தொலைநோக்குப் பார்வையோடு இந்நூல் எழுதப்பட்டுள்ளது. இம்மீனவர்களின் கடந்தகால, நிகழ்கால, வாழ்வை படம்பிடித்துக் காட்டி, எதிர்காலத் திசையைக் கோடி காட்டுகிறது. மீனவர்கள் கடலிலிருந்து அந்நியர் ஆக்கப்படுகின்றார்கள் என்ற உண்மை நூல் முழுவதும் இழையோடுகிறது.
-------------------------------------------------------------------
அறிமுகம்
‘கன்னியாகுமரி முக்குவர்’ என்ற தலைப்பில் முனைவரும் பேராசிரியருமான வறீதையா கான்ஸ்தந்தின்
மிக நேர்த்தியான ஒரு நூலை வெளிக் கொண்டு வருகிறார். பல நூல்கள், கட்டுரைகள் வழியாகத்
தமது படைப்பாற்றலைக் கூர்மையாக வெளிப்படுத்தி, மீனவ சமுதாயத்தைக் கடல் தாயிடமிருந்து
துண்டிக்க எடுக்கப்படும் முயற்சிகள் தோற்கடிக்கப்பட வேண்டும் என்ற கருத்தை ஆணித்தரமாக
நிலைநாட்டி வருபவர் இவர். அந்த வரிசையில் விரைவில் வெளிவரவிருக்கும் முக்குவரைப் பற்றிய இந்த நூல் பல பரிமாணங்களைக்
கொண்டு ஒளிர்கின்றது. இந்த ஒளி தரும் வெப்பம் வாசிப்போர் அனைவரையும், குறிப்பாக நலிந்துவரும்
சமுதாயத்தைத் தூக்கிப் பிடிக்கும் அக்கறை கொண்டோரையும், இயற்கையைப் பேணிக்காக்கத் தம்மை
அர்ப்பணித்துக் கொண்டோரையும் ஆற்றல்படுத்தும் பெருநெருப்பாக மாறும் என்பதில் ஐயமில்லை.
இந்நூலின் ஆசிரியர் வறீதையாவுக்கு உளம் நிறைந்த பாராட்டுகள்.
***
’கன்னியாகுமரி முக்குவர்’ என்ற இந்தப் புதிய படைப்பு எட்டு அத்தியாயங்களைச் சுமந்து
வருகிறது. இலங்கையிலும் இந்தியாவின் ஒருசில பகுதிகளிலும் வாழ்ந்துவந்த முக்குவர்களின்
வரலாற்று வேர்களைத் தேட முனைகின்றது. கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தைச் சார்ந்த இந்த மீனவ
சமுதாயம், கத்தோலிக்க சமயத்தைத் தழுவுவதற்கு முன்பும் பின்பும் நிலவிய சமூக, பொருளாதார
நிலை பற்றிய தகவல்கள் தரப்பட்டுள்ளன. கடலின் காற்றோடும் அலையோடும் நீரோட்டங்களோடும்
பின்னிப் பிணைந்த மீனவ மக்களின் பழக்கவழக்கங்கள், வாழ்வியல் சடங்குகள் அனைத்தும் உணர்வுப்
பூர்வமாகச் சித்திரிக்கப்பட்டுள்ளன. நவீன மீன்பிடி தொழில்நுட்பங்களின் இரண்டு அலைகளையும்
அவற்றின் நேர்மறை, எதிர்மறை விளைவுகளையும் ஆசிரியர் உறுதியுடன் பதிவு செய்கிறார்.
முக்குவர்களின் போராட்ட வாழ்வு மிகுந்த வேதனையுடன் விவரிக்கப்படுகிறது. 1982 மண்டைக்காடு
நிகழ்வு, ஆழ்கடல் மீன்பிடி கப்பல்கள் கடல் வளங்களை வழித்தெடுக்கும் கொடுமை, உள்ளூர்த்
தொழிலில் நவீன முறைகளைப் புகுத்தும்போது சொந்த இனத்துக்குள் ஏற்படுகின்ற பொருளாதார
ஏற்றத்தாழ்வுகள், அரசின் கடல்சார் கொள்கைகளை எதிர்த்துப் போராடவேண்டிய சூழல், வேணுகோபால்
அறிக்கையின் அம்சங்களை எதார்த்தமாக்க இன்னும் தோழமைக் கரங்கள் வலுப்படுத்தப்படாமல்
இருக்கும் நிலைமை போன்றவை இம்மக்களின் போராட்ட வாழ்வின் கூறுகள் என ஆசிரியர் ஆதங்கப்படுகின்றார்.
இம்மக்கள் 2004ஆம் ஆண்டு முதல் இன்று வரை சந்தித்த நான்கு பேரிடர்கள் இவர்களை அன்றாட
மீன்பிடி தொழிலிலிருந்து அந்நியப்படுத்துவதை அனுபவப் பூர்வமாக முன்வைக்கின்றார். இந்தப்
பேரிடர்கள் மக்களுக்குக் கற்றுத்தந்த பாடம், மற்றும் அரசு, தன்னார்வத் தொண்டு நிறுவனங்கள்,
சமயம் ஆகியவற்றின் செயல்பாடுகளை விமர்சனப் பார்வையோடு அலசுகின்றார். நிறைவாக, ஒருசில
மாதிரிகைகள் வழியாக, முக்குவர்களின் எதிர்கால வாழ்வு எப்படி அமையவேண்டும் என்பதையும்,
பலவகையான தளங்களில் இம்மக்களின் பங்கேற்பும் ஈடுபாடும் தேவை என்பதையும் கோடிட்டுக்
காட்டுகிறார்.
தொலைநோக்குப் பார்வையோடு இந்நூல் எழுதப்பட்டுள்ளது. இம்மீனவர்களின் கடந்தகால, நிகழ்கால,
வாழ்வை படம்பிடித்துக் காட்டி, எதிர்காலத் திசையைக் கோடி காட்டுகிறது. மீனவர்கள் கடலிலிருந்து
அந்நியர் ஆக்கப்படுகின்றார்கள் என்ற உண்மை நூல் முழுவதும் இழையோடுகிறது. பேராசிரியர்
விலங்கியல் துறையைச் சார்ந்தவராக இருந்தபோதிலும் வரலாறு, வழக்காறு, கடல்சார் கொள்கைகள்
பற்றிய தெளிவு அவரது புலமையை எண்பிக்கின்றது. சற்றே உயர்ந்த நடையோடு எழுதப்பட்டிருந்தாலும்
வாசிப்பதற்கும் சிந்திப்பதற்கும் ஏற்ற ஒரு அருமையான நூல். நீண்ட துணைநூல் பட்டியல்
ஆசிரியரின் ஆய்வுப் பார்வையைக் காட்டுகிறது. இறுதியில் இணைக்கப்பட்டுள்ள இம்மக்களின்
முக்குவர் மொழிவழக்கு இம்மக்களின் இனக்குழு மொழிவளத்தைப் புரிந்துகொள்ள பெரிதும் துணைபுரிகிறது.
***
ஒரு கடலும், அதன் கடற்கரையும் தங்களின் கதையைச் சொல்வது போன்ற ஒரு அனுபவம் இந்நூலைப்
படிக்கும்போது எனக்கு ஏற்படுகிறது. சங்ககாலத்தில் நெய்தல் நில ஆண்களும் பெண்களும் கடற்கரைக்
குருத்து (வெள்ளை) மணலில் அமர்ந்தும் ஆடியும் பாடியும் விளையாடியும் அயிலைமீன் சூப்பை
அருந்தி மகிழ்ந்ததின் நீட்சியைப் பல வடிவங்களில் மீனவர்கள் அனுபவித்து வந்துள்ளனர்.
கட்டுமரம், கரைமடி, தட்டுமடி போன்ற பரம்பரையான மீன்பிடி ஏத்தனங்கள் சார்ந்த பழங்குடிச்
சமூகத்தின் கூட்டு மனநிலையும் கூட்டுச் செயல்பாடும் இக்கடற்கரையில் நிலவின. அனைவருக்கும்
தேவையானது கிடைத்தது. வேண்டியதை மட்டும் இயற்கையிடமிருந்து பெற்றுக்கொண்ட மனநிறைவு நிலவியது. கடல் வளங்களை அனுபவித்தும் பாதுகாத்தும்
மகிழ்ந்தனர். இந்த வாழ்வாதாரங்கள் அனைவருக்கும் உரியது என்ற ஆழமான உணர்வைக் கொண்டிருந்தனர்.
இச்சூழலில் ‘வளர்ச்சி’ என்ற பெயரில் இலாப நோக்குடன் அதிக மீன் விளைச்சலைப் பெற
உள்ளூர் மக்கள் பரம்பரையான ஏத்தனங்களிலிருந்து விசைப்படகு, இயந்திரப்படகு, மீன்பிடி
கப்பல் என்று ஒவ்வொரு கட்டமாக நகர்ந்து செல்கின்றனர். மற்றொருபுறம் ‘உலகமயமாதல்’, தாராளமயமாக்குதல்’
என்னும் கொள்கைகளுடன் அயல்நாட்டு மீன்பிடி கப்பல்கள் கடலின் வளங்களை அழிக்கத் தொடங்கின.
ஒருசில பணமுதலைகள் நிறைய மீன்களைக் கரைக்குக் கொண்டுவந்தனர். ஆனால் சமூகம் பிளவுண்டது.
ஏழை- பணக்காரன் என்ற பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வு உருவானது. பரம்பரை, நவீன மீன்பிடி முறைகளின்
மோதல் கடலில் உண்டாகி, மீனவர் வாழ்வு கடலிலும் கரையிலும் ஒரு போராட்ட வாழ்வாக மாறியது.
இதை ஆசிரியர் ‘சகோதர யுத்தம்’ என்று அழைக்கின்றார். இந்த சமுதாய பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள் அனைவருக்கும்
கடல் சொந்தம் என்கிற சித்தாந்தத்தை மெல்ல உடைக்கத் தொடங்கியது. ஆழ்கடல் மீன்பிடி கப்பல்கள்
அனைத்து வகையான மீன்களையும் அவற்றின் குஞ்சுகள், முட்டைகளோடு கடல் அன்னையிடமிருந்து
வழித்துச் சென்றன. கடலின் உரிமைக்குடிகள் வாழ்வாதாரங்களற்று நிற்கின்றனர்.
‘வளர்ச்சி’ என்ற பெயரில் அரசுத் தரப்பில் துறைமுக விரிவாக்கம், கடலின் நடுவே பாலங்கள்
அமைத்தல், சுற்றுலாத் தலங்கள் நிறுவுதல் போன்ற திட்டங்களால் மீன்பாடு மேலும் அருகிப்போகவும்,
கடல் மாசுபடவும், கடற்கரைச் சூழல் பாதிக்கப்படவும் காரணமாகின. கடல்மணல் கொள்ளை போனது,
கடற்கரையற்ற கடல் உருவானது.
வளர்ச்சிக்கு இரண்டு முகங்கள் இருப்பதைப் பார்க்கிறோம். இதைக் கருத்தில் கொண்டவராய்
நோபல் பரிசு பெற்ற பொருளாதார நிபுணர் அமர்த்தியா சென் ‘மக்களை மையப்படுத்திய வளர்ச்சித்
திட்டங்கள் உருவாக வேண்டும்’ என்று பரிந்துரைக்கிறார். ‘மக்கள்’ என்று அடித்தட்டு மக்களையே
அவர் குறிப்பிடுகிறார். வளர்ச்சி தேவையில்லை என்று யாரும் சொல்வதில்லை. ஆனால் அதன்
பெயரால் ஒருசிலர் செல்வம் சேர்ப்பதும், இயற்கை வளங்களை அழிப்பதும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத
ஒன்று. எனவே, அனைவரையும் உள்ளடக்கிய, வாழ்வாதாரங்களைப் பாதுகாத்து வளர்க்கக்கூடிய வளர்ச்சித்
திட்டங்கள் கடலிலும் கரையிலும் உருவாக வேண்டும் என்பதை மீனவர்களின் வாழ்வனுபவத்திலிருந்து அறியவருகிறோம்.
‘தண்ணீர்ப் பஞ்சம் என்றாலும் வெள்ளம் என்றாலும் இரட்டைப் பாதிப்புக்குள்ளாவது பெண்ணே’
என்று சுற்றுப்புறவியலாளர் வந்தனா சிவா கூறுவார். இதைப் போன்றே தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியினால்
கட்டுமரம் பரிணாம வளர்ச்சியை நோக்கிப் பயணித்தபோது அடித்தட்டு மீனவப் பெண்கள் அநேகப்
பிரச்சினைகளை எதிர்கொள்ள வேண்டியிருந்தது. மீன்பாடு இல்லாத காலங்களில், மீன்பிடி தடைக்
காலங்களில், இப்பெண்கள் கடன், வட்டி என்ற சுமைகளையும் சுமக்க வேண்டியிருக்கிறது. நாம் கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கும் வளர்ச்சி இப்பெண்களை
உட்படுத்தவில்லை என்பதுதான் இன்றைய எதார்த்தம். கடல் பேரிடர்களின் காலத்தில் இப்பெண்கள்
சந்தித்த துன்பங்களை ஆசிரியர் விவரமாகக் கூறுகிறார். பெண்களைப் பற்றிப் பேசும்போது
மற்றொரு முக்கியமான கருத்தும் இங்கு வைக்கப்படுகிறது: கடற்கரைப் பெண்கள் குடும்பத்திலும்
சமுதாயத்திலும் கடற்கரையிலும் சந்திக்கும்
சவால்கள் அனைத்தும் ஆவணப்படுத்தப் படவேண்டும். இது முற்றிலும் சரியானது. பெண் எழுத்தாளர்கள்
இந்தத் தளத்தில் அக்கறை காட்டவேண்டியது காலத்தின் தேவையாகும்.
‘வளர்ச்சி’ என்ற பெயரில் மீனவ சமுதாயமும், பெண்ணும், கடற்கரையும் சந்திக்கும் பிரச்சினைகள்
இந்நூலில் ஆழமாக அலசப்படுகின்றன. ‘இன்னும் சில ஆண்டுகளில் தான் பிறந்து, தவழ்ந்து வளர்ந்த
கடலும் கடற்கரையும் மீனவனுக்குச் சொந்தமில்லாமல் போய்விடுமோ’ என்ற ஆதங்கம் ஆசிரியருடையது
மட்டுமல்ல, நம் அனைவரின் கவலையும் கூட. இத்தகைய சிந்தனைகளை வாசிப்போர் மனதில் உருவாக்கி,
அவை உறுத்திக் கொண்டிருக்க ஒரு சிறந்த படைப்பைச் சமுதாயத்திற்கு வழங்கும் பேராசிரியர்
வறீதையாவை நன்றியுடன் பாராட்டுகிறேன்.
ச.டெக்லா
(மேனாள் முதல்வர் செயின்ட் மேரீஸ் கல்லூரி, தூத்துக்குடி)
வரலாற்றுத்துறைப் பேராசிரியர், ஆய்வாளர்
பணகுடி,
21.04.2021
.jpg)
No comments:
Post a Comment