உரையின் காணொலியைக் காண இணைப்பைச் சொடுக்கவும்:
https://youtu.be/JiOLc-PUnWo
உரையின் காணொலியைக் காண இணைப்பைச் சொடுக்கவும்:
https://youtu.be/JiOLc-PUnWo
பெரும்பாலும்
இப்படிப்பட்ட பிரச்சனைகள் தேர்தல் சமயத்தில்தான் எழும். ஆகவே அதுபற்றிய விவாதம் தீவிரமாக
நடத்தப்பட வேண்டியது அவசியமில்லை. ஆனால் ஒரு
அருட்பணியாளர் சமூகப் பிரச்சனைகளில் தலையிடலாமா, ஆக்டிவாக ஈடுபடலாமா என்பது ஆராயப்பட
வேண்டிய கேள்வி. ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு
மட்டும் உரியது இல்லை; தொடர்ந்து சிந்திக்கப்பட வேண்டிய ஒன்று. ஒரு பங்குக் குருவிற்கு
அன்றாடம் அவர் நிறைவேற்ற வேண்டிய திருப்பணிகள் இருக்கும். அவற்றோடுகூட அவர் பள்ளிகளின்
நிர்வாகியாக இருந்தால் அவை சம்பந்தமான வேலைகள் இருக்கும். அவற்றை மட்டும் நிறைவேற்றினால்
போதுமா, அல்லது மக்களுக்கு ஆற்ற வேண்டிய பொதுத் தொண்டுகளிலும் தன்னை இணைத்துக் கொள்ளலாமா?
இணைத்துக் கொள்ள வேண்டுமா?
சுனாமியின்போதும்
கஜாப் புயலின்போதும் குருக்கள் பலரும் களத்தில் இறங்கிப் பணியாற்றியதைப் பார்த்தோம்.
இவை இயற்கைச் சீற்றங்களின் போதும் பேரிடர்களின்போதும் அவசரநிலையின் அவசரச் செயல்பாடுகள்.
ஆனால் எப்போதுமே சமுதாயம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சனைகள் நிறைய இருக்கின்றன. பொதுவான சமுதாயப்
பிரச்சினைகள். ஒரு உள்ளூர் சமூகம் எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்கள் என்று பலவகைப் பிரச்சினகள்.
உள்ளூர் பிரச்சனைகள் பலவும் பல கிராமப் பங்குகளில் பங்குத் தந்தையிடம் கொண்டு வரப்பட்ட
காலம் இருந்தது. இது பரவலாக இன்றும் தொடர்கிறதா என்பது தெரியவில்லை. ஆனால் பங்குகளில்
அன்பியங்களும் பங்குப் பேரவைகளும் செயல்படுகின்றன. அவை பக்திமுயற்சிகள், விழாக் கொண்டாட்டங்கள்,
அவற்றிற்கான நிதி திரட்டல் ஆகியவற்றில் மட்டும் ஈடுபடுகின்றனவா? அவற்றில் அதிகாரம்
பங்குத்தந்தையிடமும் ஒரு சில மேல்மட்டத்தவரிடம் மட்டுமே குவிந்திருக்கிறதா? அடித்தள
மக்களைப் பாகுபடுத்துவதும், அடிமைப் படுத்துவதும் தொடர்கின்றனவா? பெண்களை அடிமைப்படுத்துவதுபற்றி
எண்ணிப் பார்க்கிறோமா? இத்தகைய சமுதாயப் பிரச்சனைகளைக் களைய யார் முயற்சி மேற்கொள்ள
வேண்டும்?
இந்தக்
கேள்விகளெல்லாம் எழக் காரணம் அண்மையில் நான் வாசித்த ஒரு நூல். அது பேராசிரியர் வறீதையா
கான்ஸ்ததந்தின் எழுதிய கோடிமுனை முதல் ஐ.நா.
சபை வரை என்ற ஒரு வித்தியாசமான புத்தகம். நகரங்களில் வாழ்வோருக்கும் கடற்கரையைத்
தாண்டி நிலப்பகுதியில் வாழ்வோருக்கும் தெரியாத ஒரு சமூகமும் ஒரு வாழ்க்கையும் இருக்கின்றன
என்பதை அவருடைய நூல்களைப் படித்த பிறகுதான்
நான் அறிந்து கொண்டேன். அவருடைய ஒரு நூலை The Gordian Knot என்று ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன்.
Kindle இல் கிடைக்கும்.
கோடிமுனை
கன்னியாகுமரி மாவட்டம் குளச்சல் துறைமுகத்திற்கு வடமேற்கே உள்ள ஒரு கடல்கரை கிராமம்.
நானூறு ஆண்டுப் பழமை வாய்ந்த கிறிஸதவர்களின் உறைவிடம். வன்முறைக்குப் பெயர்போன கிராமமாக
இருந்த கோடிமுனை முழுவளர்ச்சி சங்கம், அக்கம்பக்கத்துப் பாராளுமன்றம் முதலான அமைப்புகளால்
முற்றிலும் மாறிப்போன வரலாறு இந்த நூலின் அடித்தளமாக அமைந்திருக்கிறது.
ஆசிரியர்
தனது நூல்களுக்கு ஆதாரமாகத் தனது கள ஆய்வுகளின்
தரவுகளைப் பயன்படுத்துவார். குமரிமுனைமுதல் இராமேஸ்வரம் வரையிலும் அதற்கப்பாலும் உள்ள
கடற்கரை வாழ் மக்களின் வாழ்க்கையைப் படம்பிடித்துக் காட்டுகின்றன அவரது நூல்கள். இந்த
நூலிலும் கோடிமுனைக் கடற்கரையில் பெரும்பான்மையாக வாழும் கத்தோலிக்க மக்களின் பிரச்சனைகளை
ஆராயப்பலரை நேர்காணல் செய்திருக்கிறார். குறிப்பாக அருட்பணியாளர்கள் எட்வினும், மாற்கு
ஸ்டீஃபனும் தங்களது கள அனுபங்களை விரிவாகப் பகிர்ந்து கொள்கிறார்கள். மேலும் பங்குமக்கள்
பலரும் தங்கள் கருத்துகளை முன்வைக்கிறார்கள். ஆசிரியரும் இடையிடையே தனது கருத்தியலுக்கு
அவற்றை ஆதாரமாகப் பயன்படுத்துகிறார்.
ஆசிரியரின்
கருத்தியல் என்ன? கடற்கரையோரப் பங்குகளில் பெரும்பாலும் பொதுநிலையினர் பங்குத் தந்தையரைச்
சார்ந்தே இருக்கிறார்கள். அப்போது பங்குத் தந்தையரின் மேலேயே பொறுப்பும் தலைமையும்
சுமத்தப்படுகின்றன. இதனால் பொதுநிலையினருக்குத்
தலைமை ஏற்கப் பயிற்சி கிடைப்பதில்லை. பங்குத் தந்தையர் இடமாற்றம் செய்யப்படுவதால் எந்தப்
புதுமுயற்சிக்கும் புது அமைப்பிற்கும் தொடர்ச்சி கிடைப்பதில்லை. நன்றாகச் செயல்பட்டுவந்த
கோடிமுனை முழுவளர்ச்சி சங்கம் பத்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நிறுத்தப்பட்டது இதற்கு ஒரு
எடுத்துக்காட்டு. மேலும் தலைமையும் அதிகாரமும் ஒருவரிடத்தில்- சமூகத்தில் மேல் மட்டத்தினரிடத்தில்
மட்டுமே குவிந்திருக்கின்றன. எனவே தலைமையில் மாற்றம் வேண்டும். அதேசமயம் சமூக நலனில்
பங்குப் பணியாளர்கள் அக்கறை காட்டுவதும் அவசியமாகிறது.
பொதுநிலையினர்
பங்குத் தந்தையரையும், மறைமாநிலம் நடத்தி வரும் நிறுவனங்களையும் சார்ந்திருப்பது எல்லா
இடங்களிலும் காணப்படுகின்ற ஒன்றுதான். இப்போது இது நகர்ப்புறங்களில் மாறி வந்தாலும்
முற்றிலுமாக இதை மாற்றுவது எப்படி? தலைமைப் பயிற்சி முகாங்கள் நடத்தப்பட்டு வந்தன.
இப்போது நடத்தப்படுகின்றவா என்பது தெரியவில்லை. பங்குத்தந்தையர் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்காமல்
தலைமை பற்றி மக்களுக்கு எப்படிக் கற்றுதருவது? அடித்தள மக்கள் குழுவாக்கம் அதற்கு ஒரு
வழி என்பது வறீதையாவின் கருத்து.
கடற்கரைக்
கிறிஸ்தவ சமுதாயத்தில் சில பிரச்சனைகள் சுட்டிக்காட்டப் படுகின்றன. குழந்தைகளைக் கல்விக்கூடம்
அனுப்ப மறுக்கும் பெற்றோர், மதுப்பழக்கம், சாதிச் சண்டைகள் (கல்லறைத் தகர்ப்பே அவசியமாயிற்று),
எதற்கெடுத்தாலும் வன்முறையில் ஈடுபடுவது முதலியவை அவற்றில் அடங்கும். எல்லாவற்றிற்கும்
மேலாக கிறிஸ்தக் கோட்பாடுகளையும், கிறிஸ்துவைப் பற்றியுமே அறியாத மக்கள்; தியாகம்,
அனுசரித்துப்போதல், பிறர்க்கு உதவுதல் முதலான விழுமியங்களும் இல்லாமை. இதற்குத் தீர்வு
நல்ல கல்வியும் சமுதாய விழிப்புணர்வும்தாம். சிறுகுழுக்களில் பயிற்சி தருதல், அன்பியங்களின்
நோக்கங்களை மாற்றுதல் ஆகியவை உதவும்.
இவற்றை
அருட்பணியாளர் தலைமை ஏற்று நடத்தாமல் இவை நடப்பதற்கு
‘ஊக்கிகளாகச்
செயல்படவேண்டும்’. ஆனால் இதில் பல பிரச்சினைகள் உள்ளன. எல்லாக் குருக்களுக்குமே சமூகத்
தொண்டில் நாட்டமிருக்காது; இருக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை. ஒரு அருட்தந்தை அப்படியே
ஆர்வமுடன் ஈடுபட்டால் அதற்கு எதிர்ப்புகள் பங்கு மக்களிடமிருந்தும், பிற குருக்களிடமிருந்தும்
வரும். மேலிடம்கூட ஆதரவு தராமல் போகலாம். அவதூறுகளுக்கும், புறம்பேசுதலுக்கும் ஆளாகலாம்.
அருட்பணியாளர்கள்
பொதுத்தொண்டிலும் ஈடபட வேண்டும். ஆனால் அவர்கள் வழிகாட்டிகளாக, ஊக்கிகளாக இருக்க வேண்டுமே
தவிர தலைவர்களாக இருக்கக்கூடாது என்றால் அது முள்ளின்மேல் நடக்கும் கதை தான்.
இந்தக்
கட்டுரை தீர்வு எதையும் கொடுக்கவில்லை. பேராசிரியர் வறீதையாவின் நூல் சொல்கின்ற கருத்துகளின்
அடிப்படையில் பரவலான விவாதம் நடத்தப்பட வேண்டும் என்பதே இக்கட்டுரையின் நோக்கம்; ஆசிரியரின்
நோக்கமும் அதுவாகத்தான் இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.
[கோடிமுனை முதல் ஐ.நா. சபை வரை: புலம் வெளியீடு.
9840603499; விலை ரூ
--------------------------------
--------------------- பாதிரியார்களிடம் இருப்பதாக நம்பப்பட்ட மந்திரக்கோல் வெறும் மாயை என்ற புரிதல் எழுந்துள்ளது. ----------------------...