உணவு தரும் சமூகமும் நுகரும் சமூகமும் - செந்தீ நடராசன்

ஒரு பேரிடரும் அதைத் தொடர்ந்த சமூகச் சிக்கல்களும் கட்டமைப்பு முயற்சிகளும் முற்றாக ஒரு நிரந்தர, உறுதியான வாழ்க்கைக் கட்டமைப்பை நோக்கிய பலதரப்பினரின் சிந்தனை களை பேராசிரியர் வறீதையாவும் அருட்திரு. ஜஸ்டஸ§ம் மனோரீதியான ஈடுபாட்டுடன் தங்கள் எண்ணங்களை ஆவணப் படுத்தியிருக்கிறார்கள். ஆழிப்பேரிடருக்குப் பின் என்னும் இந்த ஆவணத்தை வாசிக்கையில் நான் நாற்காலிச் சிந்தனை யாளனாக உணர்கிறேன்.

சுனாமி நிகழ்ச்சி எங்கோ வாழும் வட நாட்டு மக்களை எப்படிப் பாதித்தது என்பதல்ல; அலைவாய்க் கரையிலிருந்து 5 முதல் 10 கி.மீ. இடைவெளியில் வாழும் குமரி மாவட்ட உள்நாட்டு மக்களின் மீதான பாதிப்பு எப்படியிருந்தது, இப்போது எப்படி இருக்கிறது என்பதைச் சிந்தித்துப் பார்க்கிறேன்.

அன்று

• தன் வீட்டில் அல்லது குறைந்த அளவு அண்டை வீட்டுக்காரனுக்கு ஏற்பட்ட பாதிப்பாக மனம் உணர்ந்தது.

• அந்தச் சம்பவம் தொலைக்காட்சியில் காட்டப்படும் சினிமாக் காட்சி ஏற்படுத்தும் பாதிப்பை ஏற்படுத் தியது; மனச் சஞ்சலத்தை ஏற்படுத்தியது.

• உலகத்தில் நிகழும் பத்தோடு பதினொன்று என்ற உணர்வில்தான் ஒரு செய்தியாக எதிர்கொள்ளப் பட்டது.

இன்று மிக வெளிப்படையாகத் தெரிவது-மறுகட்டமைப்பு குறித்தோ மீனவர்கள் மறுவாழ்வு குறித்தோ நிவாரண நடவடிக்கை களின் முன்னேற்றம் அல்லது பின்னடைவு குறித்தோ எந்த அபிப்பிராயமும் இல்லாதவர்களாகவே அடுத்து வாழும் உள்நாட்டு மக்கள் இருக்கிறார்கள்.

எந்தப் பிரச்சினையிலும் தன் சொந்தச் சமூக நிலைப் பாட்டிலேயே தீர்க்கமான சமூக மாற்றங்களை நோக்கிய நகர்வுகள் இல்லாத நிலையில் அடுத்த சமூகம் பற்றி எப்படி இருக்க முடியும்?

இது சாதீயக் கட்டமைப்பின் குணம் என உணர்கிறேன். தன்சாதியில்லாதவன் மற்றொரு தேசத்தான் என்பது போன்ற அயலவன் மனப்பான்மை-சாதிகளுக்கிடையே சுவர்கள் வளர்த்துக்கொண்டிருக்கும் போக்கு சாதீயத்தின் மற்றொரு குணம். சாதிகளை மேல் கீழ் என ஓர் அடுக்குக்கு உட்படுத்துவது; தங்களுக்குள் சற்றுக் கலக்கும் (வேறுபாடு அதிகமின்றிப் பழகும்) சாதிகள், கலக்க முடியாமல் தூரத்தில் வைத்துப் பழகும் சாதிகள் என இரு நிலைப்பாடுகள் . . .

இரண்டாம் வகையில், உச்சத்தில் பிராமணர்களையும் அடிமட்டத்தில் மலைவாழ் இனத்தவர்களையும் வைத்துப் பார்க்கும் மனோபாவம் . . . மீனவர்களை மலைவாழ் மக்கள் போலப் பார்க்காவிட்டாலும் ஏறத்தாழ தங்கள் வாழ்வியல் சமூகவட்டத்திற்கு வெளியே வைத்தெண்ணும் போக்கு இருப் பதை மனவலியோடு ஒப்புக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. அப்படிக்கொன்றும் மீனவர்கள் வாழ்க்கை முறை (life style), வாழ்வியல் கண்ணோட்டங்கள், விருப்பு வெறுப்புகள் ஆகிய வற்றில் வேறுபட்டிருக்கவில்லை. இந்த மனவியல் ரீதியான பிளவுச் சிந்தனைக்கு மிக நீண்ட வரலாற்றுகால இடைவெளி இருப்பதுபோல் தோன்றுகிறது. இது பற்றியும் ஒரு பரிசீலனை தேவை (இங்கு மதத்திற்குப் பங்கில்லை).

இந்தப் பிளவு மனப்போக்கில் மீனவர்கள் ஒரு சாதியாக பார்க்கப்படுகிறார்களா அல்லது இனமாகப் பார்க்கப்படு கிறார்களா-என்பதைத் தெளிவுபடுத்திக்கொள்ளவேண்டும்.

ஒட்டு மொத்த இந்தியச் சமூகங்களின் ஒருங்கிணைந்த வளர்ச்சியில் ஒரு பகுதியாக மீனவச் சமூகம் தற்போது எதிர் கொள்ளும் பழமையான வாழ்வியல் பண்பாட்டுத் தளத்திற்கும் முதலாளித்துவம் சார்ந்த/அறிவியல் சார்ந்த பொருளாதார வாழ்வியல் முனைப்புகளுக்கும் இடையேயான இடைவெளி யைத் தகர்க்கும் முயற்சியில், மீனவச் சமூகத்தினை அடுத்து வாழும் நிலப்பரப்புச் சமூக உறவுகள் குறித்த ஆய்வுகளும் தேவை எனத் தோன்றுகிறது.

மீனவர்கள் அல்லாத சமூகத்தின் கண்ணோட்டம் இப்படி இருக்கிறது (இங்குத் தனி மனிதர்களைப் போட்டுக் குழப்பிக் கொள்ள வேண்டாம்).

• கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளாத நிராகரிப்பு . . .

• மீனவர்கள் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகள் குறித்த ஏளனமான சொல்வீச்சுகள்.

• ‘என்ன, இவர்களுக்கு மட்டும் தனிக் கவனிப்பு வேண்டிக் கிடக்கிறது’ என்ற சலிப்பு அல்லது எரிச்சல் என்ற போக்கில் விரிவதற்கான காரணங்களைத் தேடி, இனங்கண்டு, வெளிக்கொணர்ந்து அழிக்க வேண்டும்.

உணவு தரும் சமூகம் என்னும் வகையில் மீனவச் சமூகத் திற்கு எல்லாச் சமூகத்தினருடனும் தொடர்பு இருக்கிறது. ஆனால் தானியங்களை/காய்கறிகளை அளிக்கும் சமூகத் தினருடன் உள்ள நுகரும் சமூகத்தின் உறவையும் மீனவ சமூகத்துடனான நுகரும் சமூகத்தின் உறவையும் ஒப்பிட்டுப் பரிசீலிக்க வேண்டும்.

பொருளாதாரரீதியான திட்டங்களில் திட்டமிடும் அரசு அமைப்பு மற்றும் சமூகத்திற்கும் இடையேதான் உறவு இருக் கிறது. இங்கும் மனம் என்ற மனிதக் காரணிக்கு (லீuனீணீஸீ யீணீநீtஷீக்ஷீ) இடமில்லாதிருக்கிறது. இதை இந்த ஆவணம் அழகாக வெளிக் கொண்டுவந்திருக்கிறது.

சாதீய/இனப் பிரிவுகளுக்கிடையே காணப்படும் இந்த இடைவெளியைப் பச்சையாகவே போட்டு உடைக்கும், இணக்க மான நெருக்கமான சங்கமங்களுக்கும் திட்டம் வேண்டாமா?

யதார்த்த நிலைப்பாட்டிலிருந்து விலகிய சிந்தனையாக இது தோன்றக்கூடும். உடனடிக் கட்டுமான வளர்ச்சிகளில் இந்த மன இணக்க உபதேசம் அபத்தமாகவும் தோன்றக்கூடும். ஆனால் ஒருங்கிணைந்த வருங்கால இந்தியா என்றும் கருத் துருவாக்கத்தை உண்மையாகவே நம்புபவர்கள் இதன் தேவையை உணர்வார்கள் என நம்புகிறேன்.

செம்பவளம் ஆய்வுமையம்

நாகர்கோவில்

25.04.2006.