நினைவலைகள்/பால் தாமஸ்/ தமிழில்: வறீதையா கான்ஸ்தந்தின், ப. சாந்தி/ கடல்வெளி/ KINDLE

 

நூல் குறித்து...

கலப்படமற்ற காட்டுத் தேனின் சுவை கமழும் இத் தன்வரலாற்றுப் பதிவில் பால் தாமசின் ஆன்மாவின் கையெழுத்துப் பதிந்துள்ளது.

கவிஞர் ஓஎன்வி

 

பால் தாமஸ் ஒரு கடலோடியாகவே வாழ்வை எதிர்கொள்கிறார்… அவர் கடற்கரையை விட்டு நீங்கினாலும் கடற்கரை அவர் உணர்வோடு கலந்து அவருடன் செல்கிறது.

பேரா.எம்.வேதசகாயகுமார் (இலக்கிய விமர்சகர்)

 

வாழ்வின் உச்சங்களுக்குச் சென்று வெற்றிமேல் வெற்றி ஈட்டிய ஒரு கடலோர மனிதன், மீனவனுக்கே உரிய அசாதாரணத் துணிச்சலுடன் தன் கடந்தகால வாழ்வின் இருண்ட பக்கங்களையும் வாசிக்கத் தருகிறார்.

பேரா. ஜார்ஜ் எம். வர்க்கீஸ்

மேனாள் கேரளா பப்ளிக் சர்வீஸ் கமிஷன் உறுப்பினர்

 

அறிமுகம்

 பால் தாமஸின் 'நினைவலைகளை' ஒரு தன்வரலாற்று நாவலாகக் கொள்ள வேண்டும். தன் வரலாற்றையும், தன் வரலாற்று நாவலையும் வேறுபடுத்தும் எல்லைக்கோடு மிக மென்மையானது. ஆனால் உறுதியானது. ஒரு தனிமனித ஆளுமையின் வாழ்வில் நிகழ்ந்த நிகழ்வுகளின் கோர்வை யையே இரு வடிவங்களிலும் எதிர்கொள்ள முடியும். தன் வரலாற்றில் ஆசிரியன் நிகழ்வுகளை முன்வைத்து, விவாதத்தை எழுப்பி, வாழ்வின் மீதான தன் மதிப்பீடுகள் சரியானவையே என நிறுவ முயல்கிறான். முன் முடிவுகள் கொண்ட இயக்கம் இது. தன் வரலாற்று நாவலாசிரியனோ நிகழ்வுகளை மொழி யில் எழுப்புவதின் மூலம் வாழ்வை விசாரணைக்கு உள்ளாக்குகிறான். இதில் முன்முடிவுகள் ஏதுமில்லை. அவன் விசாரணையே வாழ்வை அவனுக்கு உணர்த்துகிறது. வாசகன் அவனுடையதான விசாரணையை நிகழ்த்த இவ்வடிவம் அனுமதிக்கிறது. வாசகன் தாமஸை அவனுக்குள்ளாக உணர முடியும்.

புனைவு மொழியைப் தாமஸ் அற்புதமாகக் கையாண்டுள்ளார். இது அவருடைய முதல் படைப்பு. வாழ்வின் மீதான நேர்மை படைப்பிலக்கியத்தை எளிதாக்கி விட்டுள்ளது. புனைவு மொழி நிகழ்ந்தது நிகழாதது என்னும் எல்லைக்குள் ஒருபோதும் இயங்குவதில்லை. அதன் இலக்கு, வாழ்வின் உண்மையைத் தேடுவதே. 'நினைவலைகளில்' இடம்பெறும் எல்லா நிகழ்வுகளும் எப்போதோ வாழ்வில் அவர் எதிர் கொண்டவைதான். தாமஸ் மீண்டும் மனதில் எழுப்பி அவற்றைத் தன்விசாரணைக்கு உள்ளாக்குகிறார். நிகழ்வுகள் இப்போது அனுபவங்களாக மறு உயிர்ப்புக் கொள்கின்றன. நிகழ்வுகளைத் தேர்வு செய்ததில் அவர் சிக்கல்களை எதிர் கொண்டதற்கான தடயங்கள் இல்லை. காலம் பதர்களை நீக்கி மணிகளை மட்டுமே அவருள் சேமித்துள்ளது. வெளிப்படையாகக் கூறுவது அல்லது கூறாது வாசகப் புரிதலுக்கு விட்டுச் செல்வது மட்டுமே படைப்பாளியாக அவர் நிகழ்த்திய தேர்வுகள். எடுத்துக்காட்டாக அவருக்கும் புளோரிக்கும் இடையிலான காதலைக் குறிப்பிட வேண்டும். இங்கு பால் தாமஸ் வாசகப் புரிதலின் மீது நம்பிக்கை வைத்துள்ளார். சொற்களுக்கிடையிலான இடைவெளியை வாசகன் வாசித்தாக வேண்டும். அக்கடலோரக் காதல் மண்ணில் ஆழமாக வேரூன்றி, கிளைகள் பரப்பி, பெரும் மரமாக வளர்ந்து படர்ந்துள்ளதை உணர முடியும். பால் தாமஸ் என்னும் தனிமனிதனை வாழ்வில் வெற்றிபெறச் செய்த சக்தி அது. அதன் ஒளியில்தான் அமெரிக்காவின் இருண்ட குடும்ப வாழ்வைக் காணவேண்டும். அப்போதுதான் தாமஸின் வேதனைகளை உணர்ந்துகொள்ள முடியும்.

தமிழில் தன்வரலாற்று நாவல்கள் ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் மொழியாகவே இருபதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் அறிமுகமானது. விளிம்புநிலை மக்கள் வாழ்வு இலக்கியத்தில் கவனம் பெறத் துவங்கிய காலம் அது. ஒடுக்கப்படுவதிலிருந்து போராடி மீண்டு, மையத்தை நோக்கி நகர்ந்து, மையத்தில் தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்டவர்களால்தான் ஒடுக்கப்படுதலின் வாழ்வனுபவம் பதிவு பெற்றது. இன்னமும் உள்ளே ரணமாக வேதனையளிக்கும் ஒடுக்கப்படுதலின் நினைவுகளைத் தன்னிலிருந்து வெளியேற்றும் முயற்சியாக இதனை மேற்கொண்டிருக்க வேண்டும். தமிழில் தன்வரலாற்று நாவல்கள் பெண்களால்தான் எழுதப்பட்டிருக்கின்றன. அழகிய நாயகி அம்மாள் (கவலை), பாரததேவி (நிலாக்கள் தூரதூரமாய்), முத்தம்மாள் பழனிச்சாமி (நாடுவிட்டு நாடு) இவர்கள் அனைவரும் போராடி மீண்டவர்கள். ஒரு சமூகம் ஒடுக்கப்படுதலை உணரும்போதுதான் மீட்சிக்கான போராட்டத்தைத் துவங்குகிறது.

தமிழ் மண்ணில் கடலோர சமூகம் காலம்காலமாக விளிம்பு நிலையில் வாழ்ந்துவரும் சமூகம். ஒடுக்கப்படுதலின் வேதனைகளை எதிர்கொண்டு, போராடி வென்ற ஆளுமைகள் இங்கும் உண்டு. ஆனால் தங்கள் வாழ்வனுபவங்களைப் பதிவு செய்ய ஏதோ ஒரு மனத்தடை உள்ளது. மலையாள மண்ணின் கடலோர மனிதனான தாமஸால் இந்த ஒடுக்கப்படுதலின் வாழ்வனுபவப் பதிவை நிகழ்த்த முடிந்துள்ளது. இதன் தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு இம்மனத்தடையை உறுதியாகத் தகர்த்துவிடும் என்பதில் நம்பிக்கை கொள்ளலாம். மொழிபெயர்ப்பின் வெற்றி மொழிபெயர்ப்பிற்கான பிரதியைத் தேர்வு செய்வதில்தான் பெரும்பாலும் அமைகிறது.

தாமஸ் என்னும் கடலோரச் சிறுவன் எதிர்கொண்ட வறுமை மிகக் கொடியது. இத்தனைக்கும் அவன் வாழ்ந்த கடற்கரை இந்தியாவின் முன்னேறிய மாநிலங்களில் ஒன்றான கேரளத்தின் தென்பகுதியில், மாநிலத் தலைநகருக்கு வெகு அருகில் இருந்தது. விடுதலைக்குப் பின்னால் வேகமாக வளர்ந்துவந்த மாநிலம் கேரளம். அச்சிறுவன் கண்முன்னால் பிற சமூகத்தாரின் வளமான வாழ்க்கை. ஆனால் கடலோரத்தை மட்டும் வளம் விலகிச் சென்றது. தாமஸின் தந்தை சிறந்த கடல் உழைப்பாளி. வருமானத்திற்குக் குறைவு இருந்திருக்காது. ஆனால் அதில் பெரும்பகுதி அவரைத் தேடிவரும் காவலர்களுக்கும், வழக்குகளை எதிர்கொள்ள வக்கீல்களுக்கும் செலவாகிவிடும். குடும்பத்திற்குச் சேரவேண்டிய பொருள் வீணாகிறது என்னும் உணர்வு, அதைத் தவிர்ப்பதற்கான அறிவு அவரிடம் இல்லாதிருந்தது. அறிவை அடைவதற்கான வழிகளை அடைத்து, அறியாமை இருள் விலகிவிடாமல் பார்த்துக் கொள்வதுதான் ஒரு சமூகத்தை ஒடுக்கி வைப்பதற்கான போர்த் தந்திரம். காலம் அதைத் திறமையாகக் கையாண்டது.

கணவனிடமிருந்து அடி, உதைகளை அவ்வப்போது வாங்கும் பால் தாமஸின் அம்மா, கணவன் கொண்டு வந்த மீன்களைத் தொலைதூரத்திற்குக் கொண்டு சென்று விற்று, குடும்பத்தின் ஒருவேளை உணவிற்கான கிழங்கை வாங்கி வரவேண்டும். இரவு மட்டுமே உண்ணும் நிலை. மீதியிருக்கும் கிழங்கினைப் பெற, காலையில் போராடும் குழந்தைகள்- உணவிற்காகப் போராடும் மிருகங்களைப் போல்- தோற்றுப்போன குழந்தை தன் பங்கு உணவை இழந்து விடும். அவ்வாறு இழப்பது தாமஸ்தான்.

மேல் சட்டை இல்லாத உடை. மாற்று உடை இல்லாததால் உடலில் சதாகாலமும் வீசும் கவிச்சி வாடை. தந்தைக்குப் பணியில் உதவிவிட்டுத்தான் பள்ளிக்குச் சென்றாக வேண்டும். சிறு தவறுகளுக்காக அவ்வப்போது அப்பாவிடமிருந்து பெறும் அடி, உதை. வாயில் கடல் மணலை நிறைத்து அழுகையை அடக்கியாக வேண்டும். வகுப்பில் முதல் மாணவன் என்பதால் சில ஆசிரியர்களின் அரவணைப்பு. உடன் பயிலும் மாணவர்களில் ஒருவரின் கருணை. பள்ளி இறுதிவகுப்பு வரை மதிய உணவை உண்டதில்லை. படிப்பதற்குப் புத்தகமும் இல்லை. கேள்வி ஞானம்தான். ஆனால் அக்குழந்தையிடம் பெருங்கனவு இருந்தது.

'அப்பா செத்துப் போயிடணும் கடவுளே' என வேண்டும் குழந்தை மனம். வறுமையின் கொடிய முகம் இது. இதைப் பதிவு செய்வது முனைவர் பால் தாமஸ் என்கிற பேராசிரியர். இக்குழந்தை மனதை அவர் மறைத்திருக்கலாம். அல்லது தவிர்த்திருக்கலாம். ஆனால் வாழ்வை நேர்மையாக எதிர்கொள்கிறார். அவ்வாறு இறைவனை வேண்ட அக்குழந்தையிடம் நியாயமான காரணங்கள் இருந்தன என தாமஸ் உணர்ந்துள்ளார். அதிகார மையம் என்னும் தந்தையைக் குறித்து, போராடும் சமூகங்கள் என்றும் குழந்தைகள் இவ்வாறுதான் வேண்டிக் கொள்கின்றன. தந்தை இதற்கான நியாயத்தை உணராதபோதுதான் சிக்கல்கள் எழுகின்றன. தாமஸ் தொடர்ந்து ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் மீண்டும் மீண்டும் தந்தையை விசாரணைக்குள்ளாக்கி உள்ளார். அமெரிக்க வாழ்வின்போது, வன்முறைக்கு இடமே இல்லாத அமெரிக்கக் குடும்ப வாழ்வைவிட, அக்கடலோர மனிதர்களின் வன்முறைகள் நிறைந்த குடும்ப வாழ்வு மேலானது என்னும் முடிவிற்கே வருகிறார்.

இந்திய விடுதலையைத் தொடர்ந்து இந்தியா முழுமையிலும் வறுமை நிலவியது. ஆனால் கடலோர வாழ்வின் இந்த வறுமையை எங்குமே பார்க்க முடியாது. தானிய உணவைக் கண்டிராத சமூகம். கல்வி எட்டாக்கனி. மாற்று உடைகள் இல்லாத நிலை. நாகரிகத்தின் எல்லைக்கு அப்பால் வாழ்ந்த மலைவாழ் மக்களிடம் இதற்கிணையான வறுமை அன்று இருந்திருக்கலாம். இவர்களுக்காகக் குரல் எழுப்ப வேண்டும், போராட வேண்டும் என்கிற உணர்வு தனிமனிதர்களிடமோ, அமைப்புகளிடமோ அன்று இல்லாதிருந்தது. என்றாலும், வாழ்வு இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. அக்கடலோரக் குழந்தைகள் அலைகளை விளையாட்டுத் தோழர்களாகக் கண்டனர். அலைகளோடு வாழ்ந்தாக வேண்டும். அலைகள் அவர்களைப் பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியர்கள். தாமஸ் என்ற குழந்தை கனவு கண்டது. உலகின் எல்லாக் கடல்களிலும் நீந்த வேண்டும், அலைகளோடு உறவாட வேண்டும் என்று.

விவசாயி விளைச்சலைக் கண்ணால் கண்ட பிறகே அறு வடைக்குத் தயாராகிறான். முறையான திட்டமிடலும் முன் தயாரிப்பும் அவசியம் இருந்தாக வேண்டும். கடலோடியோ விளைச்சலைக் குறித்த அறிவின்றியே அறுவடைக்குச் செல்கிறான். கிடைத்துவிடும் என்னும் நம்பிக்கையே அவனுக்கு ஆதாரம். தாமஸ் ஒரு கடலோடியாகவே வாழ்வை எதிர் கொண்டுள்ளார். இலக்கைக் குறித்த தெளிவு அவரிடம் இருந்ததில்லை. யாரிடமும் எதையும் யாசித்ததில்லை. என்றாலும் உதவிகளைப் பெற முடிந்துள்ளது. கல்லூரி வாழ்வில்தான் முதன் முறையாக மதிய உணவை உண்ணும் பேறு கிடைத்தது. உணவின் ருசி குறித்த முதல் அனுபவம். கல்லூரி முதல்வரின் கருணைப் பார்வை அதைப் பெற்றுத் தந்தது. அவருடைய கல்வித் திறன் அதற்குக் காரணமாக அமைந்தது. வாழ்வில் ஒருசில நண்பர்களின் உதவிக் கரங்களை அவர் பற்றியதுண்டு. ஆனால் உதவிக்காக அவர் கை நீட்டியதில்லை. நன்றியுடன் அவர்களை நினைவு கூர்கிறார்.

பள்ளிக் கல்வியை முடித்த உடன் ஆசிரியராகவோ, மலேசிய இரப்பர் தோட்டங்களில் எழுத்தராகவோ பணிபுரிந்து அந்த ஊதியத்தால் குடும்ப வறுமையைப் போக்கி இருக்க முடியும். கல்லூரிப் படிப்பினைத் தொடர்கிறார். தகுதியிருந்தும் பொறியியல் படிக்க வாய்ப்பு அவருக்கு மறுக்கப்பட்டது. அதில் போராடிப் பார்த்தும் தோல்வியைத் தழுவுகிறார். இளங்கலை பயின்றார். பட்டம் பெற்றதும் டைட்டானியம் தொழிற்சாலை வேலை வாய்ப்பு அவரைத் தேடிவந்தது. பேராசிரியர் வாரியரின் கனிவான பார்வை இதற்குக் காரணமானது. அவருக்கு அன்று முன் மொழியப்பட்ட ஊதியம் அக்காலச் சூழலில் உயர்வானது. ஆனால் முதுகலைப் படிப்பினைத் தொடர வடநாடு சென்றார். முதுகலை உள்ளூர் கல்லூரிகளில் வேலைவாய்ப்பினை எளிதாகப் பெற்று தரும். ஆனால் நைஜீரியாவைத் தேர்ந்து கொண்டார். இதுவும் அவராக மேற்கொண்ட முடிவு. கடலோடி அன்றாடம் எதிர் கொள்ளும் சாகசங்களின் மறுவடிவம் இது. தாமஸ் கடற்கரையை விட்டு நீங்கினாலும், அது அவர் உணர்வோடு கலந்து அவருடன் சென்றது.

வசதியான வாழ்வை தாமஸ் நைஜீரியாவில்தான் முதன்முதலாக எதிர்கொள்கிறார். நைஜீரியா விடுதலை பெற்ற காலம் அது. உள்நாட்டு இனக் கலவரங்கள் அங்குள்ள வெளிநாட்டவர் வாழ்வை அச்சுறுத்தின. பணிச் சூழல் குறித்த போதுமான அறிவின்றி அவர் எடுத்த முடிவு இது. பாதுகாப்பான வாழ்வு என்பதை முன்னிறுத்தினால் கடலோடிகள் வாழவே இயலாது. அவருக்குள்ளாக இயங்கிய கடலோர வாழ்வு இந்த முடிவினை எடுக்கும்படி அவரைத் தூண்டியிருக்க வேண்டும். வளமான வாழ்வை ருசித்ததும் அவர் மேற்கொண்ட முதல் பணி எல்லோருடனும் அதைப் பகிர்ந்துகொள்ள முன்வந்ததுதான். சாதிமத வேறுபாடின்றி நைஜீரியாவில் பணிபுரியும் வாய்ப்பினை எல்லோருக்கும் பெற்றுத்தந்தார். அன்று ஐரோப்பாவில் குடியேற நைஜீரியா ஒரு நுழைவாயில், தாமஸ் நைஜீரியாவிற்கு அழைத்துச் சென்ற பலரும் அவருக்கு முன்பாகவே இந்த வாயிலில் நுழைந்து ஐரோப்பியக் குடிமகன்களாக மாறிவிட்டிருந்தனர். தாமஸ் தாமதமாகவே அந்த வாயிலைத் தட்டினார்.

உள்நாட்டுக் கலவரங்களால் நைஜீரியா சீரழிந்து கொண்டிருந்த காலம் அது. பணி நிமித்தம் குடியேறியவர்கள் இனக் குழுக்களிடமிருந்து ஒதுங்கி வாழ்ந்தனர். கலவரத்தால் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு குடும்பத்தினர்க்கு உணவு, ஆடைகளைக் கொடுக்க ஆபத்தான பயணத்தை மேற்கொள்ள முற்படுகிறார் தாமஸ். ஒட்டு மொத்த குடும்பத்திற்கே ஆபத்தினை விளைவிக்கும் செயல். புளோரியின் அழுகை அவரைத் தடைசெய்ய முயன்றது. முதல் முறையாக புளோரியை மீறிச் செயல்படுகிறார். இந்த நிகழ்வை விசாரணைக் குள்ளாக்கும் தாமஸ் அம்முடிவில் தவறேதும் நிகழ்ந்து விடவில்லை என்னும் முடிவிற்கே வருகின்றார். அது அறம் சார்ந்தது. மானுட உயிரின் மதிப்பு மீனவனுக்குத்தான் தெரியும். எக்கணத்திலும் மரணத்தின் வாயில் திறந்து மீனவனை உள்ளே இழுத்துக் கொள்ளும். உயிருக்குப் போராடும் மனிதனுக்கு உதவுவதைவிட மேலான அறம் ஏதுமில்லை. கடலுக்கு வெகுதூரத்தில் வாழ்ந்தாலும் மீனவன் மீனவனாகவே வாழமுடியும். வாழ்ந்தாக வேண்டும். கடல்தொழில் அவன் வாழ்க்கைச் செலவிற்குப் பொருளீட்டும் தொழில் மட்டுமல்ல, அதுவே வாழ்க்கை. அவனை வழிநடத்தும் மாபெரும் சக்தி.

தாமஸ் கடல் அலைகளை வென்ற தருணங்கள் பல. தன் உயிரை மட்டுமின்றி, தன் பெயரன் உயிரையும் அலைகளிடமிருந்து மீட்க அவரால் முடிந்துள்ளது. ஆனால் இக்கடலோடியின் செல்ல மகன் தண்ணீர்த் தொட்டியில் மூழ்கி இறக்கும்படியானது. சோகத்தில் மூழ்கிய குடும்பம். புளோரி மனநோயின் விளிம்பினைத் தொட்ட காலம் அது. அதிலிருந்து புளோரியை, ஒட்டுமொத்த குடும்பத்தை மீட்க அவர் மேற்கொண்ட வழி மீண்டும் மீன்வேட்டத்தைத் தொழிலாக மேற் கொள்வதே. மரணத்தின் மீதான பயத்தை, மரணம் தோற்றுவிக்கும் துக்கத்தை அகற்றும் அருமருந்து அது. கூடவே மீன்வேட்டம் என்னும் ஒன்றை மட்டுமே அறிந்த தன் சுற்றத்தார் சிலரை வாழ்விக்கவும் அவரால் முடிந்தது. தமிழரின் பாரம்பரிய மதிப்பீடு இது, சுற்றம் தழுவல்.

தாமஸ் தன் இயல்பிற்கு மாறாக அமெரிக்கக் குடியேற்றத்தைத் திட்டமிட்டுச் செயல்படுத்த முனைந்தார். அமெரிக்காவில் குடியேறத் தகுதியான இடத்தினைத் தேர்வு செய்யும் பொருட்டு விரிவான பயணத்தையும் மேற்கொண்டார். தேர்வையும் நிகழ்த்தினார். ஆனால் அவர் குடியேறியது தேர்வு செய்த மாநிலத்தில் அல்ல. குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை முன்வைத்து அவர் எடுத்த முடிவே அமெரிக்கக் குடியேற்றம். குழந்தைகளின் எதிர்காலம் தான் பிறந்து வளர்ந்த பூமியில் சிறப்பாக அமையாது என்ற முடிவிற்கு ஏன் வந்தார். தாமஸ் மௌனம் பேணுகிறார். காலம்காலமாக விளிம்பு நிலையில் வாழும்படிக் கட்டாயப்படுத்தும் ஒரு சமூகத்தின் மீதான கோபமா? தாமஸ் ஒரு போராளி. தடைகளைத் தகர்த்தெறிந்த முன் அனுபவங்கள் உண்டு.

தாமஸின் குழந்தைகள் அமெரிக்கக் குடிமக்களாக, அதன் எல்லாப் பரிமாணங்களிலும் மாறிவிட்டனர். மண உறவுகள் கடலோர வாழ்விலிருந்து அவர்களை நிரந்தரமாக வேறுபடுத்தி விட்டன. இனப்பொதுமை அவர் குடும்பத்தில் குடியேறி விட்டது. தாமஸ் இதை ஏற்றுக் கொண்டும் உள்ளார். இதை விசாரணைக்கு உள்ளாக்க அவர் விரும்பவும் இல்லை. குழந்தைகள் வாழ்வு என்னும் எல்லையைக் கவனமாக வகுத்துக் கொண்டுள்ளார்.

அமெரிக்க வாழ்வு தாமஸின் கடலோர வாழ்விற்கு எதிரிடையானது. அமெரிக்காவின் நேர்மையான அரசியல் சூழல், தனிமனித சுதந்திரம், வளமான வாழ்விற்கான வாய்ப்புகள் இவை அனைத்தும் அவரைக் கவர்ந்துள்ளன. இதில் அமெரிக்க குடிமகனாகத் தன்னை உணர்கிறார். ஆனால் மூன்றாம் உலக நாடுகளில் வன்முறைகளை விதைத்து இலாபங்களை அறுவடை செய்யும் ஒரு நாட்டின் குடிமகன் தன் நாட்டில் வன்முறை நுழைந்ததும் கலங்குகிறான். பிறர் மீது பழியும் சுமத்துகிறான். மூன்றாம் உலகக் குடிமகனாகப் தாமஸ் இதனை எதிர்கொண்டால் வேறு தோற்றங்கள் அவர் மனதில் பதியக்கூடும்.

அமெரிக்க இளைஞர்களின் வாழ்க்கைமுறை, அமெரிக்கக் கல்வியின் சமகாலநிலை அவரைத் தடுமாறச் செய்கிறது. சகமனிதன் மீது அன்பு கொண்டிராத சமூகம். இங்கு அவர் பிறந்து வளர்ந்த கடலோரச் சமூகம் பேருருக் கொள்கிறது. மீனவ வாழ்விற்குத் திரும்பும்படித் தூண்டுகிறது. இதிலிருந்து தப்பிவிடும் முயற்சியின் வெளிப்பாடாகவோ, மீனவனாக மீண்டும் வாழ்வேன் என்னும் உறுதியின் வெளிப்பாடாகவோ ‘நினைவலைகள்’ இருத்தல் கூடும்.

நினைவலைகள் முழுமையிலும் செயற்கரிய செயல்களைச் செய்த பேருருக் கொண்ட மனிதனாகத் தன்னை பால் தாமஸ் வெளிப்படுத்தவில்லை. கடலோர வாழ்க்கை கற்றுத்தந்த பாடங்களைச் சற்றும் மறக்காத, சகமனிதன் மீது அன்பு கொண்ட மனிதனாகத் தன்னை வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.

மொழி பெயர்ப்பாளர்கள், மொழி பெயர்ப்பு என்னும் உணர்வு தோன்றாதவாறு மொழி பெயர்த்துள்ளனர். இது மொழிபெயர்ப்பின் வெற்றிச் சின்னம்.

 

எம். வேதசகாயகுமார்

நாகர்கோவில்.

 

MUKKUVAR: HISTORY, LIFE, FUTURE

 

COLACHEL WAR COMMEMORATIVE SEMINAR SERIES

MUKKUVAR: HISTORY, LIFE, FUTURE

The Process and Development

Vareethiah Konstantine*

 (11th Sep. 2010).

 

'A race of people is like an individual man:  until it uses its own talent, takes pride in its history, expresses its own culture and affirms its own selfhood, it cannot fulfil itself.'

-Malcolm X

 

Every great journey in history have begun with a small step. Those who forget the past are condemned to repeat history, goes a famous saying. At this point of time and space, we, the ethnic group called the Mukkuva, are making a humble yet well conceived initiative: to learn our history. For everything there has to be a first step. I tend to reflect over the origin of this effort- serial seminars on Mukkuva history.

 

The Thoothoor Island-  Unique and Special

The Thoothoor Island has to its credit, many firsts, which I keep recording consistently in my writings. This small island of eight plus coastal hamlets (of Tamil Nadu) has set examples to the rest of the Indian coast of how the concepts of  development can become a reality.

I have been watching with great interest this small coastal strip for the past over 30 years- the developments on many fronts- sports, education, arts, occupational mobility, entrepreneurship and conflict resolution; its dialect, culture and the exceptional fishing skills of its people.

Despite my academic limitations (perhaps due to my non-humanities background) I got absorbed into this sea of Mukkuva culture. I must thank a great soul- Mr. Albert Joseph  (of Erayumanthurai) with whom I came in contact some 20 years back. Recently I had a couple of sittings with Mr. Issac (of Martandanthurai), a voracious reader and thinker; and two other community leaders of our time Mr. M.Giltus (of Neerody) and Poet Geeyaar Thuthur.  I have had the privilege of working  with Mr. S. Rhymond (of Eraviputhenthurai) though for a short stint;  of having long and sustained interactions with men like Pulavar Saviour Bastin (of Chinnathurai).

In one such interaction with Mr. Issac and Pulavar Saviour  I happened to make a reference to Late Mr. Joseph, the co-founder of the Coastal People's Organisation (CPO). He was indeed a visionary, a trade unionist and an indefatigable social activist. He was the man behind the Magna Carta of the CPO, which are coming to reality today one by one. Suddenly the thought of two other great names crossed my mind. I couldn't resist tracing the nativity of these three great souls. The late Fr. Francis Borgio Peters was the visionary who founded St. Jude's College Thoothoor and the late Fr. John Lopez served at Colachel as its Parochial Vicar in the sixties when he took great pain to purchase a piece of land for establishing a school for his people. All three of them hailed from Pulluvila. Their socio-political background had something in common; they must have had some kind of exposure that inducted them into 'institution building'. Pulluvilaians are best known as the Jews of South Travancore. Wherever they had been, they left their stamp. Intelligence, erudition, political acumen and vision are among the trade marks of their culture. There must be something unique about this soil which is a prospective area for anthropological and historical research...

The Thoothoor soil is unique in another sense. This small strip of coast land with the Arabian Sea, Ananda Victoria Martandavarma Canal, The Poovar Kayal and the Thengappatanam Kayal as natural bounderies, is pernhaps the most enlightened (in its class ofcourse) of the entire Indian coast. This island is blessed with  a think tank. The elites here are a force to reckon with. They can hardly be influenced by gratifications. These people were instrumental in resolving deep crises and grave conflicts. They continue to provide some kind of collective guidance, an ideological leadership to this ethnic community especially in conflict situations. There have been calamities, infighting, deep divides, issues and communal conflics now and then. Yet, this region has proved itself to be a healthy exception to the fisher folks' chronic dependence on Church in Travancore and Pearl Fishery Coasts. This nurses a hope in me that the Thoothoor island could set an example worth emulating; a light house for the eastern and the western coasts that professes the same Catholic faith for centuries.

 The Kanyakumari Coastal Artists' Collective

In 2005, closely after the tsunami disaster, I chanced to interact, among others, with two great personalities- Rev. Dr. Francis Jayapathy s.j., and Professor Vethasagayakumar. The former had been organising special consultations and conferences at Carmel School Premises (Nagercoil) on the lifestyle ecology of fishermen and records on the Neidhal Thinai in literature since the Tamil Sangham Period. On and off I had also been invited to contribute in many fora- cosultations and the so called unconferences organised by literary groups, rights activists and change agencies as a voice from the fishermen community.

During the years 2005- 2006 I, along with Rev. Joseph Justus, a secular cleric from Kottar, embarked on a mission: documenting the impressions of officials, NGOs, clerics and lay persons on the post tsunami reconstruction. To me it was an exciting travel into the culture and life of the coastal ethnic groups of Kanyakumari. It threw light on my own ignorance over my own community and challenged me to go for a deeper understanding...

One month after the release of this work as an edited work entitled 'Aazhip Peridarukkup Pin' (After the Tsunami Disaster) on the II Anniversary of tsunami, Prof. Vedhasagayakumar called me over phone and gave me a crtical, comprehensive review of the work. The essence of his interactions with me and the seminal point that emerged in the Carmel transactions were essentially the same: 'The coastal community must put in writing its life, lores and its past without loss of time. For such writings alone could initiate a dialogue with the land based communities and in doing so, the fisherfolks could bring themselves closer to their counterparts....'

Nearly for an year Prof. Vethasagayakumar had been mounting pressure on me to identify a few young thinkers from the coast with flair for writing and organise them. His idea was to expose these youth to the world beyond the Church. There were ofcourse a few I could spot out, but I found their dialect and outlook strongly accented with the dogmatic, prescriptive diction of the Church. At one point of time I was startled to find the 'catholic cleric' inside me who tends to dogmatise, prescribe and impose sanctions on fellowmen. To begin with, I felt, I must get rid of this 'cleric in me'.  I hasten to add that my point is not to negate the teachings of the Church, but to travel beyond the Church. After all, beyonding is what religions are meant for.

Against this backdrop I began to meet select young people (gender neutral) from my coast and impressed upon them the need to stretch one's learning beyond the Church, to converse with men of letters,  research and activism. We christined this small team of ours Kanyakuamari Coastal Artists' Collective' (KCAC). The preliminary gathering took place at Colachel on December 27, 2007. Every month then on we invited a distinguished writer/ social science researcher  beginning with Joe D Cruz engaged ourselves in dialogue. Besides literary subjects, we had been handling topical issues of time relevance like fishing and mercantile harbours, Coastal Management Zone Draft Notification, mid sea killing and torture of Tamil fishermen, Fisheries Bill etc..in our regular meets. We appealed to Prof. Vethasagayakumar, a well known Tamil literary critic, to guide  us and he heartily agreed to. We appealed to Rev. Dr. Francis Jayapathy to provide us some space in Carmel School premises for our  literary meets and that too was instantly granted. Later I was to realise that such a collective was his dream too. Over 20 sessions and two anniversary special meets now, the collective has come a long way and has blossomed out as a state level movement- the Tamil Nadu Pudhuvai Coastal Artists' Collective (TPCAC). About this period we felt it was time the trainees are moved from the nursery to the farm- to reach out to the excluded and marginalised fellowmen in the coast.

In the mean time (10th August 2008), at the instance of Mr. Melvin Vinoth, a veteran Latin Catholic activist from Valiathura and a close associate of mine, the KCAC arranged to pay Homage to the Mukkuva Warriors of the Colachel War (1741 AD) on the 267th Anniversary, in association with the Coalchel youth . It was suggested by many speakers that the ColachelWar history must be reconstructed and the history of Mukkuvars must be researched, published and be included in the school curriculum. In furtherance it was decided to hold seminars on MukkuvaHistory. How ever, our attempt to organise one in 2009 couldn't take off. The KCAC felt that such a programme must be secular and politically neutral while at the same time all efforts must be directed towards political empowerment of the coastal marginalised communities. Some of the conceived objectives of these transactions are:

·      Educate the younger generation the value of traditional wisdom of fMukkuvas

·      Rebuild the long forgotten tradition of the ethnic groups through listening to the elders

·      Provide a platform for the elders to relate their past and expertise

·      Reconstruct the ethnic history, lores and customs

·      Document the culture, heritage, arts and life style ecology of the Mukkuvas

The Colachel War Commemorative Seminar

The Seminar with the theme 'Mukkuvar: History, Life, Future' was conceived by the Tamil Nadu Pudhuvai Coastal Artists' Collective. The iedea of organising a seminar commemorating the 269th Anniversary of the Colachel war sparked from Mr. Melvin Vinoth. This seminar took place at Chinnathurai on 25th July 2010. The All India Catholic Federation (Trivandrum) and theenthurai.org (of Thoothoor youth working in U.S.A.) were the corganisers. The attendance was qualitative and rich. Eighty three select participants from Trivandrum to Kovalam (Kanyakumari) attended. Mr. Melvin Vinoth spoke on Mukkuvar and the Colachel war while Dr. J. Albaris enumerated the hidden history of Kanyakumari Mukkuvas. Pulavar Saviour Bastin presided and Poet Geeyaar Thoothoor and Mr. Leo Pereira of Shangumukhom also addressed the audience. Earlier, Dr. Vareethiah Konstantine briefed the gathering on the rationale and scope of the seminar. Mr. John Fredy Simon (of enthurai.org) proposed the vote of thanks. Books on our coast authored/edited by Dr. Vareethiah Konstantine were presented to the guests byenthurai.org; The  participants were given a copy each of the book on Fisheries Bill (2009) and a reprograph of an article titled 'The Socialhistory of Kanyakuamari Mukkuvar', both by the same author.

The response to the first seminar was overwhelming. It centred around future programmes.

·      Continue similar meaningful and futuristic interactions among the community (Mrs. Stellency, M/s J. Michael Nayagam and C. Berlin)

·      Bring out publications on the transactions in such seminars/ meetings (Mr. S. Varghese).

·      Publish the transactions of the seminar in journals/ periodicals in order to diseminate the knowledge of Mukkuva history (Capt. J. Michael Nayagam)

·      Take the message to the women folks in our hamlets, especially to the headload fish vendors (Janet)

·      This forum must equip itself to deal with matters of concern to fisherfolks like ensuring  right price for the catches (Franklin Gomez, Trivandrum) and timely relief for loss of life at sea (Jeesal Mary, Eraviputhenthurai).

·      Document our history as  we are in a now-or-never situation (Adv. Tamil Selvan, Mondaikaadu Puthoor)

·      Establish a Journal on Coastal heritage; Establish a Historical Reseach Centre and a Coastal Heritage Centre; Establish a mass media/ Folk arts unit to propagate our heritage; Conduct another seminar for the elites and activists from the Thoothoor island on a title like 'Our dream village' (Dr. P. Selvaraj)

The event has served as a launch pad for continued activities on the subject matter.

The publication work connected with the seminar is in progress. The proposed volume is to include some relevant writings of Fr. Pancretius and Dr. Vareethiah Konstantine, besides the presentations and responses in the seminar.

The Seminar Series

Inspired by the overwhelming response, we planned to organise a series of seminars. Attempts will be made to organise one programme at each of the eight hamlets in collaboration with one or more local secular agency. Every programme will centre around a different group of people from the community-

·      Senior elites' meet

·      Senior fishermen meet

·      Senior headload fish vendor Women's meet

·      Mechanised boat fishermen's meet

·      Marine Entrepreneurs' meet

·      Scientists and Software Experts' meet

·      Academics and Activists' meet

·      Performing Artists and Folklorists' meet

Some Healthy Practices

As an end result, we fervently  hope, some futuristic ideas might emerge for the community to build on. The programmes so organised need to be apolitical, secular and free from fiscal constraints. We must build on our human resources and  never on 'funded projects', we believe. For, the hundreds of crores of rupees pumped through the NGOs could hardly bring a change. The ideal thing is to convince the beneficieries to bear the small cost of these events. The idea has begun to pay dividends. The First seminar (at Chinnathurai) was partially supported byenthurai.org; the second event at Eraviputhenthurai was jointly sponsored by the Educational Development and Charitable Trust, Chinnathurai and theKamalappan Development Trust, Eraviputhenthurai; for the third event proposed at Thoothoor (Senior fishermen's meet), the Nethaji Library Thoothoor andthoothoor.com have come forward to host. People are craving for a change and they are willing to support any constructive effort they believe will benefit the community. They need to be convinced of the sincerity of purpose, transparency, consistency and people's participation.

Senior Elites' Meet

On 5th  September 2010 theSenior Elites' meet was organised at Eraviputhenthurai (St. Catherine Hall) chaired by Mr. M. Giltus (Neerody).  Poet Geeyaar Thoothoor, Pulavar Saviour Bastin, M/s S. Rhymond, M. Jerabin, I.Oliver Joy,  M. Vincent, A. Vincent, M. Clasayyan, A. Mariadasan, A. Jenas, George Miranda and Stanislaus Anto also adorned the dais. Local programmes in three hamlets partitially impeded the attendance (53 participants). Pulavar Saviour Bastin (Educational Development and Charitable Trust, Chinnathurai) honored  the dignitaries with shawls.  Dr. Vilfred Kamalappan (Kamalappan Development Trust, Eraviputhenthurai) presented  books on our coast as mementos to all the guests. The  welcome address by Pulavar Saviour Bastin was followed by an introductory note of Dr. Vareethiah Konstantine.

Mr. Giltus recalled in his presidential address the ace strategies of conflict management of yester years. He paid rich tributes to the senior leaders of the past. Mr. S. Rhymond consistently presented the history of formation of Fishermen societies in Thoothoor island three decades ago and the development these societies brought here. Mr. Oliver Joy and Poet Geeyaar Thoothoor touched up on some aspects of Mukkuva history refering to the previous seminar. Mr. A. Mariadasan spoke on the current trends of occupational mobility in Mukkuva community and the career development in the past. The meeting came to end with Capt. Michael Nayakam's vote of thanks.

One step ahead with books. . .

Reading and writing are two simultaneous processes inevitable for upward mobility in any oppressed community. As for the so called elites, there is little reading outside curriculum. The habit of reading needs to be inculcated in the young minds. At TPCAC, we make it a habit to popularise and present books on our people written by our people. In place of a garland or a shawl, we make it a point to present such books to honour the dignitaries. We arranged book stalls of Kaaalachuvadu andThamilini at the II anniversary of the Chennai Residing Mukkuvar Welfare Society last January;  another stall at the II Anniversary of  the Kanyakumari Coastal Artists' Collective at Carmel School Premises in March 2010. It would be nice to consider  putting up book stalls during festivals in our hamlets among other arrangements.

 Closing note

Before I conclude, I would like to gratefully record here the valuable role of some agencies in these efforts. Theenthurai.org,thoothoor.com andvallavilai.com carried this programme to our people away and abroad as well.The transactions are uploaded in their sites. The Bharathavar Malar (Mumbai) and Alaivaaikkarayil (Thoothukudi) brought the message to the people in their journals; the local agencies made this effort see the day light with their sponsorship/ hosting/ participation.  The Tamil Nadu Pudhuvai Coastal Artists' Collective (TPCAC) consciously divides its time and resources between literary meets and documentation and meet-the-people programmes. My friends at TPCAC deserve high appreciation for the clarity of vision and deep commitment to the cause of educating their brethren. There are well wishers, too many to list here, who show keen interest in initiatives of this kind. A salute to each of them.

    We look up on the senior elites and fishermen leaders to teach and guide us, to relate their experience and expertise, that the generations to come may make fewer mistakes. After all, we are fellow humans sharing the earth with generations past, present and future.                                         

-------------

*Associate Professor at St. Jude's College, Thoothoor and State Coordinator, Tamil Nadu Pudhuvai Coastal Artists' Collective. Contact: vareeth2021@gmail.com

The GORDIAN KNOT / Vareethiah Konstantine/ S.Vincent? KadalveLi/ Kindle/2020

 

Foreword

    My perception of the Rameswaram Island which has become the focus of the problems of Tamil fishermen keeps changing with times. It has passed many stages as I have often donned the mantle of fisherman, reader, environmentalist, field activist and observer. My writings on various occasions stand testimony to it.

The state government has rightly shown concern in banning the underground gas pipelines as it would spoil arable land. But where did this concern go when it came to establishing additional units in Kudankulam Nuclear Power Plant? Why didn’t the political parties raise their voices in this issue?

The livelihood and habitation of the traditional fishermen along the coastal stretch of Tamil Nadu are plundered every day by corporates and governments in the name of mega projects. Why should the state and the politicians keep talking about the travails of the Gulf of Mannar? Are all the other stakeholders staging a fake drama projecting the problem of the poor fishermen while carefully avoiding what is to be done immediately?

Transcending the governmental projects, the constructs and political discourse about the fishermen and the media hype, we wanted to find out what is actually happening in the Island. To begin with, we had regular interactions with leading writers of Tamil Nadu. We published more than 30 titles by writers from the coast on behalf of Neidhal Veli Publications. We also made short stays in Tamil Nadu coast from Pazhaverkadu to Neerodi. The scope of this mission was simple. As a first generation fisherman, I wanted to form my own picture of the ecology of our seas and sea coasts and the ethnic communities that depend thereof. I consciously avoided statistics and scripted versions and was keen to listen to the subaltern. My visits to Ramnad coast took place between 2008 and 2014.

An uneasy equation of bread and blood has been thrust up on the Gulf of Mannar. The livelihood of the traditional fishermen is in the grip of big investors and corporates who have no connection with the sea at all. The coastal leadership, political parties and the media have become the agents and handmaidens of these rich men and planned propagandas have been unleashed. It is these hapless artisans who are being sacrificed in mid sea every day. When will they become political enough to decide their destiny?

The Gordian knot is the product of my consistent and conscious search of the realities of the coastal subaltern, keeping the above question in the forefront. This is an alternative voice, trying to reveal the hidden faces of a familiar problem. The book is neither a prescription nor is a final word on the issue, but a plank for constructive transactions.

Back ground information on the study area and some fishing methods are additions to this edition. I thank the International Collective in Support of Fish workers for the literature.

To the altruistic warmth shown by the ethnic people along the Indian coasts, I’m indebted. I cannot thank enough my spouse Jacintha and daughters Nancy and Laura, for, the quality time and energy that have gone into this and other works of mine are what they consciously sacrificed all these years. To my beloved mother Elizabeth Konstantine, who left us for heavenly abode, I owe my life.

Vareethiah Konstantine

vareeth59@gmail.com | www.vareethiah.com

The Sea Tribes under Siege/ Vareethiah Konstantine/ Kadalveli/ Kindle/2020

 Foreword

The young boy defies his mother’s warning and plays in the incoming waves of the sea. He shrieks with joy and fear and rushes back when the waves touch his feet. His younger sister watches his brother but does not dare go near the sea. Such is our exposure to the sea. Our experience with the fury of the sea is limited to such occasional visits to the beach or to the rare thrilling rides to the Thiruvalluvar statue at Kanyakumari in small boats. We live in awe of the mighty ocean reading news items occasionally about the disasters of sinking of boats in the sea and adventurous young men getting drowned while bathing in the rough beach of Rameswaram. Only after the devastation caused by Tsunami most of us realized how strong and furious the sea could become. We are equally ignorant about the perils the fishermen encounter or about the life of the men and women who are engaged in the fishing industry. To fill this void a few writers are bringing to the people living inland the short and simple annals of the poor fishermen. One of the foremost among them is Vareethiah Konstantine.

Vareethiah Konstantine has authored and published many books on the economic, social and personal life of the fishermen. He has made a thorough study of the various dimensions of the life related to the sea by making field visits, observing the day to day problems of the fishermen and interviewing them. He makes an emotional appeal to the readers to understand their fellow beings who venture into the sea to catch fish and womenfolk carrying the day’s catch on the head to the market place. He appeals to reason also by presenting the various economic issues involved in the fishing industry in Tamil nadu that affect the ordinary fisherman, the legislative measures that fail to protect him and the realities of politics and casteism that play havoc in his struggle to survive. His books in Tamil such as Pazhavetkadu Muthal Neerodi Varai and Karaiku Varatha Meenavathuyaram combine both these aspects.

    Vareethiah as a biologist of repute has unquestionable mastery of the marine life. As a social activist he has specialized in analyzing the social, political and economic life of the people on the sea coasts of Tamil Nadu based on data collected personally by him. So there is authenticity in his arriving at conclusions and genuineness in offering solutions.

    The Sea Tribes under Siege is a collection of carefully analyzed and well documented research articles on certain issues affecting the fishermen community. Protectionism of the government is the watchword of American agricultural industry and in Japan the government is directly involved in the fishing industry.  While such is the case in other countries Indian government enacts legislations and enforces laws to destroy the traditional fishermen to favour multinational companies.  An industry which has a workforce of one and a half lakhs and which earns considerable foreign exchange needs not only support but also adequate protection and encouragement to the workers. The first article analyses how they are denied to the fishermen by the Marine Fisheries Bill (2009). The second and third essays present the life of the fishermen  as well as the concept to living close to  nature as portrayed in literary works from ancient times to the present day. He argues that most modern writers are insensitive to the degradation of natural environment. He cites various issues allied to the main thesis including the atomic power plants. Vareethiah is basically an environmentalist and the fourth article focuses on the need to protect our environment. The author goes beyond the boundaries of Tamil Nadu to project the plight of fishermen in Gujarat in the last essay.

    I have been often telling Prof. Vareethiah that his works of lifelong research on the problems of fishermen must reach a wider audience and have been pestering him to publish them in English. Finally he agreed to do it and this book is in your hands. It is hoped that his observations and views on vital issues of today will be taken to other parts of India and the world.

S. Vincent   

திணைவெளி /நூல் மதிப்புரை/ கோமதிசங்கர் கோசார்

நுழைவாயில்

தொல்தமிழரின் சூழல் சார்ந்த வாழ்க்கை: தொல்காப்பியம் நமது தொல்தமிழரின் சூழல் சார்ந்த வாழ்க்கையை பதிவு செய்துள்ளது.

‘கைக்கிளை முதலாப் பெருந்திணை இறுவாய்

முற்படக் கிளந்த எழுதிணை என்பவற்றுள்

நடுவண் ஐந்திணை நடுவணது ஒழியப்

படுதிரை வையம் பாத்திய பண்பே.

முதல்கரு உரிப்பொருள் என்ற மூன்றே

நுவலும் காலை முறைசிறந் தனவே

பாடலுள் பயின்றவை நாடுங்காலை.

முதலெனப் படுவது நிலம்பொழுது இரண்டின்

இயல்பென மொழிப இயல்பு உணர்ந்தோரே…

…தெய்வம் உணாவே மாமரம் புள்பறை

செய்தி யாழின் பகுதியொடு தொகைஇ

அவ்வகை பிறவும் கருவென மொழிப…

தமிழரின் அகவாழ்க்கை ஏழு திணைகளைக் கொண்டது. அவற்றில் நிலம் சார்ந்தவை நடுவில் உள்ள ஐந்து திணைகள். பாலை ஒழிந்த பிற நான்கு திணைகளான மலை சார்ந்த வனம் சார்ந்த வயல் சார்ந்த கடல் சார்ந்த நான்கு நில மக்களின் வாழ்க்கை நிலமும் பொழுதும் சார்ந்தன.. வழிபடும் தெய்வம் உணவுப் பழக்கம் விலங்குகள் மரங்கள் பறவைகள் இசைக் கருவிகள் செய்தொழில் என எல்லாமும் நிலம் சார்ந்தன. திணை என்ற சொல் நிலம் குறித்தும் நிலம் சார்ந்த அனைத்தையும் உள்ளிட்ட எல்லாவற்றையும் குறிக்கும் சங்க காலச் சொல்.. நிகழ்வாழ்வில் இந்தச் சொல்லை நாம் தொலைத்து விட்டோமோ..?

சொல்லை மட்டுமா தொலைத்தோம்?

170 பக்கங்களில் மூன்று பகுதிகளாக ஆசிரியரின் 24 கட்டுரைகள் தொகுக்கப் பட்டுள்ளன. அத்தனையும் ஆய்வு சார்ந்தவை. பல்வேறு தருணங்களில் இதழ்களில் எழுதப்பட்டதும் அரங்கங்களில் வாசிக்கப் பட்டவையுமாகும். சூழலியல் மற்றும் இயற்கை குறித்த யதார்த்தவாத படைப்புகளின் நூல் மதிப்புரைகளையும் உள்ளிட்டவை. சூழலியல் குறித்த எத்தனை படைப்புகள் தமிழுலகில் விரிந்து கிடக்கின்றன.. இந்த நூல் பல யதார்தத்தவாதப் புனைவுகளிடமும் அபுனைவுகளிடமும் நம்மை கைப் பிடித்து அழைத்தும் செல்கிறது..

நம்மில் பலருக்கு தெரிந்த செய்திகளும் தெரியாத செய்திகளுமாக கடல்சார் வாழ்க்கைச் சூழலும் சூழல் குலைந்த அச்சமும் மிக நல்ல தமிழில் அழகாக பதிவு செய்யப் பட்டுள்ளன. கட்டுரைகள் சுவாரசியமானவை..ஆசிரியரின் நுண்மான் நுழைபுலம் துலங்கித் தோன்றும் அற்புதச் சொல்லாடல்களால் எளிதில் மனம் நுழையும் வண்ணம் ஆக்கப்பட்ட கட்டுரைகள்.

நூல் சூழலியல் செயல்பாட்டாளரும் மனித உரிமை ஆர்வலரும் ஆகிய பேரா.பாத்திமா பாபு அவர்களுக்கு சமர்ப்பணம் செய்யப்பட்டிருப்பது மிகப் பொருத்தமாய் தோன்றுகிறது..

கட்டுரைகளிலிருந்து…

1. முகம் மாறும் நிலம்..

நிலவியலை பூமி தோன்றிய காலம் தொட்டு தற்போது வரையிலான சுருக்கமான பார்வையில் தொடங்கி நெய்தல் திணைவெளி முகம் மாறி நிற்பதை அறிவியல் பார்வையில் பதிவு செய்துள்ள கட்டுரை..

கட்டுரையின் ஒரு பகுதி :  “ இயற்கை வளங்கள் இரண்டு வகை : ஒன்று ‘மீளப்பெற இயலா வளங்கள்’ மற்றொன்று ‘வற்றா வளங்கள்’. பயிர் வளமும் ஏனைய உயிர் வளமும் மீண்டும் மீண்டும் உருவாகின்றன என்பது உண்மைதான் எனினும் சாதகமான சூழல்களில்தாம் அது சாத்தியப்படும். சான்றாக பெருங்கடல் முழுவதும் மீன்கள் நிறைந்து கிடக்கின்றன. அவ்வளங்கள் ஒருபோதும் அற்றுப் போகாது என்கிற நம்பிக்கை ஒரு காலத்தில் நிலவியது. ‘வளங்களின் வற்றாயிருப்பு’ என்கிற இந்தக் கோட்பாடானது தகர்ந்து விட்டது; ‘வற்றும் தன்மையதே வளம்’ என்னும் புதியபார்வை ஏற்கப்பட்டு விட்டது.”

2. கோடரியும் ஹோமோசபியன்சும்.

மனிதன் நெருப்பையும் சக்கரத்தையும் கண்டறிந்த தருணங்களில் மனிதகுல நாகரிகம் பிறந்திருக்கும் என்றால் 25000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கோடரியை கண்டறிந்ததிலிருந்து மனித குலத்தின் அழிவுக்கு தொடக்கப் புள்ளி உருவானதை பரிணாமக் கொள்கை வாசனையோடு சொல்லும் கட்டுரை..

காடழித்தல் என்பது பருவ மழை தவறுதல் மற்றும் பொய்த்துப் போதல் பூமியின் வெப்ப அதிகரிப்பால் துருவப் பனிப் பாறைகள் சரிதல் கடல் நீர்மட்ட உயர்வு என்று வரிசையாக கட்டுரை நம்மை சொற்களால் மயக்கிச் செல்கிறது..

(குழுமத்தில் நண்பர் முகமது ஷா அவர்களின் ‘கார்பரேட் கோடரி’ என்ற நூலுக்கான பதிவை நினைவு கூர்க.)

3. அந்தமான் ஜாரவா.

அந்தமான் தீவுகளின் ஜாரவா பழங்குடிகளின் இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வைச் சொல்லி 2004 ஆம் ஆண்டு சுனாமியை அவர்கள் வென்றதைச் சொல்லும் கட்டுரை. கூடவே பழங்குடிகளை அவர்கள் வாழிடங்களிலிருந்து அந்நியப் படுத்தும் நிறுவனக் கொடுமைகளையும் சொல்கிறது.

4. பூஜ் குறிப்புகள்.

குஜராத் பூஜ் பகுதியில் 2001 இல் நடந்த நிலநடுக்கப் பேரிடரைத் தொடர்ந்த மறுகட்டுமானத்தில் சேவை நிறுவனங்களின் பணியைச் சொல்லி 2004 இல் தமிழகக் கடலோர சுனாமிப் பேரிடரில் அவர்களின் பணி தோல்வி அடைந்ததை ஆராயும் கட்டுரை.

'பல்லாயிரம் கோடிப் பணம் மறுவாழ்வுக்காகக் கொட்டப் பட்ட பிறகும் தமிழ்நாட்டு மீனவர்களுக்கு ஏன் மறுவாழ்வு சாத்தியமாகவில்லை' என்ற கேள்விக்கு பதில் சொல்லும் விதமான கட்டுரை.

5. நெத்திலிப்பாடு.

நெத்திலி மீன்களைக் காட்டிலும் நெத்திலிக் கருவாட்டுக்கே சுவையும் அதனால் வருவாயும் அதிகம்..ஆனால் நெத்திலி படுவதோ மழைக்காலத்தில்..கட்டுமரம் கொள்ளாத நெத்திலி மீன்கள்.. கருவாடாக்க வெயிலுக்கு எங்கே போவது..?

ஏர் பழகிய பயிர்த் தொழில் செய்பவன் இயந்திரங்களுக்கு பழகிக் கொண்டது போல் மீன்களைக் கருவாடாக்க நவீனத் தொழில் நுட்பங்களை மீனவர்கள் பழகிக் கொள்ளத் தயங்குவதும் அவற்றை அறிமுகப்படுத்த முன்வராத அச்சமூகத்தின் படித்தவர்களையும் கேள்வியெழுப்பும் கட்டுரை இது.

6. கரைமடி.

காந்திய அறநெறியாளர் ஜே.சி.குமரப்பா அவர்களின் ‘காந்தியப் பொருளாதாரத்தை’ அறிமுகம் செய்து துவங்குகிறது இந்தக் கட்டுரை..திணைக் குடிகளின் மண்சார்ந்த வாழ்வு திரு.குமரப்பா முன்வைக்கும் ‘அகிம்சைப் பொருளாதாரம’ என்பதான சமூகத்தின் எல்லா மனிதருக்கும் சம வாய்ப்பை தருவதும் எவரையும் புண்படுத்தாததும் ஆகும் என்பதைச் சொல்ல மீனவச் சமூகத்தின் ‘கரைமடி’ என்னும் கரைவலைத் தொழிலை சான்று காட்டும் கட்டுரை..கரைமடி கன்னியாகுமரி கடற்கரையில் அடுக்கி வைத்த கற்சுவர்களால் காணாமல் போய்க் கொண்டிருப்பதை பதிவு செய்கிறது..

7. தாய் மொழியில் அறிவியல்.

மகத்தான இந்த நூலின் முத்திரைக் கட்டுரை என்றால் இதுதான்..இந்தக் கட்டுரை வாசிப்பு என்னை புளகிக்கச் செய்தது என்றால் அது மிகைக் கூற்றல்ல.. தொன்று தொட்டு வரும் திணை சார்ந்த வாழ்க்கையை இதற்கு முன்னால் இத்தனை செறிவுடன் நான் படித்ததில்லை. நூலாசிரியரின் நிறைந்த தமிழ் பழக்கமே இவ்வளவு அழகான கட்டுரையை உருவாக்கியிருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை. இந்தக் கட்டுரையின் உள்ளடக்கமே என்னை இந்தப் பதிவின் நுழைவாயிலை எழுதத் தூண்டியது…

புதிய சூழல் கொள்கை, புதிய கல்விக் கொள்கை என்பதெல்லாம் எத்தகைய மோடி மஸ்தான் வேலைகள் என்பதை முன்னுரைக்கும் கட்டுரையும் கூட.

8. சீர்நிலை என்னும் சூட்சுமம்.

இயற்கை தனது இருப்பை இயல்பிலேயே சீராக வைத்திருக்கும் போக்கை உயிரியல் விதிகளாலும் சுவாரசியமான நிகழியல் உதாரணங்களுடனும்; சொல்லும் கட்டுரை..

9. கடலுயிர் - இயற்கை வரலாறு

உயிரினங்களின் (மனிதர்கள் உள்பட) கடந்த காலம் அவற்றின் மரபியல் நினைவுகளாக மரபணுக்களில் பதியப் பெற்ற விபரங்களை முதலில் சொல்லி அவற்றை மீற மனிதன் வரலாறு முழுவதும் எத்தனிப்பதை தொல்லியல் காலம் தொடங்கி தற்போது வரையிலும் எடுத்துக் காட்டும் கட்டுரை. பல்வேறு உள்தலைப்புகளில் விவாதிக்கிறது.

கட்டுரையிலிருந்து..

“வாழும் உயிரினம் ஓவ்வொன்றும் சூழலியல் கட்டமைவின் கண்ணி. அதன் அழிவு இயற்கையின் இயல்பான இயக்கத்தை ஊடறுப்பதாய் அமையும். கடலில் மிதவைத் தாவரங்கள் அழிந்து போனால் மீன் வளம் அற்றுவிடும். நிலத்தில் பாம்புகள் இல்லாமல் போனால் தவளை எலி இனங்களின் தொகை பெருகி சூழலமைவு சமன் குலைந்து விடும். இயற்கையின் உணவு வலைப் பின்னலில் ஒவ்வோர் இனத்திற்கும் பதிலியற்ற தனித்துவமான இடம் உள்ளது.”

ஓநாய்க் குலச்சின்னம் நாவலில் ஓநாய்களின் மீதான அழித்தொழிப்பு வேட்டை மங்கோலிய மேய்ச்சல் நிலத்தின் சூழலமைவு சமனைக் குலைப்பது ஞாபகம் வருகிறதல்லவா..

10. மூதாய் மரமும் சங்கிலி வாளும்..

திரு. நக்கீரன் அவர்கள் எழுதியுள்ள ‘காடோடி’ நாவலின் அழகான நூல் மதிப்புரை.

‘காடோடி’ நாவலில் வரும் மூதாய் மரத்தின் கதையை முன்வைத்து வனங்கள் தொடர்ந்து அழிக்கப் படுவதையும் அதனால் வனம் சார்ந்த மக்களின் வீழ்ச்சியோடு சங்கிலி போல இணைந்து கொள்ளும் மருத நெய்தல் திணைகளின் வீழ்ச்சியையும் விவரிக்கும் கட்டுரை. “கடல் பெரிது. மனித மனத்தின் பேராசையோ கடல்களையே விழுங்கிவிடும் அளவு பெரிதானது.” என்கிறார் நூலாசிரியர் திரு. வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்.

(குழுமத்தில் ‘காடோடி’ நாவல் பற்றிய நண்பர் கதிரின் பதிவை நினைவு கொள்க.)

11. மொழியில் உயிர்பெறும் கடல்;..

‘கடலறிவுகளும் நேரனுபவங்களும்’ என்ற திரு. இராபர்ட் பனிப்பிள்ளை அவர்களின் மலையாள யதார்த்தவாத நூலுக்கான சிறப்பான மதிப்புரை. கடல் மைந்தன் இராபர்ட் பனிப்பிள்ளையின் சாகச அனுபவங்கள் வாயிலாக கடலோடிகளின் கடல் குறித்த மரபார்ந்த அறிவையும் தற்போது கடல் வளத்தைக் கொள்ளையிட வலை வீசும் கார்ப்பரேட்டுகளால் கடலோடிக் இனக் குழுக்கள் கடல் புரத்தை விட்டு விலக்கப் படுவதையும் அதனால் கடல் புரம் காவலற்றுக் கிடப்பதையும் சொல்லும் கட்டுரை.

12. சூழலியல் உரைகல்..

சூழலியல் ஆர்வலர் திரு.தியோடர் பாஸ்கரன் அவர்களின் ‘கையிலிருக்கும் பூமி’ என்ற வனங்காத்தல் சூழல் விழிப்புணர்வு நூலுக்கான மதிப்புரை.. சூழலியல் கரிசனம் நேர்மையானதாகவும் சரியான புரிதலுடன் கூடியதாகவும் பிரதேச இயற்கை வரலாற்று பண்பாட்டு வள அரசியல் பார்வை கொண்டதாகவும் அமைதல் வேண்டும் என்பதை தமக்கு உணர்த்தியதாக பாஸ்கரன் அவர்களின் நூலை மெச்சிப் பேசுகிறார் திரு. வறீதையா கான்ஸ்தந்தின். நூல் மதிப்புரை என்ற வகைமைக்கு ஒரு நல்ல சான்று… (குழுமத்தில் தோழன் பிரசன்னா திரு.தியோடர் பாஸ்கரன் நூலொன்றுக்கு பதிவொன்று தந்திருந்தான். அதே பதிவின் பின்னூட்டத்தில் ‘கையிலிருக்கும் பூமியை’ குறிப்பிட்டிருக்கிறான். பதிவை எதிர் பார்ப்போம்)

13. நெத்திலிக் கருவாட்டின் வாசனை..

பாரதி புத்தகாலயம் வெளியிட்ட திரு. செல்வராஜ் அவர்களின் ‘செள்ளு’ என்ற கதைத் தொகுப்புக்கு திரு. வறீதையா கான்ஸ்தந்தின் தந்திருக்கும் நூல் மதிப்புரை இக்கட்டுரை..

திரு.செல்வராஜ் மீனவ செயல் ஆர்வலராக இயங்கி வருபவர். முக்கியமான சமூகச் சிக்கல்களை இப்படைப்பாளி அவற்றை தனது படைப்பனுபவத் தளத்தில் பறிமாறும் போது அவை சமூகத்தின் கவனத்தைப் பெறுகின்றன என்கிறார் திரு. வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்.

14. வள அரசியல் - தலித்தியப் பார்வை..

திரு. மா.அமரேசன் அவர்களின் ‘நடுங்கும் நிலம் நடுங்கா மனம்’ என்ற நூலுக்கு அறிமுக உரை. மக்கள் பிரச்சினைகளை ஆய்வு செய்து அறிவியல் ஏடுகளில் வெளியிடுவதால் மக்களுக்கு ஒரு நன்மையும் கிடைக்கப் போவதில்லை.. சமூகப் போராளி திரு. மா.அமரேசன் போன்ற பலரும் தாங்கள் கண்டடைந்த உண்மைகளையும் வாழ்க்கை அனுபவங்கள் ஏற்படுத்திய புரிதல்களையும் எழுத்தில் வடித்து மக்களிடம் சேர்த்துக் கொண்டிருப்பதை மெச்சுகிறார் திரு. வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்.

மலை, வன, நில, கடல் வளங்கள் பொறுப்பற்று சுரண்டப்படுவதால் சூழல் நிகழ்வுகளின் வழித்தடங்கள் ஊடறுக்கப் படுகின்றன என்பதை தலித்தியப் பார்வையுடன் உரத்துச் சொல்லும் கட்டுரை.

15. இமிழ் பனிக்கடல்: வரலாற்றை மீள எழுப்புதல்.

தமிழறிஞர் திரு.R.பாலகிருஷ்ணன் I.A.S. அவர்கள் ‘சங்கச் சுரங்கம்’ இணைய வழி உரைத் தொடரில் ‘இமிழ் பனிக்கடல்’ என்ற தலைப்பில் சென்ற மாதத்தில் செய்த உரையிலிருந்து ‘சங்க இலக்கியத்தில் கடல்’ குறித்த பார்வையைத் தருகிறது இந்தக் கட்டுரை.

(தோழன் பிரசன்னா இந்த இணையவழி உரைத் தொடரை அவனது காலக்கோட்டில் சொல்லி வந்தான்.)

கட்டுரையிலிருந்து..

‘கடலில்லாத தமிழையும் தமிழில்லாத கடலையும் நினைத்துப் பாருங்கள்’

‘தொல்காப்பியம் முன்வைக்கும் திணைக் கோட்பாடு இயற்கை குறித்த நம் முன்னோர்களின் புரிதலின் மீது கட்டியெழுப்பப் பட்டுள்ளது.’

‘வனம் போலன்றி கடலோடிகளது வேட்டைக் களம் சலித்துக் கொண்டிருக்கும் விரிநீர்ப் பரப்பு என்பது கூடுதல் அபாயமானது’

16. கடலோர வனங்கள் எங்கே?

நெய்தல் நன்னீர் ஆதாரங்களைத் தொலைத்து நிற்கும் தமிழகக் கரைகளின் கதையைச் சொல்லும் கட்டுரை..

அலையாத்திக் காடுகள் கிட்டத்தட்ட அழிந்து போனதையும் பக்கிங்காம் கால்வாய் (நெல்லூருக்கு வடக்கிலிருந்து வந்து பழவேற்காடு ஏரியை இணைத்துக் கொண்டு புதுச்சேரிக்கு வடக்கே ஒட்டேரி கடற்கரையில் கடலைச் சேரும்) மற்றும் அனந்த விக்டோரியா மார்த்தாண்ட வர்மா கால்வாய் (தென் கேரளம் பரவ10ர் தொடங்கி மண்டைக்காடு வரை வெட்டப்பட்டது) ஆகிய நீரிணைகள் தூர்ந்து வருவதையும் மெல்லிய சினம் தோன்றச் சொல்லும் கட்டுரை.

கடலோரத்தில் படர்ந்து விரிந்திருந்த வனங்கள் கடலோர மணல் வெளி அகழ்வாலும் கழிமுக நீரோட்டம் நின்று போனதாலும் மறைந்து போனதை சொல்லி மாய்கிறது இந்தக் கட்டுரை.

17. அரையடி மண்.

மணற் கொள்ளையர்களாலும் கனிம வளக் கொள்ளைக்காரர்கள் தோண்டும் சுரங்கங்களாலும்; மண்வளம் மறைந்து போவதை தொலைந்து போன நாகரிக வரலாற்றுப் பின்னணியில் அலசுகிறது கட்டுரை.

கட்டுரையிலிருந்து

“பூமிப்பந்தின் அற்புதமான கூறு அதன் மேல் மண்தான். பூமிப்பரப்பின் மேல் மெல்லிய படலமாய்க் கிடக்கும் இந்த அரையடி மேல்மண்தான் மனித நாகரிகத்தின் அடித்தளம் உயிர்களின் ஆதாரம். மனித குலத்தின் மாபெரும் கண்டு பிடிப்புகளுக்கெல்லாம் ஆதாரம் இந்த அரையடி மேல் மண்ணும் அதன் மீது விழும் மழைத்துளிகளும்தான்.”

18. மூன்று பெண்கள் முடிவற்ற தேடல்.

மாபெரும் அணைக்கட்டுத் திட்டங்கள் பூர்விகத் திணைக் குடிகளை இடப்பெயர்வுக்கு உள்ளாக்கி அவர்களின் வாழ்வாதாரத்தை அழித்துவிடுகின்றன. கஸ்தூரி அதிகாரி(மேற்கு வங்கம்) சதாக்ஷி கவாடே மற்றும் வினயா குறித்கோட்டி(மராட்டியம்) ஆகிய மூன்று பெண்கள் பொதுப் போக்குவரத்து வசதியில்லாத தங்குமிடம் கழிப்பிடம் போள்ற அடிப்படை வசதிகள் ஏதுமற்ற மத்தியப் பிரதேச மலைக்கிராமங்களில் நெடும்பயணம் மேற்கொண்டு புலம் பெயர்ந்த பெண்களிடம் பெண்ணுரிமைக் கோணத்தில் நடத்திய கள ஆய்வைச் சொல்லும் கட்டுரை..

19. கடற்கரைக்கு ஒரு இரங்கற்பா.

சுற்றுலாக் கலாச்சாரத்தில் தொலைந்து போகும் சூழலியலைப் பேசும் கட்டுரை.

20. காவு கேட்கும் கடல் பாசி.

கடற் பாசிகளின் பயன்பாட்டைச் சொல்லி இயல்பாகத் தொடங்கும் கட்டுரை அதே இயல்புடன் கடல் வெளியில் ‘கப்பாஃ பைகஸ் பாசி வளர்ப்பு’ என்னும் பெப்சிகோ பன்னாட்டு நிறுவனத்தின் கொடூரமான வணிக நுழைவைச் சொல்கிறது..

கடலின் சத்தை எல்லாம் உறிஞ்சிக் கொண்டு கடல் தாவரங்களையும் மீனினங்களையும் அழித்துவிடும் அபாயத்திற்கு பார்த்தீனீயப் பரவலையும் திலேப்பியாக் கெண்டை மீன் பரவலையும் சொல்கிறது கட்டுரை. இக்கட்டுரை விரிய விரிய நெஞசம் பதறுகிறது..

‘உயிரியல் ஊடுருவல்’ என்றொரு பதத்தை அறிமுகப் படுத்துகிறார் நூலாசிரியர். அதை அவர் விரிக்கும் போது கொரானாத் தொற்று போல பல தொற்றுகளை இந்த உலகம் காணப் போகும் அச்சம் மனதில் படர்கிறது..

21. காயப்பட்ட கடற்கரை.

கடற்கரை மணல்கொள்ளை பற்றிய இன்னுமொரு கட்டுரை..

22. கடற்கரை வெளியேற்று மண்டலம்,

23. கடலோடிகளற்ற கடற்கரை.

கடற்கரை அந்நிய மயமாதலின் விளைவாக நெய்தல் திணைக்குடிகளின் பரிதாபமான இடம் பெயர்வை விரிவாகச் சொல்லும் கட்டுரைகள்.

24. இடிந்தகரை: குலைநடுக்கும் பேரிடர்.

நூலின் பெரிய கட்டுரை.. கூடங்குளம அணு உலையின் ஆபத்தை எதிர்த்து நடந்த மக்கள் இயக்கத்தை உலகம் தழுவிய அணு உலை ஆபத்தின் பின்னணியோடு சொல்லும் கட்டுரை..

24 கட்டுரைகளும் சூழலியலும் இயற்கையியலும் குறித்த மாபெரும் விவாதங்களை முன்னெடுப்பவை..புதிய சுற்றுச் சூழல் கொள்கை எத்தனை ஆபத்தானது என்பதை கட்டியம் கூறுபவை..நண்பர்களை வாசிக்கப் பரிந்துரைக்கிறேன்.