தோன்றுவது கவிதை என்.டி. ராஜ்குமார்

கடல் அமைதி அமைதி அமைதி கொள்கிறது

நானும் அமைதி கொள்கிறேன்

எனது அமைதி பயங்கரமானது

என்று நான் கவிதை எழுதிக்கொண்டு செல்கிறபோதும் எனது கண்களுக்குள் மிரட்சிகள் வந்து கூடுகிறபோதும் கட்டறுந்த நிலையில் நான் அலைந்து திரிகையில் எனது நிலாவைப் பாம்பு விழுங்கிச் சென்ற நடுநிசியில் காதறுந்த ஓவியத்தை வைத்துக் கொண்டு நான் மிரண்டுநின்ற சமயங்களிலெல்லாம் எனது அறையில் என்னைச் சுற்றியிருந்தபடி ஆத்மாநாமும் வான்கோ வும் நகுலனும் சேயும் நெரூதாவும் மது அருந்தி சுருட்டும் வலித்தபடி அவரவர் பார்வையில் அந்தக் கவிதைகள் குறித்து வியாக்கியானாம் செய்துகொண்டிருந்தனர். அது மனநோய் சம்மந்தமான கவிதையா, புரட்சிக் கவிதையா, யதார்த்தமா, மாய யதார்த்தமா, சர்ரியலிசமா, நவீனமா என்றெல்லாம் அவரவர் போதைக்குத் தக்கபடி புலம்பித்தீர்த்துவிட்டு எனது வீட்டைவிட்டுக் கடந்து செல்கிறபோது இறுதியாகச் சென்ற ஆத்மநாம் தோன்றுவது கவிதை, தோன்றுவது கவிதை என்று திரும்பத்திரும்பப் புலம்பிக்கொண்டே சென்றான்.

அந்த பெரும்போதையில் இருந்த என்னிடம் வறீதையா கான்ஸ்தந்தின் கூஜா நகரம் என்ற ஒரு கவிதைத் தொகுப்பைத் தந்து அதற்கொரு அறிமுகம் எழுதச் சொன்னார். பக்கங் களைப் புரட்டியபோது அடித்த போதையெல்லாம் கிறுகிறு வெனக் கீழிறங்க நானொரு கடற்கரை ஓரத்தில் தூக்கி எறியப் பட்டேன். மீண்டும் உணர்ந்தெழுந்த நான் இன்னொரு மனிதனாக மாறி எழுதத் துவங்கினேன்.

ஏற்கனவே பல படைப்புகளைத் தமிழுக்குத் தந்த வறீதையா இந்தத் தொகுப்பின் மூலம் தன்னை ஒரு கவிஞனாக இனம் காட்டியிருப்பது அவரிடம் உள்ள பல படைப்பு அம்சங்களை யும் குணாம்சங்களையும் தமிழ்ச் சூழலுக்குத் தெளிவுபடுத்தி யிருக்கிறது.

அகம் புறம் என்கிற இரு வகைப்பாடுகள் இந்தக் கவிதைத் தொகுப்பின் மூலம் நமது பொதுப்புத்திக்குள் புலப்பட்டாலும் நுண்ணிய வாசிப்பு சார்ந்து உள்ளே நகருகிறபோது தத்துவம் சார்ந்தும் அரசியல் சார்ந்தும் சுயம் சார்ந்தும் சமூகத்தின்மேல் எரிச்சலும் அக்கறையும் கொண்ட ஒரு கவிஞனுக்கே உரிய முரண்மனமும் தொகுப்பு முழுவதும் வியாபித்துக் கிடக்கிறது.

கழுவித்துடைத்த கரும்பலகையாய்

இருண்டு கிடக்கிறது மனம்

என்று சுயம் சார்ந்தும் தனது இருப்பு சார்ந்தும் ஏற்படுகிற குழப்பமான மனநிலையை இரண்டு வரிகளின் மூலம் சொல்லிய படி அடுத்த கிளையை நோக்கி மொழிகள் தாவிச் சென்று விடுகின்றன. அதுபோலவே

மாலை சார்த்த வேண்டும்

சடத்துக்கல்ல

மரணமே உனக்குத்தான்

என்று நெருக்கடியில் சிக்கித் திணறும் வாழ்வியல் சார்ந்த யதார்த்தத்தைச் சொல்லித் தாவுகின்ற வரிகள். நாம் என்ன தான் எகிறிக் குதித்தாலும் இசை என்னும் ஜீவிதத்தில் நாமெல்லாம் அவரோகணத்தைப்போல கீழ்நோக்கியே சென்றுகொண் டிருக்கிறோம். ஆனாலும் ஜீவிதத்தை ஓர் இசையைப்போல இரசித்து அனுபவிக்க வேண்டியிருக்கிறது என்று இலாவக மாக வார்த்தைகளைப் போட்டு நிறைக்கிறார்.

முற்போக்கு இலக்கியத்திற்குள்ளும் நவீன வானம்பாடி இலக்கியத்திற்குள்ளும் அலைமோதி வருகின்ற வறீதையா “எனக்குப் பிடித்தவை” என்கிற கவிதையில்

கற்புக்கரசனாய்க் காட்சிதரப் பிடிக்கும்

என்று பெண்ணியம், அரசியல், மதம், சமூக சேவை என்பன வற்றுள் ஒளிந்திருக்கும் போலிச் செயல்பாட்டைப் பகடி செய்து போகிறார். ஆனால் அந்தக் கவிதையில் ஒரு கோபத்தின் வெளிப்பாடும் தெரிகிறது. கற்புக்கரசனாய் வாழப்பிடிக்கும் என்று சொல்லாமல் கற்புக்கரசனாய்க் காட்சிதர மட்டுமே பிடிக்கும் என்று சொல்லுகிறபோது வரிகளுக்கு மேலும் அழுத்தம் கொடுக்கிறார்.

திருமணிநேரம் என்கிற கவிதையில் ஏசுவிடம் ஒரு மணிநேரத்தில் ஒராயிரம் கேள்விகளுக்கான பதிலை முன் வைக்கச் சொல்லுகிறார். பிராமணீயத்தையும் சாதிவெறித்தனத் தையும் இந்துத்துவத்தைவிட மிகத்திறம்படச் செய்துகொண்டிருப் பதில் இன்றைய கிருஸ்த்தவம் பெரும் பங்காற்றிக் கொண்டிருக் கிறது! அது கால்சட்டை ஆலயமாக இருக்கட்டும் அல்லது தற்போது உலகம் முழுவதும் பெரும் அதிர்ச்சியை உருவாக்கிய தச்சூர் மாதா ஆலயமாக இருக்கட்டும்-உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப் புக்குப் பிற்பாடும் வெள்ளை அங்கிகளுக்குள் ஒளிந்திருக்கும் சாதி வெறி ஆலயத்தை இழுத்துப் பூட்டித் திறவுகோலைத் தன் அதிகார பீடத்தில் வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. பாவம் மாதாவும் அருட்சகோதரிகளும் தலித் மக்களோடு ஊருக்கு வெளியே புறம்தள்ளப்பட்டுக் கிடக்கிறார்கள். நமது ஊரில் இது வேறு வடிவில் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. இது போன்ற அயோக்கியத்தனங்களையும் ஏழையின் பணத்தில் ஏசி காரில் வலம் வரும் ஊழியர்களையும் நித்தியானந்த சாமிகளையும் ஆவேசத்துடன் பரிகசித்தபடி மக்கள் சபையில் வெளிப்பாட்டுடன் சுருட்டுவாளை உருவியபடி கேடயம் ஏந்தி நிற்கிறது. அந்த வாள்வீச்சில் அல் கொய்தா, அல் உம்மா, அயோத்தி அனைத்தும் தகரலாம். ஏனெனில் கவிதை என்பது ஒரு வாள்முனை. அதில் மானுடத்திற்கு எதிரான எல்லாமும் அழிந்து போகலாம்.

அறிமுகவுரையை எழுதிமுடித்த நான் ஓடம் எனும் ஒருவகை வர்ண மெட்டுக்குள் ஏறி இருந்து தாளலயத்துடன் தொளவையை இழுத்துப் போட்டபடி ஆத்மாநாமைத் தேடி என் அறைக்குள்ளிருந்து புறப்பட்டேன்.

முத்தங்களுடன்

என்.டி.ராஜ்குமார் 

நாகர்கோவில்

30.05.2012

