செ.கார்த்திகேயன் / நூல் விமர்சனம்/ கையறுநதி

*கையறுநதி /- வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்/ கடல்வெளி வெளியீடு/பக்கங்கள் : 196

விலை : ரூ.220/-.

நூல் அறிமுகம் : செ.கா.

----------------------------------------------------

"வாழ்க்கையில் என்னதான் மிச்சம் ? கொஞ்சம் சுமை , அந்தச் சுமையின் சுகம் - அவ்வளவுதான்.தொலைதூரங்களைப் படைத்தவன் ஆங்காங்கே சுமைதாங்கிக் கற்களையும் வைத்திருக்கிறான். சுமைதாங்கியாய் இருப்பதிலும் ஒரு சுகம் இருக்கத்தான் செய்கிறது. என் பார்வைக் கோளாறைச் சரிசெய்ய வேண்டும் . குறைந்தபட்சம் மகளுக்காக ; முடிந்தால் சக மனிதர்களின் பொருட்டாகவும்" என்று நாவலின் 161ம் பக்கத்தின் இறுதிப் பத்தி இப்படியாக முடியும். இதுதான் இந்நாவலின் பிரதான அம்சம்.

மனநோய்களிலேயே மிகவும் கொடுமையான ஸ்கிசோஃப்ரீனியா என்கிற மனச்சிதைவு நோயால் தீவிரமாகப் பாதிக்கப்பட்ட தனது மகளை மீட்டெடுக்கப் பயணிக்கப்பட்ட அனுபவங்களின் வழியே, முன்னும் பின்னுமாக தமது வாழ்க்கையின் கடந்த கால இருண்மையான அத்தியாயங்களையும் இழைத்து விவரிக்கிற ஓர் கள / எழுத்துச் செயல்பாட்டாளரின் பகிர்வோடு இந்நாவல் விரிகிறது. ஒருவகையில் இது பேரா. வறீதையாவின் தன் வரலாற்றின் பொதிவும் கூட.

சில பக்கங்களை படித்து முடித்தபின் , புத்தகத்தை மூடி வைத்துவிட்டு கண்களை மூடி அமைதியாகிவிட்டேன். கொஞ்ச நேரம். கழித்தபின்புதான் அடுத்தடுத்து வாசிக்க முடிந்தது. எனது நண்பரும் கூட நேற்று , இரண்டாம் அத்தியாயத்தைத் தாண்டி படிக்க மனசுவரவில்லை என்று கூறினார்.

இவற்றை வைத்து , மனதைப் பாதிக்கும் நாவல் என்றோ , மெல்லிய மனசுக்காரர்கள் படிக்கக் கூடாதென்றோ தவறாக எடுத்துக் கொள்ளவேண்டாம். ஒளியின் அருமை இருளில்தான் தெரியும் என்பது போலத்தான் அந்த அத்தியாயங்களும்.

தனது மகளின் மனச்சிதைவை முதன் முதலில் கண்டறிந்த தருணம் , அதுவரை வெளிப்பட்ட அறிகுறிகள் , அவற்றை முன்னரே சரியாகக் கையாளாதுவிட்ட குற்றவுணர்ச்சி , சிகிச்சை முறை , பின்னர் மறுவாழ்வு மையத்தின் கவனிப்பு ,அவருடனான ஆக்கபூர்வ நேரங்கழிப்பு உள்ளிட்டவற்றோடு , தாம் கவனித்த இன்ன பின் மனநலப் பிறழ்வு உடைய , தாம் வாழ்வில் நேரடியாக கவனித்த சிலரது வாழ்க்கை அனுபவங்களையும் உள்ளே இழைத்துத் தருகிறார்.

முடிவில் அம்மாவின் வழியே தமது கடந்தகாலச் சிடுக்குகளை கூர்நோக்கி,அதை உணர்வுபொதிந்த எழுத்துகளாக வடித்ததன் மூலம் மாபெரும் விடுதலையை அடைகிறார்.

அறிவியலும் ஊடகமும் எவ்வளவோ வளர்ந்துவிட்ட இச்சூழலிலும் கூட , அறிவியல் கற்பித்து வந்த தானும் மனநலக்கோளாறை சரியாக அணுகவில்லை என்பதை ஒத்துக் கொள்கிறார். நோயாளியின் சிக்கலை விட , அவர்களைக் கவனித்துக் கொள்பவர்களின் துயரத்தைப் பெருக்குவது சமூகத்தின் 'தீட்டு'ப் பார்வைதான். ஒதுக்குதல் , புறக்கணித்தல் , புண்படுத்தல் - இவைதான் மனநலச் சிக்கலுக்குள்ளாகும் மனிதர்களுக்கு சமூகம் வழங்கும் 'சிகிச்சை'. இதிலிருந்து மாறுபட்டு மீள , அர்த்தமுள்ள புரிதல்கள் குடும்பத்திலிருந்து தொடங்க வேண்டும் என்பதை பல வாழ்ந்த உதாரணங்களின் வழியே வாசகர்களுக்கு கோடிட்டுக் காட்டுகிறார்.

முன்னாள் மாணவன் ஜெயன் , ஃபெலிக்ஸ் , சொத்தை இழந்த 45 வயது நபர் , ஜேம்ஸ் , மரியான் நபர்களின் வாழ்வியல் அனுபவங்களின் வழியே , நாம் கவனிக்கத் தவறிய புள்ளிகளை வரைபடமாய்க் காட்டுகிறார்.

நிற்காது ஏதோ ஒன்றின் பின்னே ஓடியாடி வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் பொருள் வழி புகழீட்டும் வாழ்வு குறித்த கற்பிதங்களை , அதன் விழுமியங்களை வேறொரு கோணத்தில் மறுவிசாரணை செய்கிறது இந்நூல்.

23இணைக்குரோமோசோம்களில் குடிகொண்டிருக்கும் 1,20,000 மரபணுக்களில் ஏதேனும் ஒன்றில் பிறழ்வு ஏற்படுவதன் வாயிலாக ஏற்படுகிற இவ்வகை மனச்சிதைவிற்கு யார் காரணம் ? அப்படியான தாக்கம் ஏற்பட்டபின் அதை கையாளத்தெரியாமல் தீவிரத்தை முடுக்கிவிடுபவர்கள் நம்மில் எத்தனை பேர் ? என்ன ஏதுவென்றே தெரியாக கையறுநிலையில் நாவலாசிரியருக்கு ஏற்பட்ட உணர்வுநிலை விவரணை கொடூரமானது.

"என் சுமையைக் கொஞ்சநேரம் உங்கள் தோளில் இறக்கி வைத்துக் கொள்ளட்டுமா ?" என்று கேட்க வேண்டும் போலிருக்கிறது. மற்றவனின் கவலைகளைத் தன் தோளில் தூக்கிச் சுமப்பது என்பது யாருடைய பிணத்தையோ நம் வீட்டில் வைத்துச் சாமக் காவல் காப்பது போல" என்கிற நூலாசிரியரின் உள்ளக் கொந்தளிப்புதான் நாம் அறிந்த மனித உலகின் உன்னதமான , முதன்மைத் தேவை என்ன என்பதை தெளிவாக வரையறுத்தும் விடுகிறது. இதைத்தானே பேரா.மாடசாமியும் தமது "உம்" கொட்டுதல் கட்டுரையில் குறிப்பிட்டிருப்பார்.

தழுதழுக்க வைக்கும் அம்மாவின் அத்தியாயங்களுக்குப் பிறகு வருகிற இறுதி அத்தியாயத்தில் அப்பாவும் - மகளும் நோய் குறித்து உரையாடுகிற இலகுவான உரையாடல்கள் மிக ஆழமானவை ; நம்பிக்கையானவை.

ஒரு அப்பாவாக , தமது மகளைக் கையாளுவதில் ஏற்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் அசாதாரண சூழல் மற்றும் உளவிளைவுகளை மடைமாற்றம் செய்ய எழுத்தும் , சமூக செயல்பாடும் பெருந்துணை புரிந்திருப்பதை உள்வாங்கிக் கொள்ள முடிகிற அதே சூழலில் , ஜூலியாவின் அம்மா எப்படி இதை எதிர்கொண்டிருக்கிறார் என்பதை யூகித்துப் பார்க்கவே மனம் கனக்கிறது.

இருப்பினும் இந்நூல் , நமது சுமையை இறக்கி வைக்க உதவும். சில நேரங்களில் நாம் சுமைதாங்கிக் கற்களாக செயல்பட வேண்டியதன் பொறுப்பை உணர்த்தும். பொதுச்சமூகத்தின்

பரிகாசத்தால் , சிரித்தவாறே கடந்துசெல்கிற பிறழ்நடத்தை மாந்தர்களை வேறொரு கண் கொண்டு காண வைக்கும். நமது வட்டத்தில் இப்படியான பாதிப்பை நாம் கண்டறிந்தால் , அவற்றை எப்படி மனம்தளராது கையளலாம் என்பதற்கான நம்பிக்கையை விதைக்கும்.

எங்கு நடப்பட்டோம், எப்படி நடப்பட்டோம் என்பதை விட , நடப்பட்ட இடத்தில் வேரூன்றி எப்படி அச்சூழலுக்குப் பலன் கொடுத்தோம் என்பதுதானே வாழ்க்கைக்குச் செய்யும் உயரிய மரியாதை.

அப்படியான மரியாதைக்குரியவர்களாக தமது வாசகர்களை மாற்றுகிற வகையில் இந்நூல் மிக மிக முக்கியமான நூல்.

சுய விமர்சனம் என்னும் தன்மாற்றம்

 நூல் விமர்சனம் துவாரகா சுவாமிநாதன்

கையறுநதி / வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்/ கடல்வெளி/ 2022. 

------------------------------------------------

“… நல்ல வேளை, இது போல நமக்கு எதுவும் நிகழவில்லை என்று ஆறுதல் கொள்கிறோம். நாம் இப்படிச் செய்து விடக்கூடாதென உறுதிக் கொள்கிறோம். ஏற்றோ மறுதலித்தோ செல்கிறோம். இந்த சுய விமர்சனம்தான் இந்த நூலை வாசிக்கும்போது நமக்குள் நடைபெறும் தன்மாற்றம்.”

-----------------------------------------------

தமிழில் நாவல் வரலாறு ஏறக்குறைய இரண்டு நூற்றாண்டை கடந்து கொண்டிருக்கிறது பலநூறு நாவல்கள் வெளிவந்து விட்டன. தமிழில் ஒவ்வொரு வகைமையிலும்  நாவல்கள் கிடைக்கின்றன. அவ்வகையில் பார்த்தால் கையறுநதி நாவல் வகைமைக்குள் அடங்குமா, இல்லை, அதைத் தன் வரலாறு நூலாக மட்டுமே எடுத்துக் கொள்ளலாமா என்று சொல்ல முடியவில்லை. 

நாவலுக்கான பல கூறுகளை கையறுநதி பெற்றிருக்கிறது.

சமூக உணர்வு, தான் வாழும் நிலத்தின் பாடுகள், மனிதர்களின் பாடுகள், அவர்களின் ரசனைகள் தன்னைச் சுற்றி நிகழும் விஷயங்களுக்கும் உள்ள எதிர்வினைகள், அதற்கான வியாக்கியானங்கள், விமர்சனங்கள், எதிர்வினைகள், ஒரு அப்பனான கதைசொல்லியின் உணர்ச்சிப் பெருக்கு என்று மிக அடக்கமாக, ஆர்ப்பாட்டமின்றி கையறுநதி  நாவல் கலை உணர்வுடன் சொல்லி இருக்கிறது.

பல கதை மாந்தர்கள் தங்களின் பாடுகளை விவரிக்கும்போது நமது வாழ்க்கை அனுபவங்களோடு ஒப்பிட்டுக்கொண்டே முன்னகர்கிறோம். நாமும் அதே உணர்வையோ, உணர்ச்சியையோ அடைகிறோம். நல்ல வேளை, இது போல நமக்கு எதுவும் நிகழவில்லை என்று ஆறுதல் கொள்கிறோம். நாம் இப்படிச் செய்து விடக்கூடாதென உறுதிக் கொள்கிறோம். ஏற்றோ மறுதலித்தோ செல்கிறோம். இந்த சுய விமர்சனம்தான் இந்த நூலை வாசிக்கும்போது நமக்குள் நடைபெறும் தன்மாற்றம்.

இந்த நாவலின் மையக்கரு வாழ்க்கை பற்றிய விமர்சனமும் மனிதர்கள் பற்றிய விமர்சனமும். குடும்பமாக வாழும் நபர்கள் அவர்களுக்குள் இருக்கும் உறவுச் சிக்கல்கள் என்று அமைந்துள்ளது. குறிப்பாக வாழ்க்கையைப் பற்றிய விமர்சனங்கள் முதியவர்களை, குழந்தைகளைப் பார்த்துக் கொள்ளும், பாதுகாக்கும், பராமரிக்கும் உறவினர்களின் அணுகுமுறைகளும், அதனால் ஏற்படும் சிக்கல்களும் முரண்களும் எதார்த்த வாழ்க்கைச் சூழலுடன் இணைத்துச் சொல்லப்பட்டு இருக்கிறது.

இல்லற வாழ்வியல் இலக்கணத்தை சொல்பவர்கள் குழந்தைகளையும் பெரியவர்களையும்  பராமரிக்கவும் பாதுகாக்கவும் வேண்டும் என்று சொல்லுவார்கள். கூட்டு வாழ்க்கையில் எல்லோரின் உணர்வுகளையும் மதிக்கவேண்டும். ஆனால் அது நடைமுறையில் எவ்வளவு சிக்கல்களையும் முரண்களையும் கொண்டு வருகிறது என்று இந்நாவல் மிக ஆழமாகப் பேசிச் செல்கிறது. முதல் பத்து அத்தியாயங்களைக் கடப்பதற்குள் வாசகர் கண்ணீர் சிந்தி அழ வேண்டியிருக்கும்.

நாவல் அப்பனுக்கும் மகளுக்குமான பேரன்பைப் பேசுகிறது. ஜூலியாவின் நம்பிக்கை மனிதராக அவரது அப்பா இருக்கிறார். அப்படித்தான் ஒவ்வொரு அப்பனும் மகள்களுக்கு இருக்க வேண்டும்.  நாவல் முழுக்க இப்படியான நம்பிக்கை மனிதர்களை அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டே போகிறார் வறீதையா.

நாவலை வாசித்த பல நேரங்களில் என்னால் அடுத்த பக்கம் நகர  முடியாமல் நாவலின் ஓவியத்தின்மீது தலை சாய்த்து எனது உப்புகரிக்கும் நீரை அந்த ஓவியத்தில் தடவி இருக்கிறேன். அந்த அட்டைப்பட ஓவியத்தின் மீது அமர்ந்திருக்கும் ஜூலியாவை நேசித்திருக்கிறேன்.

இந்திய நிலவுடமைச் சமூகக் குடும்ப மரபில் குழந்தையை வாரிசு என்றும், அது தன் குடும்பத்தின் சொத்துக்களையும் உடைமைகளையும் பாதுகாக்க வந்த ஒரு ஜீவன் என்றும்தான் பார்க்கிறது. குடும்பத் தலைவன் தான் நினைக்கும் எல்லாவற்றையும் அந்தக் குழந்தைகளின் மீது திணிக்க முற்படுகிறான். என்னதான் தாய்ப்பாசம், தந்தை பாசம் என்று பேசினாலும் அது குழந்தைகளின் மீது திணிக்கப்படும் பொழுது என்னென்ன விளைவுகளை அதே பெற்றோர்கள் சந்திக்கிறார்கள் என்னும் விதமாகவும் இந்நாவலை நாம் பார்க்கலாம்.

நாவலில் வரும் நிறைய கதாபாத்திரங்கள் மனதை வருடித்தரும், இசைவான நம்பிக்கை அல்லது ஆறுதலை சொல்லிச் செல்கிறார்கள். மரியான் சொல்லும் விவிலிய வாசகம் மலையாளத்தில் சொல்லப்பட்டாலும் நமக்குப் புரிகிறது.

துன்புறும் சாதாரண மனிதர்களை மதங்கள் மயிலிறகால் வருடுகிறது, அல்லது அச்சூழலைப் பயன்படுத்தி அவர்களை எப்படிச் சுரண்டுகிறது என்றும் இந்த நாவல் பேசுகிறது.

ஒரு நாவல் மனித வாழ்க்கையின் எல்லா பரிமாணங்களையும் சொல்லி இருக்கிறதா என்று பார்த்தால், அப்படி முடியாதுதான். கோவை ஞானி மேலே உள்ள விஷயத்தை இப்படிச் சொல்கிறார்: நாவலின் அமைப்பில் அதன் வடிவத்தில் அரசியல், பொருளாதார, மனித உறவுகளுக்குள் உள்ள உற்பத்திச் சிக்கல்கள் காலம், கலாச்சார பண்புகள் அதனோடு கூடிய ரசனைகள், உணர்ச்சிப் பெருக்குகள் என்று நாவலுக்கு உள்ளும் புறமும் நடைபெறும் எல்லா விஷயங்களையும் கவனத்தில் கொண்டுதான் நாவலை வரையறுக்க வேண்டும்.

நாவலில் ஜூலியாவின் அப்பாவின் மனக்குமுறல்கள் ஒரு டைரி குறிப்பைப் போல விரவிக் கிடக்கிறது. ஒரு  நினைவோடை முறையில்  ஆசிரியர்  எழுதிச் செல்கிறார். வாசிப்பில் அலுப்புத் தட்டவில்லை. ஜூலியாவின் நிலைக்குள், அவளின் அப்பாவின் நிலைக்குள் படிக்கிறவர்களின் மனம் சுழன்று சுழன்று, அவரின் வாழ்க்கை அனுபவங்கள் எந்தெந்த திசையில் எல்லாம் போகிறது, என்னவெல்லாம் கற்றுக் கொள்கிறார், எதில் எல்லாம் அவர்களுக்கு கேள்வி பிறக்கிறது, மனித குலம் எதை நோக்கிப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது, மனிதர்கள் எப்படி இவ்வாறு வாழ்க்கையை நகர்த்திச் செல்கிறார்கள் என்ற கேள்விகளோடும். என் மகளுக்கு மட்டும் ஏன் இது நேர்ந்தது? என்ற கேள்வியையும் சேர்த்து எதிர்கொள்ள வாசிக்கும் நமக்கு நெஞ்சுரம் வேண்டும்.

நாவலை வாசித்தபின் நமக்குள் எழும் கேள்வி- மனிதர்கள் இப்படியும் இருப்பார்களா? மனம் ஜூலியாவை நினைத்து ஏக்கம் கொள்கிறது. அவள் வாழ்வு சிறக்க வேண்டுமே என்று அன்பு பாரிக்க கருணை பொங்குகிறது.

எல்லா நினைவுச் சுமைகளோடும் வாழ்ந்து தீர்க்க வேண்டும் என்ற சுமையும் சேரும்பொழுது வாழ்க்கை சாதாரணமாக இருப்பதில்லை. அப்படியான சுமையான பொழுதில் ஜூலியாவின் அப்பா எழுத்தையும் வாசிப்பையும் கையில் எடுத்து அதில் சரணடைந்து விடுவதுதான் இலக்கியத்தின் மீது நமக்கு நம்பிக்கை ஏற்படுத்துகிறது. வாசிப்பில் அது நம்மை ஆற்றுப்படுத்துகிறது.

கையறுநதி ஒரு சிறப்பான நாவல். அது நிச்சயமாக இந்தாண்டில் ஒரு விருதை தட்டிச் செல்லும். இந்த நாவலை வாசிக்கப் பரிந்துரை  செய்த ஆங்கரை அண்ணனுக்கு நன்றியும் பேரன்பும்.

கஜாப் புயலும் காவிரி டெல்டாவும்

 கஜாப் புயலும் காவிரி டெல்டாவும்/  வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்/ பாரதி புத்தகாலயம், 2019.

ஆர்.உதய லக்‌ஷ்மி விமர்சனம். வெற்றிக்கொடிகட்டு/ தி இந்து தமிழ்திசை/25.09.23.

 "கஜாப் புயலும் காவிரி டெல்டாவும் - வறீதையா கான்ஸ்தந்தின் அவர்களின் பேரிடர் நிவாரணம் மீட்பு உள்ளிட்ட களஆய்வுத் தகவல்களைக் கொண்ட புத்தகம். இப்புத்தகத்திலுள்ள

அரசியல் தகவல்கள் அனைவரும் வாசித்து அறிய வேண்டியது. கடல் குறித்து வறீதையா அவர்கள் பேசத் தொடங்கி,நாம் கேட்கத் தொடங்கும் இடத்திலேயே அலை நம் கால்களை முத்தமிட்டுக் கொண்டிருக்கும். வாசித்து அறிவைப் பெறவும்,அனுபவங்களைப் பெறவுமான புத்தகம். இந்த வார வெற்றிக்கொடியில்