன என்பது ஆர்வத்தைக் கிளறும் ஆய்வுக்களம்.

நினைவுகளே நம் பெரும்சொத்து. நிகழ்காலம் நினைவுகளால் வழிநடத்தப்படுவதுதான் இயற்கையின் இயக்கம். வரலாற்று உணர்வு என இதனைச் சுட்டலாம். இதன் பொருட்டு, மனிதனை 'சமூக- அரசியல்- பண்பாட்டு- வரலாற்று விலங்கு' என வல்லுநர்கள் வகைப்படுத்துகிறார்கள். மனிதர்களின் இந்தத் தனித்துவம் மொழியால் நிகழ்ந்தது என்பதை இங்கு குறிப்பிட்டுச் சொல்லவேண்டும்.

தாய்மொழி மனிதனை மானுட சமூகத்தோடு இணைக்கும் பேரூடகம். சூழலையும் வாழ்வையும் அறியத்தந்த நுழைவாயில்; உறவுகளோடும் ஊரோடும் மனிதனைப்  பிணைத்த பாலம்.  பசி, வலி, துக்கம், மகிழ்ச்சி, கொண்டாட்டம், வழக்காறுகள், மதிப்பீடுகள் எல்லாவற்றையும் நாம் அறிந்துகொள்ளும், வெளிப்படுத்தும் தளம். நம் முழு ஆயுளில் கற்றுக்கொள்வதில் 95 விழுக்காட்டை முதல் ஐந்து ஆண்டுகளில் சாதித்துவிடுகிறோம். பள்ளி, கல்லூரி, புலம், துறை, ஆய்வு எல்லாவற்றிலுமிருந்து கிடைப்பது வெறும் 5% மட்டுமே. ஆனால் இந்த 5% கல்வி, தாய்மொழியைவிட வேற்றுமொழியே சிறந்தது என்பதான மாயையை நம் மூளைக்குள் திணித்துவிட்டுள்ளது.  அறிஞர்களின் பார்வை இதிலிருந்து முற்றிலும் வேறானது: தாய் மொழியில் புலமை பெறும் எவரும் மாற்று மொழியை எளிதில் கற்றுக்கொள்கிறார்கள் என்கிறார்கள் அவர்கள்.

சப்பான், சீனம், செருமனி போன்ற பல்வேறு நாடுகளில் அறிவியல் அவர்தம் தாய்மொழியிலேயே கற்பிக்கப்படுகிறது. அதனால் அவர்களின் ஆய்வுகளின் தரமோ, அறிவியல் பங்களிப்புகளின் தன்மையோ எள்ளளவும் குறையவில்லை. 17ஆம்  நூற்றாண்டில் இத்தாலியிலிருந்து இந்தியாவுக்கு வந்த கத்தோலிக்கத் துறவி  கான்ஸ்டன்டின்  ஜோசப் பெஸ்கி, தம் சமயத்தைப் பரப்ப மக்களின் மொழியைக் கற்றுக்கொள்ளத் தீர்மானித்தார்.  திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணத்தைத் தமிழுலகுக்கு அளித்த மாமேதை கால்டுவெல் பாதிரியாரும் மேலைநாட்டினர் ஆவார். பண்பாட்டுப் புரிதலினூடே இனக்குழு மக்களின் வாழ்வியலையும் வரலாற்றையும் இவர்போன்ற மேலைத்தேய அறிவர் பெருமக்கள் அறிந்துகொண்டதன் வழி தமிழ் மக்களுக்குப் பாரிய மொழித் தொண்டாற்றியுள்ளனர்.

மறைந்த சுஜாதா பல்வேறு புனைகதை எழுத்தாளராக அறியப்பட்டவர். கணினிப் புலத்தில் பணிபுரிந்த இவர் அறிவியல் தமிழுக்குப் பெருஞ்சேவை ஆற்றியவர். சொல்லுக்குச் சொல் பெயர்க்கும்   இயந்திரத்தனமான அணுகுமுறையினின்று விலகி, சொல்லின் பிழிவைத் தமிழ்ப் பண்பாட்டுச் சூழலுக்கு இசைய மொழிபெயர்த்தவர். புனைவெழுத்தில் சாகித்ய அகாதமி விருது பெற்ற பொன்னீலன், நாஞ்சில் நாடன் போன்றோர் இயற்பியல் பட்டதாரிகள், தமிழ்ப் பேராசிரியர்களல்லர். இன்னும் சொல்லப்போனால் நாஞ்சில் நாடன் இன்று புனைவுவெளியைக் கடந்து தரமும் செறிவும் வாய்ந்த கட்டுரைகளின் வழி தமிழுலகின் கவனத்தை ஈர்த்துவருகிறார்.

          m   m   m

நான் தமிழ்ப்புலம் சார்ந்தவன் அல்லேன்; மொழிப்புலமை கைவரப்பெற்றவனும் அல்லேன்; ஆனால் தாய்மொழி அறிவு ஒருவனை எங்கெங்கு அழைத்துச் செல்லமுடியும் என்பதை அனுபவரீதியாகக் கண்டுகொண்டவன். திணைநில வாழ்வனுபவத்தை மாற்றுத்திணை மாந்தரோடு பகிர்ந்துகொள்ள இனக்குழு மொழிதான் பொருந்திய கருவி என்பதை உணர்ந்துகொண்டவன்.

ஒரு காலத்தில் தமிழில் ஓர் அறிவியல் கட்டுரை எழுத நான் திணறியதுண்டு. 1997, '98இல்  பன்னாட்டு,  தேசிய  அறிவியல்  சஞ்சிகைகளில்  ஆய்வுக்கட்டுரைகள்  வெளியிட்டுக் கொண்டிருந்தேன். கழிமுகச்  சூழலியல்  குறித்து  நான்  நிகழ்த்தி  முடித்திருந்த  முனைவர்  பட்ட ஆய்வு  குறித்து முன்னணி தமிழ் நாளிதழ் பத்திரிகையாளர்  ஒருவர்  தமிழில்  ஒரு  கட்டுரை  கேட்டிருந்தார். எழுதத் தொடங்கியபோது அந்த அதிர்ச்சியளிக்கும் உண்மையைப் புரிந்துகொண்டேன்- மண்ணின்  மொழியிலிருந்து  வெகு தொலைவுக்கு  நான்  விலகிப்  போயிருந்தேன்.  ‘ஓர்  அறிவியல்  பேராசிரியருக்கு  தமிழ்ப்புலமை இன்றியமையாத்  தேவை அல்ல’ என்னும் தவறான  பார்வை  காரணமாகவும்  இந்த விபத்து நேர்ந்திருக்கலாம்.

 கிராமத்தில் தமிழ்வழிக்  கல்வியில் பள்ளிப்  படிப்பை நிறைவு செய்த மாணவன்  நான்; பள்ளிப்பருவத்தில் தமிழை மிகுந்த ஆர்வத்துடன் அணுகியவன்; கல்லூரி நாட்களில் பல்வேறு வெகுசன இதழ்களையும் ஏராளம் தமிழ்ப் புதினங்களை ஆர்வமுடன் வாசித்தவன். எனக்கு  தமிழ்  எப்படித் தூரமானது  என்கிற  கேள்வியை  எனக்குள்  எழுப்பிக்கொண்டேன். அறிவியல் தமிழை நோக்கிய என் தேடல் இந்தப் புள்ளியிலிருந்து தொடங்கியது. இன்று தாய்மொழியில் அறிவியல் எழுத்துகளைத் தொடர்ந்து படைத்துவருகிறேன். தொடர்ந்த வாசிப்பு, நெய்தல் மரபறிவுகளைத் தேடிய பயணம், எழுத்து இவையெல்லாம்தான் இதைச் சாத்தியப் படுத்தியிருக்கிறது.. தேடல் இருந்தால் எதுவும் சாத்தியம்.

ஒரு  முன்னணி  தமிழ்  நாளிதழில்  ‘கடலம்மா பேசுறங் கண்ணு!’ என்கிற  நெடுந்தொடரை  எழுதிய அனுபவம் அலாதியானது. ஒரு  கடற்கரைக்  கிராமத்துச்  சிறுவனாக  நான்  ரசித்து  அனுபவித்த  வாழ்க்கையை என் மும்முரமான வேலைகளுக்கிடையில் அவ்வப்போது  கிறுக்கி வைத்துக் கொண்டிருந்தேன். நிகழ் தலைமுறையின் நினைவில்  பசுமையாய் நீடிக்கும் நெய்தல், சமூகத்தின் நினைவு அடுக்கிலிருந்தே நாளை மாய்ந்து போய்விடும் என்னும் ஆதங்கமே அதை எழுத வைத்தது. சிறாருக்குக்  கடலை  அறிமுகம்  செய்யும்  வகையில்  ஒரு  நூலை  எழுதுமாறு  ஒரு  பன்னாட்டு  சிறுவர்  இலக்கிய  பதிப்பகம்  என்னைக்  கேட்டுக்கொண்டபோது  அந்தக்  கிறுக்கல்களைத்  தூசு  தட்டினேன். அவ்வாறு  வெளிவந்த அபுனைவு  எழுத்துதான்  கடலம்மா  பேசுறங்  கண்ணு.

தொடர் வெளிவந்து கொண்டிருந்தபோது வந்த வாசகர் கடிதங்கள் என் எழுத்தைக் குறித்து நான் உணர்ந்திராத ஓர் உண்மையை எனக்கு உணர்த்தின: ஒரு கடற்கரைச் சிறுவனும் அறிவியல் ஆய்வாளனும் இணைந்து நிகழ்த்திய எழுத்தாக அத்தொடர்  அமைந்திருந்தது என்பதே அவ்வுண்மை.  தொழில்நுட்பத்துக்கு முந்தைய நெய்தல்  கிராமத்து வாழ்க்கையின் நினைவுகளுடன் கடல் அறிவியல் குறித்த ஏராளம் விடயங்களை அதில் பகிர்ந்திருந்தேன். அறிவியலை மீனவர்களின் மரபறிவோடு கலந்து பரிமாறியபோது  அந்த எழுத்துக்குப் பரந்த ஏற்பு கிடைத்தது.  உயிரியல், தொழில்நுட்ப, அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளைக் கடைக்கோடி மக்களுக்கு எடுத்துச் செல்ல இவ்வணுகுமுறை சாதகமாக அமையும் என்பதை தமிழில் எழுத முனையும் பேராசிரியர்களுக்கும் ஆய்வு மாணாக்கர்க்கும் முன்மொழிகிறேன்.

கடலம்மா பேசுறங் கண்ணு! தொடர்  வாசகர்களிடம்  ஏற்படுத்திய  தாக்கம், திணை மரபறிவின் மீதான என்  ஈடுபாட்டைப்  பலமடங்கு  பெருக்கியது.  எனது  தீவிர  சமூகக்  கரிசனங்கள், காலத்துடனான  எதிர்வினைகள்,  சூழலியல் சார்ந்த எழுத்துகளைவிட  மரபறிவைக்  கொண்டாடும்  இந்தத்  தொடரே  பெருமளவில் வாசகர்களை  ஈர்த்தது.  கடந்த  காலத்தை  அசைபோட வைக்கும், பிள்ளைப்  பருவ நினைவுகளை  மீட்டெடுக்கும்  எந்த  எழுத்துக்கும் வசீகரம்  கைகூடிவிடுகிறது. இது எல்லாத் திணைநில அறிவுகளுக்கும் பொருந்தும்.

          m    m   m

பழந்தமிழர்தம் திணையியல் கோட்பாடு நிலத்தை குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல் என நான்காய் வகைப்படுத்துகிறது. ஒவ்வொரு திணையிலும் அமைந்துபடும் தனித்துவமான வாழ்க்கைமுறையானது, மண், பயிர், உணவு, தொழில், பண்பாட்டு வழமைகள் என்பதாக நிலைகொள்வது. வாழ்க்கை முறையானது, பெருநிலக் கட்டமைவு  சூழலியல்                                                                                                                                                                    (Landscape ecology), வேளாண் பருவ மண்டலங்கள் (agro-climatic zones) என்பதாக இன்று விவரிக்கப்படும் இந்தத் திணை அறிவியலை சில ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே சங்ககாலத் தமிழ் இலக்கியம் பதிவு செய்துள்ளது  என்பதற்குத்  தொல்காப்பியம் சான்று.

 'பெருநல் ஈகை நம் சிறுகுடிப் பொலிய'        (நற்றிணை 91;

 'சிறுகுடிப்  பரதவர்  மகிழ்ச்சியும்'                      (நற்றிணை 87)

என்னும் நற்றிணை வரிகள் சுட்டுவது போல, பண்டைத் தமிழர் வாழ்வு எளிமையும் மகிழ்ச்சியும் நிறைந்தது. அதன் தொடர்ச்சியே நிகழ்காலக் கவிஞன் பிரான்சிஸ் கிருபாவின் வரிகளில் இவ்வாறு வெளிப்படுகிறது:

'சிலிர்க்கச் சிலிர்க்க அலைகளை மறித்து

முத்தம் தரும்போதெல்லாம்

துடிக்கத்துடிக்க ஒரு மீனைப் பிடித்து

அப்பறவைக்குத் தருகிறது

இக்கடல்'                                             (வலியோடு முறியும் மின்னல், 2002)  

இப்பார்வை தேவைக்கு மேலாகச் செல்வம் சேர்ப்பதும் மிகையாக நுகர்வதுமே மகிழ்ச்சி தருவது என்பதான நிகழ்கால விபரீத சிந்தனைக்கு எதிரிடையானது. உழவரும், பரதவரும் ஆயரும் கடைப்பிடித்த ஈகை இம்மகிழ்ச்சிக்கு அடிப்படைக்கு காரணமாகும்:

‘பெருங்களம் தொகுத்த உழவர்போல

இறந்தோர் வறுங்களம்   மல்கவீசி

பாடுபல அமைத்து கொள்ளை சாற்றி

கொடு உயர் திணி மணல் துஞ்சும் துறைவ’                              (அகம் 30).

பண்டைத் தமிழினத்தின் வாழ்வு முற்றாக இயற்கையைச் சார்ந்திருந்தது. காதுகளை நிலத்தோடு பொருத்தி இயற்கையின் குரலை அவதானித்து வாழ்ந்தவர்கள் அவர்கள்.

‘தண்பெரும் பரப்பின் ஒண்பதம்  நோக்கி'

என நற்றிணை (4) குறிப்பிடுவது போல பரதவன் கடலை அவதானித்துக்கொண்டே இருக்கிறான். திணைநில மக்கள் அண்டைத் திணை மக்களோடு கொண்டும் கொடுத்தும் வாழ்ந்தனர். சார்புநிலை இயற்கையோடும் சகவுயிர்களோடும் நீடித்திருந்தது.

‘தம் நாட்டு விளைந்த வெண்ணெல் தந்து

பிறநாட்டு உப்பின் கொள்ளை சாற்றி

நெடுநெறி ஒழுகை நிலவு மணல் நீந்தி

அவன் உரை முனைந்த ஒக்கலொடு புலம் பெயர்ந்து

உமணர் போகலும் இன்னாதாகும்’   (நற்றிணை 183)

மதுரைக்காஞ்சி (வரிகள் 135,136), குறுந்தொகை (123) முதலிய இலக்கியப்  பனுவல்கள் பதியும் 'தேர்ந்தெடுத்த மீன்பிடிமுறை’ என்பது வளநட்பு பேணல் சார்ந்தது. பருவம்தோறும் பெய்யும் மழைதான் வேளாண் தொழிலின் ஆதாரம் என்கிறது 'மாமழை  போற்றுதும், மாமழை போற்றுதும்…' என்னும் சிலப்பதிகார வரிகள் (புகார்- 7-9). கடலில் மீன் உற்பத்தி நிகழவேண்டுமாயின் மழைவளம் வேண்டும் என்கிறது நற்றிணை (38). வாடைக்காற்றின் தன்மையையும் தாக்கங்களையும் விளக்கிச் செல்லும் நெடுநல்வாடை தமிழர்தம் இயற்கை நோக்குக்கு மற்றோர் எடுத்துக்காட்டு. இயற்கையின் போக்குகள்  குறித்த அறிவியல் புரிதலும் அக்கறையும் சங்கப் பாடல்களில் பலவாறு வெளிப்பட்டுள்ளன.

'மரம்சா மருந்தும் கொள்ளார் மாந்தர்…'       (நற்றிணை 226).

வனத்தின் மக்கள் மூலிகைக்காக ஒரு மரத்தை வேரோடு சாய்ப்பதில்லை. கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனார் பட்டினப்பாலையில் நகர்மயமாதலின் எதிர்விளைவுகளை முதன்முதலாய்ப் பதிந்துள்ளார். நகர மாந்தர் பொதுச் சுகாதாரத்தைப் புறக்கணிக்கும் போக்கைப் புகார் நகர விவரணைகளில் சொல்லிச் செல்கிறார் (பட்டினப்பாலை 45 -50, 55-60).

மேலே தொட்டுக்காட்டியவை சங்க இலக்கியம் காட்டும் நம் முன்னோர்களின் பெருவாழ்வின் சில துளிகளே. நெல் வேளாண்மையில் 73 மரபான  நுட்பங்கள்  உள்ளதாய்ச்  சொல்வார் மறைந்த  இயற்கை  வேளாண்  அறிஞர்  நம்மாழ்வார். மறைந்த 'நெல் ஜெயராமன்' நம் மண்ணின் 174 நெல்லினங்களை சேகரித்திருக்கிறார். ஒரு காலத்தில் நாட்காட்டி பார்த்து எங்கள் ஊர்க் கடலில்  மீன்கள் வந்துகொண்டிருந்தன. கடல் ஒளிர்ந்து அடங்கும் காலம், நீரோட்டங்கள் மாறும் காலம், எல்லாவற்றுக்கும் கணிப்புகள் இருந்தன. கடலின் மேற்பரப்பில் ஏற்படும் நிறமாற்றம், கீழ்வானம் செம்பு நிறம் பூணுதல், காற்றின் போக்குகள் இப்படி ஒவ்வொன்றுக்கும் பொருளுண்டு. ஒரு கடலோடி எப்போதும் கடலை அவதானித்துக் கொண்டிருப்பான். காலங்காலமாக நீரோடு உறவு பேணிவரும் சமூகம் அது. முன்னர் குறிப்பிட்டுள்ளது போல, கடல் நோக்குதல், கடல் பழகுதல், அலையைக் கடத்தல், பல்வகை வலைகளை, தூண்டில்களைக் கையாளுதல் எல்லாம் சங்க இலக்கியத்தில் பதியப்பட்டுள்ளன.

இலக்கியம், மனித வாழ்வின் சூழலிய- பண்பாட்டுச் சமன்பாட்டை வழிநடத்தி வந்துள்ளது. இலக்கியப் போக்குகளும் சமுதாயத்தின் இயற்கை பேணும் போக்குகளும் நேர்கோட்டு உறவு பேணிவந்துள்ளதை வரலாறு காட்டுகிறது. இயற்கையைக் கொண்டாடும் முன்னோடி இலக்கியங்களைத் தமிழுலகுக்குச் சங்ககாலம் வழங்கியுள்ளது. ஆனால் பக்தி இலக்கிய, நவீனத்துவ காலங்கள் இயற்கை மதிப்பீடுகளின் சிதைவைச் சந்தித்தன. பின் நவீனத்துவ காலப் படைப்புகள் இச்சிதைவிலிருந்து மதிப்பீடுகளை மீட்டெடுக்கும் முயற்சிகளாய் வடிவம் கொண்டுள்ளன.  ஜோ டி குருஸ் (ஆழிசூழ் உலகு), கீரனூர் ஜாகிர் ராஜா (மீன்காரத்தெரு), தோப்பில் முகம்மது மீரான் (ஒரு கடலோர கிராமத்தின் கதை, துறைமுகம்), பாமா (கருக்கு), கண்மணி குணசேகரன் (அஞ்சலை), சு. வெங்கடேசன் (காவல்கோட்டம்), போன்றோரின் எழுத்துகள் இதில் முக்கியமானவை.

மாலதி மைத்திரியின் கவிதைகள் (சங்கராபரணி, நீரின்றி அமையாது உலகு, நீலி) இயற்கையையும் நீரையும் பெண்ணிய மதிப்பீடுகளோடு கொண்டாடுவதில் தனித்துவம் பெறுவதாகும். 'வளர்ச்சி' என்னும் கருத்தியல் முன்வைக்கும் இயற்கைக்கு எதிரிடையான சிதைவுகளை கோபாலகிருஷ்ணன் (மணல்கடிகை),  பிரேம்-ரமேஷ் (சொல் என்றோரு சொல்), இவ்வாண்டின் சாகித்ய அகாதமி விருதாளர் எஸ். ராமகிருஷ்ணன் (நெடுங்குருதி), ஜெயமோகன் (காடு, கொற்றவை) போன்றோரது படைப்புகள் அழுத்தமாய்ப் பேசுகின்றன. கி.ராஜநாராயணனின் கரிசல் நிலப் பதிவுகள் உலகமயத்திற்கு எதிராகவும் சூழலியல்-பெண்ணியம் சார்ந்தும்  திணைநில மதிப்பீடுகளை முன்வைக்கின்றன. இயற்கையின் சிதைவு குறித்து அக்கறைப்படும் கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனாருக்குப் பிறகான பலநூற்றாண்டு மௌனத்தை உடைத்த படைப்பு நிகழ்த்தல்களாகவும்  இவ்வியக்கத்தைக் காண முடியும்.

m m m

தமிழன்  அறிவியல்  முன்னோடி  என்று  பலதரப்பினரும் உரிமை கோருகின்றனர். இந்த நிலைப்பாட்டை எடுப்போர் காலத்தோடும் நேர்மை  பேணவேண்டும். அத்தனை  செறிவான  நம்  மொழிக்கு  இன்று  அறிவியலைக் கையாளும் திறம் இழப்பாகிவிட்டதா? இப்பார்வைக் கோளாறு  மொழியுடனான நம் உறவின் பிழையால் நேர்ந்தது என்க. மாறிவரும் புறச் சூழல்கள், வாழ்வியல் நெருக்கடிகள் இதற்குக்  காரணமாகலாம். இனக்குழுச்   சமூகம் என்பது தலைமுறை நினைவுகளின் தொகை என்றே நான் கருதுகிறேன். தாய் மொழியுடனான  தொப்புள்கொடி  உறவு  அறுந்து போனால் ஓர்  இனம்  அழிந்துவிடும். இனத்தை அழிக்கச் சிறந்த வழியாக மொழி அழிப்பு மேற்கொள்ளப்பட்டதற்கு வரலாற்றிலிருந்து ஏராளம் சான்றுகளை சுட்ட முடியும்.

கடலின் பயனாளிகளாகவும், காப்பாளர்களாகவும் மீனவர்கள் காலகாலமாக கொண்டிருக்கும் நீருடனான உறவு, பெரும் அறிவுச் சேகரத்தைத் தமிழுலகுக்கு அளித்துள்ளது. கங்கணம் செய்து கோலா மீன் வேட்டைக்குச் செல்லும் வட தமிழக மீனவர்களின் வழமையும் ஆழ்கடலில் தங்கல் செய்து சுறா வேட்டை நிகழ்த்தும் வேணாட்டு மீனவர் வழமைகளும் நுட்பமாக வேறுபடுபவை. தமிழகக் கடற்கரை நெடுக பயணித்த காலங்களில் அம்மக்களின் விருந்தோம்பலை அனுபவித்திருக்கிறேன். பழவேற்காடு மீன்குழம்பும் பெரியதாழை மீன்குழம்பும் பள்ளத்து மீன் குழம்பும் சுவையில் பாரதூர வேறுபாடு கொண்டவை என்றால் வியப்புறமாட்டீர்கள்; கன்னியாகுமரிக் கடற்கரையில் ஊருக்கு ஊர் அந்தச்சுவை வேறுபடும்! இந்த நுட்பமான வேறுபாடுகள் உணவில் மட்டுமல்ல, வாழ்வியலின் அத்தனைக் கூறுகளிலும் தொழிற்படுகிறது. இப்பண்பு அனைத்துத் திணைநிலங்களுக்கும் பொருந்தியமைவதாகும். இனக்குழு  மொழியில்  புதைந்து  கிடைக்கும் மரபறிவுகள் ஆவணப்படுத்தப்படுவது  அறிவியலின் இன்றியமையாதது. அழிந்துவரும் மரபின் தடங்களை  மீளக்  கட்டமைப்பதற்கு  இவற்றை எழுத்தில் ஆவணப்படுத்துவதே சிறந்த அணுகுமுறையாகும்.

நம் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் கிராமம் இன்னும் உயிர்ப்புடன் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. கிராமம், நம் குடிமனைக் கூறுகளின், திணைநில வாழ்வியலின் குறியீடு. திணைநிலைக் குடிகளின் வாழ்வு மொழியில் தொழிற்படுவது. அதன் மரபறிவுகளை அதன் மொழியிலிருந்துதான் அகழ்ந்தெடுக்க முடியும். தம் மொழியில் தொடர்ந்து புழங்குவதன் வழியாக மட்டுமே மொழியை ஓர் இனம் உயிர்ப்புடன் வைத்துக்கொள்ள முடியும். நவீன அறிவியல், மரபறிவுடன் கைகோக்கும்போது தமிழில் அறிவியல் முழுமையாகச் சாத்தியப்படும். மரபறிவைப் புறக்கணிக்கும் அறிவியலும் தொழில்நுட்பங்களும் அரைகுறையானவை மட்டுமல்ல, அபத்தமானவையும் கூட.

தாய்மொழி ஆர்வம் பள்ளிப்பருவத்திலிருந்தே வளர்த்தெடுக்கப்படல் வேண்டும். பரந்தும் ஆழ்ந்தும்  வாசிப்பதன்  மூலம்  கல்விப்புலம் கடந்த தமிழ்ப்புலமையை வளர்த்துக்கொள்ளவேண்டும். செர்மனி, சப்பான், சீனத்தைப்  போன்று, தாய்மொழியில் அறிவியல் புகட்டப்பட வேண்டும். ஒருவரது மொழிப்புலமை,  தாய்மொழியிலிருந்து  துவங்குதல்  வேண்டும்.

நம் நாட்டின் உயராய்வுத் தளங்களில் நலவாழ்வு, உணவு உற்பத்தி, தொழில்நுட்பம் சார்ந்த உயர்நிலை அறிவியல் ஆய்வுகள் பெரும் பொருட்செலவில் தொடர்ந்து நிகழ்த்தப்படுகின்றன.  மக்களின் வரிப்பணத்தில் நிகழும் இவ்வாய்வுகளின் பெறுமதி  மக்களை  சென்றடைவதில்  அடங்கியுள்ளது. அது  நிகழவேண்டுமாயின் மக்களின் மொழியில் அவை பரிமாறப்படல் வேண்டும்.

அறிவியலைத் தமிழ்ப்படுத்தும் முயற்சியில்   பல்துறை வல்லுநர்கள் எதிரெதிர்  நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டுள்ளனர். 'தமிழில் இல்லாதன இல்லை இளங்குமரா' என்னும் 19ஆம் நூற்றாண்டுப் புலவனின் நிலைப்பாட்டுடன் ஒரு சாராரும்,  ‘அறிவியலைக் கையாளும் விரிவும் ஆழமும் தமிழுக்கு இல்லை'  என இன்னொரு சாராரும் நிற்கின்றனர். இவ்விரண்டு நிலைப்பாடுகளும் தமிழின் தகைமை குறித்த  தட்டையான பார்வைகளே.      

உலகத்து இலக்கியங்களுக்குத் தமிழ் மொழியின் வாசலைத் திறந்து வைக்கவேண்டும்  என்கிற பாரதியின் கருத்தை அடியொற்றி, உலகத்து அறிவியல்- தொழில்நுட்ப அறிவுச் சேகரத்தைத் தமிழுக்கு அழைத்துவரத் தயாராகவேண்டும். அறிவியல் அறிவுகளைத் தாய்மொழிக்குக் கொணர்வது அறிவியலை அடித்தள மக்களுக்கு எட்டச்செய்வதற்காக மட்டுமன்று; இனக்குழு அடையாளங்களைத் தக்கவைத்தல் சார்ந்ததும் ஆகும். திணைமொழியில் புதைந்துகிடக்கும் மண்ணின் மரபறிவுகள் தமிழர் அறிவியலின் தொன்மையையும் செழுமையையும் அறியத்தருகின்றன; நவீன அறிவியலை தமிழர் மரபறிவின் தொடர்ச்சியாய்ப் புரிந்துகொள்ள வகை செய்கின்றன. இதற்கு இரண்டு முனைப்புகள் கைகொடுக்கும் எனக் கருதுகிறேன்: ஓன்று- அறிவியல் கலைச்சொல்லாக்கத்தைச்   செழுமைப்படுத்துவது; இரண்டு- தமிழாக்க முயற்சிகளைத் தீவிரப்படுத்துவது.

 தமிழ் ஆய்வையும் தீவிர வாசிப்பையும் உயர்கல்வித் தளங்களின் மூச்சுத்  திணறடிக்கும் நிறுவன இறுக்கங்களிலிருந்து விடுவித்து வாழ்க்கைத் தளத்துக்கு எடுத்துச் செல்வது காலத்தின் தேவை. தமிழினம் நீடித்து நிலைக்க, தமிழ் மொழி நம் நெஞ்சிலும் நாவிலும் தங்கித் தவழவேண்டும். அத்தகைய வேள்விக்கு இதுபோன்ற கருத்தரங்குகள் சிறு கங்காக அமையும் என்னும் நம்பிக்கையோடு என் உரையில் பகிர்ந்துகொண்ட கருப்பொருளை முன்வைத்து மூன்று பரிந்துரைகளை இக்கருத்தரங்கின் பரிசீலனைக்கு வைத்துச்செல்ல விழைகின்றேன்:

1.திணை சார்ந்த மரபறிவுகளை இளநிலைப் பாடத்திட்டங்களில் சேர்க்க வேண்டும்.

2.திணைநில மரபறிவின் அறிவியல் கலைக்களஞ்சியத்தை உருவாக்க நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ள வேண்டும்.

3. திணைநில மரபறிவுகளை ஆவணப்படுத்திட ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும். n

 -------

சென்னையில் 19, 20 நவம்பர் 2018இல்  நிகழ்ந்த ‘தமிழ்நாடு மீன்வள பல்கலைக் கழகம், வேளாண் அறிவியல் தமிழ் இயக்கம் (புது தில்லி) உயர் கூட்டணியின்’ நாடளாவிய நான்காம் வேளாண் அறிவியல் தமிழ் மாநாட்டில் ஆற்றிய கருத்துரை.

Vareethiah Konstantine Tamil and science Communication Maritime-Landscape- Ecology