கடல் வெளி: December 2018

16.11.2018

அன்புக்குரிய நெய்தல் எழுச்சிப் பேரவை நண்பர்களே,

மீனவர் தின வாழ்த்துகள்.

நண்பர் லோபி உங்கள் மீனவர் தின நிகழ்ச்சியில் என்னைக் கலந்துகொள்ளக் கேட்டிருந்தார். தொலைவில் இருப்பதாலும், பணிச்சுமை மிகுதியாலும் என் இயலாமையைத் தெரிவித்தேன். ஆனால் இத்தருணத்தில் உங்களோடு சிலவற்றைப் பகிர்ந்துகொள்ள வேண்டும்.

‘ஒக்கி, ஊடகம், அரசு' என்னும் தலைப்பில் ஊடகர் அருள் எழிலனுடன் (பெருங்கடல் வேட்டத்து குறும்பட இயக்குனர்) 03.06.2018இல் நான் நிகழ்த்திய நீண்ட உரையாடல் '1000 கடல் மைல்' என்னும் எனது நூலில் வந்துள்ளது. இடிந்தகரைப் போராட்டத்தில் நிகழ்ந்தது போலவே, ஒக்கிப் போராட்ட காலத்தில் நம் ஊர்களில் தகவலாளிகளும் கதை கட்டும் உளவாளிளும் மலிந்துவிட்டனர், அவர்களில் பலர் சமூக சேவகர், பிரமுகர் போர்வையில் நம் நடுவில் நடமாடுகின்றனர் என்பது அந்த நூலில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. முடிந்தவர்கள் வாசியுங்கள்.

கடற்கரை சமூகத்தின் மிகப்பெரிய சவால் (அச்சுறுத்தல்) எதுவென்று என்னிடம் கேட்டால் நான் அரசுகளையோ, சாதிய மனோபாவத்தையோ மத அடிப்படை வாதத்தையோ குறிப்பிடமாட்டேன். இவைகளும் சிக்கல்களே என்றாலும் நம்மால் இவற்றை எளிதில் கடந்துவர முடியும். கடந்த14.11.2018இல் எழுத்தாளர் சிவகாமியுடன் ‘மீனவர் அரசியலாக்கம்’ குறித்து உரையாடியபோது இந்தச் சிக்கல்களையும் விவாதித்தோம்.

கடற்கரைச் சமூகத்துக்குள் அறிவைக் கொணரும் எவரும் ஆபத்தானவர்களாகச் சித்திரிக்கப் படுகிறார்கள். உண்மையில் யாருக்கு ஆபத்தானவர்கள்? அங்கு ஆழமாய் வேர்பிடித்துக் கிடக்கும் அதிகார மையங்களுக்கு; வாழ்நாளில் உழைக்காமல் பெரும் சொத்து சேர்த்த பகட்டுத் தலைமைகளுக்கு; ‘சர்வதேச, மைய, மாநில அதிகார அமைப்புகளோடு நெருக்கமுள்ள பெருந்தலைவர்’ போன்ற மாயையை பாமர மக்களிடம் உருவாக்கிக் காசு பார்க்கும் லோக்கல் வார்த்தைச் சித்தர்களுக்கு. தன்னை மீறி ஊரில் ஒரு நன்மை நிகழ்ந்து விட்டால் அந்த மாய பிம்பம் சிதைந்துபோகும் என்கிற பயம் அவர்களை ஆட்கொண்டு விடுகிறது.

ஒரு கடற்கரைக் கிராமத்தில் கொஞ்சம் இளைஞர்கள் தன்னெழுச்சியாக ஒன்றுகூடி சில வளர்ச்சிப் பணிகளை முன்னெடுக்கிறார்கள். அதற்கான நிதியை அவர்களே பங்களிப்பும் செய்கிறார்கள். அவர்களின் செயல்பாடுகளில் அரசியல் உள்நோக்கமில்லை என்று புரிந்துகொண்ட மக்கள் அவர்களின் முயற்சிக்கு ஒத்துழைப்புக் கொடுக்கிறார்கள். அவர்களைப் பற்றி அரசுக்குத் தவறாக உளவு சொல்லி, அதன்வழி தன்னை வளர்த்துக் கொள்ள யாரேனும் ஒருவர் முயல்கிறார் என்றால் அவரை ஒரு கொடூர மனநோயாளி என்றல்லாமல் வேறென்னவாகப் பார்ப்பது? இப்படிப்பட்ட கொடியவர்கள் நம் நாட்டில் ஒன்றுசேர்ந்து வேலை செய்கிறார்கள் என்பது நம் காலத்தின் மிகப்பெரிய சாபம். ‘கெட்ட செய்திகளின் நுட்பமான உளவு அரசியலை’ நண்பர்கள் புரிந்துகொள்ள வேண்டும், இந்தச் சூழலைக் கவனமாகக் கையாளவேண்டும்.

காவல்துறை பணியாளர் ஒருவரோடு பரிச்சயம் இருந்தால் சமூகத்தில் தானும் ஒரு பிரமுகர் என்று சிலர் கற்பனை செய்து கொள்கின்றனர். தன்னை ஒரு கீழ்மட்ட அதிகாரி அவ்வப்போது செல்பேசியில் அழைக்கிறார் என்பதை வைத்துத் தனக்குக் காவல்துறையில் பெரும் செல்வாக்கு இருப்பதாய்க் காட்டிக் கொள்ளும் சராசரித்தனம் பலருக்கும் இருக்கிறது. காலப்போக்கில் அந்த ஆசை ஒருவனைக் கயவனாக்கிவிடும். காவலரை மகிழ்விக்கும் உளவுத் தகவல்களை மசாலா சேர்த்துச் சொல்வது நோயின் அடுத்த நிலை. தனக்கு ஆகாதவர்களை அடிப்படையற்ற குற்றத் தகவல்களைக் கொடுத்துத் துயருக்கு உள்ளாக்குவது மனநோயின் அமிதநிலை. தனக்கு யாரும் பயப்படவில்லை என்கிற சினம் ஒருவனுக்கு ஏற்படுவது அதன் அப்பட்டமான வெளிப்பாடு. இந்த வகைமையில் சில மனிதர்களை நான் பார்த்திருக்கிறேன். இப்படியொரு விசித்திர பாத்திரம் சுஜாதாவின் 'துரோகம் துரத்துகிறது' என்னும் நாவலின் கதைநாயகன். அவனது கோளாறு, அவனை அவலமான முடிவுக்கு இட்டுச்செல்கிறது. இவர்களுக்காக நாம் அனுதாபப்படலாமே ஒழிய, ஆறுதல் பரிசாக நம் சமூகத்தை இவர்கள் கையில் ஒப்படைத்துவிட முடியாது. மேடையேற்றி அழகுபார்க்க முடியாது.

விருதுகள் பற்றிய சீனக்கவிதை நினைவுக்கு வருகிறது:

வில்வீரன் சும்மா எய்யும்போது

அவன் மொத்த வித்தையும் அவனுடன் இருக்கிறது.

செப்பு வளையத்துக்காக எய்யும்போது

அவன் கைகள் நடுங்க ஆரம்பிக்கின்றன.

தங்கச் சங்கிலிக்காக எய்யும்போது

அவன் இரண்டு இலக்குகளைக் காண ஆரம்பித்து

கண் தெரியாமல் போய்விடுகிறது.

இறுதியில் அவன் ஒரு பைத்தியக்காரனாகவும் ஆகிவிடுகிறான்.

பல சர்வதேச விருதுகள் 'வாங்கிய’' சமூக விரோதிகளை, பிறழ்மனம் கொண்டவர்களை நான் கடந்து வந்திருக்கிறேன். இன்றைய இளைஞர்களிடம் எனக்கு மிகுந்த நம்பிக்கை இருக்கிறது. அவர்கள் அறிவாளர்கள், பாமரத் தலைமுறையைக் கடந்து வந்துவிட்டவர்கள். சின்னச் சின்னச் சிக்கல்களை முதிர்ச்சியோடு அவர்கள் கடந்து வருவார்கள் என்பது என் எதிர்பார்ப்பு.

இணைந்து உழைக்கையில் நம் சக்தி இரட்டிப்பாகிறது . ஆனால் எதிர்நிலைச் சக்திகளை எதிர்கொள்ளும் நிர்பந்தம் ஏற்படும்போது நம் சக்தி இழப்பாகிறது. எதிர்நிலைச் சக்தி சமூகத்துக்குள்ளிருந்து இயங்குவது நம் ஆக்கப்பூரவமான முயற்சிகளுக்குப் பின்னடைவாகிறது. இதை அவதானத்துடன் எதிர்கொள்வது என்றால்-- இந்தச் சக்திகளை இனம்கண்டு புறக்கணிக்க வேண்டும், மக்களுக்கு அடையாளம் காட்டவும் வேண்டும்.

நண்பர்களே, நாம் கடலிடம் சமத்துவம் பழகியவர்கள். வாழ்வையும் உயிரையும் கடலம்மாவிடம் ஒப்புவித்தவர்கள். ஒரு அசல் கடலோடி, நரிகளின் மிரட்டல் ஊளைக்கு ஒருபோதும் அடிபணியமாட்டான்; ஒரு அசல் கடலோடிக்கு மகனாய்ப் பிறந்தவன் சக கடலோடியை மிரட்டவும் மாட்டான்.

நான் கல்லூரியில் பணியாற்றிய காலத்தில் நண்பர்களிடம் சொல்வேன்-- “தனிமனிதனை விட நிறுவனம் மேலானது; நிறுவனத்தை விட சமுதாயம் மேலானது”; சமூக நலனை முன்னிட்டு புல்லுருவிகளை, பிணந்தின்னிகளை நம் வட்டங்களிலிருந்து புறக்கணிப்பதே சரியான நிலைப்பாடு. நம் காலம் மதிப்பு வாய்ந்தது; நம் சக்தி விலைமதிப்பற்றது. அந்தச் சக்தியை பிணந்தின்னி அரசியல் செய்யும் பித்தர்களிடம் விரயம் செய்துவிடாமல் இலக்கை முன்னிறுத்தித் தொடர்ந்து பயணிப்பதே காலத்தின் தேவை.