மீனவர்கள் சட்டவிரோதமாய் மீன்பிடிப்பவர்களா? டிக்சனுடன் நேர்காணல்

 வலியமுள்ளி

“உங்கள் மீனவர்களில் 90% ஆட்கள் சட்டவிரோதமாய் மீன்பிடிப்பவர்கள், இல்லையா?”

 

05.02.2022

ஒக்கிப்புயலடித்து நான்கு வருங்களுக்குப் பிறகு 05.02.2022 மாலையில் வலியமுள்ளி (இரயுமன்துறை, கன்னியாகுமரி மாவட்டம்) படகணையும் தளத்தில் டிக்சனை (38, வள்ளவிளை) மீண்டும் சந்திக்க வாய்த்தது. இராமேசுவரம் மீனவர்களுக்கு இழுவை மடிக்கு மாற்றாக ஒன்றிய - மாநில அரசுகள் அறிமுகப்படுத்தியுள்ள 'ஆழ்கடல் மீன்பிடி திட்ட'த்தின்கீழ் அங்குள்ள ஒரு மீனவருக்குக் கிடைத்த புதிய படகின் ஓட்டுநராக, சக பயணிகளுடன் தங்கள் முதல் ஆழ்கடல் பயணத்துக்கு டிக்சன் தயாராகிக் கொண்டிருந்தார்.

2017 நவம்பர் மாத இறுதியில் ஆழ்கடலில் 1000த்துக்கு மேற்பட்ட வேணாட்டு விசைப்படகு மீனவர்கள் ஒக்கிப் புயலில் உயிருக்குப் போராடிக்கொண்டிருந்தனர். அவ்ர்களை மீட்டுவருவதற்கு ஒன்றிய, மாநில அரசுகள் நேர்மையான முயற்சிகளை மேற்கொள்ளவில்லை என்கிற உண்மை ஒருபுறம் இருக்க, அரசு அதிகாரிகள் மீனவர்களை வழக்கமாக எல்லை மீறுபவர்களாக ஊடகங்களில் சித்திரித்துக்கொண்டிருந்தது. ஆழ்கடலில் தத்தளித்துக்கொண்டிருக்கும் மீனவர்களை மீட்டுவருவது குறித்த ஊடகர்களின் கேள்விக்குப் பதிலளிக்கையில், தமிழக அரசின் வருவாய் அலுவலர் சத்தியகோபால், ‘எல்லைதாண்டிப் போகும் மீனவர்களைப் பற்றி நாங்கள் கவலைப்படத் தேவையில்லை’ என்றது இதற்கோர் உதாரணம்.

2018 நவம்பர் இறுதியில் தேசியப் பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் புதுதில்லியில் ஏற்பாடு செய்திருந்த ‘பேரிடர் எச்சரிக்கைக் கட்டமைப்புகள்’ குறித்த உயர்மட்டக் கருத்தமர்வில் ஆழ்கடல் பேரிடர் மேலாண்மை என்னும் பொருளில் உரையாற்ற அழைக்கப்பட்டிருந்தேன். ஆணையத்தின் தலைமை அதிகாரிகளில் ஒருவரான திருப்புகழிடம் ஆழ்கடல் பாதுகாப்பு அனுபவங்கள் குறித்து வேணாட்டு மீனவர்களிடம் நேரடியாகக் கேட்டறிவதற்கு ஓரிரு அதிகாரிகளைத் தூத்தூர்ப் பகுதிக்கு அனுப்பிவைக்குமாறு கேட்டேன். இப்போதைய நிலைமையில் அது சாத்தியமில்லை, உங்கள் உரையில் அவற்றை நீங்கள் எடுத்துச்சொல்லலாம் என்றார்.

 ஒக்கிப் புயலில் தமிழகம், கேரளத்தைச் சார்ந்த 450க்கு மேற்பட்ட மீனவர்கள் பலியானதற்கும் ஏராளமான படகுகள் மூழ்கிப் போனதற்குமான காரணங்களையும் தீர்வுகளையும் மையமிட்டு என் உரையை நிகழ்த்தினேன். கடல் பாதுகாப்பு அணுகுமுறைகளிலுள்ள அடிப்படைக் கோளாறுகள், மீனவர், அரசுத்தரப்புகளில் நேர்ந்த பிழைகள், எதிர்காலத்துக்கான அணுகுமுறை பற்றி ஆழ்கடல் மீனவர்களோடும் கப்பல் பணியாளர்களோடும் விவாதித்து அவ்வுரையைத் தயாரித்திருந்தேன்.  மிக முக்கியமாக, தேசியப் பெரிடர் மேலாண்மைச் சட்டம், திட்ட ஆவணம் எதிலும் ஆழ்கடல் பேரிடர் மேலாண்மை பற்றிய குறிப்புகள் எதுவுமில்லை என்பதைக் கவனப்படுத்தி, தகுந்த வகையில் அவ் ஆவணங்களை மறுவரைவு செய்யக்கோரினேன்.

புதுதில்லி அனுபவம் பற்றி இரண்டு வேடிக்கையான விஷயங்களை இங்கு குறிப்பிட்டாக வேண்டும். ‘தி அஷோக்’ விடுதியில் நிகழ்ந்த அந்த ஒருநாள் அமர்வில் இராணுவம், உள்துறை, தகவல்தொடர்புத் துறை, வெப்பமண்டல வானிலை ஆய்வுமையம், பேரிடர் மீட்புக்குழு, அதிவேக நடவடிக்கைக் குழு, கடலோரக் காவல்படை, எல்லைப் பாதுகாப்புப்படை உள்ளிட்ட பல்வேறு துறைகளிலிருந்து நூற்றுக்கு மேற்பட்ட உயரதிகாரிகள்  கலந்துகொண்டிருந்தனர். என் உரை முடிந்தபிறகு,  தேநீர் இடைவேளையின்போது தற்செயலாக சில அதிகாரிகளுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அவர்களில் ஒருவர் என்னிடம் குறுக்கு விசாரணையின் தொனியில் கேட்டார்-

“உங்கள் மீனவர்களில் 90% ஆட்கள் சட்டவிரோதமாய் மீன்பிடிப்பவர்கள், இல்லையா?”

அதுதான் புதுதில்லியின் குரல். அரசாங்கத்தின் மொழி. சென்னையில் சத்தியகோபால் ஒலித்த குரல். திரும்பத் திரும்ப அவர்கள் இதையேதான் பேசுகிறார்கள். நாம் பேசுவதற்கு அவர்கள் செவிகொடுக்கத் தாயாரில்லை.

இரண்டாவது வேடிக்கை, நான் உரைநிகழ்த்தித் திரும்பிய சில நாட்களுக்குப் பிறகு தேசியப் பேரிடர் ஆணையத்தின் வலைத்தளத்தில் சில காணொளித் துணுக்குகளைப் பார்க்க நேர்ந்தது. அதில் ஒன்று என்னுடைய உரையில் 40 வினாடித் துணுக்கு. எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. ஒக்கிப் புயலில் பெருந்தொகையான மீனவர் மரணங்களுக்குக் காரணாம் மீனவர்களின் அலட்சியம்தான் என்னும் பொருள்படும்படியாக அத்துணுக்கு தணிக்கை செய்யப்பட்டிருந்தது. பல்வேறு சிக்கல்களை விளக்கிய என்னுடைய உரையில் அவர்களுக்குப் பிடித்த ஒரே பகுதி. அதிகாரத்தின் உச்சாணியில் உட்கார்ந்திருக்கும் மனிதர்கள் அடித்தட்டில் இருக்கிற மக்களுக்கு இப்படித்தான் நுட்பமான் வழிகளில் இடர் ஏற்படுத்துகின்றனர். அரசோடு இணைந்து வேலைசெய்வதும் மக்களைச் சென்றடைவதற்கு ஒரு வழிமுறைதான் என்று மைய அரசு அதிகாரி ஒருமுறை  என்னிடம் சொன்னார். சரியாக இருக்கலாம். ஆனால் அதற்கான தூதாண்மை நுண்திறன் எனக்கு வேண்டுமே?

ஒக்கிப் பேரிடர்க் காலத்தில் ஊடகங்களில் ஒலித்த முக்கியமான குரல்களில் ஒன்று வள்ளவிளை விசைப்படகு மீனவர் டிக்சனுடையது (38). மீனவர்களை மீட்டுவருவதாய்ப் போன கடலோரக் காவல்படையின் நாடகத்தை அம்பலப்படுத்தியவர் டிக்சன். ஆழ்கடலில் தேடுகை நடத்தும் கப்பலில் மீனவர் ஒருவரை உடனழைத்துச் செல்லவேண்டும் என்று மக்கள் தரப்பில் வலியுறுத்தப்பட்டதன் பின்னணியில் அழைத்துச்செல்லப்பட்ட இரண்டு மீனவர்களில் ஒருவர். தூத்துக்குடியிலிருந்து புறப்பட்ட கடலோரக் காவல்படைக் கப்பல் அரபிக்கடலுக்கு வந்து ஒருநாள் முழுவதும் கரைக்கடல் பகுதியிலேயே சுற்றிக்கொண்டிருந்தது. ’எண்பது நாட்டிக்கல்மைலுக்கு அந்தப்பக்கமாகத் தேடவேண்டும்’ என்று வலியுறுத்திக் கொண்டிருந்தார் டிக்சன். கடைசியில் கப்பலின் பொறுப்பு அதிகாரி, ’12 நாட்டிக்கல் மைலுக்கு அப்பால் போவதற்கு எங்களுக்கு அனுமதியில்லை’ என்றிருக்கிறார். ‘ஆழ்கடலுக்குப் போகமாட்டீர்களென்றால் ஏன் சார் எங்களைக் கூட்டிட்டு வந்தீங்க? நாங்க கடல் பாக்கவா வந்தோம்? எங்களை கரையில கொண்டு விட்டுடுங்க சார்’ என்று கேட்டுக்கொண்டு செல்பேசியில் ஊருக்குத் தகவல் சொல்லிவிட்டார் டிக்சன். கப்பல் தூத்துக்குடிக்குத் திரும்பியபிறகு அதிகாரிகள் இரண்டு மீனவர்களையும் ஊருக்குப் போகவிடாமல் ஓர் அறையில் இரண்டு நாட்கள் தங்க வைத்திருக்கிறார்கள். காவல்படைக் கப்பல்கள் மீனவர்களைத் தேடிக்கொண்டேயிருக்கிறது என்று மக்களை நம்பவைப்பதற்கே அந்த நாடகம். 

சின்னத்துறை சந்திப்பில் தொடர் சத்தியாக்கிரகப் போராட்டம் வலுப்பெற்றுக்கொண்டிருந்தது. எட்டுக் கடற்கரை ஊர்மக்கள் குழித்துறை இரயில்நிலையத்தில் முழுநாள் மறியல் போராட்டம் நடத்தினர். போராட்த்துக்காக மீனவர்கள் ஏற்பாடு செய்திருந்த  வாகனங்களின் உரிமையாளர்கள் மிரட்டப் பட்டனர். மக்கள் அயரவில்லை; 12, 14 கிலோமீட்டர் தொலைவை பேரணியாகக் கடந்துவந்து இரயில்நிலையத்தை முற்றுகையிட்டனர். அங்கு பேச்சுவார்த்தைக்கு வந்த மாவட்ட ஆட்சியரை அறையில் சிலமணிநேரம் சிறைப்படுத்திவைத்தனர். ‘சில பாதிரியார்கள் மீனவர்களை அரசுக்கு எதிராகப் போராடத் தூண்டிவிடுகின்றனர்’ என்று வருவாய் அதிகாரி சத்தியகோபால் ஊடகங்களில் பேசியது இந்தப் பின்னணியில்தான்.

 

“ஒக்கிப்புயல் மரணங்களுக்குப் பிறகு ஆழ்கடல் மீனவர்கள் தகவல் தொடர்பு, பாதுகாப்புக் கருவிகளில் கவனம் செலுத்தத் தொடங்கியுள்ளனர். ‘75 சதவீதம் ஆழ்கடல் படகுகளில் சாட்டிலைட் ஃபோன்வசதி உண்டு.”

 

டிக்சனை நான்கு வருடங்களுக்குப்பிறகு பார்க்கிறேன். முற்றிலும் தற்செயலான சந்திப்பு.  தேங்காய்ப்பட்டினம் மீன்பிடி துறைமுக மறுசீரமைப்புப் பணிகள் எப்படிப் போய்க்கொண்டிருக்கின்றன என்று பார்க்க வலியமுள்ளிக்குப் போனபோது விசைப்படகணையும் தளத்தில் நின்றுகொண்டிருந்த அந்தப் படகு மிக வித்தியாசமாய்த் தெரிந்தது. மின்பிடி விசைப்படகு என்று நம்புவதற்குக் கடினமாய் இருந்தது. நெடுந்தூண்டில் இழுப்பதற்கான ட்ரம் வடிவ விஞ்ச், அது ஆழ்கடல் மீன்பிடி படகு என்பதன் அடையாளம். அருகில் சென்று, அங்கு வேலைசெய்துகொண்டிருந்த ஓர் இளைஞரிடம் பேச்சுக்கொடுத்தபோது டிக்சன்தான் அப்படகின் ஓட்டுநர் என்று தெரிந்துகொண்டேன்.

தமிழக விசைப்படகுகள் இலங்கைப் பகுதியில் சந்தித்துவரும் சிக்கல்களுக்கு ஆழ்கடல் மீன்பிடிமுறைதான் சரியான மாற்று. இராமேஸ்வரம் மீனவர்களை சரியான தொழில்நுட்பமும் மானியமும் பயிற்சியும் வழங்கி ஆழ்கடலுக்கு அனுப்பவேண்டும் புவதுதான் நீடித்த என்று பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாக நாம் பேசிக் கொண்டிருந்த நிலையில், இப்போதாவது அரசுகள் சரியான தடத்துக்கு நகர்ந்துள்ளன என்பது மகிழ்ச்சியளிக்கும் செய்தி.

புதிய விசைப்படகைத் தங்கள் முதல் ஆழ்கடல் மீன்பிடி பயணத்துக்குத் தயாரிப்பதில் பணியாளர்கள் மும்முரமாய் இருந்தனர். இராமேஸ்வரத்திலிருந்து கொண்டுவரும்போது 48 கிலோமீட்டர் வேகத்தில் காற்று வீசியது என்றாலும் படகு அலுங்காமல் குலுங்காமல் சீராக ஓடிவந்துகொண்டிருந்து. வலை, நெடுந்தூண்டில் மீன்பிடித்தலுக்காக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ள இந்தப் படகு சாட்டிலைட் தொலைபேசி உட்பட முழுமையான தகவல் தொடர்பு, அடிப்படைப் பாதுகாப்பு அம்சங்களைக் கொண்டது. 74 அடி படகு என்றாலும் MMD என்கிற கடல்வணிகத் துறையின் ஒழுங்குமுறைகளிலிருந்து விலக்களிக்கப்பட்டுள்ளது இன்னொரு நற்செய்தி.

கடல்நீரிலிருந்து பனிக்கட்டி தயாரிக்கும் இயந்திரம், கழிப்பறை, படுக்கையறை, எஞ்சின் அறை, டீசல் டாங்க், நன்னீர் டாங்க், மீன் சேமிப்பு அறையுடன் விளையாட்டுத் தளம் போல் விசாலமான டெக், இன்னும் பல வசதிகள். வழிச்சுமையில் பனிக்கட்டியைத் தவிர்க்க முடிந்ததில் படகின் எடையில் பாதி குறையும் வாய்ப்புண்டு; அதிக வேகம் பயணநாட்களையும் எரிபொருள் செலவையும் கணிசமாய்க் குறைக்கும். இந்த இயந்திரத்தில் அவசரத் தேவைக்கு நன்னீர் எடுத்துக் கொள்ளவும் முடியும். மேற்குக்கடலில் 200 கடல்மைல் வரை சாட்டிலைட் தொலைபேசியில் தொடர்புகொள்ள முடிவதாகச் சொல்கிறார்கள். இந்த சிறப்புத் திட்டத்தின் கீழ் ஏறத்தாழ 50 படகுகளை வழங்கியிருப்பதாய்த் தகவல். டிக்சன் சொல்கிறார்-

“இந்தப் படகுகளில் இராமேசுவரம் மீனவர்கள் கிழக்குக் கடலில் 120 கடல் மைல்வரை போய் வலைத் தொழில் செய்யத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள். நெடுந்துண்டில் தொழிலுக்குப் போவதென்றால் வேணாட்டு மீனவர்களை அழைத்துக் கொண்டு போகிறார்கள். அரபிக்கடல் பகுதிக்கும் சில படகுகள் வருகின்றன.”

துணிவுமிகுந்த ஆழ்கடல் வீரர்களுக்கு முதல் முதலாக உயிர் பயத்தைத் தோற்றுவித்த கடலைவிட்டு நீண்ட நாள் அவர்களால் விலகியிருக்க முடியாது.  ‘கடல் மட்டும்தான் எங்கள் நம்பிக்கை’ என்று சுட்டிக்காட்டும் டிக்சன், தனது ஆரம்பகால ஆழ்கடல் தொழில்சூழலை நினைவுகூர்கிறார்-

“நான் போட் தொழிலுக்குப் போகத்தொடங்கிய காலத்தில் (1995) ஒரு லிட்டர் டீசலின் விலை பத்து ரூபாய். அதிகம் போனால் ஒருவாரக் கடல் தங்கல்; அன்றைக்கு டீசல் உட்பட ஒரு தங்கலுக்கு ரூபாய் 30000 வரை ஆகும். ஒரு இலட்சம் வருமானம் வந்தால் ஆளுக்கு 5000 தேறும். 2000த்தில் ஜிபிஎஸ் வந்தபிறகு ஆழக்கடல்களுக்கு இன்னும் கொஞ்சம் நம்பிக்கையோடு போகத் தொடங்கினோம். அதற்கு அங்கள் படகு போதவில்லை. வீலஸ் (வீல்ஹவுஸ்) என்று பெருசா எதுவும் கெடையாது; ஒரு பெட்டி போல இருக்கும், அவ்வளவுதான். புதிதாய்ப் படகு கட்டுபவர்கள் நீளத்தை ஐந்தடி, பத்தடி என்று கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்க் கூட்டி 50, 55 அடிவரை கொண்டுவந்துவிட்டனர்.  ஜிபிஎஸ், எக்கோசவுண்டர் வசதிகள் வந்த பிறகு தொழிலில் பெரிய பெரிய மாற்றங்கள் வந்துவிட்டன.

ஞாயிற்றுக்கிழமை எங்களுக்கெல்லாம் கடன் நாள்; முன்பெல்லாம் அன்றைக்குக் கடலில் தங்காமல் எப்படியும் கரைபிடித்துவிடுவோம். இப்படிக் கரைக்கு வந்து மீண்டும் போவதால் செலவு கூடியது. அதனால் ஞாயிறு கரைக்கு வராமல் கடலிலேயே  படகை நங்கூரமிட்டு ஓய்வெடுத்துக்கொள்வோம். காலப்போக்கில் ஞாயிற்றுக்கிழமைகளிலும் மற்ற நாட்களைப்போல் வேலைசெய்தோம். கன்னியாகுமரி விசைப்படகு மீனவர்களைப் பொறுத்தவரை ஞாயிற்றுக்கிழமை என்பது இல்லை.”

ஒக்கிப்புயல் மரணங்களுக்குப் பிறகு ஆழ்கடல் மீனவர்கள் தகவல் தொடர்பு, பாதுகாப்புக் கருவிகளில் கவனம் செலுத்தத் தொடங்கியுள்ளனர். ‘75 சதவீதம் ஆழ்கடல் படகுகளில் சாட்டிலைட் ஃபோன்வசதி உண்டு’ என்கிறார் டிக்சன். கரைப்பகுதிகளில் இயங்கும் படகுகள் குறுஞ்செய்தி அனுப்பும் வசதியைப் பயன்படுத்துகின்றன.

‘முற்றுரிமைக் கடற்பகுதியிலும் சர்வதேசக் கடல்பகுதிகளிலும் விசைப்படகு மூனவர்களுக்கு அச்சுறுத்தலாயிருப்பது சீன மீன்பிடி கப்பல்கள்தான்’ என்கிறார் டிக்சன்.

“ஆழ்கடலில் தூண்டில் தொழிலினால் மீன்வளம் ஒருபோதும் அழிவதில்லை. ஆனால் சீனக்கப்பல்கள் அங்கெல்லாம் பரிவாரங்களுடன் வருகின்றன. ஒவ்வொரு தாய்க்கப்பலுடன் 20 மீன்பிடி கப்பல்கள் வரும். பெரிய கப்பலில் இராட்சத விளக்குகளை இரவு முழுக்க எரியவிடுகிறார்கள். தூரத்திலிருந்து பார்க்கும்போது ஸ்டேடியம் போலப் பிரகாசமாயிருக்கும். மற்ற கப்பல்கள் பெரும்பாலும் இழுவைமடியை இயக்கி மீனை வாரிக்குவிக்கின்றன. அதில் பெரும்பகுதியும்- டால்ஃபின் உட்பட- அவர்களுக்குத் தேவையில்லாத மீன்கள், அதையெல்லாம் அப்படியே கடலில் கொட்டிவிடுவார்கள். வலையில் பிடிபடும் மீகள் உயிரோடு கடலுக்குத் திரும்பாது. வணிக் கப்பலில் வேலை செய்யும் என் கூட்டாளி ஒருமுறை சொன்னான் – இலட்சத்தீவுக்கு அப்பால் 140 கப்பல்கள் சர்வதேசக் கடல் பகுதியில் மீன்பிடித்துக்கொண்டிருந்தன.”

‘கடந்த 30- 35 ஆண்டு காலத்தில் ஆழ்கடல் விசைப்படகுகளின் இயக்குச் செலவு பத்து மடங்கு அதிகரித்திருக்கிறது, ஆனால் மீன் விலை அதற்கு நேராக உயரவில்லை’ என்கிறார் டிக்சன். டீசல் விலை எட்டு மடங்கு உயர்ந்திருக்கிறது. இதையெல்லாம் விடப் பெரிய வலியொன்று இருக்கிறது. ‘வியாபாரிகள் கூட்டணி வைத்துக்கொண்டு விசைப்படகு மீனவர்களைப் பிழிந்தெடுக்கிறார்கள்’ என்று கவலையுடன் குறிப்பிடுகிறார் டிக்சன் -

 “மீன்விலையை யார் யாரோ கட்டுப்படுத்துகின்றனர். எங்களை நிரம்பப் பாதிக்கின்ற பிரச்சினை இதுதான். ஆனால் எங்களுக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை. மீன் பிடிப்பது மட்டும்தான் எங்களுக்குத் தெரிந்த ஒரே தொழில்; கடலை விட்டால் எங்களுக்கு வாழ்க்கை இல்லை!”

மூன்று நாள், ஐந்துநாள் கடலில் தங்கி வேலை செய்தவர்கள் இப்போது 30, 40 நாள் கடலில் தங்கினால்தான் செலவுக்குக் கட்டுபடியாகிறது.

“இது போன்ற ஆழ்கடல் படகுக்கு ஒரு பயணத்துக்கான டீசல் செலவு மட்டுமே  ஐந்து இலட்சம் ரூபாய் ஆகிவிடும். அதிகம் மீன் பிடித்தாகவேண்டிய நிர்பந்தம் இருக்கிறது, அதனால் இரவுபகல் பாராமல், உடல்வலியைப் பாராமல் வேலை செய்கிறோம்.”

மானியவிலை டீசல் என்பது ஒரு மாயமான். பாரம்பரிய ஆழ்கடல் மீனவர் சங்கத் தலைவர் சேசடிமை (58, தூத்தூர்), மீன்துறை அதிகாரிகளின் பாராமுகத்தினால் விசைமீன்பிடி மீனவர்களுக்கு நேரும் இன்னல்களைச் சுட்டிக்காட்டுகிறார். மானிய டீசல் திட்டம் மீனவர்களுக்குப் பலனளிக்கவில்லை என்பது இவரது வாதம்.

“அண்மைக்காலத் தரவுகளின்படி கன்னியாகுமரியைச் சார்ந்த 2100 விசைப்படகுகளில் மட்டுமே பதிவுசெய்யப்பட்டவை 1000 மட்டுமே. அதில் அதிகபட்சம் 170 படகுகளுக்கு மட்டுமே மானிய டீசல் வழங்கப்படுகிறது. பயணத்துக்கு 5000 முதல் 6000 லிட்டர் வரை டீசல் தேவையாக இருக்கும் நிலையில் 1800 லிட்டர் மானிய விலையில் ஆண்டுக்குப் பத்து முறை கொடுக்கிறார்கள். இப்போதைய நிலையில் 1800 லிட்டர் எரிபொருளுக்குக் கிடைக்கும் மானியம் ஏறத்தாழ 30,000 ரூபாய். பிற மாநிலங்களுப் போவதைக் காரணம் காட்டிப் படகுகளுக்கு டீசல் மானிய அட்டை மறுக்கப்படுகிறது. எனினும் திரைமறைவில் சில படகுகளுக்குச் சாதகமாக அதிகாரிகள் செயல்படுகிறார்கள்.”

கடல் பாதுகாப்பு ஒழுங்குமுறைகளைக் கருத்தில் கொண்டு எல்லா விசைப்படகுகளும் பதிவுசெய்யப்படுவதன் தேவையை மீனவர்கள் கவனம்கொள்ள வேண்டியுள்ளது. அரசிடம் இரண்டு முக்கியமான கோரிக்கைகளை வைக்கிறார் சேசடிமை:

“பதிவு செய்த எல்லாப் படகுகளுக்கும் மானிய எரிபொருள் அட்டை வழங்கவேண்டும்; மானிய டீசலின் அளவை மாதத்துக்கு1800இலிருந்து 3000 லிட்டராக உயர்த்தி வழங்கவேண்டும்.”

எரிபொருள் மானியம் குறித்த குறைபாடுகள் ஒருபுறம் இருக்க, விசைப்படகு, இயந்திரப்படகுகளுக்கு வழங்கப்படும் எரிபொருளுக்கு சாலைவரிவிலக்கு மீனவர்களின் நீண்டகாலக் கோரிக்கையாக உள்ளது.

 

‘இரயுமன்துறை இன்னொரு கொச்சி ஆகிவிடக்கூடாது’ என்கிற என் அச்சம் இன்று ஏறத்தாழ உண்மையாகிவிட்டது.

அடிப்படையில் தேங்காய்ப்பட்டணம் கழிமுகம் மீன்பிடி துறைமுகம் அமைப்பதற்குப் பொருத்தமான இடமல்ல. கேரளக் கடற்கரைகளில் 25 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே 100க்கு மேற்பட்ட மீன்பிடி தங்குதளம், தூண்டில் வளைவு, சிறு துறைமுகம் உள்ளிட மீன்வள கட்டுமானங்கள் நிறுவப்பட்டிருந்தன. மேற்குக் கடற்கரையின் இயல்பான தெற்கு நோக்கிய கரைக்கடல் நீரோட்டத்தின் தாக்கத்தினால் கழிமுக வாய்ப்பகுதிகளில் மணல்மேடு கட்டி, இவ்வகைக் கட்டமைப்புகளைப் பராமரிப்பதில் சிக்கல் ஏற்படுள்ளது. தேங்காய்ப்பட்டணம் துறைமுகத்தில் துறைமுக நுழைவாயிலில் அமைக்கப்பட்ட தடுப்புச் சுவர்களின் தொழில்நுட்பக்கோளாறு காரணமாக கடல்சீற்ற காலத்தில் பல உயிரிழப்புகள்  நேர்ந்திருக்கின்றன. மீனவர்களின் நீண்டகாலக் கோரிக்கைகளின் தொடர்ச்சியாக அலைத்தடுப்புச் சுவர்கள் மறுசீரமைக்கப்பட்டு வருகின்றன. அதோடு எல்லாப் பருவங்களிலும் கழிமுகத்தில் படகுகள் சிரமமின்றி நுழைவதற்கு ஏதுவாக நிரந்தரமாக தூர்வாரும் பணியைத் தொடரவேண்டியுள்ளது. 

துறைமுகத்தின் அசல் வரைபடத்தில் இரண்டு படகணையும் தளங்கள் திட்டமிடப்பட்டிருந்தன: இயந்திரப் படகுகளுக்காக தென்மேற்குக் கரையில் (வலியமுள்ளி) 110மீட்டர் நீளத்தளம், மற்றும் விசைப்படகுகளுக்கென வடகிழக்குக் கரையில் (தேங்காய்ப்பட்டணம்) 200மீட்டர் தளம். துறைமுகத்தைப் பயன்படுத்தவிருக்கும் 650 விசைப்படகுகள் மேற்குப் பகுதியைச் சார்ந்தவை என்கிற நிலையில் விசைப்படகு அணையும் தளத்தை தென்மேற்குக் கரையில் அமைப்பதே பொருத்தமானது. ஆனால் அதிகாரிகள் ஏனோ அப்படிச் செய்யவில்லைஅப்போது மீன்வளத்துறை ஆணையராயிருந்த விஜயகுமாரை ஆகஸ்ட் 2003இல்  அவரது அலுவலகத்தில் சந்தித்து, இந்தச்சிக்கலைக் குறித்துப் பேசினேன். கொச்சியில் தூத்தூர்ப்பகுதி மீனவர்கள் படும் அல்லல்களையும் வணிகர்-தரகர் சுரண்டல்களையும் அவரிடம் விளக்கி, ‘இரயுமன்துறை இன்னொரு கொச்சி ஆகிவிடக்கூடாது’ என்று எனது அச்சத்தை வெளிப்படுத்தினேன். விஜயகுமார் இராமநாதபுரம் மாவட்ட ஆட்சியராகப் பணிபுரிந்திருக்கிறார் என்பதால் அந்தச் சிக்கலை அவர் எளிதில் புரிந்துகொண்டார். என்னுடைய அறிவர் பட்ட ஆய்வுகளை அக்கழிமுகத்தில் நிகழ்த்தியிருந்ததன் அடிப்படையில் கழிமுகத்தின் வரைபடத்தில் படகணையும் தளங்கள் அமைக்கப் பொருத்தமான இடங்களைக் குறித்துக்கொண்டு போயிருந்தேன். அவர் அறிவுறுத்தியதன்படி துறைமுக வரைபடத்தில் தகுந்த மாற்றங்கள் செய்யப்பட்டன என்றாலும் அலைட்தடுப்புச்சுவர்களை வடிவமைப்பதில் கோளாறு நேர்ந்துபோனது.

கெடுவாய்ப்பாக, என் அச்சம் இன்று ஏறத்தாழ உண்மையாகிவிட்டது. தேங்காய்ப்பட்டணம் துறைமுகத்தில் மீன்துறை அதிகாரி ஒருவர் கழிமுகத்தின் ஒரு பகுதியை ஆக்கிரமித்து தனியார் படகணையும் தளத்தை நிறுவி,  படகுகளுக்குத் தனிக்கட்டணம் வசூலித்துவருவதாக ஒரு புகார் எழுந்துள்ளது. இந்தப் பிரச்சினை மீனவர் தரப்பில் அரசின் கவனத்துக்குக் கொண்டுபோகப்பட்ட பிறகும் நடவடிக்கை ஏதும் எடுத்தாய்த் தெரியவில்லை. அரசு நிறுவிய ஒரு கட்டுமானத்துக்குள்ளே சக அதிகாரிகளின் ஆதரவோடு ஓர் அதிகாரி தர்பார் நட த்துகிறார் என்பது அதிர்ச்சி தரும் செய்தி.

ஆழ்கடல் மீன்பிடி திட்டத்தை அரசு முழுவீச்சில் செயல்படுத்த வேண்டும். கிழக்குக் கடற்கரை மீனவர்களுக்கு அதுவே முழுமையான நிவாரணமளிப்பதாக இருக்கும்.  மன்னார்க் கடல் அபலையரின் துயரங்களுக்கு நிரந்தரமாக முற்றுப்புள்ளியிடும்.

இது மட்டும் போதாது.

கரைக்கடல் மீன்பிடி நடவடிக்கைகளைக் கரிசனத்துடன் கண்காணித்து ஒழுங்குபடுத்த வேண்டும். ஒட்டுமொத்தத் தமிழக மீனவர்களின் எதிர்காலத்தை உறுதி செய்ய இது முக்கியமானது. தவிரவும் இந்திய முற்றுரிமைக் கடற்பகுதிக்குள்ளே அத்துமீறும் அந்நியக் கப்பல்களை நிரந்தரமாய்த தடைசெய்யும் உபாயங்களை அரசு தீவிரமாய் நடப்பாக்கவும் வேண்டும்.

------------------

*நூல்: பெ(ருந்துறை வலசை #Vareethiah Konstantine #கடல்வெளி #Kindle