குமரி மாவட்ட மீனவர்களின் பொருளாதாரம்/ வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்.

Vareethiah Konstantine SJC TALK 25/06/20 Link
https://youtu.be/WEtLU9-r1o0

கடலோடு ஒரு பயணம்/ வறீதையா கான்ஸ்தந்தின். 08.07.20.

Dulkal Library/ கடலோடு ஒரு பயணம்/ வறீதையா கான்ஸ்தந்தின். 08.07.20.

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1394743330722718&id=102716594622767

தாய்மொழியில் அறிவியல் / வறீதையா கன்ஸ்தந்தின்

விரைவில் வெளிவரவிருக்கும் ‘திணைவெளி- நிலம் | சூழலியல் | பண்பாடு ’ (வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்) நூலிலிருந்து…

விலங்கியலின் முதன்மை அறிஞர்களில் ஒருவரான எட்வர்ட்  ஜெ.பாரிங்டன், 'முதுகுநாண் அற்றவற்றின் இயக்கம்' என்னும் தனது நூலை அவர் இப்படித் தொடங்குகிறார்:

"இனம்பெருக்கும் வரை பிழைத்திருப்பதுதான் ஒரு விலங்கின் இலக்கு; அதை அவ்விலங்கு எப்படிச் சாதித்துக்கொள்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வதே  விலங்கியலாளனின் இலக்கு."

இயற்கையின் ‘அறிவார்ந்த திட்ட’ சித்தாந்தம் (Intelligent Plan theory) கேள்விக்கு உட்படுத்தப்பட்டுள்ள இன்றைய சூழலில், தலைமுறைகளின் நினைவாற்றலையும் சமூக நினைவுத் தொகுப்பையும் நாம் இன்னொரு கோணத்தில் அணுகலாம். கணிப்புக்கு அப்பாற்பட்ட பேரண்டத்தின் இயக்கத்துக்கு ஏற்றவாறு இயற்கைச் சூழலும் உயிரினங்களும் தம்மைத் தொடர்ந்து தகவமைத்துக் கொண்டே இருக்கின்றன. இத்தகவுகள் உயிரினங்களில் மரபணு நினைவுகளாய்ப் பதிந்து கிடக்கின்றன; சமூகத்தில் மரபுகளின் நினைவு அடுக்குகளாய்ப் புதைந்து கிடக்கின்றன. "ஒவ்வொரு உயிரும் தகவுகளின் தொகை" என்பார் பரிணாமவியலாளர் ஜூலியன் ஹக்ஸ்லி. லூயி காரல் ஆலிஸ்-இன் சொற்களில்- "உயிரென்பது நரம்பு செல்களின் தொகையன்றி வேறொன்றுமில்லை." நரம்பு என்னும் சொல், இங்கு மரபணுத் தொகையின், நினைவுத் தொகையின் குறியீடாய் நிற்கிறது. மனிதர்களும் உயிர்க்கோளமும் கடந்த காலத்தை எப்படிப் பதிந்து, பராமரித்து வெளிப்படுத்துகின்றன என்பது ஆர்வத்தைக் கிளறும் ஆய்வுக்களம். நினைவுகளே நம் பெரும் சொத்து. நிகழ்காலம் நினைவுகளால் வழிநடத்தப்படுவதுதான் இயற்கையின் இயக்கம். வரலாற்று உணர்வு எனவும் இதனைச் சுட்டலாம். இதன் பொருட்டு, மனிதனை 'சமூக- அரசியல்- பண்பாட்டு- வரலாற்று விலங்கு' என வல்லுநர்கள் வரையறுக்கின்றனர். மனிதர்களின் இந்தத் தனித்துவம் மொழியால் நிகழ்ந்தது என்பதை இங்குக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லவேண்டும்.

தாய்மொழி மனிதனை மானுட சமூகத்தோடு இணைக்கும் பேரூடகம். சூழலையும் வாழ்வையும் அறியத்தந்த நுழைவாயில்; உறவுகளோடும் ஊரோடும் மனிதனைப்  பிணைத்துநிற்கும் பாலம்.  பசி, வலி, துக்கம், மகிழ்ச்சி, கொண்டாட்டம், வழக்காறுகள், மதிப்பீடுகள் எல்லாவற்றையும் நாம் அறிந்துகொள்ளும், வெளிப்படுத்தும் தளம். நம் ஆயுள் முழுக்கக் கற்றுக்கொள்வதில் 95 விழுக்காட்டை முதல் ஐந்து ஆண்டுகளில் அடைந்துவிடுகிறோம். பள்ளி, கல்லூரி, தொழிற்புலம், துறை, ஆய்வு எல்லாவற்றிலுமிருந்து கிடைப்பது வெறும் 5% மட்டுமே. வேடிக்கை என்னவென்றால், இந்த 5% கல்வி, தாய்மொழியைவிட வேற்றுமொழியே சிறந்தது என்பதான மாயையை நம் மூளைக்குள் திணித்துவிட்டுள்ளது.  அறிஞர்களின் பார்வை இதிலிருந்து முற்றிலும் வேறானது: தாய் மொழியில் புலமை பெறும் எவரும் மாற்று மொழியை எளிதில் கற்றுக்கொள்கிறார்கள் என்கிறார்கள் அவர்கள்.

சப்பான், சீனம், செருமனி போன்ற பல்வேறு நாடுகளில் அறிவியல் அவரவர் தாய்மொழியிலேயே கற்பிக்கப்படுகிறது. அதனால் அவர்களது ஆய்வுகளின் தரமோ, அறிவியல் பங்களிப்புகளின் தன்மையோ எள்ளளவும் குறையவில்லை. 17ஆம்  நூற்றாண்டில் இத்தாலியிலிருந்து இந்தியாவுக்கு வந்த கத்தோலிக்கத் துறவி  கான்ஸ்டன்டின் ஜோசப் பெஸ்கி, தம் சமயத்தைப் பரப்பும் பொருட்டு மக்களின் மொழியைக் கற்றுக்கொள்ளத் தீர்மானித்தார்.  திராவிட மொழிகளின் ஒப்பிலக்கணத்தைத் தமிழுலகுக்கு அளித்த மாமேதை கால்டுவெல் பாதிரியாரும் ஓர் ஐரோப்பியர் ஆவார். பண்பாட்டுப் புரிதலினூடே இனக்குழு மக்களின் வாழ்வியலையும் வரலாற்றையும் இவர் போன்ற மேலைத்தேய அறிவர் பெருமக்கள் அறிந்துகொண்டதன் வழி தமிழ் மக்களுக்குப் பாரிய மொழித் தொண்டாற்றியுள்ளனர்.

மறைந்த சுஜாதா புனைகதை எழுத்தாளராக அறியப்பட்டவர். கணினிப் புலத்தில் பணிபுரிந்த இவர் அறிவியல் தமிழுக்குப் பெருஞ்சேவை ஆற்றியவர். சொல்லுக்குச் சொல் பெயர்க்கும் இயந்திரத்தனமான அணுகுமுறையினின்று விலகிநின்று, சொல்லின் பிழிவைத் தமிழ்ப் பண்பாட்டுச் சூழலுக்கு இசைய மொழிபெயர்த்தவர். புனைவெழுத்தில் சாகித்திய அகாதமி விருது பெற்ற பொன்னீலன், நாஞ்சில் நாடன் போன்றோர் இயற்பியல் பட்டதாரிகள், தமிழ்ப் பேராசிரியர்களல்லர். இன்னும் சொல்லப்போனால் சாகித்திய அகாதமி விருது பெற்ற புனைவெழுத்தாளர் நாஞ்சில் நாடன் இன்று புனைவுப் புலத்தைக் கடந்துசென்று, தரமும் செறிவும் வாய்ந்த கட்டுரைகளின் வழி தமிழுலகின் கவனத்தை ஈர்த்துவருகிறார். சான்றாக: நதியின் பிழையன்று நறும்புனல் இன்மை (தமிழினி,2006), காவலன் காவான் எனின் (தமிழினி, 2008).

* * *

நான் தமிழ்ப்புலம் சார்ந்தவன் அல்லேன்; மொழிப் புலமை கைவரப்பெற்றவனும் அல்லேன்; ஆனால் தாய்மொழி அறிவு ஒருவனை எங்கெங்கு அழைத்துச் செல்லமுடியும் என்பதை அனுபவ ரீதியாக ஓரளவு உணர்ந்தவன். திணைநில வாழ்வனுபவத்தை மாற்றுத்திணை மாந்தரோடு பகிர்ந்துகொள்வதற்கு ஏற்ற கருவி இனக்குழு மொழிதான் (ethnic dialect) என்பதையும் உணர்ந்து கொண்டவன்.

கிராமத்தில் தமிழ்வழிக்  கல்வியில் பள்ளிப்  படிப்பை நிறைவு செய்திருந்தேன். பள்ளிப்பருவத்தில் தமிழை மிகுந்த ஆர்வத்துடன் அணுகியிருக்கிறேன். கல்லூரி நாட்களில் பல்வேறு வெகுசன இதழ்களையும் ஏராளம் தமிழ்ப் புதினங்களை ஆர்வமுடன் வாசித்தேன். எனக்குத்  தமிழ்  எப்படித் தூரமானது  என்கிற  கேள்வியை  எனக்குள்ளேயே  எழுப்பிக்கொள்ளும் சூழல் ஒரு காலத்தில் ஏற்பட்டது. அறிவியல் தமிழை நோக்கிய என் தேடல் இந்தப் புள்ளியிலிருந்து தொடங்கியது. இன்று அறிவியல் குறித்துத் தாய்மொழியில் எழுதிவருகிறேன். தொடர்ந்த வாசிப்பு, திணை மரபறிவுகளைத் தேடிய பயணம், எழுத்து இவையெல்லாம்தான் இதைச் சாத்தியப் படுத்தியிருக்கிறது. தேடல் இருந்தால் எவருக்கும் இது சாத்தியம்.

’தி இந்து’  தமிழ்  நாளிதழில்  ‘கடலம்மா பேசுறங் கண்ணு!’ என்கிற  நெடுந்தொடரை  எழுத நேர்ந்த அனுபவம் அலாதியானது. ஒரு  கடற்கரைக்  கிராமத்துச்  சிறுவனாக  நான்  இரசித்து  அனுபவித்த  வாழ்க்கையை என் மும்முரமான வேலைகளுக்கிடையில் அவ்வப்போது  கிறுக்கி வைத்துக் கொண்டிருந்தேன். நிகழ் தலைமுறையின் நினைவில்  பசுமையாய் நீடிக்கும் நெய்தல், சமூகத்தின் நினைவு அடுக்கிலிருந்தே நாளை மாய்ந்து போய்விடும், இனக்குழுவின் அடையாளமான மொழியும் அழிந்துபோகும் என்னும் ஆதங்கமே அவற்றை எழுத வைத்தது. சிறாருக்குக்  கடலை  அறிமுகம்  செய்யும்  வகையில்  ஒரு  நூலை  எழுதுமாறு  ஒரு  பன்னாட்டுச்  சிறுவர்  இலக்கியப்  பதிப்பகம்  என்னைக்  கேட்டுக்கொண்டபோது  அந்தக்  கிறுக்கல்களைத்  தூசு  தட்டினேன். அதுதான்  ‘கடலம்மா  பேசுறங்  கண்ணு’.

தொடர் வெளிவந்து கொண்டிருந்தபோது வந்த வாசகர் கடிதங்கள் என் எழுத்தைக் குறித்து நான் உணர்ந்திராத ஓர் உண்மையை எனக்கு உணர்த்தின: அத்தொடர் உண்மையில் ஒரு கடற்கரைச் சிறுவனும் அறிவியல் ஆய்வாளனும் இணைந்து நிகழ்த்திய பதிவாக அமைந்திருந்தது. தொழில்நுட்பத்துக்கு முந்தைய நெய்தல்  கிராமத்து வாழ்க்கையின் நினைவுகளுடன் அடிப்படைக் கடல் அறிவியல், கடல் பயண வரலாறு குறித்து அதில் பதிந்திருந்தேன். அறிவியலைத் திணைநில மக்களின் கண்ணோட்டத்தில் பரிமாறிய எழுத்துக்குப் பரந்த ஏற்பு கிடைத்தது.  உயிரியல், தொழில்நுட்ப, அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளைக் கடைக்கோடி மக்களுக்கு எடுத்துச் செல்ல இவ்வணுகுமுறை சாதகமாக அமையும் என்பதை தமிழில் எழுத முனையும் பேராசிரியர்களுக்கும் ஆய்வு மாணாக்கர்க்கும் முன்மொழிய விழைகிறேன்.

 ‘கடலம்மா பேசுறங் கண்ணு!’ தொடர்  வாசகர்களிடம்  ஏற்படுத்திய  தாக்கம், திணை மரபறிவின் மீதான என்  ஈடுபாட்டைப்  பெருக்கியது.  எனது  தீவிர  எழுத்துகளைவிட  மரபறிவைக்  கொண்டாடும்  இத்தொடரே  பெருமளவில் வாசகர்களை  ஈர்த்தது.  கடந்த  காலத்தை  அசைபோட வைக்கும் பிள்ளைப்  பருவ நினைவுகளை  மீட்டெடுக்கும்  எந்த  எழுத்துக்கும் வசீகரம்  கைகூடிவிடுகிறது. இது எல்லாத் திணைநில அறிவுகளுக்கும் பொருந்துவதாகும்.

* * *

பழந்தமிழர்தம் திணையியல் கோட்பாடானது நிலத்தைக் குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல் என நான்காய் வகைப்படுத்துகிறது. ஒவ்வொரு திணையிலும் அமைந்துபடும் தனித்துவமான வாழ்க்கை முறையானது மண், பயிர், உணவு, தொழில், பண்பாட்டு வழமைகள் என்பதாக நிலைகொள்வது. பெருநிலக் கட்டமைவுச்  சூழலியல் (Landscape ecology), வேளாண்பருவ மண்டலங்கள் (agro-climatic zones) என்பதாக இன்று விவரிக்கப்படும் இந்தத் திணை அறிவியலைச் சில ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே சங்ககாலத் தமிழ் இலக்கியம் வரையறுத்துப் பதிந்துள்ளது  என்பதற்குத்  தொல்காப்பியம் சான்றாகும்.

பெருநல் ஈகை நம் சிறுகுடிப் பொலிய'       (நற்றிணை 91)

'சிறுகுடிப்  பரதவர்  மகிழ்ச்சியும்'  (நற்றிணை 87)

என்னும் வரிகள் சுட்டுவது போல, பண்டைத் தமிழர் வாழ்வு எளிமையும் மகிழ்ச்சியும் நிறைந்தது. அச்சிந்தனை மரபின் தொடர்ச்சியே நிகழ்காலக் கவிஞன் பிரான்சிஸ் கிருபாவின் வரிகளில் இவ்வாறு வெளிப்படுகிறது:

'சிலிர்க்கச் சிலிர்க்க அலைகளை மறித்து

முத்தம் தரும்போதெல்லாம்

துடிக்கத்துடிக்க ஒரு மீனைப் பிடித்து

அப்பறவைக்குத் தருகிறது

இக்கடல்'                (வலியோடு முறியும் மின்னல், 2002)  

 தேவைக்கு மேலாகச் செல்வம் சேர்ப்பதும் மிகையாக நுகர்வதுமே மகிழ்ச்சி தருவது என்பதான நிகழ்காலச் சிந்தனை விபரீதமானது; பிரான்சிஸ் கிருபாவின் பார்வை இதற்கு எதிரிடையானது. உழவரும் பரதவரும் ஆயரும் கைக்க்கொண்ட ஈகை இம்மகிழ்ச்சிக்கு அடிப்படைக் காரணமாகும்:

‘பெருங்களம் தொகுத்த உழவர்போல

இறந்தோர் வறுங்களம்   மல்கவீசி

பாடுபல அமைத்து கொள்ளை சாற்றி

கோடு உயர் திணி மணல் துஞ்சும் துறைவ…’

(அகம் 30).

 பண்டைத் தமிழினத்தின் வாழ்வு முற்றாக இயற்கையைச் சார்ந்திருந்தது என்க. காதுகளை நிலத்தோடு பொருத்தி, இயற்கையின் குரலை அவதானித்து வாழ்ந்தவர்கள் அவர்கள்.

‘தண்பெரும் பரப்பின் ஒண்பதம்  நோக்கி'

என நற்றிணை (பாடல் 4) குறிப்பிடுவது போல, பரதவன் கடலை அவதானித்துக்கொண்டே இருக்கிறான். திணைநில மக்கள் அண்டைத்திணை மக்களோடு கொண்டும் கொடுத்தும் வாழ்ந்தனர். இருதரப்புச் சார்புநிலை (interdependence) இயற்கையோடும் சகவுயிர்களோடும் அன்று நீடித்திருந்தது.

‘தம் நாட்டு விளைந்த வெண்ணெல் தந்து

பிறநாட்டு உப்பின் கொள்ளை சாற்றி

நெடுநெறி ஒழுகை நிலவு மணல் நீந்தி

அவன் உரை முனைந்த ஒக்கலொடு புலம் பெயர்ந்து

உமணர் போகலும் இன்னாதாகும்’   (நற்றிணை 183)

 மதுரைக்காஞ்சி (வரிகள் 135,136), குறுந்தொகை (123) முதலிய இலக்கியப்  பனுவல்கள் பதியும் 'தேர்ந்தெடுத்த மீன்பிடிமுறை’ என்பது இயற்கை/ வளநட்பு பேணல் சார்ந்தது. பருவம்தோறும் பெய்யும் மழைதான் வேளாண் தொழிலின் ஆதாரம் என்கிறது 'மாமழை  போற்றுதும், மாமழை போற்றுதும்…' என்னும் சிலப்பதிகார வரிகள் (புகார்- 7-9). கடலில் மீன் உற்பத்தி நிகழவேண்டுமாயின் மழைவளம் வேண்டும் என்கிறது நற்றிணை (38). வாடைக்காற்றின் தன்மையையும் தாக்கங்களையும் விளக்கிச் செல்லும் நெடுநல்வாடை தமிழர்தம் இயற்கை நோக்குக்கு மற்றோறுமோர் எடுத்துக்காட்டு. இயற்கையின் போக்குகள்  குறித்த அறிவியல் புரிதலும் அக்கறையும் சங்கப் பாடல்களில் பலவாறு வெளிப்பட்டுள்ளன.

'மரம்சா மருந்தும் கொள்ளார் மாந்தர்…'  (நற்றிணை 226).

வனத்தின் மக்கள் மூலிகைக்காக ஒரு மரத்தை வேரோடு சாய்ப்பதில்லை. கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனார் பட்டினப்பாலையில் நகர்மயமாதலின் எதிர்விளைவுகளை முதன்முதலாய்ப் பதிந்துள்ளார். நகர மாந்தர் பொதுச் சுகாதாரத்தைப் புறக்கணிக்கும் போக்கைப் புகார் நகர விவரணைகளில் அவர் எழுதிச் செல்கிறார் (பட்டினப்பாலை 45 -50, 55-60).

மேலே தொட்டுக் காட்டியவை சங்க இலக்கியம் காட்டும் நம் முன்னோர்களின் இயற்கை சார்ந்த பெருவாழ்வின் சில துளிகளே. நெல் வேளாண்மையில் 73 மரபான  நுட்பங்கள்  உள்ளதாய்ச்  சொல்வார் மறைந்த  இயற்கை  வேளாண்  அறிஞர்  நம்மாழ்வார். மறைந்த 'நெல் ஜெயராமன்' நம் மண்ணின் 174 நெல்லினங்களைச் சேகரித்திருக்கிறார். ஒரு காலத்தில் எங்கள் ஊர்க்கடலில்  மீன்களுக்கு நாட்காட்டி இருந்தது. கடல் ஒளிர்ந்து அடங்கும் காலம், நீரோட்டங்கள் மாறும் காலம் எல்லாவற்றுக்கும் கடல் பழங்குடிகளிடம் கணிப்புகள் இருந்தன. கடலின் மேற்பரப்பில் ஏற்படும் நிறமாற்றம், கீழ்வானம் செம்பு நிறம் பூணுதல், காற்றின் போக்குகள் மாறுபடுதல்- இப்படி ஒவ்வொன்றுக்கும் அவர்கள் துல்லியமாய்ப் பொருள்கொண்டனர். கடலோடிச் சமூகம் காலங்காலமாக நீரோடு உறவு பேணிவரும் சமூகம். முன்னர்க் குறிப்பிட்டது போல, கடல் நோக்குதல், கடல் பழகுதல், அலையைக் கடத்தல், பல்வகை மீன்பிடி கருவிகளைக் காலம் அறிந்து கையாளுதல் முதலிய வாழ்வாதார அணுகுமுறைகள் சங்க இலக்கியத்தில் பதியப்பட்டுள்ளன.

வரலாறு நெடுக, இலக்கியம் மனித வாழ்வின் சூழலிய- பண்பாட்டுச் சமன்பாட்டை வழிநடத்தி வந்துள்ளது. இலக்கியப் போக்குகளும் சமுதாயத்தின் இயற்கை பேணும் போக்குகளும் நேர்கோட்டு உறவு பேணிவந்துள்ளதை வரலாறு காட்டுகிறது. இயற்கையைக் கொண்டாடும் முன்னோடி இலக்கியங்களைத் தமிழுலகுக்குச் சங்ககாலம் வழங்கியுள்ளது. ஆனால் பக்தி இலக்கிய, நவீனத்துவக் காலங்கள் இயற்கை மதிப்பீடுகளின் சிதைவைச் சந்தித்தன. பின் நவீனத்துவக் காலப் படைப்புகள் இச்சிதைவிலிருந்து மதிப்பீடுகளை மீட்டெடுக்கும் முயற்சிகளாய் வடிவம் கொண்டுள்ளன.  நக்கீரன் (காடோடி), ஜோ டி குருஸ் (ஆழிசூழ் உலகு), கீரனூர் ஜாகிர் ராஜா (மீன்காரத்தெரு), தோப்பில் முகம்மது மீரான் (ஒரு கடலோர கிராமத்தின் கதை, துறைமுகம்), பாமா (கருக்கு), கண்மணி குணசேகரன் (அஞ்சலை), சு.வெங்கடேசன் (காவல்கோட்டம்), போன்றோரின் எழுத்துகள் இதில் முக்கியமானவை. 

மாலதி மைத்திரியின் கவிதைகள் (சங்கராபரணி, நீரின்றி அமையாது உலகு, நீலி) இயற்கையையும் நீரையும் பெண்ணிய மதிப்பீடுகளோடு கொண்டாடுகின்றன. ‘வளர்ச்சி’ என்னும் கருத்தியல் முன்வைக்கும் இயற்கைக்கு எதிரிடையான சிதைவுகளைக் கோபாலகிருஷ்ணன் (மணல்கடிகை),  பிரேம்-ரமேஷ் (சொல் என்றோரு சொல்), இவ்வாண்டின் சாகித்ய அகாதமி விருதாளர் எஸ். ராமகிருஷ்ணன் (நெடுங்குருதி), ஜெயமோகன் (காடு, கொற்றவை) போன்றோரது படைப்புகள் அழுத்தமாய்ப் பேசுகின்றன. கி.ராஜநாராயணனின் கரிசல் நிலப் பதிவுகள் உலகமயத்திற்கு எதிராகவும் சூழலியல்-பெண்ணியச் சார்பாகவும் நின்று  திணைநில மதிப்பீடுகளை முன்வைக்கின்றன. இயற்கையின் சிதைவு குறித்து அக்கறைப்படும் கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனாருக்குப் பிறகான பலநூற்றாண்டு மௌனத்தை உடைத்த படைப்பு நிகழ்த்தல்களாக  இவ்வியக்கத்தைக் கருதலாம்.

* * *

தமிழன்  அறிவியல்  முன்னோடி  என்று  பலதரப்பினரும் உரிமை கோருகின்றனர். இந்த நிலைப்பாட்டை எடுப்போர் காலத்தோடும் நேர்மை  பேணவேண்டும். அத்தனை  செறிவான  நம்  மொழிக்கு  இன்று  அறிவியலைக் கையாளும் திறம் இழப்பாகிவிட்டதா? இல்லை; அது பார்வைக்கோளாறின் வெளிப்பாடு. இக்கோளாறு  மொழியுடனான நம் உறவின் போதாமையால் நேர்ந்தது என்க. மாறிவரும் புறச்சூழல்கள், வாழ்வியல் நெருக்கடிகள் இதற்குக்  காரணமாகலாம். இனக்குழுச் சமூக மரபுகள் தலைமுறை நினைவுகளின் தொகை. தாய் மொழியுடனான  தொப்புள்கொடி  உறவு  அறுந்துபோனால் ஓர்  இனம்  அழிந்துவிடும். இனத்தை அழிக்கச் சிறந்த வழியாக மொழி அழிப்பு மேற்கொள்ளப்பட்டதற்கு வரலாற்றிலிருந்து ஏராளம் சான்றுகளைச் சுட்ட முடியும். நிகழ்காலப் போக்குகளும் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல.

கடலின் பயனாளிகளாகவும், காவலர்களாகவும் மீனவர்கள் பேணிவந்த நீருடனான உறவு, காலம்தோறும் பெரும் அறிவுச் சேகரத்தைத் தமிழுலகுக்குக் கொடையாக அளித்துள்ளது. உதாரணமாக, கங்கணம் செய்து கோலா மீன் வேட்டைக்குச் செல்லும் வட தமிழக மீனவர்களின் வழமையும், ஆழ்கடலில் தங்கல் செய்து சுறா வேட்டை நிகழ்த்தும் வேணாட்டு மீனவர் வழமைகளும் நுட்பமாக வேறுபடுபவை. நான் தமிழகக் கடற்கரை நெடுக பயணித்த காலங்களில் அம்மக்களின் விருந்தோம்பலையும் மனமார அனுபவித்திருக்கிறேன். பழவேற்காடு மீன்குழம்பும் பெரியதாழை மீன்குழம்பும் பள்ளத்து மீன் குழம்பும் சுவையில் பாரதூர வேறுபாடு கொண்டவை என்றால் வியப்புறமாட்டீர்கள்; கன்னியாகுமரிக் கடற்கரையில் ஊருக்கு ஊர் அந்தச்சுவை வேறுபடும் என்பதையும் நான் பலமுறை சுவைத்தறிந்தவன். இந்த நுட்பமான வேறுபாடுகள் உணவில் மட்டுமல்ல, வாழ்வியலின் அத்தனைக் கூறுகளிலும் வெளிப்படுகிறது. இனக்குழு  மொழியில்  புதைந்து  கிடைக்கும் மரபறிவுகளை ஆவணப்படுத்துவது  அறிவியலின் இன்றியமையாத் தேவையாகும். அழிந்துவரும் மரபின் தடங்களை  மீளக்  கட்டமைப்பதற்கு  அவற்றை எழுத்தில் ஆவணப்படுத்துவதே முதற்படி.

நம் ஒவ்வொருவருக்குள்ளும் கிராமம் இன்னும் உயிர்ப்புடன் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. கிராமம் என்பது நம் குடிமனைக் கூறுகளின், திணைநில வாழ்வியலின் குறியீடு. திணைநிலக் குடிகளின் வாழ்வு மொழியில் தொழிற்படுவது. எனின், அதன் மரபறிவுகளை அதன் மொழியிலிருந்துதான் அகழ்ந்தெடுக்க முடியும். தாய் மொழியில் தொடர்ந்து புழங்குவதன் வழியாக மட்டுமே மொழியை ஓர் இனம் உயிர்ப்புடன் வைத்துக்கொள்ள முடியும். நவீன அறிவியல், மரபறிவுடன் கைகோக்கும்போது தமிழில் அறிவியல் என்னும் பெருங்கனவு கைகூடிவிடும். மரபறிவைப் புறக்கணிக்கும் அறிவியலும் தொழில்நுட்பங்களும் அரைகுறையானவை மட்டுமல்ல, அபத்தமானவையும் கூட.

தாய்மொழி ஆர்வம் பள்ளிப் பருவத்திலிருந்தே வளர்த்தெடுக்கப்படல் வேண்டும் என்றெண்ணுகிறேன். ஒருவர் பரந்தும் ஆழ்ந்தும்  வாசிப்பதன்  மூலம்  கல்விப்புலம் கடந்த தமிழ்ப்புலமையை வளர்த்துக் கொள்ளவேண்டும். செருமனி, சப்பான், சீனத்தைப்  போன்று, இங்கும் தாய்மொழியில் அறிவியல் புகட்டப்படும் காலம் வரவேண்டும். ஒருவரது மொழிப்புலமை,  தாய்மொழியிலிருந்து  துவங்குதல்  வேண்டும்.

நம் நாட்டின் உயராய்வுத் தளங்களில் நலவாழ்வு, உணவு உற்பத்தி, தொழில்நுட்பம் சார்ந்த உயர்நிலை அறிவியல் ஆய்வுகள் பெரும் பொருட்செலவில் தொடர்ந்து நிகழ்த்தப்படுகின்றன. மக்களின் வரிப்பணத்தில் நிகழும் இவ்வாய்வுகளின் பெறுமதி, அந்த அறிவு  மக்களை  சென்றடைவதுதான். அது  நிகழவேண்டுமாயின் மக்களின் மொழியில் அறிவியலறிவு பரிமாறப்படல் வேண்டும்.

 அறிவியலைத் தமிழ்ப்படுத்தும் முயற்சியில்   பல்துறை வல்லுநர்கள் எதிரெதிர்  நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டுள்ளனர். ‘தமிழில் இல்லாதன இல்லை இளங்குமரா’ என்ற 19ஆம் நூற்றாண்டுப் புலவனின் நிலைப்பாட்டுடன் ஒரு சாராரும்,  ‘அறிவியலைக் கையாளும் விரிவும் ஆழமும் தமிழுக்கு இல்லை'  என மற்றொரு சாராரும் எதிர்த் துருவங்களில் குவிவதில் பலனொன்றுமில்லை. என்னை பொறுத்தவரை இரண்டு நிலைப்பாடுகளும் தமிழின் தகைமை குறித்த  தட்டையான பார்வைகளே.    

‘உலக இலக்கியங்களுக்கு தமிழ் மொழியின் வாசலைத் திறந்துவிடவேண்டும்’ என்கிற பாரதியின் கருத்தை அடியொற்றி, உலகத்து அறிவியல்- தொழில்நுட்ப அறிவுச் சேகரத்தைத் தமிழுக்கு அழைத்துவர நாம் தயாராகவேண்டும். அறிவியல் அறிவுகளைத் தாய்மொழிக்குக் கொணர்வது அறிவியலை அடித்தள மக்களுக்கு எட்டச்செய்வதற்காக மட்டுமன்று; இனக்குழு அடையாளங்களைத் தக்கவைத்தல் சார்ந்ததும் ஆகும். திணைமொழியில் புதைந்துகிடக்கும் மண்ணின் மரபறிவுகள் தமிழர் அறிவியலின் தொன்மையையும் செழுமையையும் நாம் அறியத்தருகின்றன; நவீன அறிவியலைத் தமிழர்தம் மரபறிவின் தொடர்ச்சியாய்ப் புரிந்துகொள்ள வகை செய்கின்றன. இதற்கு முக்கியமாக இரண்டு  முனைப்புகள் கைகொடுக்கும் என நம்புகிறேன்: ஓன்று- அறிவியல் கலைச் சொல்லாக்கத்தைச்   செழுமைப் படுத்துவது; இரண்டு- தமிழாக்க முயற்சிகளைத் தீவிரப்படுத்துவது.

தமிழ் ஆய்வையும் தீவிர வாசிப்பையும் மூச்சுத்  திணறடிக்கும் உயர்கல்வி நிறுவன இறுக்கத்திலிருந்து விடுவித்து வாழ்க்கைத் தளத்துக்குக் கைபிடித்து அழைத்துச் செல்லவேண்டிய காலம் கனிந்துள்ளது. தமிழினம் நீடித்து நிலைக்க, தமிழ் மொழி நம் நெஞ்சிலும் நாவிலும் தங்கித் தவழவேண்டும். அத்தகைய வேள்விக்கு இதுபோன்ற கருத்தரங்குகள் சிறு கங்காக அமையும் என்னும் ஆழ்ந்த நம்பிக்கையோடு, என் உரையின் கருப்பொருளை முன்வைத்து மூன்று பரிந்துரைகளை இவ்வரங்கின் பரிசீலனைக்கு வைத்துச்செல்ல விழைகின்றேன்:

1. திணை சார்ந்த மரபறிவுகளை இளநிலைப் பட்டவகுப்புப் பாடத்திட்டங்களில் சேர்க்கவேண்டும்.

2. திணைநில மரபறிவின் அறிவியல் கலைக்களஞ்சியத்தை உருவாக்க நிறுவன ரீதியான நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

3. திணைநில மரபறிவுகளை ஆவணப்படுத்திட ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும்.            -----------------

*திருநெல்வேலி சதக்கத்துல்லா அப்பா கல்லூரியில் டிசம்பர்  2018இல் நிகழ்ந்த ‘அறிவியல் தமிழ்’ பன்னாட்டுக் கருத்தரங்கில் ஆற்றிய அறிமுக உரை.

கோடிமுனை முதல் ஐ.நா.சபை வரை | வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்

இப்போதுஅமேசான் கிண்டிலில் கிடைக்கிறது.

கடல்வெளி வெளியீடு | 2020.

கோடிமுனை என்னும் போதிமரம்

அருட்பணி. மாற்கு ஸ்டீஃபன் s.j.
நூல் அறிமுகவுரையில்.

அடித்தட்டு மக்கள் அதிகாரத்திற்கு வரவேண்டும், கடைக்கோடி மனிதனின் குரலும் கேட்கப்பட வேண்டும் என்ற அருட்பணி.எட்வினின் செயல்பாடுகள் எனக்கு முழு திருப்தி அளித்தன. எட்வினின் எளிய வாழ்வு எனக்கு மிகவும் பிடித்தது, அவரது தடத்தில் பயணித்தேன்.
சில கடற்கரைக் கிராமங்களில் பங்குப் பணியாளர் சிற்றரசர்களாக இருந்தனர். அவர்தான் தலைவர். மாவட்ட ஆட்சியர், காவலர்கள் உட்பட அனைத்து அரசு அதிகாரிகளும் பங்குப் பணியாளர்களின் தலைமையை அங்கீகரித்தனர். பங்குப் பணியாளர்களோ கிராமத்தில் இருக்கும் ஊச்சாளிகள், பணக்காரர்கள், பரம்பரைத் தலைவர்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து அவர்களின் பிரதிநிதியாகத்தான் பங்கை நடத்தினர். கடைக்கோடி மனிதனின் குரல் அங்கு எடுபடவில்லை. நிதி முழுவதையும் பங்குப் பணியாளரே கையாண்டார். இந்த இரண்டு போதைகளால் கட்டுண்டவர்களாகப் பல பங்குப் பணியாளர்கள் இருந்தனர். இந்த இரண்டும் அடித்தள சமூகப் பிரதிநிதிகளின் கூட்டு அமைப்பான முழு வளர்ச்சி சங்கம் வழியாக கடைக்கோடி மனிதர்களிடம் கொடுக்கப்பட்டன… இந்த மாற்றத்தைச் சில பங்குப் பணியாளர்களால் சீரணிக்க முடியவில்லை.
மீனவர்கள் பற்றிய எட்வினின் பார்வை மிக முக்கியமானது. விளிம்புச் சமூகமாக இவர்களை எட்வின் பார்க்கவில்லை. இம்மக்களிடம் நாம் அனைவரும் சமம் என்ற பார்வை இருப்பதால் அனைவரும் மனிதர்கள் என்ற உணர்வே இருக்கிறது என்கிறார். இக்கண்ணோட்டத்தில் மீனவர்களைப் பார்க்க இப்புத்தகம் நம்மை அழைக்கிறது.
கோடிமுனையில் பணியாற்றியபோது சில பெற்றோர் என்னிடம் தங்களது மகள்களுக்கு ஏற்ற துணை மற்ற சாதியில் இருந்தால் சொல்லுங்கள் என்று கூறினர். மனிதர் அனைவரும் சமம் என்ற அவர்களது எண்ணத்தின் வெளிப்பாடாக நான் இதைக் கண்டேன். நானே சில சாதி மறுப்புத் திருமணங்களையும் நடத்தினேன். வேறு எந்தக் கிறிஸ்தவச் சமூகத்திலும் காணப்படாத மிக உயர்ந்த மனித மாண்பு இது.
மதத்தை நிர்வாகத்தோடு இணைத்துப் பார்ப்பது கடற்கரையில் இயல்பானதாக இருக்கிறது… பங்குப் பணியாளர்களது நிர்வாகத்தை முழுவளர்ச்சி சங்கம் செய்கிறது என்ற மடைமாற்றம்தான் நடைபெற்றதே தவிர நிர்வாகம் என்பது மதத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒர் அரசியல் செயல்பாடு என்ற கண்ணோட்டம் இல்லை. ‘அதிகாரம் கீழிருந்து மேல்நோக்கி’ என்ற கருத்தினை (அடித்தளக் கிறிஸ்தவ சமூகங்கள் மூலம்) கடலோர மீனவர்கள், கிறிஸ்தவர்கள் என்ற எல்லைக்குள் எட்வின் தனது பணியைச் சுருக்கிக் கொள்ளவில்லை. அடித்தள மக்கள் சாதி, சமயம், கட்சி, பொருளாதாரத்தைக் கடந்தும் செயல்பட வேண்டும் என்று எண்ணினார். அதனால் அக்கம்பக்கத்துப் பாராளுமன்றம், சிறார் பாராளுமன்றம் போன்ற அமைப்புகளை ஏற்படுத்தியுள்ளார். இவையும் உலக மக்களிடம் வரவேற்பைப் பெற்றுள்ளன. ஐ.நா. சபையில் இக்கருத்து விவாதிக்கப்படுகிறது.
கடலோர மக்களிடம் மாற்றுச் சிந்தனைக்கு அடித்தளமிடுகிறது இந்தப் புத்தகம். அனைவரும் படிக்க வேண்டிய ஓர் அருமையான படைப்பு.

குழுவாக்கமும் பொருளாதார விடுதலையும்.

அருட்பணி.எம்.ஜெ.எட்வின்

கோடிமுனை முயற்சியின் உந்துதலால் இந்தியா முழுவதும் ஒரு இலட்சம் அன்பியங்கள் உருவாகியுள்ளது. கோடிமுனையைப் பின்பற்றிக் கேரளாவில் அன்பியங்கள் உருவாக்கப்பட்டபோது கேரள அரசு அதை முன்மாதிரியாகக் கொண்டு ஏழைப் பெண்களின் அண்டைக் குழுக்களை (Neighbourhood Groups of Poor Women) உருவாக்கியது. அதைப் பல நாடுகளிலிருந்து வந்து படித்துச் செல்கிறார்கள். இதுவரை வாய் பேசாதிருந்த பெண்கள் மூன்று இலட்சம் குழுக்களாக ஒருங்கிணைந்திருக்கிறார்கள். அவர்கள் தங்களுக்குள் விவாதிக்கிறார்கள், திட்டமிடுகிறார்கள். இந்தக் குழுக்கள் வார்டு, பஞ்சாயத்து நிலைகளில் ஒருங்கிணைக்கப் பட்டிருக்கின்றன. இந்த அரசியலாக்கம் எவ்வளவு வலுப்பெற்றிருக்கிறது என்றால் கடந்த இரண்டு உள்ளாட்சிப் பொதுத் தேர்தல்களிலும் ஆண்களைவிடப் பெண்கள் அதிகமாகத் தெரிவு பெற்றிருக்கிறார்கள். கேரளாவில் இதற்கு அடுத்த கட்டமாக - அக்கம்பக்கத்து சபா, அக்கம்பக்கத்து வார்டு சபா, பஞ்சாயத்து சபா என்று மூன்று அடுக்குளாக இந்தக் கட்டுமானம் மேம்பட்டிருக்கிறது. அயல் சபா என்று அவர்கள் குறிப்பிடுவதை நாங்கள் அக்கம் பக்கத்துப் பாராளுமன்றம் என்கிறோம். கேரளாவில் குடும்பஸ்ரீ அமைப்பு வெற்றிகரமாய்ப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. உலக நாடுகள் பலவும் இந்த அமைப்பைத் திரும்பிப் பார்க்கின்றன.

பொதுவாழ்வில் பெண்ணின் பங்களிப்புக்கான வாசலைத் திறந்து வைத்த கோடிமுனை முழு வளர்ச்சி சங்கம் (1978).

மேரி தெரெஸ் (65, கோடிமுனை).

ஊர்ப் பிரதானிகளின் கையிலிருந்த அதிகார அமைப்பு உடைபட்டது; சாமியாரிடம் இருந்த எல்லா அதிகாரமும் மக்களுக்குப் பகிர்ந்தளிக்கப்பட்டது. இது கத்தோலிக்கக் கடற்கரை வரலாற்றில் ஒரு பெரிய மாற்றம்.
முன்பெல்லாம் கோடிமுனை தொடர்பாக 50, 60 வழக்குகளாவது நிலுவையிலிருக்கும்; வாரத்துக்கு ஒன்றிரண்டு வழக்குகள் எப்படியும் காவல் நிலையத்தில் பதிவாகிவிடும். முழு வளர்ச்சி சங்கத்தின் கீழ் ஒரு நீதிமன்றம் (அமைதிக்குழு) இருந்தது. ஊரில் என்ன மோதல் என்றாலும் நீதிமன்றம் அதைச் சமரசமாய்த் தீர்த்துவைத்துவிடும். அந்தக் காலத்தில் ஒரு வழக்குகூட வெளியே போகவில்லை.
கடற்கரை ஊர்களில் ஒரே வீட்டில் நான்கைந்து குடும்பங்கள் சமாளித்துக் கொண்டிருப்பது வழக்கமான பிரச்சினை. வீட்டு வசதி சங்கம் அமைக்கப்பட்டு, ஊர் சேமித்த வருவாயில் நிலம் கொள்முதல் செய்யப்பட்டு, வீட்டுக்கு மூன்று சென்ட் அளவில் வீடற்றவர்களுக்குக் கொடுத்து வீடு கட்ட உதவியது. பணம் வங்கியில் இருந்தது; அதிகாரம் சங்கத்திடம் இருந்தது; சாமியார் கண்காணிப்பாளராக இருந்தார்.
சண்டை போடத் தயார்படுத்தவும் சண்டைக்குப் பிறகு வழக்கு நடத்தவுமே வாழ்நாள் சரியாக இருந்தது என்கிற நிலைமை மாறி ஊரில் சண்டைக்கான சூழல் தவிர்க்கப்பட்டது; ஊரின் வளர்ச்சிக்காகத் திட்டமிடுவது, செயல்படுத்துவது, மீள்பார்வை செய்வது போன்றவற்றில் செலவிட நிறைய நேரம் கிடைத்தது. சண்டைகள் தவிர்க்கப்பட்ட நிலையில் சேமிப்பும் பொருளாதாரமும் மேம்பட்டது. இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக, பாமர மக்கள் எனக் கருதப்பட்டவர்கள் தங்களாலும் திட்டமிடவும் செயல்படுத்தவும் முடியும் என்கிற நம்பிக்கையைப் பெற்றார்கள். இந்தப் படிப்பினைதான் மிகப்பெரிய சாதிப்பு என்று சொல்லவேண்டும். இது தவிர, பொதுவாழ்வில் பெண்ணின் பங்களிப்புக்கான வாசலைத் திறந்து வைத்தது.

கோடிமுனையின் பொற்காலம்... ஒரு இனிமையான கனவு போல…

ஃபெர்னாண்டஸ் (62, கோடிமுனை).

“ஒரு தேன்கூடு போல ஊர் எப்போதும் பரபரவென்று சுறுசுறுப்பாக இருந்தது. ஊரின் வளர்ச்சிக்காக உருவாக்கப்பட்டிருந்த ஒவ்வொரு குழுவிலும் எப்போதும் ஏதேனும் ஒரு செயல்பாடு நடந்துகொண்டேயிருந்தது. நீதிக்குழு ஊரிலுள்ள கோஷ்டிச் சண்டைகளுக்கு முடிவு கட்டியிருந்தது. நிலுவையிலிருந்த நீதிமன்ற வழக்குகள் ஏறத்தாழ அனைத்தும் முடித்து வைக்கப்பட்டிருந்த நிலையில், மாவட்டக் காவல்துறைக்குப் பெருத்த சந்தேகம் ஏற்பட்டது.
கோடிமுனையிலிருந்து மாதம்தோறும் வழக்குகள் வந்துகொண்டேயிருக்கும், ஆண்டுதோறும் ஒன்றிரண்டு கொலைவழக்குகளும் வரும்; மூன்று வருடங்களாக ஒரு வழக்குகூடப் பதிவாகவில்லை. ‘கோடிமுனையில் என்னதான் நடக்கிறது என்று விசாரித்து வாருங்கள்’ என்று மாவட்டத் தலைமையகம் காவல் அதிகாரிகளைக் கோடிமுனைக்கு அனுப்பிப் புலன் விசாரணை செய்தது. ஊரில் சில எதிர்ப்பாளர்கள் இருக்கத்தான் செய்தார்கள். ஆனால் அவர்களும்கூட மாற்கு சாமியார் காலத்தில் ஊரில் கல்லறை இடிப்புப் பிரச்சனை எழுந்தபோது ஊரோடு இணைந்து கொண்டார்கள். அன்றுவரை கோடிமுனை கண்டிராத அளவில் ஊரே ஒன்றுதிரண்டு நின்ற காட்சியை மறக்க முடியாது. உலகுக்கு அது ஒரு படிப்பினை. இந்த ஒற்றுமைதான் அதிகாரத்தில் இருப்பவர்களுக்கு அபாயமணியாய் ஒலித்தது என்று நினைக்கிறேன். சரியான முறையில் பயிற்றுவிக்கப்பட்டு, கருத்துத் தெளிவோடு குழுவாக வேலை செய்து கொண்டிருக்கும் மக்களுக்கிடையில் அரசியல் தரகர்களுக்கும் இடமில்லாமல் போனது. திரும்பிப் பார்க்கையில் எல்லாமே ஒரு இனிமையான கனவு போல…”

‘இமிழ் பனிக் கடல்’: வரலாற்றை மீள எழுப்புதல்/ வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்

தமிழறிஞர் R. பாலகிருஷ்ணன் இ.ஆ.ப. அவர்கள் 'இமிழ் பனிக் கடல்’ என்னும் தலைப்பில் 2020 ஜூலை 3இல் நிகழ்த்திய இணையவழி உரையைக் கேட்கும் வாய்ப்புப் பெற்றேன். ரோஜா முத்தையா ஆராய்ச்சி நூலகமும் திருச்சி ‘களம்’ அமைப்பும் ஒருங்கிணைக்கும் ’சங்கச் சுரங்கம்’ என்னும் R.பாலகிருஷ்ணன் அவர்களின் இணையப் பத்து உரைத்தொடரின் எட்டாம் நிகழ்வு இது.

அறிவுத் தடகள வீரனாக சங்க இலக்கியத்தினுள்ளே பயணிக்கும் உரையாளரின் விரிவும் ஆழமும் கொண்ட உரைவீச்சு சங்க இலக்கியம் பதிந்துள்ள கடலை மையமிட்டது. எனினும், உரையின் பொருண்மையும் அவதானிப்பும் உலகத் தமிழ்ச் சமூகத்தைத் தொல்தமிழ்ப் பண்பாட்டின்பால் ஆற்றுப்படுத்துவதாய் அமைகிறது. ‘சங்க இலக்கியத்தில் கடல்’ குறித்த சமகால மீள்வாசிப்பின் தேவையை வலியுறுத்துகிறது. அவ்வாசிப்பைக் கடல் குறித்த உலகளாவிய, நிகழ்காலப் பார்வையோடு இணைத்து அவர் முன்வைத்திருந்தமை அதன் தனிச்சிறப்பு.

நான் தமிழ் இலக்கியம் பயின்றவன் அல்லன். நெய்தல் சமூகத்தைச் சார்ந்தவன் என்னும் எளிமையான பின்னணியோடு மரபறிவு சார்ந்தும் அறிவியல் சார்ந்தும் கடலைக் குறித்த தேடலைத் தொடரும் கடலின் மாணவன். பேரா. வேதசகாயகுமாரின் நெய்தல் குறித்த சங்க இலக்கிய அவதானிப்புகளிலும் ஆய்வறிஞர் முத்து. கண்ணப்பனாரின் ‘சங்க இலக்கியத்தில் நெய்தல்’ (1972) என்னும் ஆய்வு நூல் வாசிப்பிலும் கிடைத்த அனுபவங்களை மீள்பார்வையிடும் தருணமாக இவ்வுரை அமைந்திருந்தது.

‘கடலில்லாத தமிழையும் தமிழில்லாத கடலையும் கற்பனை செய்து பாருங்கள்’ என்னும் குறிப்போடு தொடங்கிய பாலகிருஷ்ணன் அவர்களின் கருத்துப்பொழிவு, பெருங்கடல் சார்ந்து வாழும் சிறுகுடிப் பரதவர்களின் எளிய வாழ்க்கை (பெருநீர் விளையுள் எம் சிறுநல் வாழ்க்கை- நற்றிணை 45) மீதான அவதானிப்புகளையும் உள்ளடக்கியது சிறப்பு.
"பெருங்கடல் போர்த்திய இக்கோளத்தைப் பூமி என்றழைப்பது எத்தனை பொருந்தாமை? பெருங்கடல் என்றல்லவா அழைக்கவேண்டும்?’ என ஆர்தர் கிளார்க் என்னும் மேலை நாட்டு அறிஞன் வினவியது அரை நூற்றண்டுக்கு முன்னர்தான்; ஏறத்தாழ அதே காலத்தில் மனோன்மணியம் சுந்தரம்பிள்ளை ‘நீராருங் கடலுடுத்த நிலமடந்தை’ எனப் பாடினார். ஆனால் 21 நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னரே ‘நீரின்று அமையாது உலகு’ என்று வள்ளுவர் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்" என்கிறார் பாலகிருஷ்ணன். சங்ககாலத்தில் வெளிப்படும் கடல் குறித்த நுணுகிய பார்வையும் நேர்மையான அக்கறையும் பிற்காலத்தில் தேய்ந்துபடுகின்றன. காப்பிய இலக்கியங்களான சிலப்பதிகாரத்திலும் மணிமேகலையிலும் காட்சிப்படும் நெய்தல் நிலம் ஏறத்தாழ ஒரு திரைச்சீலையாகவே நிற்கிறது. ‘மாமழை போற்றுதும், மாமழை போற்றுதும்’ எனப் பாடும் சிலப்பதிகாரம், மாக்கடல் போற்றவில்லை. கவிஞரின் பார்வை நிலத்தோடு முற்றுப்பெற்று விடுகிறது.

கடல் குறித்துப் பேசாதவரை இயற்கை குறித்த புரிதல் முழுமை பெறாது. கடலை நாம் அறியத்தரும் அறிவுக் கிடங்காக சங்கப் பாடல்கள் அமைந்துள்ளன. நெய்தல் குறித்த பாடல்கள் கடலில் போக்குகளை, கடற்கரையில் மணல் மேடுகள் உருவாகும் முறைகளை, கடற்கரையை ஒட்டிய நன்னீர்நிலைகளை, கடலோர வனங்களை, கடலின் பல்லுயிரியத்தை நுணுகி விவரிக்கின்றன. பாலகிருஷ்ணன் சுட்டுவது போல, (மன்னர்களைப் பாடுவதைவிட) 'நெய்தல் பாடல்கள்  திணைமாந்தரின் வாழ்வியலைப் பாடுபவை'. திருவனந்தபுரத்திலிருந்து கன்னியாகுமரி நோக்கிய பயணத்தில் கடலோரம் நெடுக ஏராளம் ஏரி, குளங்களைத் தாம் கண்ணுற்றதாக உரையாளர் தன் உரையில் குறிப்பிட்டார். மேற்குக் கடற்கரையில் மட்டுமின்றி, கிழக்குக் கடற்கரை நெடுக, தமிழ்நிலத்தில் நன்னீர் நிலைகளும் வனங்களும் மிகுந்திருந்தன என்பதை உப்புநீர் முதலைகள், வரையாடுகள் உள்ளிட்ட ஏராளம் குறிப்புகளிலிருந்து நாம் பெறலாம்.  வடுகர் வருகை, காலனியர் வருகை, இரயில்பாதை நிறுவுதல் போன்ற நடவடிக்கைகளால் தமிழகம் ஏராளம் கடலோர வனங்களை இழந்துவிட்டதாகப் பேராசிரியர் வேதசகாயகுமார் குறிப்பிடுகிறார் (நூல்: எக்கர்- வேதசகாயகுமாரின் நிதல் உரைகள் (தொ.ஆர்.) வறீதையா கான்ஸ்தந்தின், உயிர் எழுத்து -நெய்தல்வெளி, 2013). கடலோர நீராதாரங்களின், வனங்களின் சிதைவு நெய்தல் வாழ்வாதார வீழ்ச்சியின் ஆரம்ப அடையாளமாகிறது. நிற்க.

தொல்காப்பியம் முன்வைக்கும் திணைக் கோட்பாடு  இயற்கை குறித்த நம் முன்னோர்களின் புரிதலின்மீது  கட்டியெழுப்பப் பட்டுள்ளது. பெருநிலச் சூழலியல் கட்டமைவு (Landscape ecology), வேளாண்- பருவமண்டலம் (Agro-climatic zone) என்பதாக இன்று மேலைத் தேய அறிவியலார் முன்வைக்கும் கோட்பாடுகள் தமிழரின் திணைக்கோட்பாட்டின் பிழிவே ஆகும். முதற்பொருள், கருப்பொருள், உரிப்பொருள் என்பவை அறிவியல் வழி நிற்பவை. நிலத்தின் பண்பு மண்ணின் தன்மையாலும் நீர்ப்பெறுமதியாலும் விளங்குவது. அங்கு விளையும் பயிர்களும் ஏனை உயிர்களும் நிலம் சார்ந்து அமைவன. இனக்குழு மக்களின் வாழ்வாதாரம், உணவுமுறை, பண்பாடு, வழக்காறுகள் அனைத்தும் இக்குணக்கூறுகளைத் தழுவி அமைபவை. அவ்வாறு, ஒரு திணைநிலத்தின் பண்புகள் அந்நிலத்தைச் சார்ந்து வாழும் மாந்தர்மீதும் படிகின்றன. சான்றாகக் கடலின் கணிப்பிற்கடங்காத் தன்மை, சமத்துவம் பேணும் போக்கு, தாய்மை அக்கறை, அன்றாடத் தன்மை நெய்தல் மக்களிடம் பிரதிபலிப்பதைக் காணலாம். கடலின் பண்புகள் கடல்சார் மக்களிடம் தென்படுவதில் வியப்பொன்றுமில்லை.

வனம் போலன்றி, கடலோடிகளது வேட்டைக் களம் சலித்துக் கொண்டிருக்கும் விரிநீர்ப் பரப்பு என்பது கூடுதல் அபாயமானது. வேட்டைக் களத்தில் தன்னைத் தற்காத்துக்கொண்டு, சிறந்த வேட்டைப் பெறுமதிகளுடன் பத்திரமாய்க் கரை திரும்பினால் ஆயிற்று (வேட்டைப் பொருளாதாரம்). பிழைத்திருத்தலின் பொருட்டு அன்றாடம் மரணத்தை எதிர்கொள்ளும் வாழ்க்கை அது. அதன் பொருட்டே ‘இரங்கலும் இரங்கல் நிமித்தமும்’ நெய்தல் நிலத்தின் உரிப்பொருளானது.

வேட்டைச் சமூகத்தின் குணக்கூறுகள் சங்க இலக்கியத்தில் விரிவாகப் பேசப்பட்டுள்ளன. ‘கடல்சார் மக்கள் இரந்து வாழ்வதில்லை, அவர்கள் உழைப்பின் மீது நம்பிக்கை கொண்டவர்கள்’ என்னும் உரையாளரின் புரிதல் சங்க இலக்கிய வாசிப்பிலிருந்து பெறப்படுவது. ’கடல் வேட்டைப் பொருளாதாரம் கூட்டுறவுப் பொருளாதாரம்’ என்னும் அவர் கூற்று அதனை மெய்ப்பிக்கின்றது. காந்தியப் பொருளாதார அறிஞர் ஜே.சி.குமரப்பாவின் சொற்களில், பழங்குடிப் பொருளாதாரம் ‘தாய்மைப் பொருளாதாரம்’, ‘தோழமைப் பொருளாதாரம்’.

கடல் பொதுச்சொத்து வளம் எனினும் கடல் புகுதலுக்கான மரபறிவு இனக்குழு சார்ந்தது, உள்ளூர்த்தன்மை கொண்டது. குழுக்களாகவே அங்கு இயங்க முடியும். மூலதனமும் உழைப்பும் பெறுமதியும் அவர்களுக்கிடையில் பகிர்ந்துகொள்ளப் படுகின்றன (தோழமை/ கூட்டுறவுப் பொருளாதாரம்). இயலாதவர்க்குச் சமூகம் தாயாகிறது. பகிர்தல் சார்ந்த வாழ்வு எப்போதும் தன்னிறைவும் மகிழ்ச்சியும் ததும்பி நிற்பது. ‘சிறுவலைப் பரதவர் மகிழ்ச்சியும்’, உரையாளர் மேற்கோள் காட்டும் ‘பெருநீர் விளையுள் எம் சிறுநல் வாழ்க்கை’ போன்ற வரிகள் சங்ககாலப் பரதவர் வாழ்வின் துல்லியமான சித்திரிப்பு. தமிழகக் கடற்கரைச் சிறுகுடிகள் வெறுமையும் விரக்தியும் நிறைந்து கிடப்பதை என் கடலோரப் பயணங்களில் பார்க்க நேர்ந்தது. ’சங்க இலக்கியம் காட்டும் ’சிறுவலைப் பரதவர் மகிழ்ச்சி’யை இன்றைய நெய்தல் சமூகம் இழக்கும்படியானது ஏன்?’ என்னும் கேள்வியை நம் சிந்தனையில் எழுப்புகிறது இவ்வுரை.

புலவர்கள் தாம் வாழும் காலத்தின், சமூகத்தின் வாழ்வைப் பிரதிபலிப்பவர்கள். அவர்களின் பதிவுகளில் வெளிப்படும் கூர்மையான அவதானிப்புகளைக் குறிப்பிட்ட திணைநிலச் சமூகத்தின் அனுபவஅறிவின் பிரதிபலிப்பாகவும் அணுகலாம். சங்கப் பாடல்கள் திணைமாந்தரின் கண்களினூடாகத் திணைநிலத்தைக் கண்ணோடுகின்றன; அவ்வாறு அவை தமிழர்களின் தொன்மையும் மேன்மையும் மிகுந்த பண்பாட்டு வரலாற்றை அறியத்தருகின்றன.

‘1862 அகப்பாடல்களில் 347 பாடல்கள் நெய்தலைப் பாடுபவை’ என்கிறார் உரையாளர். பெயர் அறியாப் புலவர்கள் ஒழிய, இப்படல்களை எழுதிய 14 பேரில் அம்மூவனார், மாமூலனார், உலோச்சனார் உள்ளிட்ட ஐந்தாறு பேர் மட்டுமே நெய்தல் திணையைச் சார்ந்தவர்கள். ‘வேட்டம் பொய்யாது வலைவளம் சிறப்ப | பாட்டம் பொய்யாது பரதவர் பகர’ (நற்றிணை- 38/1-2) என்னும் உலோச்சனாரின் பாடல் மழையைக் கடல் பழங்குடிகளின் பார்வையில் அணுகுகிறது.

திணை சார்ந்த படைப்பாளிகளின் பதிவுகள் எப்போதும் தனித்து நிற்பவை. புனைவு இலக்கிய வரலாற்றிலும் இத்தன்மையைக் காணலாம். 50 ஆண்டுகால நெய்தல் புனைவிலக்கிய வரலாற்றில் நெய்தல் நிலத்தவரான ஜோ டி குரூசின் ‘ஆழி சூழ் உலகு’ புதினம் (2004) தனித்து நிற்கிறது. ‘மற்றவர்கள் எல்லோரும் கரையிலிருந்து கடலைப் பார்த்தவர்கள்; ஜோ டி குரூஸ் கடலிலிருந்து கரையைப் பார்த்தார்’ என்கிறார் நாஞ்சில் நாடன்.

’…கடலை அறிதல் என்பது கடலைப் பார்த்துக் கொண்டேயிருப்பது’ என்பார் ஃபெர்டினண்ட் ப்ராடெல் (நூல்: நினைவும் மத்தியதரைக் கடலும்). பரதவர்கள் கடலுக்கு நெருக்கமாக வாழ்ந்தவர்கள் எனினும் அவர்களது வாழ்வாதாரம் கடலை மட்டுமே சார்ந்திருக்கவில்லை; கடலோர நீர்நிலைகள் அவர்களின் அன்றாடத் தேவையை நிறைவுசெய்யப் போதுமானதாய் இருந்தது. அவர்களில் சுறாவேட்டம் நிகழ்த்தும் சாகசக் கடல்வீரர்களும் இருந்தனர்.

கடல் வேட்டம் வாழ்வுக்கும் சாவுக்கும் இடையிலான போராட்டம்; அவதானிப்பும் உடல் வலிமையும் துணிவும் அதன் அடிப்படைத் தகுதிகள். ‘பரதவன் கடலை அவதானித்துக்கொண்டே இருக்கிறான் (தண்பெரும் பரப்பின் ஒண்பதம்  நோக்கி' - நற்றிணை 4). வேட்டைத் தொழிலில் வெளிப்பட்ட இயற்கை குறித்த அக்கறையும் வளநட்பு பேணும் அணுகுமுறையும் சங்க இலக்கியத்தில் சிறப்பாகப் பேசப்படுகிறது. மீன் வருகையின் இடமும் காலமும் அறிந்து அதற்கேற்ற கருவிகளைப் பயன்படுத்தி மீனை அறுவடை செய்வர். கழிகளிலும் கடலிலும் அந்தந்தப் பகுதிக்கும்  பருவங்களுக்கும் ஏற்றவாறு  பல்வகை  வலைகள்,  தூண்டில், ஈட்டி, எறிவுளி,  கயிற்றில்  பிணைத்த உளி முதலிய கருவிகளைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். வலைகளில் கண்கள், தூண்டில், உளிகளின் தன்மையை பற்றிச் சங்கப் பாடல்களில் வரும் குறிப்புகள் மீன்களின் பண்புகளை மீனவர்கள் நுட்பமாக அவதானித்திருந்தனர் என்பதற்குச் சான்றாகும். தேர்ந்தெடுத்த மீன்களுக்கான வேட்டம், கிடைக்கும் மீனைக் கைக்கொள்ளும் வேட்டம் இரண்டும் அக்காலத்தில் நிகழ்த்தப்பட்டன (வடிக்கதிர் திரித்த  வல்ஞாண் பெருவலை- நற்றிணை- 74:1; கொள்வினை புரிந்த கூர்வா  எறியுளி- குறுந்தொகை 304; கயிறு கடையாத்த கடுநடை எறிஉளி - நற்றிணை 388).

பரதவர்கள் தேவைக்கு மிகுதியாக அறுவடை செய்வதில்லை. மிகுதியாய்க் கிடைத்துவிட்டால் அதை உணக்கிப் பத்திரப்படுத்தினர். சான்றாக ’மிகுமீன் உணக்கிய பரதவர்’ குறித்த நற்றிணைப் பாடலைச் (63) சுட்டுகிறார் உரையாளர்.

ஐந்திணை நிலங்கள் தனித் தீவுகளல்ல; அவை ஒவ்வொன்றும் தனக்குள்ளேயும் அண்டைத் திணைநிலங்களோடும் இடைவிடாது உரையாடிக் கொண்டிருப்பது. ‘நீர்தான் திணைநிலங்களின் உரையாடல் மொழி’. நீரால் அனைத்துத் திணைநிலங்களையும் இணைத்து நிற்பது கடலேயாகும். அதனால் ’கடல் மையம், நிலம் அதன் விளிம்பு’ எனக் குறிப்பதே பொருத்தமானது. உரையாளர் குறிப்பிடுவது போல (குணக்கடல் முகந்த கொள்ளை வானம்- அகம் 278), கடல் நிகழ்த்தும் ’நீரியல் சுழற்சி’யினைச் சங்கப் புலவர்கள் அருமையாகப் பதிந்துள்ளனர்.

நெய்தல் பாடல்களின் ஆழத்தில் மூழ்கிக் களித்து, அதன் பிழிவில் ஒரு பகுதியை நாம் பருகத் தந்துள்ளார்  உரையாளர். கடலை விதந்து நோக்கும் உரையாளரின் இவ்வுரை, கடலின்மீது நம் அக்கறையைக் கோருகிறது; கடலின் சிதைவுக்கு நம்மைக் கூட்டுப் பொறுப்பாக்குகிறது. சற்று ஆழ்ந்து நோக்கின், இவ்வுரை தமிழர்களின் இயற்கை அறத்தைப் பேசுபொருளாக்குகிறது.

தமிழ்ச் சமூகம் இன்று எதை இழந்துவிட்டிருக்கிறது என்பதனை அறிந்துகொள்ள வேண்டுமாயின், வரலாற்றில் அது எவ்வெவற்றை உரிமை கொண்டிருந்தது எனத் தெளிந்து நிறுவுதல் தேவை. இப்போது நாம் செய்ய வேண்டுவது, தமிழ்ச் சமூகத்தின் வரலாற்றை மீள எழுப்புவதே. தம் உரையினூடே பல்திணை சார்ந்த சங்கப்பதிவுகளின் குறுக்கும் நெடுக்குமாகப் பயணிக்கும் உரையாளர், உரிய மேற்கோள்களை நிரல் செய்து, அதன் வழியாகத் திணைநிலங்களின் பண்டைய பிணைப்பை நிறுவுகிறார்; எல்லாவற்றையும் விட முக்கியமாக, ‘பழந்தமிழர் பண்பாட்டின் அற மதிப்பீடு’ என்னும் புள்ளியில் அவற்றை இணைக்கிறார். இது காலத்திற்குகந்த முனைவு இது. தமிழ்ச் சமூகத்தைத் தமிழின அடையாளத்தின்பால் ஆற்றுப்படுத்தும் அரிய பணி. தமிழ்ச் சூழலுக்கு அறிஞர் பாலகிருஷ்ணன் அவர்கள் தந்துகொண்டிருக்கும் வாழ்நாள் பங்களிப்புகளில் ஒன்றாக அன்னாரது சங்கச் சுரங்க அகழ்தலைக் கருதுகிறேன்.

“கடல் ஏதோ சொல்லிக்கொண்டேயிருக்கிறது. ஆனால் அது நம் காதில் விழவில்லை. சுண்டல் சாப்பிட்டுக்கொண்டே வேடிக்கை பார்க்கிறோம் இரங்கலையும் இரங்கல் நிமித்தத்தையும்.”

என்னும் உரையாளரின் அவதானிப்பின் வெளிச்சத்தில் தமிழ்ச் சமூகம் தன்னைச் சுயவிமர்சனம் செய்துகொள்ள வேண்டும்.

-----------------

06.07.2020.

Link:
https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DRMJ0wooDATs%26feature%3Dshare%26fbclid%3DIwAR1T1vhDaKz4jyEpwB4x7AkEgXRAIlnAGDJDgRijEWjD3xcOmQkZr30ZxcE&h=AT31PiEMFRaMSQHmAXR7A9XAThHnU_JIsYe_SPG_Rfh5BJk_jygyiZsTDYVggwBhk48gXLjlHMXizftLEt-Gayl1PQ0I6qJhEd0dsV7E6sYW7OdbnJ3PsfBqX0b2IIxmwVE&__tn__=H-R&c[0]=AT2U936iIPZtFJg8VvQJoQ0YVBEcNWI_JUnygBi9JX7_C4cC9JzBe4CnaTI6LcHy_v2YUrTAvAWYc8cYqH9p3Q6LOtYgNdOdtmra3Eu0r-SsNwNcMi-PM6UsQSCcavlF_f8ad95KQpEUgTvgk7JB